Πέντε χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις μέρες από τη θριαμβευτική πρεμιέρα του Mad Max: Fury Road στις Κάννες, απ' όπου ξεκίνησαν οι διθυραμβικές κριτικές και ο φρενήρης ενθουσιασμός του κοινού που συνεχίστηκαν σε όλη την πορεία της ταινίας στις αίθουσες και στα μεγάλα κινηματογραφικά βραβεία. Όχι μόνο είχε διασωθεί η φήμη και το κύρος ενός από τα πιο δημοφιλή franchise στην ιστορία του σινεμά, αλλά πολλοί έκαναν (και εξακολουθούν να κάνουν) λόγο για την καλύτερη ταινία δράσης όλων των εποχών.
Η ανακούφιση ήταν τεράστια. O 70χρονος (τότε) Τζορτζ Μίλερ τα είχε καταφέρει πέρα από κάθε προσδοκία, αν λάβει κανείς υπόψη την ηλικία του, τα ατέλειωτα προβλήματα που οδηγούσαν κάθε τόσο στην διακοπή της παραγωγής, γυρίσματα που διακόπηκαν επ' αόριστον τρεις φορές, την αδυσώπητη μάχη που είχε χρειαστεί να δώσει με τα στοιχεία της φύσης στις ερήμους της Αυστραλίας και της Ναμίμπια, όπου έγιναν εξολοκλήρου τα γυρίσματα, αλλά και την ψυχοσωματική κατάρρευση που απειλούσε διαρκώς τους δύο πρωταγωνιστές του, τη Σαρλίζ Θερόν και τον Τομ Χάρντι, ο οποίος έκανε συχνά τη ζωή δύσκολη στους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας.
Τα κέρδη του «Mad Max: Fury Road» έφτασαν τα 374 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και η ταινία προτάθηκε για δέκα βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα τους και τα βραβεία καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας. Τελικά κέρδισε τα έξι, «σαρώνοντας» στις «τεχνικές» κατηγορίες αλλά και στα βραβεία καλύτερου μοντάζ, σχεδιασμού παραγωγής και κοστουμιών.
Τα κέρδη του Mad Max: Fury Road έφτασαν τα 374 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και η ταινία προτάθηκε για δέκα βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα τους και τα βραβεία καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας. Τελικά κέρδισε τα έξι, «σαρώνοντας» στις «τεχνικές» κατηγορίες αλλά και στα βραβεία καλύτερου μοντάζ, σχεδιασμού παραγωγής και κοστουμιών.
Το δέος που προκάλεσε η ταινία δεν περιορίστηκε στους κριτικούς και το κοινό. Ο πρόσφατος θριαμβευτής των Όσκαρ με τα «Παράσιτα», ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Μπονγκ Τζουν Χο, είχε δηλώσει πέρσι σχετικά με το «Fury Road» ότι η κλίμακα της ταινίας τον είχε κάνει να ξεσπάσει σε κλάματα, ενώ ο Στίβεν Σόντερμπεργκ είχε πει σε συνέντευξή του το 2017, σχολιάζοντας τα εξοντωτικά γυρίσματα που έγιναν σε συνθήκες αποκάλυψης, αντίστοιχες σχεδόν με αυτές στην μυθοπλασία της ταινίας: «Απορώ που δεν συνεχίζονται ακόμα τα γυρίσματα. Απορώ επίσης πώς δεν σκοτώθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι στη διάρκειά τους».
Εκείνα τα περιπετειώδη και εξοντωτικά –ψυχικά και σωματικά– γυρίσματα θυμούνται σήμερα οι συντελεστές της ταινίας στη μακροσκελή «προφορική ιστορία» της θρυλικής ήδη ταινίας που δημοσιεύεται στους New York Times.
Ζόι Κράβιτζ
«Οτιδήποτε βλέπεις στην ταινία συμβαίνει πραγματικά, δεν υπάρχει "πράσινη οθόνη". Η σκηνή, φερ' ειπείν, που με τραβάνε με τη βία από το φορτηγό και εκσφενδονίζομαι στον αέρα, συνέβη έτσι ακριβώς... Προς το τέλος των γυρισμάτων θέλαμε απελπισμένα να γυρίσουμε στα σπίτια μας. Είχαν περάσει εννέα μήνες, και όχι εννέα μήνες με συμβατικά γυρίσματα σε μια πόλη, όπου αράζεις συνέχεια στο τροχόσπιτο. Ήταν εννέα μήνες στο περιβάλλον που βλέπεις στην ταινία, κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά. Μετά από λίγο καιρό αρχίζεις να χάνεις το μυαλό σου».
«Ο Τομ [Χάρντι] είχε σίγουρα κάποιες στιγμές έντονης δυσαρέσκειας και οργής. Αλλά, κατά κάποιον τρόπο, δεν μπορείς και να τον κατηγορήσεις. Οι απαιτήσεις, ειδικά από τους δύο πρωταγωνιστές της ταινίας, ήταν δυσβάσταχτες, οι συνθήκες πολύ ζόρικες, και έμοιαζαν να υπήρχαν διαρκώς στην ατμόσφαιρα πολλά αναπάντητα ερωτήματα».
Τομ Χάρντι
«Η Σαρλίζ [Θερόν] κατέθεσε τελικά τον πιο ολοκληρωμένο ίσως πρωταγωνιστικό χαρακτήρα που έχει παρουσιαστεί σε ταινία δράσης και δικαιούται απόλυτα όλα τα εύσημα, κατά τη γνώμη μου. Ο Τζορτζ [Μίλερ] είχε αναγνωρίσει εξαρχής ότι είχε ήρθε η στιγμή να περάσει η σκυτάλη από τον Max στη Furiosa».
«Παραδέχομαι ότι υπήρξα εκτός εαυτού με διάφορους τρόπους. Η πίεση και για τους δύο μας κάποιες στιγμές ήταν συντριπτική. Αυτό που εκείνη είχε ανάγκη από μένα ήταν να ήμουν ένας καλύτερος, πιο έμπειρος ίσως, συνεργάτης. Θέλω να πιστεύω ότι τώρα που είμαι μεγαλύτερος και ασχημότερος, δοθείσης της ευκαιρίας, θα ήμουν περισσότερο αντάξιος των περιστάσεων. Μπορώ να πω όμως με σιγουριά ότι αυτή η ταινία με άλλαξε για πάντα».
Σαρλίζ Θερόν
«Εκ των υστέρων, θα έλεγα ότι δεν επέδειξα τότε την ενσυναίσθηση που χρειαζόταν ίσως για να κατανοήσω πώς μπορεί να ένιωθε [ο Τομ] υπό το βάρος της ευθύνης να υποδυθεί τον ήρωα που είχε συνδεθεί απόλυτα με τον Μελ Γκίμπσον. Θα πρέπει να ήταν πολύ τρομακτικό! Ήταν όμως και οι δικοί μου φόβοι που συνέβαλαν στο να οχυρωθούμε ο καθένας μας πίσω από έναν τοίχο αντί να πούμε ο ένας στον άλλον, "κοίτα, καταλαβαίνω ότι είναι τρομακτικό όλο αυτό για σένα, αλλά είναι το ίδιο τρομακτικό και για μένα – ας είμαστε καλοί ο ένας με τον άλλον". Κατά κάποιο περίεργο τρόπο, λειτουργούσαμε όπως οι χαρακτήρες μας. Τα πάντα είχαν να κάνουν με την επιβίωση».
«Όπως και για οτιδήποτε έχει κάποια αξία, υπάρχει ένα τίμημα και υπάρχουν και ανάμικτα συναισθήματα εκ των υστέρων. Νιώθω τεράστια χαρά και ικανοποίηση για αυτό το επίτευγμα, αλλά νιώθω επίσης και μια τρύπα στο στομάχι. Υπάρχει μέχρι σήμερα μέσα μου ένα τραύμα από αυτή την ταινία. Το σώμα θυμάται».
Το τρέιλερ της ταινίας
Με στοιχεία από τους New York Times
σχόλια