Δύο ερωτήσεις στον σκηνοθέτη Μισέλ Χαζαναβίσιους για την ταινία «Γκοντάρ, αγάπη μου»

Δύο ερωτήσεις στον σκηνοθέτη Μισέλ Χαζαναβίσιους για την ταινία «Γκοντάρ, αγάπη μου» Facebook Twitter
Ο Μισέλ Χαζαναβίσιους περιγράφει τον θρύλο του ευρωπαϊκού σινεμά ως έναν ερωτιάρη και δυσανεκτικό άνθρωπο με αντιφάσεις, ζήλιες, κόμπλεξ και ένα ενδιαφέρον μείγμα ελαφράδας και ελλειμματικής προσοχής.
0

Μετά το άσφαιρο «Search» (remake της παλιάς ταινίας του Φρεντ Ζίνεμαν), ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης του «Artist», Μισέλ Χαζαναβίσιους, επιστρέφει με αυτό που γνωρίζει καλά, τη γεμάτη σεβασμό και διάθεση για προσωπικό twist, νοσταλγική στόφα και τον ανθρώπινο παράγοντα του παλιού σινεμά. Το έκανε με την κατασκοπική παρωδία «OSS 117» δύο φορές και, φυσικά, με την ερωτική επιστολή στο σινεμά του βωβού.

Με το γοργού ρυθμού, εντελώς γκονταρικής τεχνοτροπίας «Redoutable», που στην Ελλάδα προβάλλεται ως «Γκοντάρ, αγάπη μου», κρατά την αναπνοή του όταν βουτάει στην πολύπλοκη και συνεχώς μεταλλασσόμενη μορφή του σινεμά του Ζαν Λικ Γκοντάρ και παίρνει ανάσα όταν έρχεται στην επιφάνεια της ζωής του, περιγράφοντας τον θρύλο του ευρωπαϊκού σινεμά ως έναν ερωτιάρη και δυσανεκτικό άνθρωπο με αντιφάσεις, ζήλιες, κόμπλεξ και ένα ενδιαφέρον μείγμα ελαφράδας και ελλειμματικής προσοχής μέσα από το πρόσωπο του Λουί Γκαρέλ, και της Στέισι Μάρτιν στον ρόλο της Άνα Βιαζέμσκι, πρωταγωνίστριας του «Chinoise» και του «Weekend».

Ο Γκοντάρ, όταν ξεκίνησε, ήταν σημαντικός για όλους μας γιατί εξερεύνησε τα πάντα, άλλαξε τους κανόνες, έδειξε πως το σινεμά μπορεί να γίνει από τον καθένα. Έφερε έναν αέρα ελευθερίας και μια συγκεκριμένη τόλμη. Από ένα σημείο κι έπειτα νομίζω πως τα βαρέθηκε όλα αυτά. Και εκεί έρχεται η δική μου ταινία, όταν εκείνος εστιάζει αλλού το ενδιαφέρον του.

 

Δύο ερωτήσεις στον σκηνοθέτη Μισέλ Χαζαναβίσιους για την ταινία «Γκοντάρ, αγάπη μου» Facebook Twitter
Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης του «Artist», Μισέλ Χαζαναβίσιους, επιστρέφει με το γοργού ρυθμού, εντελώς γκονταρικής τεχνοτροπίας «Redoutable». Φωτο: Jean-François Ottonello

Συναντήσαμε τον Χαζαναβίσιους στο περσινό Φεστιβάλ Καννών και η πρώτη και κύρια ερώτηση δεν θα μπορούσε παρά να είναι τι σημαίνει γι' αυτόν ο γρίφος που ονομάζεται «Γκοντάρ». Η επόμενη, τι θα συνέβαινε αν ο Γκοντάρ αποφάσιζε να ξυπνήσει από την αυτοεξορία του για να αντιδράσει, έτσι, για χάρη της πρόκλησης.

Με ρωτάτε τι είναι ο Γκοντάρ για μένα;

— Ναι, ακριβώς.

Ο Γκοντάρ, όταν ξεκίνησε, ήταν σημαντικός για όλους μας γιατί εξερεύνησε τα πάντα, άλλαξε τους κανόνες, έδειξε πως το σινεμά μπορεί να γίνει από τον καθένα. Έφερε έναν αέρα ελευθερίας και μια συγκεκριμένη τόλμη.

Από ένα σημείο κι έπειτα νομίζω πως τα βαρέθηκε όλα αυτά. Και εκεί έρχεται η δική μου ταινία, όταν εκείνος εστιάζει αλλού το ενδιαφέρον του.

Θεωρώ τις ταινίες του από το 1968 και μετά «πέτρες» που αφήνει στον δρόμο. Δεν μου είναι εύκολο να πω πως η μία μου αρέσει περισσότερο από την άλλη, νιώθω την ανάγκη να τις κοιτάζω συνολικά.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που ορίζει το μονοπάτι του, φτιάχνει τη δική του κινηματογραφική πορεία, αλλά επειδή είναι αυτός που είναι κάποιοι τον ακολουθούν. Είναι εξίσου σημαντικός με έναν ιμπρεσιονιστή ζωγράφο.


Αίφνης, οι ταινίες του δεν αφορούν χαρακτήρες και ιστορίες. Πάρτε το «Χωρίς Ανάσα», για παράδειγμα, που μιλάει για έναν τύπο που σκοτώνει έναν άλλο και ερωτεύεται μια κοπέλα στο Παρίσι, μετά τον προδίδουν και οι αστυνομικοί τον δολοφονούν. Αλλά ποιος νοιάζεται, τελικά, για το στόρι;


Ο Γκοντάρ θέλει να δείξει το Παρίσι και να βάλει τον θεατή να ακούσει και να δει αυτά που θέλει εκείνος. Τον ενδιαφέρουν οι φόρμες και τα χρώματα, όπως και τους ιμπρεσιονιστές. Το σινεμά για το σινεμά, αυτό είναι το σημαντικό για τον Γκοντάρ, και όχι η αναπαραγωγή της πραγματικότητας.

Και μιλάμε για την πρώτη του ταινία, τρελό ε; Συνέχισε σπρώχνοντας τα όρια και τώρα βρίσκεται πολύ μακριά, αλλά είναι ο Γκοντάρ και αυτό είναι το έργο της ζωής του.

Δύο ερωτήσεις στον σκηνοθέτη Μισέλ Χαζαναβίσιους για την ταινία «Γκοντάρ, αγάπη μου» Facebook Twitter
Οι πρωταγωνιστές της ταινίας Λουί Γκαρέλ, και Στέισι Μάρτιν

— Απ' ο,τι γνωρίζω, ο Γκοντάρ δεν είχε καμία ανάμειξη με την ταινία, δεν έδειξε κανένα σημάδι αντίδρασης, δεν απάντησε στην πρόσκληση να εμπλακεί στο πρότζεκτ ή να συνεισφέρει σε αυτό. Αναμενόμενο...

Όντως.

— Φανταστείτε ένα σενάριο, ωστόσο, σύμφωνα με το οποίο θα διαφωνούσε σε τέτοιο βαθμό που θα ήθελε να σταματήσει την παραγωγή της ταινίας σας, απειλώντας να κινηθεί δικαστικά. Έχετε σκεφτεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Είχατε back up σχέδιο σε τέτοια περίπτωση;

Όχι, γιατί είναι αυτός που είναι.

— Είναι τέτοιος τύπος αψυχολόγητου ανθρώπου;

Μμμ, όχι ακριβώς. Δεν είναι το στυλ του. Μιλάμε για κάποιον που παίρνει ολόκληρες σελίδες από ένα βιβλίο και τις κάνει paste στις ταινίες του. Παίρνει εικόνες και τις βάζει στις δικές του, όπως είναι.

Θυμάμαι πως κάποτε ένας σκηνοθέτης τον κάλεσε για να του ζητήσει την άδεια να χρησιμοποιήσει πλάνα από μια ταινία του και του απάντησε «ο δημιουργός δεν έχει δικαιώματα ιδιοκτησίας στο έργο του, μόνο καθήκον».


Αυτή είναι η φιλοσοφία που τον διέπει, πιστεύω. Πραγματικά, δεν μπορώ να κάνω εικόνα τον Γκοντάρ να μας μηνύει και να πηγαίνουμε στα δικαστήρια. Θα με εξέπληττε πολύ.

— Αλλά, αν γινόταν, θα αποτελούσε υλικό για ωραία ταινία.

Θα με ενδιέφερε να γυρίσω το ντοκιμαντέρ της δίκης!

Το τρέιλερ της ταινίας.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η επίκληση στον Γκοντάρ και η πλαστογραφία των θαυμαστών του

Αλμανάκ / Η επίκληση στον Γκοντάρ και η πλαστογραφία των θαυμαστών του

Εμπρός λοιπόν Ζαν-Λυκ, σαν μια τελευταία μάχη, σαν το πιο όμορφο γύρισμα, σαν ένα ποίημα απ' αυτά που ξέρεις να φτιάχνεις, με τη δική σου γλώσσα που όμως θα ηχεί μέσα μας: γάμα τα όλα. ZAD ΣΤΙΣ ΚΑΝΝΕΣ ΚΑΙ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ!
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΒΕΡΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

The Review / Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Ιωσηφίνα Γριβέα συζητούν για την πιο αμφιλεγόμενη ταινία της χρονιάς, που έχει προκαλέσει έντονες διαμάχες στα social media, για τη φεμινιστική της διάσταση και για τις γυναικείες φωνές στο σινεμά, που επιτέλους ακούγονται πιο ηχηρά από ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Οθόνες / Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Ξεκίνησε ως εφηβικό είδωλο στα ’80s, πρωταγωνίστησε σε δύο εμβληματικές ταινίες του Κόπολα και έχτισε την καριέρα του επιλέγοντας ταινίες με γνώμονα τα ενδιαφέροντά του. Στα 60 του έχει συνδεθεί με μερικές από τις πιο αγαπημένες καλτ ταινίες διεθνώς, δηλώνει ζωγράφος και διατηρεί σημαντική συλλογή τέχνης. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να παραλάβει έναν τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Paul Morrissey (1938-2024)

Απώλειες / Ο Paul Morrissey (1938-2024) έδωσε φωνή στα «ανθρώπινα σκουπίδια»

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης της cult τριλογίας «Flesh» - «Trash» - «Heat» ταυτίστηκε με τον Άντι Γουόρχολ και το νεοϋορκέζικο αβανγκάρντ των ’60s, ως ο πιο ανεξάρτητος από τους ανεξάρτητους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ταινίες που εξασφαλίζουν δέκα ξεχωριστές προβολές, απαραίτητες για κάθε σινεφίλ, από συγκινητικά δράματα και γαλλικά policier μέχρι καλαίσθητα ντοκιμαντέρ και ατμοσφαιρικά θρίλερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες μας σε μια χορταστική συνέντευξη για τη ζωή, το έργο και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει εδώ και έξι δεκαετίες πίσω από την κάμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ