Ένα σύγχρονο εστιατόριο κλείνει το μάτι στο μοντερνιστικό του παρελθόν
Στον Κεραμεικό, ένας πρώην εμπορικός χώρος του 1938, σχεδιασμένος από τον εμβληματικό αρχιτέκτονα Αριστομένη Προβελέγγιο, μεταμορφώθηκε το 2019 σε ένα σύγχρονο εστιατόριο από το γραφείο Trail Practice με επικεφαλής τον Μάνο Μπαμπούνη.
Στο Proveleggios (Παραμυθίας 11), βασικό στοιχείο του σχεδιασμού αποτελεί το μονολιθικό στοιχείο του πάγκου που φτάνει τα έντεκα μέτρα και εξυπηρετεί τις λειτουργίες του μπαρ, της κουζίνας, του εστιατορίου, ενώνοντάς τες πάνω στον ίδιο όγκο που διατρέχει σε μήκος την κάτοψη του ισογείου. Ενώ οι διαδικασίες παρασκευής και κατανάλωσης του φαγητού συνυπάρχουν στο ίδιο πάσο, οι μάγειρες και οι επισκέπτες του εστιατορίου αλληλεπιδρούν.
Με απλή και λιτή γεωμετρία, «χωρίς διακοσμητική διάθεση», όπως εξηγεί η ομάδα, «το σκηνικό της όψης λειτουργεί ως φίλτρο ανάμεσα στον δημόσιο χώρο και την εσωτερική χρήση». Μια τοιχογραφία, ένα δομημένο έργο τέχνης με χαρακτηριστικά της ζωγραφικής του δρόμου σχεδιασμένο από τον Παύλο Τσάκωνα, καλύπτει και αποτελεί τη signature όψη του εστιατορίου.
Το εξωτερικό επίχρισμα, στο οποίο έχει εφαρμοστεί η τεχνική αρτιφισιέλ, αποτέλεσε αφορμή για τη δημιουργία διαφορετικών υφών και στο εσωτερικό του κτιρίου. Καθώς ο χώρος έχει φιλοξενήσει για χρόνια ένα εργαστήριο κατασκευής παιχνιδιών, η βιομηχανική αισθητική που υπήρχε ως υπόβαθρο διατηρήθηκε και ενισχύθηκε με την επιλογή του μετάλλου ως κύριου υλικού σε όλα τα επίπεδα του εστιατορίου. Ο πεταχτός σοβάς, αλλού πιο αδρός και αλλού πιο τραχύς, συνιστά μια σύγχρονη μετάφραση του επιχρίσματος της όψης. Το μπλε, που χρησιμοποιείται στις διαφάνειες των εσωτερικών γυαλιών, εντείνει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του χώρου και αποτελεί μια διακριτική αναφορά στο μοντέρνο κίνημα, μέλος του οποίου ήταν ο αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Αριστομένης Προβελέγγιος.
Ένας φούρνος - µια θεατρική τελετουργία
Στο Kora Bakery (Παναγιώτου Αναγνωστοπούλου 44) του Κολωνακίου, οι περαστικοί παρακολουθούν τη διαδικασία παραγωγής που μοιάζει χορογραφημένη, ενώ βλέπουν τα προϊόντα από τον υπερυψωµένο ακάλυπτο χώρο µπροστά από την όψη. Η λειτουργία του παρασκευαστηρίου και του πωλητηρίου γίνεται αντιληπτή µέσα από ένα µεταλλικό διάτρητο όριο που αποτελείται από περιστρεφόµενα στοιχεία, σε μια εναλλαγή µεταξύ ανοιχτών, µισόκλειστων και εντελώς κλειστών στοιχείων. Το αρχιτεκτονικό γραφείο en-route-architecture ένωσε τον εξωτερικό και τον εσωτερικό χώρο φτιάχνοντας ένα διαδραστικό πέρασμα.
Ο µεταλλικός τοίχος αποτελείται από πενήντα ξεχωριστές επιφάνειες που περιστρέφονται ανεξάρτητα γύρω από τον κεντρικό τους άξονα, σε τρεις διαφορετικές θέσεις. Η κατακόρυφη θέση προσφέρει τη λιγότερη διαφάνεια, επιτρέποντας µόνο σιλουέτες και φως να διαπεράσουν τη διάτρηση του µετάλλου. Η οριζόντια θέση παρέχει τη µέγιστη διαφάνεια και συγχρόνως µια λειτουργική επιφάνεια που μπορεί να φιλοξενήσει µεγάλη ποικιλία αρτοποιηµάτων. Η ενδιάµεση θέση των 45 μοιρών επιτρέπει τη µερική θέαση του χώρου παραγωγής και αποτελεί την ιδανική γωνία επίδειξης των προϊόντων στον πελάτη. Κατά τη διάρκεια της ηµέρας, µε την προσθήκη και πώληση διαφορετικών προϊόντων, το µεταβαλλόµενο όριο µεταµορφώνει συνεχώς την εξωτερική του όψη του χώρου, ενώ η παραγωγή και η κατανάλωση ψωµιού και γλυκισµάτων µετατρέπεται σε ένα πολύ ενδιαφέρον θέαµα.
Ένα νυχάδικο που προάγει την ποικιλομορφία
Αυτήν τη φορά, το Studiomateriality με τη χαρακτηριστική bold αισθητική ανέλαβε να παραδώσει ένα όχι και τόσο τυπικό σαλόνι νυχιών που να είναι ανοιχτό σε όλους. Έτσι, ακολούθησε και πάλι έναν αντισυμβατικό δρόμο σχεδιασμού. Με μια πρώτη, γρήγορη ματιά, το Another μοιάζει με κατάστημα επισκευών.
Τα bauhaus στοιχεία αναβαθμίζουν την εμφάνισή του σε ένα σύγχρονο σαλόνι νυχιών, συνδυάζοντας την αισθητική με τη λειτουργικότητα, δημιουργώντας έναν παιχνιδιάρικο χώρο που προσκαλεί τους εργαζόμενους και τους πελάτες να αλληλεπιδράσουν μαζί του. Με το σλόγκαν του Another (Οδυσσέα Ανδρούτσου 32) στο Κουκάκι να είναι το «nails for human beings», σχεδιαστικά αυτό μεταφράζεται με το πολυεπίπεδο περίγραμμα και το πολύχρωμο εσωτερικό του. Όλοι καλούνται να καθίσουν στα τραπέζια, να απολαύσουν λίγη αυτοφροντίδα, και να αφήσουν το πολύχρωμο σκηνικό του βιομηχανικού χώρου που προάγει την ποικιλομορφία να τους γεμίσει με θετική ενέργεια.
Ένα διασκεδαστικό σαλόνι περιποίησης σκύλων
Το PAW (Pups At Wash) είναι ένα pet grooming salon που ειδικεύεται στον καλλωπισμό και το πλύσιμο των κατοικίδιων, ακόμα ένα πρότζεκτ του Studiomateriality. Πρόκειται για έναν χώρο απλό και λειτουργικό, όπου το βλέμμα του επισκέπτη κατακλύζει η εκτεταμένη χρήση ενός υλικού, που είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση το πλακάκι. Η εύκολη και αντιληπτή ροή από όλους –ζώα και ανθρώπους– μέσα στον χώρο, από τις self service μπανιέρες μέχρι το pet shop και το ειδικό δωμάτιο του pet grooming, ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση κατά τη σχεδιαστική φάση.
Αποθηκευτικοί χώροι και στοιχεία όπως επιγραφές και ενδείξεις σε κάθε δωμάτιο κάνουν τη διάδραση με τον χώρο κατανοητή και διασκεδαστική, ενώ η χρωματική αντίθεση του τιρκουάζ και του πορτοκαλί χαρίζει ζωντάνια. Τα οπτικά ερεθίσματα του χώρου αποσκοπούν στο να λειτουργήσουν ως αγχολυτικό από την καθημερινότητα και να βοηθήσουν τους παρευρισκόμενους να χαλαρώσουν και να ευχαριστηθούν στο έπακρο τη διαδικασία της περιποίησης.
Ένα μπαρ που φτιάχτηκε για να μείνει διαχρονικό
Κατά τους Cadu architects, ήταν σαφές από την αρχή ότι η περιττή διακόσμηση και η αρχιτεκτονική πολυλογία δεν είχαν θέση στο νέο εγχείρημα του Πέτρου Ζήσου. Με κατευθυντήριες αρχές την ειλικρίνεια των υλικών και τις καθαρές γραμμές, βασική επιδίωξη ήταν η εστίαση στα ουσιώδη και το να δίνει το τελικό αποτέλεσμα τη διαχρονική αίσθηση των κλασικών μπαρ. Έμπνευση αποτέλεσε η λιτότητα της ιαπωνικής παράδοσης, σε συνδυασμό με την ένταση της βιομηχανικής αισθητικής.
Στο Grasshoppers Athens (Ευρυδάμαντος 6), το τραχύ εμφανές σκυρόδεμα και οι μεταλλικές κατασκευές στη φυσική τους απόχρωση συνδυάζονται με τις στιλπνές επιφάνειες των υαλότουβλων που κυριαρχούν στον χώρο. Οι ξύλινες μπάρες τονίζονται στο μαύρο φόντο περιμένοντας τους θαμώνες, ενώ το ανοιχτό food bar επιτρέπει τις ματιές στα φρέσκα υλικά και την τεχνική του σεφ. Η κεντρική νησίδα και τα τέσσερα «σεπαρέ» προσφέρουν «χώρους διαβαθμισμένης κοινωνικότητας», ενώ τα βιδωμένα σκαμπό προ(σ)καλούν τους καθήμενους να συνομιλήσουν μεταξύ τους, «διευρύνοντας την πιθανότητα νέων γνωριμιών», σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες. Το φως αποτελεί βασικό στοιχείο του χώρου, είναι απαλό και διάχυτο στην υπερυψωμένη ζώνη των υαλότουβλων και εστιασμένο πάνω από τις συζητήσεις που φιλοξενούν τα σεπαρέ.
Η έμφαση που δόθηκε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του εσωτερικού χώρου δεν έβαλε σε δεύτερη μοίρα την ενοποίηση του μπαρ με τον δρόμο και τον ακάλυπτο. Η μεγάλη γυάλινη πρόσοψη ανοίγει πλήρως, ενώ οι μεταλλικοί πάγκοι στο φαρδύ πεζοδρόμιο πίσω από τη Στέγη και η pocket πίσω αυλή παρέχουν στους θαμώνες δύο ακόμα σκηνικά urban διασκέδασης. «Η συνένωση τού μέσα με το έξω ολοκληρώνεται με το ταίριασμα της σκούρας μπλε απόχρωσης και των χρυσών λεπτομερειών του μαγαζιού με το βαθύ μπλε του έναστρου νυχτερινού ουρανού της Αθήνας», όπως περιγράφουν οι ίδιοι οι αρχιτέκτονες τον σχεδιασμό του μπαρ.
Ένα οδοντιατρείο που προσπαθεί να μας χαλαρώσει
Στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, σε ένα διατηρητέο μεσοπολεμικό κτίριο του ‘30, οι παρεμβάσεις του Βαγγέλη Βαλτικού προκειμένου να στηθεί ένα οδοντιατρείο έγιναν με σεβασμό στον χαρακτήρα και την ιστορία του κτιρίου. Η κύρια αρχιτεκτονική ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα οικείο και ήρεμο περιβάλλον για τους ασθενείς, προκειμένου να εξασφαλιστεί η όσο το δυνατόν πιο ομαλή χωρική εμπειρία τους και η μέγιστη λειτουργικότητα του ιατρείου.
Ο ασθενής εισέρχεται αρχικά σε ένα φιλόξενο «σαλόνι» με θέα στην κατάφυτη οδό Διδότου. Οι ζεστές αποχρώσεις του χαλκού κυριαρχούν στην εσωτερική διακόσμηση. Ο επιμήκης χώρος της υποδοχής με τη χαρακτηριστική καμπύλη και το φινιστρίνι μοντέρνας επιρροής λειτουργούν ως κεντροβαρικό σημείο και επιτρέπουν τον έλεγχο και την οργάνωση της κίνησης τόσο των ασθενών όσο και των γιατρών.
Δίπλα στον χώρο αναμονής βρίσκεται μια αίθουσα συσκέψεων με ροζ πολυθρόνες εμπνευσμένες από το art deco κίνημα. Στους χώρους των οδοντιατρικών εδρών κυριαρχεί το βαθύ σκούρο μπλε στην οροφή, ενώ τα κυκλικά φωτιστικά που τοποθετήθηκαν βοηθούν τον ασθενή να χαλαρώσει χωρίς να ενοχλείται οπτικά από οτιδήποτε κατά την παραμονή του εκεί. Στο πίσω μέρος της αίθουσας, μια λευκή γλυπτική καμπύλη δημιουργεί διακριτικά ένα φωτογραφικό στούντιο.
Ο μακρόστενος διάδρομος οδηγεί στο μπάνιο των ασθενών και στους χώρους του προσωπικού. Είναι στρωμένος με τσιμεντένια πλακάκια και ο επιμήκης κρυφός φωτισμός με λευκό τζάμι στην οροφή δίνει την αίσθηση ότι περπατάει κανείς σε εξωτερικό χώρο. Ο χώρος της κουζίνας βρίσκεται στο δυτικό άκρο του διαμερίσματος και αναβιώνει την κουζίνα του παλιού νεοκλασικού αρχοντικού στην ίδια θέση.
Ένα ολοήμερο μπαρ-εστιατόριο που λειτουργεί και ως εντυπωσιακό πέρασμα στον πιο αστικό κήπο
Στο εμπορικό τρίγωνο της πόλης, o χώρος που διαμόρφωσε η ομάδα των Mutiny το 2019 στο πολυεπίπεδο six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8) δεν ήταν επισκέψιμος ούτε ορατός από όταν αυτό εγκαινίασε τη λειτουργία του πριν από δεκατρία χρόνια, σε ένα κτίσμα των μέσων του εικοστού αιώνα. Το κόνσεπτ που ανέλαβαν να διαμορφώσουν οι αρχιτέκτονες αφορούσε τη δημιουργία ενός all day bar-restaurant το οποίο θα αποτελούσε τη φυσική συνέχεια του κήπου που βρίσκεται στην ίδια στάθμη. Ο νέος χώρος θα έπρεπε να έχει αστικό χαρακτήρα, να εναρμονίζεται πλήρως με την ηλικία, την αισθητική του κτιρίου και την ατμόσφαιρα των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60, να φαντάζει σαν να υπήρχε εκεί από πάντα αλλά δεν ήταν προσβάσιμος.
Η αλληλεπίδραση του μέσα με το έξω αποτέλεσε τον σχεδιαστικό πυρήνα για το έργο. Η πορεία προς τον εξωτερικό χώρο, που ξεκινά από τη χαρακτηριστική σκάλα του πολυχώρου με πρόσβαση από τον πεζόδρομο, αξιοποιήθηκε ως βασικός άξονας κίνησης ο οποίος οδηγεί στον νέο διαμορφωμένο χώρο και τον διαπερνά ταυτόχρονα ως «πασαρέλα».
Χρησιμοποίησαν μάρμαρο, μωσαϊκό, ριγωτό τζάμι, ξύλο, tabac δέρμα, μέταλλο και κεραμικά επισμαλτωμένα πλακίδια με καμπύλα τελειώματα, θερμές αποχρώσεις του γκρι, γήινα χρώματα και λίγο μαύρο. Σημαντικό κομμάτι στην ατμόσφαιρα του χώρου αποτελεί το φως – οι φωτιζόμενες προσόψεις των μπαρ, το σύστημα φωτεινού κανάβου στις οροφές, οι ιδιοκατασκευές που εφαρμόστηκαν σε τμήματα επιφανειών σε τοίχους και δάπεδα δημιουργούν ένα ξεχωριστό οπτικό παιχνίδι.
Ένα ανατρεπτικό κατάστημα οπτικών
Ένα κατάστημα οπτικών στο Κολωνάκι θέλησε να προσεγγίσει με μια άλλη ματιά τον τρόπο πώλησης των οπτικών και την οπτομετρία. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι το customized service για τους πελάτες. Με ζητούμενο αυτό να αποτυπωθεί στον μακρόστενο, διαμπερή, με πατάρι χώρο, το dARCHstudio επικεντρώθηκε σε έναν λειτουργικό σχεδιασμό, απελευθερωμένο από τις κλασικές απαιτήσεις, που δημιουργεί ποικίλες χωρικές ποιότητες.
Ο χώρος της εισόδου στο Johnnie Rousso (Σκουφά 9) με τους γυάλινους πάγκους λειτουργεί ως χώρος έκθεσης των γυαλιών. Ακολουθεί το «μπαρ σερβιρίσματος» γυαλιών και στο βάθος το table workstation, όπου ο πελάτης μπορεί να καθίσει αναπαυτικά, να ενημερωθεί πάνω στις συλλογές και να εξυπηρετηθεί προσωπικά. Στο πατάρι βρίσκεται το τμήμα οπτομετρίας.
Τα χρώματα και η υλικότητα εντείνουν αυτή την ομαλή διαβάθμιση των λειτουργιών και του χαρακτήρα της εξυπηρέτησης. Ο χρωματιστός καθρέφτης στους τοίχους της εισόδου και οι γυάλινοι πάγκοι έκθεσης αντανακλούν την εικόνα του δρόμου, χαλαρώνοντας τα όρια μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού. Προχωρώντας προς τα μέσα, οι τοίχοι σταδιακά ξεγυμνώνονται από επενδύσεις και τα αδρά υλικά, όπως το τούβλο και το μπετόν, αναδεικνύονται.
Όλο το κατάστημα είναι απόλυτα ορατό και λειτουργεί ως βιτρίνα μέσω της χρήσης του extra clear τζαμιού, ενώ όταν οι συνθήκες το απαιτούν, ο χώρος μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε κλειστό και ιδιωτικό περιβάλλον εξυπηρέτησης με τη χρήση κουδουνιού στην εξώπορτα και το κλείσιμο μιας χρυσής κουρτίνας.
Ένα κέντρο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά, βραβευμένο για τον σχεδιασμό του
Στα νότια προάστια της Αθήνας, ένας πρώην χώρος εστίασης επανασχεδιάστηκε προκειμένου να φιλοξενήσει έναν πρότυπο παιδικό σταθμό-νηπιαγωγείο, το L.A.M.P (Learning Ability Means Playing). Βραβευμένη στα BIG SEE design awards, η αρχιτεκτονική μελέτη της Χριστίνας Βούτου επιχειρεί τη δημιουργία ενός χώρου, κάθε στοιχείο του οποίου αποτελεί αφορμή για εξερεύνηση, παιχνίδι και μάθηση.
Ο σχεδιασμός εισάγει έννοιες όπως η διαφάνεια, η κίνηση του βλέμματος, η δυναμική των αρχιτεκτονικών στοιχείων. Ο διαχωρισμός των επιμέρους χώρων έγινε με ξύλινα στοιχεία μεγάλου πάχους που αφενός εξυπηρετούν τις αυξημένες ανάγκες αποθήκευσης του παιδότοπου με lockers, συρτάρια, ράφια και αφετέρου δημιουργούν στο εσωτερικό τους χώρους παιχνιδιού και ανάπαυσης. Τα παράθυρα πάνω στις ντουλάπες επιτρέπουν στους γονείς από τους κοινόχρηστους χώρους να παρακολουθούν τη δραστηριότητα μέσα στις αίθουσες χωρίς η παρουσία τους να αποσπά την προσοχή των παιδιών. «Ταυτόχρονα η επαναλαμβανόμενη χρήση των ανοιγμάτων αυτών επιτρέπει την κίνηση του βλέμματος ανεξάρτητα από την κίνηση του σώματος στον χώρο. Πέραν των σταθερών διαχωριστικών στοιχείων από ξύλο, κινητά στοιχεία όπως κουρτίνες και συρόμενα ξύλινα πανέλα ορίζουν διακριτές υποενότητες μέσα στους ίδιους χώρους». Στο εξωτερικό υπαίθριο τμήμα, τον ρόλο των διαχωριστικών στοιχείων παίρνουν στοιχεία πρασίνου, φυτεύσεις που αποτελούν και αντικείμενο δημιουργικής απασχόλησης για τα παιδιά.
Ένα καφέ εμπνευσμένο από την κοινωνιολογική θεωρία του τρίτου χώρου
«Το σπίτι σου μακριά από το σπίτι»: αυτή η φράση κοινωνιολογικής ανάλυσης που δημοσιεύθηκε το 1989 από τον Αμερικανό Ρέι Όλντενμπεργκ –σύμφωνα με την οποία μοιράζουμε τη ζωή μας μεταξύ τριών σημείων, του σπιτιού, του εργασιακού περιβάλλοντος και του μέρους όπου απολαμβάνουμε μια εποικοδομητική συζήτηση με φίλους συνοδεία καφέ και καλής μουσικής– υπήρξε η κεντρική ιδέα στον σχεδιασμό των Amalgama architects για το Third Place (Απόλλωνος 23Β), δηλαδή «η δημιουργία ενός χώρου που θα αποπνέει την αίσθηση του “ανήκειν” σε όποιον τον επισκέπτεται».
Στην καρδιά της πόλης, στον ισόγειο χώρο μιας τυπικής αθηναϊκής πολυκατοικίας του ‘60, ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός δημιουργεί έναν εξωστρεφή χώρο που καταργεί τα όρια προς την πόλη και ανοίγεται σε αυτή, καθώς οι τζαμαρίες αναδιπλώνονται προεκτείνοντας το πεζοδρόμιο στο εσωτερικό. Οι επιρροές από το παρελθόν του κτιρίου, με «χτενιστό» μπετόν, μωσαϊκό, μεταλλικά φώτα σχεδιασμένα από το αρχιτεκτονικό γραφείο ειδικά για τον χώρο, με εμφανείς αεραγωγούς και καλώδια, όλα ενισχύουν την αστική αισθητική του χώρου.
Σε αυτό το καφέ τα φέροντα στοιχεία είναι σε αυστηρές γεωμετρικές φόρμες ενώ οι λεπτομέρειες του χώρου έχουν απαλές καμπύλες. Η μονοχρωματική επιλογή για τον κυρίως χώρο δημιουργεί ένα παιχνίδι με το φως και ένα περιβάλλον ηρεμίας. Τα έντονα χρώματα των επίπλων στο γκρι σκηνικό του χώρου είναι μια αναφορά στα ζωγραφικά έργα του Giorgio Morandi. Βασικό στοιχείο αποτελούν οι κερκίδες από μπετόν, οι οποίες θυμίζουν ανοιχτό αμφιθέατρο στην πόλη και προτείνουν έναν διαφορετικό τρόπο συνάθροισης στο εσωτερικό του μαγαζιού.
Την ίδια μονοχρωματική λογική ακολουθεί και το μπάνιο, από τους τοίχους μέχρι τα στοιχεία και τα αντικείμενα που το πλαισιώνουν, το οποίο αποτελεί μια χρωματική χωρική εμπειρία, ροζ και gender-neutral.
Ένα μαγαζί αφιερωμένο στις ελιές - μια μίνιμαλ προσέγγιση της παραδοσιακότητας
Σχεδόν έναν αιώνα αφότου άνοιξε για πρώτη φορά, το Ariana shop, ένα εξειδικευμένο κατάστημα που βρίσκεται στην πλατεία Θεάτρου, ανακαίνισε τον παλιό του χώρο διατηρώντας την κύρια ταυτότητα της εταιρείας που βασίζεται στην ελιά.
Στόχος του νέου σχεδίου που έχει την υπογραφή των A2 architects ήταν να αναδείξει τις γραμμές της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής και να επικεντρωθεί στα χρώματα του κύριου προϊόντος, επιλέγοντας μια γκρι και πράσινη χρωματική παλέτα. Τα πλακάκια terrazzo χρησιμοποιήθηκαν ως αναφορά στα κλασικά αθηναϊκά δάπεδα. Η κατασκευή από ξύλο λεύκας εμπνέεται από το παραδοσιακό χαγιάτι που έχει μεταφραστεί σε μια σύγχρονη design γλώσσα. Συνολικά, ο σχεδιασμός του καταστήματος είναι ένας συνδυασμός της ιστορίας του με μια μίνιμαλ προσέγγιση της παραδοσιακότητας.
