Σέλμα Μπλερ: Ντοκιμαντέρ για μια γενναία περίπτωση του Χόλιγουντ

Σέλμα Μπλερ: Ντοκιμαντέρ για μια γενναία περίπτωση του Χόλιγουντ Facebook Twitter
0

Γράφονται διάφορα για τη Σέλμα Μπλερ εδώ και εκεί τους τελευταίους μήνες. Για την ατυχία της να νοσήσει από πολλαπλή σκλήρυνση, για το αν υπήρξε καλή ηθοποιός μέχρι να τη βρει η ασθένεια και να της αλλάξει για πάντα τη ζωή. Στο μεταξύ, εκείνη είχε ήδη προλάβει να γυρίσει ένα σπαρακτικό ντοκιμαντέρ γι’ αυτό που της συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, να μιλήσει με ειλικρίνεια για τις επιπτώσεις της στη ζωή της ολόκληρη, να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της κάποιες παλιές και πιο πρόσφατες κριτικές για την καριέρα της στην υποκριτική. Άλλα προέχουν εδώ.

Το πώς στεκόμαστε, ας πούμε, απέναντι στην ασθένεια. Το πώς αποφεύγουμε το ουσιώδες και το αβάσταχτο, μέχρι το πρόβλημα να χτυπήσει τη δική μας πόρτα. Το πόσο μας τρομάζει να παραδεχθούμε τι τυχαιότητες είμαστε μέσα στον κόσμο και πόσο φοβικά αντιμετωπίζουμε τις μάχες των άλλων, μόνο με «μπράβο» από μακριά.

Στον αντίποδα, η Μπλερ που και όμορφη υπήρξε και ταλαντούχα, αλλά το σύστημα δεν της έκανε τη χάρη για πολλά πολλά χρόνια, μέχρι που πια ήταν αργά, κάνει μία βάρβαρη 360 στροφή μέσα στο σπίτι, την οικογένειά της, την πάλη της με την ασθένεια. Αφήνει τον φακό να κάνει μία σπουδαία κατόπτευση πάνω από το κρεβάτι της και να τη δει σε όλα τα στάδια του πόνου: στις καλές ημέρες, στις μέτριες, στις άγριες που δεν μπορεί ούτε να μιλήσει ούτε να περπατήσει σωστά. Στις μέρες της χημειοθεραπείας που είναι ένα πραγματικό μαρτύριο. Στις στιγμές που βλέπει τα μαλλιά της να πέφτουν και τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν, το ανοσοποιητικό να την προδίδει για ακόμη μία φορά και να πρέπει απλώς να αντέξει τον πόνο, την καταπόνηση, την εξάντληση.

Το “Introducing, Selma Blair” είναι ένα απλό και ταυτόχρονα σπουδαίο ντοκιμαντέρ, μία καταγραφή πάνω στα χαλάσματα μίας ζωντανής γυναίκας που κάνει τον κόπο να «σπάσει» ένα ταμπού, αυτό του να μιλάς για την κατάσταση της υγείας σου, σε μια κοινωνία που αποδέχεται μόνο τους υγιείς, τους αρτιμελείς, τους άτρωτους.

Τον Μάρτιο που το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του φεστιβάλ SXSW 2021, η ίδια είχε αποκαλύψει ότι κατά τη διάρκεια των επίπονων γυρισμάτων είχε την εντύπωση ότι κινηματογραφούσε τις τελευταίες της ημέρες. Είχε προηγηθεί μία θεραπεία με βλαστοκύτταρα που τελικά δεν έφερε τα αποτελέσματα που υποσχόταν και σίγουρα κάπως τσαλαπάτησε τις ήδη ματαιωμένηες ελπίδες της για θεραπεία.

Ακόμη και έτσι, με τα σκληρά στιγμιότυπα να «στραγγαλίζουν» τις στιγμές χαράς, τις μέρες ανάτασης, τη μικρή βελτίωση και το ξανακύλισμα στην ασθένεια, κανένα κομμάτι της ζωής της δεν αφαιρείται από το φιλμ: η σχέση της με τον γιο της, η ανάγκη της να διασκεδάσει και να δώσει κουράγιο μόνη της στον εαυτό της (όσοι δίνουν τέτοιες μάχες, αυτό το συναίσθημα το ξέρουν καλά), η ξεχασμένη κοκεταρία που πηδά από τα χαλάσματα και τη σέρνει να δοκιμάσει ένα όμορφο φόρεμα.

Αν και οι κριτικές του περασμένου Μαρτίου, υπήρξαν αποθεωτικές, η σκηνοθέτις Ρέιτσελ Φλάιτ δεν γλίτωσε και μερικά πικρόχολα σχόλια για το ότι το παραξήλωσε με τις δυσβάσταχτες σκηνές και ότι θα μπορούσε να κάνει λίγη ρέγουλα στο δράμα.

Λογικό. Δεν είμαστε συνηθισμένοι στην αλήθεια, ειδικά όταν αυτή αφορά την αρρώστια, πόσω μάλλον μια ενδεχόμενη δική μας περιπέτεια υγείας. Κρύβουμε επιμελώς τα τρωτά μας σημεία, συνάχι έχουμε και δεν το ομολογούμε, πόσω μάλλον να μας πέσει στο κεφάλι κάτι τέτοιο που δεν κρύβεται, δεν καμουφλάρεται, δεν ωραιοποιείται. Ή ακόμη χειρότερα; Δεν θεραπεύεται.  

Όπως και να ΄χει, η αλήθεια είναι ότι το «λαμπερό Χόλιγουντ» καιρό είχε να φάει τέτοιο χαστούκι, καιρό είχε να υπάρξει μία τόσο γενναία περίπτωση –που τυγχάνει να είναι και γυναίκα- που όχι απλώς να δέχεται να τσαλακωθεί για τον «ρόλο», αλλά να προσυπογράφει στην άνευ φίλτρων καταγραφή του τσαλακώματος που της επιφύλαξε η ασθένεια.

Και παρά τις τρομαγμένες φωνούλες για τις πολλές, ζόρικες στιγμές του ντοκιμαντέρ, την υπερβολική αλήθεια και το «ζουμ» στον πόνο και την απόγνωση της Μπλερ, συνήθως πρόκειται για φωνούλες που έχουν συνηθίσει στις άτρωτες σταρ που σήμερα χειρουργούνται και αύριο βαδίζουν με χάρη στο κόκκινο χαλί, που αποσύρονται, όταν πρέπει να αποκρύψουν κάποια σκληρή μάχη και που ποτέ δεν αφήνουν κάτι –έστω και ως πικρή γνώση- πίσω τους, για όσους ενδεχομένως νοσήσουν από κάτι παρόμοιο.

Μόνο και μόνο γι’ αυτό, η Μπλερ, που ακόμη πολεμάει, η μέτρια Μπλερ που δεν πρόλαβε μεγάλη καριέρα, αφήνει κάτι μεγάλο πίσω της, όποια κι αν είναι η έκβαση του αγώνα.  

Το ντοκιμαντέρ θα κάνει πρεμιέρα στην πλατφόρμα του Discovery+ στις 21 Οκτωβρίου του 2021.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Δεν υπάρχει καμιά τραγωδία για μένα»: η Σέλμα Μπλερ για τη ζωή με σκλήρυνση κατά πλάκας

Mια δυνατή γυναίκα / «Δεν υπάρχει καμιά τραγωδία για μένα»: η Σέλμα Μπλερ για τη ζωή με σκλήρυνση κατά πλάκας

Η 46χρονη ηθοποιός που πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας εμφανίστηκε αγέρωχη με μπαστούνι στο πάρτι του Vanity Fair μετά τα Όσκαρ, αφού προηγουμένως είχε φωτογραφηθεί και μιλήσει στο περιοδικό.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Inland Empire, Κάψε το μετάξι

Pulp Fiction / Inland Empire: Μυστηριώδες και σκοτεινό, όσο αξίζει σε έναν Λιντς

Μία ακόμη παραβολή για τον απόηχο του Χόλιγουντ -πιο υποκειμενική και σουρεαλιστική από εκείνη του Mulholland Drive-, το γλυκόπικρο κλείσιμο του ματιού ενός δημιουργού που τα έκανε όλα μόνος του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

Μουσική / Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

«Μη σταματάτε. Έχουμε αφθονία. Έχουμε λύσεις. Μπορούμε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή»: Η Björk παρουσιάζει την προσωπική της ουτοπία με το πρότζεκτ «Cornucopia» και μιλάει μπροστά στην κάμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. 
THE LIFO TEAM
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Μυθολογίες / «Ήτανε πέναλτι, κύριε Πάνο;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Από μια εισπρακτική αποτυχία και απαγορευμένη ταινία του 1932, μέχρι την ωμή βία της Pieta (που δεν ξέρει γιατί την έχει δει επανειλημμένα) και την cult σουρεαλιστική ματιά του Τσιώλη, η σκηνοθέτρια μας χαρίζει μια σπάνια σινεφίλ λίστα που συνδυάζει θράσος και ανθρωπισμό.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε το δρόμο για τα Όσκαρ 

Daily / Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε τον δρόμο για τα Όσκαρ

Υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους είναι αυτή η εκπληκτική ταινία που εκθέτει με αποκαλυπτικό τρόπο τη μεταχείριση της αφρόκρεμας της τζαζ μουσικής ως «βιτρίνας» για την καθαίρεση και τη δολοφονία του ηγέτη της ανεξαρτησίας του Κογκό, Πατρίς Λουμούμπα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
125 λεπτά με την Πόπη Διαμαντάκου/ Πόπη Διαμαντάκου: «Δεν με αγγίζουν οι επιθέσεις, δεν κάνω δημόσιες σχέσεις, δεν γλείφω»

Media / «Δεν υπάρχει τηλεκριτική σήμερα, όλα είναι δημόσιες σχέσεις»

Η γνωστή τηλεκριτικός Πόπη Διαμαντάκου μιλά στη LiFO για τη μακρά επαγγελματική της διαδρομή, την τηλεόραση του χθες και του σήμερα και απαντά για πρώτη φορά στα επικριτικά σχόλια που προκαλούν κατά καιρούς τα κείμενα της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Οθόνες / «Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Μια μεγάλη κουβέντα με τον σκηνοθέτη και μουσικό Γιάννη Βεσλεμέ που κυκλοφορεί ταυτόχρονα το νέο του άλμπουμ και η ρετροφουτουριστική του ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο». (SPOILER ALERT)
M. HULOT
Οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Capétte

Μυθολογίες / «Όταν είδα το "Climax", δεν μπορούσα να συνέλθω για ώρες»: Οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Capétte

Τι συνδέει τον Αρονόφσκι με τον Αλμοδόβαρ και τον Λάνθιμο με τον Βούλγαρη; Ο μουσικός Capétte φτιάχνει τη δική του αγαπημένη κινηματογραφική δεκάδα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
the last showgirl

Οθόνες / Πρεμιέρα προσεχώς: 10 ταινίες που θα ξεχωρίσουν το επόμενο δίμηνο

Η επιστροφή του Βάλτερ Σάλες, ένας στοχαστικός Κώστας Γαβράς, τα φαντάσματα του Γιώργου Ζώη, ο Ντίλαν κατά τον Τιμοτέ Σαλαμέ, το βάπτισμα της Πάμελα Άντερσον στην υποκριτική, ένα χαμηλόφωνο διαμάντι από την Ινδία και η μεγαλόπνοη αλληγορία του Μπρέιντι Κόρμπετ είναι μερικές από τις ταινίες που θα μας απασχολήσουν τον χειμώνα του 2025.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Phyllis Dalton (1925-2025): Η κορυφαία ενδυματολόγος της κινηματογραφικής ιστορίας

Pulp Fiction / Phyllis Dalton (1925-2025): Η κορυφαία ενδυματολόγος της κινηματογραφικής ιστορίας

Πέθανε στα 99 της χρόνια η Βρετανή ενδυματολόγος που έντυσε χιλιάδες πρωταγωνιστές και κομπάρσους, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στην αναπαραγωγή της αυθεντικότητας και στην αντίληψη της δραματικότητας του σεναρίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το υπερβατικό σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς διέρρηξε δια παντός την πραγματικότητα

Απώλειες / Το υπερβατικό σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς διέρρηξε διά παντός την πραγματικότητα

Το όνομα του Ντέιβιντ Λιντς (1946-2025) έγινε επιθετικός προσδιορισμός και οι ταινίες του μας προσκάλεσαν να βλέπουμε και να αισθανόμαστε αλλιώς τον κόσμο: με τα μάτια μιας απόκοσμης ψευδαίσθησης και την ψυχή της υπέροχης εμμονής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Αχιλλέα ΙΙΙ

Μυθολογίες / «Μετά το “Blues Brothers” φορούσα μαύρα γυαλιά στην τάξη»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Αχιλλέα ΙΙΙ

Έχοντας συμπεριλάβει στη λίστα του από τους αδελφούς Μαρξ μέχρι μια ταινία με τον Θανάση Βέγγο, o συγγραφέας πιστεύει πως το τραγικό και το γελοίο συναντιούνται σε κάποιο σημείο, το οποίο δεν είναι πάντα ευδιάκριτο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ