«Elvis»: Κανείς δεν περίμενε μια τυπική βιογραφία από τον Μπαζ Λούρμαν

ΕΛΒΙΣ***1/2 Facebook Twitter
Ο Όστιν Μπάτλερ στον ρόλο του Έλβις.
0

Κανείς δεν περίμενε μια τυπική βιογραφία από τον Μπαζ Λούρμαν. Πόσο μάλλον όταν αποφασίζει να αποκαταστήσει τον Έλβις Πρίσλεϊ, αναλαμβάνοντας παράλληλα να τον συστήσει σε μια γενιά που, ως γνωστόν, δεν δίνει cent για οτιδήποτε, σπουδαίο ή άσχετο, έχει συμβεί τον προηγούμενο αιώνα.

Από τους προ-τίτλους ήδη το logo της Warner εμφανίζεται πλουμιστό, με τρουκ, πολύχρωμα πετράδια και βαριά μέταλλα, με τα χαρακτηριστικά βαριά αξεσουάρ που βγάζουν μάτι να κοσμούν τη γαλανόλευκη περιβολή του μετά τη στέψη του ως βασιλιά του rock n’roll.

Στις χειρότερες στιγμές του («Australia») ο Αυστραλός σκηνοθέτης επιδίδεται σε οπτικοακουστική φλυαρία, εξαντλώντας το θέμα με βομβαρδιστικό μοντάζ και αφηγηματικές επαναλήψεις. Στις εμπνευσμένες («Moulin Rouge») πετυχαίνει αφαίρεση στην υπερβολή, δηλαδή να κρατά το συναίσθημα σε ιλιγγιώδη κλιμάκωση και τα βασικά συστατικά των χαρακτήρων ζωτικά και αναλλοίωτα, πάντα περιστρέφοντας την πλοκή γύρω από τη μουσική ή τη μουσική ενορχήστρωση των πλάνων του.

Παρά την υπερ-περιγραφικότητά του, το «Elvis» διατηρεί τους μεγάλους, καθοριστικούς σταθμούς της αδιανόητα πυκνής και τόσο επιδραστικής ζωής του Αμερικανού τραγουδιστή. Το ξεκίνημα είναι ζαλιστικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον, αφού περιλαμβάνει την «εκπαίδευσή» του στη μαύρη μουσική που άκουγε στον Νότο, την παρέα του με ανθρώπους που τον συνόδευσαν στα πρώτα του βήματα, το θαύμα του γκόσπελ που γαλβάνισε τη σκηνική του παρουσία, το καταλυτικό ανικανοποίητο που του κληροδότησε ανεξίτηλα η μητέρα του, μια ασαφούς έκφρασης, αν και έντονη ανάγκη για πνευματικό στήριγμα και, φυσικά, τη μοιραία γνωριμία του με τον συνταγματάρχη Τομ Πάρκερ, τον κακό της υπόθεσης.

Ο Λούρμαν επιλέγει να χρησιμοποιήσει τον αινιγματικό, σκοτεινό και κατά τεκμήριο πονηρό Ολλανδό λάτρη του τσίρκου και του τζόγου ως φυγόκεντρη δύναμη του δράματος, γκροτέσκα φιγούρα απέναντι στο υπέρλαμπρο εκτόπισμα του πιο διάσημου πελάτη του, καθώς και κεντρικό αφηγητή μέσα από την επιτηδευμένα αντιπαθή, άνιση ερμηνεία (και θολή προφορά) του Τομ Χανκς.

Ο Λούρμαν επιλέγει να χρησιμοποιήσει τον αινιγματικό, σκοτεινό και κατά τεκμήριο πονηρό Ολλανδό λάτρη του τσίρκου και του τζόγου ως φυγόκεντρη δύναμη του δράματος, γκροτέσκα φιγούρα απέναντι στο υπέρλαμπρο εκτόπισμα του πιο διάσημου πελάτη του, καθώς και κεντρικό αφηγητή, μέσα από την επιτηδευμένα αντιπαθή, άνιση ερμηνεία (και θολή προφορά) του Τομ Χανκς. Ταυτόχρονα, ο θεατής τσεκάρει αναπόφευκτα τον Όστιν Μπάτλερ, τις φυσιογνωμικές και άρρητες ομοιότητές του με το εικόνισμα του Βασιλιά.

Το πρόσημο είναι θετικό, με κάποιους αστερίσκους: ενώ η κίνησή του είναι πολύ πειστική σε όλες τις πρώιμες και όψιμες παραστάσεις του και το πρόσωπό του, που θυμίζει μια λεπτεπίλεπτη διασταύρωση των νέων Τραβόλτα και Κίλμερ με τον original Elvis, είναι γενικά σωστό, οι σιωπηλές του σκηνές βγαίνουν στατικές και η αύρα του, ενώ πετυχαίνει τη βουτυράτη αθωότητα της προ Γερμανίας περιόδου, δεν αναδίδει την απειλή που ο Έλβις κράδαινε στην άκρη της έκφρασής του.

Πανέξυπνος, ο Λούρμαν το διακρίνει και «κόβει» δεξιοτεχνικά στις υστερικές, φοβισμένες θαυμάστριες από τις πρώτες συναυλίες, στις οποίες έχει μεταδώσει τον κρουστό ερωτισμό. Οι σκηνές αυτές είναι ηλεκτρισμένες, όπως και οι περισσότερες περφόρμανς από το Λας Βέγκας, εκεί όπου τον ξαναβρίσκουμε μετά από ένα κουραστικό 45λεπτο, στο συμβόλαιο που τον φυλάκισε στο ισόγειο του καζίνου/τάφου του.

Η αυλαία της ταινίας, καθηλωτική και συνάμα αποκρουστική, με τον πραγματικό Έλβις να αγκομαχά μεγαλειωδώς, χύνοντας τα σωθικά του στο πιάνο με το «Unchained Melody», φανερώνει πως ακούγαμε μεγάλο ποσοστό από τη φωνή του ίδιου του Όστιν Μπάτλερ στο μεγαλύτερο μέρος των 157 προηγούμενων λεπτών μιας συνεχούς περιδίνησης, επίτευγμα διόλου ευκαταφρόνητο.

Χωρίς να αποφεύγει την κοιλιά ακριβώς στη μέση της βασικής ραχοκοκαλιάς του «Elvis» (εκεί όπου η ταινία προσπαθεί να αποδείξει πως ο μοναχικός ναρκομανής κάηκε πρόωρα γιατί αναζητούσε απεγνωσμένα την αγάπη από τη μάνα, την Πρισίλα και το κοινό του) και πάντα με τη μαγική συνωμοσία της Κάθριν Μάρτιν στα κοστούμια και στα σκηνικά, ο Λούρμαν παρασύρει και αποθεώνει, ακυρώνοντας τα χρονικά εμπόδια του μουσικού παρελθόντος με το cultural meta, με την πρακτική που μόνο εκείνος γνωρίζει να δοσολογεί και να χρονομετρά.

Η ταινία «Elvis» κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 23/6.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η Λάιζα Μινέλι σήμερα δηλώνει ευτυχισμένη. ή Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης.

Οθόνες / Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης

Gay icon, μια χαρισματικά αφοσιωμένη performer, αλλά και αντικείμενο χλεύης. Το ντοκιμαντέρ του Μπρους Ντέιβιντ Κλάιν «Liza: A Truly Terrific, Absolutely True Story» σίγουρα δεν αφηγείται την ιστορία ενός τυπικού nepo baby.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ