Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: 6 ταινίες που ξεχώρισαν και κάνουν πρεμιέρα προσεχώς στις αίθουσες

6 ταινίες που ξεχώρισαν στο 64ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και θα δούμε στις αίθουσες το επόμενο διάστημα Facebook Twitter
Eίναι πολύ «μαύρο» έργο το «Monster» από τα πρώτα του λεπτά και δεν δείχνει να μαλακώνει όσο περνά η ώρα.
0

Aν και το πρόγραμμα του 64ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα χαρτιά δεν φαινόταν εξίσου δυνατό με το περσινό, στην πράξη σημειώθηκαν περισσότερα sold-out, αυξήθηκε ο αριθμός της σινεφιλικής… μετανάστευσης αλλά και η συχνότητα σχολιασμού και αναρτήσεων στα social media. Και φέτος είδαμε αρκετές ταινίες, η ελληνική σοδειά ήταν, σε γενικές γραμμές, ποιοτική, ενώ από το συνολικό πρόγραμμα υπήρξαν και 2-3 ανακαλύψεις που «φωνάζουν» για διανομή. Για τις ανάγκες του παρόντος, θα εστιάσουμε σε ταινίες που έχουν ήδη διανομή και θα κυκλοφορήσουν το επόμενο διάστημα. 

Ξεχωρίσαμε, λοιπόν, έξι ταινίες που πιστεύουμε ότι αξίζει να παρακολουθήσετε στη μεγάλη οθόνη μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Έξι ταινίες που ενισχύουν τον χειμερινό προγραμματισμό των εταιρειών διανομής και έρχονται για να επαληθεύσουν ότι διανύουμε μια εξαιρετική περίοδο για τον κινηματογράφο – πιθανότατα τα «διαλείμματα» της καραντίνας ωφέλησαν τους δημιουργούς, μα αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση.

Ιδού, λοιπόν, έξι ταινίες που θα κάνουν τις κινηματογραφικές μας βραδιές ακόμα καλύτερες.

Το τέρας

(Monster)

Eίναι πολύ «μαύρο» έργο το «Monster» από τα πρώτα του λεπτά και δεν δείχνει να μαλακώνει όσο περνά η ώρα. Ξέρεις όμως ότι ο Κόρε Έντα είναι ο μεγαλύτερος των ανθρωπιστών από τους συγχρόνους του, και ότι για κάποιον λόγο γίνεται δυσάρεστος, ότι έχει κάτι στο μυαλό του για να επιστρατεύει μια ασυνήθιστα σύνθετη αφήγηση. Όταν αρχίζουν να «φωτίζονται» οι προθέσεις του, αντιλαμβάνεσαι ότι τόση ώρα έβλεπες ακόμα μια ανθρωπιστική ταινία που πασχίζει (και καταφέρνει) να σε πείσει ότι τα τέρατα μένουν τέτοια μέχρι να φορέσεις τα παπούτσια τους. Γνωρίζοντας, δε, ότι οι νότες που ακούς αποτελούν το κινηματογραφικό κύκνειο άσμα του Ριουίτσι Σακαμότο, η εμπειρία μετατρέπεται σε ελεγεία, σε μια ταινία που, πιθανότατα, δεν θα αφήσει μάτι στεγνό. (Από 16 Νοεμβρίου)  

Κόκκινος Ουρανός

(Afire)

Συνεχίζοντας αυτόν τον ιδιότυπο μαγικό ρεαλισμό που δεν… φαίνεται, τον οποίο εισήγαγε με την αλαφροΐσκιωτη «Undine» (2020), ο Κρίστιαν Πέτζολντ, ίσως ο πιο σταθερά φορμαρισμένος Γερμανός δημιουργός των καιρών μας, πειράζει τη συνταγή της ρομερικής θερινής ταινίας –εκ του Ερίκ Ρομέρ–, τοποθετώντας στο επίκεντρο της ιστορίας έναν ήρωα πεισματικά απρόθυμο να εκπληρώσει το καλοκαιρινό ιδανικό, τον ύψιστο στόχο του ρομερικού ήρωα δηλαδή. Κι επειδή ο ήρωας είναι και συγγραφέας, ταυτόχρονα ο Πέτζολντ υφαίνει ακόμα μια πραγματεία για τη σχέση βιώματος και τέχνης, σε μια ταινία που μπορεί να μη σε γεμίσει με ενθουσιασμό μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους, ωστόσο θα στριφογυρίζει στο κεφάλι σου τις μέρες που θα ακολουθήσουν. Θα σφηνωθεί εκεί, σαν το «In my Mind» των Wallners – όλο και πετυχαίναμε κάποιον να το σιγοτραγουδά στους δρόμους του Βερολίνου τον Φλεβάρη, όπου πρωτοείδαμε το φιλμ, και ευθύς τον αναγνωρίζαμε ως «έναν από εμάς». (Από 23 Νοεμβρίου)

Πεσμένα Φύλλα

(Fallen Leaves)

Τον έχουμε δεδομένο τον Άκι Καουρισμάκι, συνήθως τον μνημονεύουμε μόνο όταν κυκλοφορεί νέο έργο του. Κι όμως, λίγες και μετρημένες είναι οι ιδιοσυγκρασιακές κινηματογραφικές φωνές, οι δημιουργοί με τέτοιο φιλμικό «ιδίωμα» ώστε να αρκεί (το πολύ) ένα λεπτό τυχαίας παρακολούθησης στην τηλεόραση για να το αναγνωρίσεις άμεσα. Ο Καουρισμάκι ανήκει σ’ αυτούς και μάλλον είναι από τους επιφανέστερους. Με το ενίοτε θανατηφόρο deadpan χιούμορ, το γοητευτικό στυλιζάρισμα αλά Χόπερ, την πάντα φιλεργατική διάθεση, την αλίευση μουσικών θησαυρών. To «Fallen Leaves» είναι η μικρή ερωτική ιστορία του και διαθέτει όλα τα προαναφερθέντα, καθώς και μια σινεφιλική «συνάντηση κορυφής», την οποία δεν θα θέλαμε να σποϊλάρουμε. Ίσως το καλύτερο κινηματογραφικό δώρο που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας, καθώς θα πλησιάζουμε στην περίοδο των γιορτών. (Από 30 Νοεμβρίου) 

Φόνισσα

Κάθε φόβος μεταγραφής της «τηλεόρασης εποχής» στη μεγάλη οθόνη μπορεί να παραμεριστεί: η «Φόνισσα» της Εύας Νάθενα είναι μια δωρική, σχεδόν ασκητική και πολύ κινηματογραφική διασκευή Παπαδιαμάντη, η οποία συχνά παραπέμπει σε κεντροευρωπαϊκό arthouse και πετυχαίνει, μέσω μιας υπερβατικής αφήγησης, να δώσει στην ιστορία (δι)αχρονικές αλλά και φαντασματικές διαστάσεις. Συγκλονιστική η Καριοφυλλιά Καραμπέτη, αλλά όχι με τον τρόπο που φαντάζεσαι – είναι σχεδόν τρομακτική η ταχύτητα με την οποία κατέκτησε το δύσβατο όρος της κινηματογραφικής υποκριτικής. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά, σαν το θέμα της ταινίας, και η mise-en-scene «αυστηρή», σε μια πετυχημένη προσπάθεια να αποδοθεί κινηματογραφικά η γλώσσα του Παπαδιαμάντη. (Από 30 Νοεμβρίου)

Οι χωρικοί

(The Peasants)

Η δημιουργική ομάδα του «Loving Vincent» (2016) πιάνει στα χέρια της μια μεγάλη δόξα της πολωνικής λογοτεχνίας, αναθέτει σε χιλιάδες καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν ξανά σκηνές που γυρίστηκαν live με ηθοποιούς και γεννά ακόμα έναν εικαστικό θρίαμβο, συναισθηματικά και κοινωνικά φορτισμένο, με ένα εθιστικό μουσικό θέμα ερχόμενο σε διαφορετικές παραλλαγές στο score και σκηνές ανθολογίας: μια πυρετική σκηνή χορού, όπου νιώθεις ότι η λαχτάρα θα κάνει τις μπογιές να λιώσουν και να στάξουν έξω από την οθόνη, κι ένας λυρικός και σημειολογικά καίριος θάνατος, όπου η γη «καταπίνει» εκείνον που φανταζόταν πώς την όριζε και ότι όριζε, μέσω αυτής, και τις ζωές των άλλων. (Από 4 Ιανουαρίου)

Τα παιδιά του χειμώνα

(The Holdovers)

Τη συνταγή του crowdpleaser λίγοι την εκτελούν όπως ο Αλεξάντερ Πέιν. Εδώ μας μεταφέρει στο κατώφλι των ‘70s, σε ένα ιδιωτικό λύκειο, κλειστό για τις γιορτές, όπου τρεις απόμακρες ψυχές θα ανακαλύψουν τις ιαματικές ιδιότητες της εγγύτητας και της εξομολόγησης. Το «Holdovers» είναι ικανό να αποτελέσει εναλλακτική, ετησίως επαναλαμβανόμενη χριστουγεννιάτικη προβολή, έτσι όπως συλλαμβάνει το πνεύμα των γιορτών. Κι αν σας απασχολεί η κυκλοφορία του σε μεταγενέστερο χρόνο, ουδείς λόγος ανησυχίας, άλλωστε είναι πιθανότερο ο καιρός τότε να είναι περισσότερο… χριστουγεννιάτικος σε σχέση με τα Χριστούγεννα. Σε μια σεζόν με δυνατούς παίκτες, αλλά χωρίς ξεκάθαρο φαβορί, μην απορήσετε αν τελικά το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας καταλήξει εδώ. (Από 25 Ιανουαρίου)

 
Οθόνες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η Λάιζα Μινέλι σήμερα δηλώνει ευτυχισμένη. ή Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης.

Οθόνες / Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης

Gay icon, μια χαρισματικά αφοσιωμένη performer, αλλά και αντικείμενο χλεύης. Το ντοκιμαντέρ του Μπρους Ντέιβιντ Κλάιν «Liza: A Truly Terrific, Absolutely True Story» σίγουρα δεν αφηγείται την ιστορία ενός τυπικού nepo baby.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ