Ορμώμενη εκ των γοητευτικών μεν κάπως αποπνικτικών δε δυτικών προαστίων της πόλης - όπου το καλοκαίρι μπορείς σχεδόν να ακούσεις τα μπετά να κοχλάζουν- η δροσερή ηρεμία της Πλαζ Αρετσούς μου γαληνεύει το βλέμμα και την διάθεση κάθε μα κάθε φορά που την επισκέπτομαι.
Ανασαίνω.
Παρά τις φωνές περί παραμέλησης της δημοτικής πλαζ Καλαμαριάς (δεν διαφωνώ, ένα σκληροπυρηνικό makeover της ακτής θα καθιστούσε την περιοχή ένα εντυπωσιακότατο παραλιακό αστικό μέτωπο), η νοσταλγική γοητεία που αποπνέει όλο αυτό το 70s σύμπλεγμα Πλαζ-Δημοτικού Αναψυκτηρίου- Λούνα Παρκ, σε συνδυασμό με την ακαταμάχητη θαλασσινή αύρα, την άμμο, τις ιτιές, και το αεράκι που μυρίζει διακοπές παιδικών χρόνων, λειτουργούν ανακουφιστικά για όσους ξεμένουν το καλοκαίρι στην πόλη.
Κι ας μην μπορούμε να βουτήξουμε.
Πού χρόνο με τον χρόνο βέβαια όλο και περισσότεροι –μικροί και μεγάλοι- βουτάνε, αλλά αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία.
Τελοσπάντων.
Ένα από τα τελευταία απογεύματα του καλοκαιριού η περιβόητη, λοιπόν, αύρα με έπιασε ενώ κατηφόριζα ένα από τα καβατζωμένα κατάφυτα μονοπάτια προς την Πλαζ, μη μπορώντας να πάρω τα μάτια μου από τον κατακόκκινο ουρανό.
Κι αυτή τη φορά ήμουν εδώ αποκλειστικά γι' αυτή την Αύρα:
Για τον δημοτικό θερινό κινηματογράφο "Σινέ Αύρα", δηλαδή, ένα από τα πιο δροσερά "μυστικά" ολόκληρης της πόλης.
Η ώρα ήταν τέλεια. Λίγα λεπτά πριν το ηλιοβασίλεμα σου έκοβε την ανάσα, και τώρα ολόκληρη η Πλαζ είχε βυθιστεί σε μία κινηματογραφική απόλυτη ηρεμία.
Μπαίνοντας από την παλιά πύλη στην άκρη του Αναψυκτηρίου, και προχωρώντας στο βάθος δεξιά, τα φώτα του ειδυλλιακότερου ίσως θερινού κινηματογράφου της πόλης άνοιγαν το ένα μετά το άλλο.
Μπαίνοντας μέσα σκέφτομαι πως όταν βρίσκεσαι σε ένα σινεμά κυριολεκτικά δίπλα στο κύμα, πάνω στην άμμο σχεδόν, ξέρεις πως το καλοκαίρι αργεί ακόμα να τελειώσει.
Ευτυχώς.
Σινέ Αύρα
Ο δημοτικός θερινός κινηματογράφος του Δήμου Καλαμαριάς άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του πριν από 24 χρόνια, το καλοκαίρι του 1990, και αποτελεί έκτοτε ένα από τα πιο δροσερά καταφύγια της Θεσσαλονίκης.
Από το 2009 την εκμετάλλευση του κινηματογράφου έχει αναλάβει ο κύριος Παναγιώτης Μπουτούρης, ακόμα ένας ιδιοκτήτης θερινού που μεγάλωσε μέσα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
"Πότε μπήκε ο κινηματογράφος στην ζωή μου; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου", μου λέει από το τηλέφωνο. Τον πετυχαίνουμε στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής πίσω από το ταμείο του θερινού "Αίθριο" του οποίου είναι επίσης ιδιοκτήτης τα τελευταία 18 χρόνια.
"Ξεκίνησα από μικρό παιδί δουλεύοντας σε κυλικεία, έπειτα στις κινηματογραφικές επιχειρήσεις των Ράππου – Ζαφειρίου, μετά την δεκαετία του'90 ανέλαβα την εκμετάλλευση του κινηματοθέατρου Αθήναιον, και ανάμεσα σε όλα αυτά τα χρόνια πέρασα από το Κλειώ στα Νέα Μουδανιά, από την Αίγλη, κ.α."
"Πρώτη φορά θερινό παρακολούθησα στα τέλη της δεκαετίας του '60. Δεν θυμάμαι το έργο αλλά θυμάμαι ακόμα τον κινηματογράφο, ήτανε το Σινέ Μαρί. Έπειτα, την δεκαετία του '70 τις περισσότερες καλοκαιρινές βραδιές τις περνούσαμε στο Ναταλί."
Και η εμπειρία ως ιδιοκτήτης ενός θερινού;
"Είναι μια δουλειά που χαίρεσαι να την κάνεις. Θέλω να πω, έχεις κάθε μέρα να κάνεις με κόσμο. Με κόσμο που έρχεται να διασκεδάσει, να περάσει καλά. Αυτό από μόνο του σε κάνει να θες να συνεχίσεις."
Το κοινό του θερινού
"Μιλώντας γενικά για τον θερινό κινηματογράφο, εγώ προσωπικά έχω καταλήξει είναι κάτι που υπάρχει στην ελληνική ιδιοσυγκρασία. Ό,τι και να γίνει ένα θερινό σινεμά θα το πας, ειδικά οι μεγαλύτερες ηλικίες.
Κι αυτό γιατί είναι περισσότερο κάτι σαν μία οικονομική βραδινή έξοδος. Είναι η βόλτα, η μπύρα, η ελευθερία που σε τραβάει στο θερινό, και όχι τόσο η ταινία. Έχω παρατηρήσει πως στο θερινό έρχεται κόσμος που τον χειμώνα δεν πατάει σε κινηματογράφο."
"Η μαγεία του θερινού είναι κάτι που δεν συγκρίνεται με καμία άλλη κινηματογραφική εμπειρία.
Όσο για το Αύρα, η προνομιακή του τοποθεσία είναι αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει. Η δροσιά της θάλασσας. Σαν να είσαι σε νησί, διακοπές."
"Το Αύρα δουλεύει περισσότερο με κόσμο από την γειτονιά, και ηλικίες από τα 35-40 και πάνω.
Η νεολαία δεν φαίνεται να προτιμάει το θερινό, ίσως και λόγω των ταινιών, μιας που οι νέοι προτιμούν τα blockbuster και τα φιλμ που παίζονται κυρίως σε μούλτιπλεξ.
Κάτι που μου κάνει τα τελευταία χρόνια εντύπωση είναι ότι πολλά νεαρά παιδιά δεν ξέρουν καν τι είναι το θερινό!"
Εισπρακτικές επιτυχίες και οικονομική κρίση
"Μεγάλες επιτυχίες εισπρακτικά τα τελευταία έκανε το "Inception", και η "Καταιγίδα" με τον Τζορτζ Κλούνει. Από εισιτήρια πάντως είμαστε σταθερά καλά. Το θερινό τολμώ να πιστεύω ότι δεν το χτύπησε και τόσο η κρίση. Ακριβώς επειδή είναι διασκέδαση σχετικά φθηνή, και επειδή κάθε χρόνο όλο και λιγότεροι φεύγουν από την πόλη για διακοπές."
Το μέλλον
"Είμαστε αισιόδοξοι, ναι. Ο Δήμαρχος υποσχέθηκε να δώσει μεγάλη βαρύτητα στην ανάπλαση της Πλαζ από την ερχόμενη χρονιά. Οι σχέσεις μας με τον Δήμο είναι άριστες όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί σε μια χώρα σαν την Ελλάδα.
Πολλά είχαν ακουστεί για ιδιωτικοποιήσεις μέσω ΤΑΥΠΕΔ κτλ.
Ελπίζουμε να μην αλλάξει κάτι στο Σινέ Αύρα, αλλά και σε κανένα θερινό της πόλης."
____________________________
Σινέ Αύρα
Πλαζ Αρετσους, Καλαμαριά.
Τηλ.: 2310 454 525
σχόλια