Έπιπλα από ανακυκλωμένο πλαστικό και ίνες αγριαγκινάρας, τσάντες από ρετάλια τέντας, από πανιά ιστιοπλοϊκών σκαφών, από καλαμπόκι, από στρατιωτικό καµβά.
Ρούχα με φυτικές βαφές, vegan παπούτσια, ολομέταξα μαντίλια, brands που αποφεύγουν τις μεταφορές μεγάλων αποστάσεων και τη φύρα.
Το εγχώριο design προσπαθεί να είναι πιο φιλικό απέναντι στο περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Locul
Mια κειμενογράφος που μαθητεύει στον τροχό και στο handbuilding εδώ και κάποια χρόνια και ένας βραβευμένος σχεδιαστής προϊόντων και εσωτερικών χώρων με αγάπη για τα οικολογικά υλικά, η Γαία Δεληγιάννη και ο Σπύρος Κίζης, δημιούργησαν πριν από έναν χρόνο ένα brand επίπλων και αξεσουάρ υψηλής ποιότητας που χαρακτηρίζονται από λιτή, σύγχρονη αισθητική και λειτουργικό design.
Αναπόσπαστο κομμάτι της φιλοσοφίας του brand είναι η χρήση ιδιαίτερων υλικών και μεθόδων παραγωγής ‒ χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η βραβευμένη σειρά επίπλων του Σπύρου Κίζη, φτιαγμένη από ίνες αγριαγκινάρας. Καθώς η βιωσιμότητα αποτελεί σταθερή αξία του brand, ο σχεδιασμός κινείται γύρω από υλικά όπως το ξύλο, ο πηλός, το μέταλλο, το vegan δέρμα, και καινοτόμες προσμείξεις που προκύπτουν κατά τη δημιουργική διαδικασία. Στόχος τους είναι μια παραγωγή που να κινείται στο πλαίσιο του small batch. «Η συνεργασία με σιδεράδες και ξυλουργούς δεύτερης ή τρίτης γενιάς που έχουν μάθει την τέχνη, αλλά έχουν επαφή με τη σύγχρονη τεχνολογία, μας οδηγεί σε σχεδιαστικά μονοπάτια που πιστεύουμε ότι ενσωματώνουν το μεράκι του μάστορα από τη μια, την ακρίβεια και τη λεπτότητα που προσφέρει η τεχνολογία του CNC και του 3D printing από την άλλη. Με τα αντικείμενά μας θέλουμε να αναδεικνύεται πάντα ο άνθρωπος. Τι θα γινόταν αν ο παλιός καρεκλάς στο Μοναστηράκι συνδύαζε το μεράκι του με επιρροές από το σύγχρονο design και την τεχνολογία; Αυτό για μας είναι Locul».
Μόλις άνοιξαν τον χώρο τους στο Κουκάκι που, ενώ αρχικά προοριζόταν για την αποθήκευση των προϊόντων τους, η ίδια η γειτονιά τούς ενέπνευσε να το μετατρέψουν σε ένα μικρό μαγαζί απ’ όπου μπορεί κάποιος να περάσει και να δει τη δημιουργική διαδικασία. Ανάμεσα σε ποδηλατάδικα, μπιστρό, εργαστήρια κεραμικής και μόνο λίγα λεπτά από το ΕΜΣΤ, το δίδυμο πίσω από το Locul φιλοδοξεί να δώσει τη δική του φρέσκια νότα στην τοπική κουλτούρα της πόλης.
www.loculdesign.com, Ζαν Μωρεάς 17, Κουκάκι
BlueCycle
Όλα ξεκίνησαν το 2017, όταν με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού αναφορικά με το πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων διχτυών που βρίσκονται στη θάλασσα αλλά και τη δυνατότητα αξιοποίησής τους με τη χρήση νέων τεχνολογιών το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη ανέλαβε την παραγωγή του ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Second Nature, που δημιουργήθηκε από την υποψήφια για Όσκαρ κινηματογραφίστρια Δάφνη Ματζιαράκη. Με αφετηρία την ταινία αυτή γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία μιας πρότασης-λύσης για το πρόβλημα με τα θαλάσσια πλαστικά απορρίμματα, κυρίως αυτά που προέρχονται από την αλιευτική και ναυτιλιακή δραστηριότητα.
H BlueCycle εφαρμόζει ένα πρόγραμμα κυκλικής οικονομίας για την αξιοποίηση των θαλάσσιων πλαστικών απορριμμάτων, έτσι εγκαταλελειμμένα δίχτυα, σχοινιά, κάβοι, πετονιές γίνονται και πάλι πρώτη ύλη υψηλής ποιότητας. Προτείνει μια ολιστική προσέγγιση για την αντιμετώπιση του προβλήματος, καθώς ασχολείται με κάθε στάδιο της διαδικασίας, από τη συλλογή του υλικού μέχρι την επεξεργασία του και τη δημιουργία νέων προϊόντων. Μέσα από ένα διαρκώς επεκτεινόμενο πανελλαδικό δίκτυο συνεργάζεται με αλιείς, ιχθυοκαλλιέργειες, μυδοκαλλιέργειες, κατασκευαστές, περιβαλλοντικές οργανώσεις και τοπικούς φορείς, προκειμένου να συγκεντρώσει το υλικό.
Η επεξεργασία του γίνεται στον Πειραιά, στο μοναδικό εξειδικευμένο εργαστήριο για την αξιοποίηση θαλάσσιων απορριμμάτων στην Ελλάδα. Η BlueCycle δημιουργεί τα δικά της πλήρως ανακυκλώσιμα προϊόντα, όπως νήμα για 3D εκτυπωτές, ενώ σε πιλοτική φάση βρίσκεται η δημιουργία δομικών υλικών για εφαρμογές εσωτερικού και εξωτερικού χώρου και η δημιουργία νήματος ύφανσης.
Η βραβευμένη σειρά επίπλων «Second Nature» δημιουργήθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια σε σχέδια των The New Raw, του Πάνου Σακκά και της Φωτεινής Σετάκη, οι οποίοι έχουν την έδρα τους στο Ρότερνταμ και έχουν διακριθεί για τη δουλειά τους στην αξιοποίηση αστικών απορριμμάτων. Η σειρά κατασκευάζεται στο ρομποτικό εργαστήριο τρισδιάστατης εκτύπωσης μεγάλων διαστάσεων, το οποίο στεγάζεται στο BlueCycle Lab. Για τη δημιουργία όλων των αντικειμένων χρησιμοποιείται πλαστικό που προέρχεται από τη ναυτιλία και είναι πλήρως ανακυκλώσιμο, όπως όλα τα προϊόντα της BlueCycle. Κάθε αντικείμενο έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, ενώ μπορεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες κάθε πελάτη, που θα λάβει τα στοιχεία για την προέλευσή του, ενώ μπορεί να το «μεταμορφώσει» σε κάτι άλλο όταν το θελήσει, κι αυτό είναι κάτι που αναλαμβάνει να κάνει η start-up.
«Έτσι αποδεικνύεται ότι η κυκλική οικονομία λειτουργεί και ότι όσον αφορά το πλαστικό τη μεγαλύτερη σημασία έχει η σωστή διαχείρισή του. Ως υλικό μπορεί να έχει πολλές ζωές και να αξιοποιηθεί παραγωγικά. Στόχος είναι να εφαρμόσουμε αυτό το μοντέλο σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα, δημιουργώντας ένα πρότυπο σε ευρωπαϊκό επίπεδο», εξηγεί η Σουζάνα Λασκαρίδη, ιδρύτρια και διευθύντρια της BlueCycle.
Η karekla του Φοίβου Ξενάκη
Το βραβευμένο σε ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς design κάθισμα του Φοίβου Ξενάκη δεν έχει πλάτη, αν και η ονομασία του ειρωνικά σημαίνει «καρέκλα» στα ελληνικά.
Έχει φτιαχτεί από παρατημένα υλικά ξυλουργικής που χαρίστηκαν στον designer από μια εταιρεία κατασκευής επίπλων. Όταν κάποιος κάθεται σε αυτή, τα ξύλινα τμήματά της υποκύπτουν στο βάρος του και γίνονται αναπαυτικά. Μόλις ο χρήστης σηκωθεί, αυτά επανέρχονται στην αρχική τους μορφή, σχηματίζοντας σχεδόν ένα γλυπτό.
IT’S A SHIRT
«Μεγάλωσα μέσα στη βιοτεχνία ενδυμάτων που είχαν οι γονείς μου, από μικρή ήμουν ανάμεσα σε υφάσματα και μεγάλες ραπτομηχανές. Επικεντρώθηκε στο IT’S A SHIRT πριν από πέντε χρόνια και συνεργάστηκα γι’ αυτό με δημιουργικούς ανθρώπους από άλλα πεδία, έτσι κατάφερα να πραγματοποιήσω ιδέες που δεν θα μπορούσα να υλοποιήσω αν συνέχιζα να εργάζομαι για άλλες εταιρείες ρουχισμού».
Τα πουκάμισα της Χριστίνας Χριστοδούλου αποτελούν μια χρονοβόρα διαδικασία, από την ιδέα και την εύρεση υφασμάτων για κάθε σειρά μέχρι το packaging των παραγγελιών. Η κατασκευή τους γίνεται στην οικογενειακή βιοτεχνία, ενώ τα υφάσματα που χρησιμοποιούνται είναι είτε deadstock που επιλέγονται έπειτα από έρευνα στην τοπική αγορά είτε υψηλής ποιότητας ποπλίνα, ελληνικό λινό και βαμβάκι.
«Νομίζω πως το sustainability δεν ξεκινά απ’ το ύφασμα που χρησιμοποιείς αλλά από το πώς αντιμετωπίζεις τους γύρω σου. Κάθε άνθρωπο που στηρίζει το IT’S A SHIRT τον βλέπω ως συνεπιβάτη στο ταξίδι που πραγματοποιεί παρά ως έναν ακόμη πελάτη. Έπειτα, κάθε πουκάμισο που παράγεται είναι unisex με σκοπό να δημιουργηθεί μια κοινή γκαρνταρόμπα, χωρίς περιορισμούς και όρια. Τα υφάσματα που χρησιμοποιούνται δεν κάνουν ταξίδι για να φτάσουν στα χέρια μου, προσπαθώ να αντλώ ό,τι υλικό μπορώ από την εγχώρια αγορά. Η μόδα από μόνη της δεν είναι βιώσιμη, όμως είναι ένα δημιουργικό παιχνίδι που έχει τεράστια κοινωνική και πολιτισμική επιρροή και το IT’S A SHIRT είναι ένα πρότζεκτ που αυτό το λαμβάνει σοβαρά υπόψη του».
www.itsashirt.gr/el, Ασκληπιού 67, Eξάρχεια
3Quarters
«Η ανακύκλωση στη μόδα είναι ο πιο βιώσιμος τρόπος να επαναφέρουμε παλιές τεχνικές και να δώσουμε νέα πνοή, να φρεσκάρουμε την αστική οικοτεχνία». Μία αρχιτέκτονας και ένας φωτογράφος, δύο αδέλφια που ξαναβρέθηκαν στην Αθήνα μετά από χρόνια διαμονής στο εξωτερικό, η Γαρυφαλιά και ο Γιάννης Πιτσάκης, δημιούργησαν το 2015 ένα από τα πρώτα brand βιώσιμης μόδας στην Ελλάδα, φτιάχνοντας στο εργαστήριό τους στο κέντρο της Αθήνας τσάντες και αξεσουάρ με πρώτη ύλη τα εναπομείναντα υφάσματα από τις καινούργιες τέντες που τοποθετούνται στα μπαλκόνια της Αθήνας, δουλεύοντας έτσι με ένα πολύ αντιπροσωπευτικό υλικό της πόλης.
«Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με στοκ που βρίσκαμε σε τεντάδες. Στην προσπάθειά μας να εξασφαλίσουμε ένα μόνιμο δίκτυο συνεργατών, ανακαλύψαμε ένα τεράστιο κενό στη διαχείριση των ολοκαίνουργιων αχρησιμοποίητων κομματιών υφάσματος που περισσεύουν κατά το ράψιμο μιας τέντας, τα οποία είναι τόσο μικρά που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε άλλη, έτσι απλώς πετιούνται στις χωματερές. Μιλάμε για τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων από πολυεστέρα που δεν θα ανακυκλώνονταν αν δεν τα μετατρέπαμε σε κάτι, όπως οι πολυμορφικές μας τσάντες και τα αξεσουάρ. Την ίδια στιγμή προμηθευόμαστε όλα τα υπόλοιπα υλικά από του Ψυρρή, στηρίζοντας την οικονομία της γειτονιάς μας».
Για τις vegan τσάντες τους χρησιμοποιούν ιμάντες από κλωστοϋφαντουργική κάνναβη και φερμουάρ από ανακυκλωμένο πλαστικό. Προσφέρουν επισκευή του προϊόντος εφ’ όρου ζωής, ενώ τρέχουν και ένα πρόγραμμα επαναδιαχείρισης των παλιών τσαντών, το Ρroject Ζero. «Η μείωση της υπερκατανάλωσης, η επιστροφή σε έναν τρόπο ζωής πιο αργό και με περισσότερο τοπικό χαρακτήρα είναι αξίες στις οποίες είχαμε στραφεί πριν ακόμα δημιουργήσουμε το brand. Πλέον είμαστε περήφανοι που αποτελούμε κομμάτι ενός κινήματος. Βιώσιμη μόδα είναι η κυκλική μόδα, όχι μια ιδιοτροπία κάποιων σχεδιαστών, και, βέβαια, δεν είναι πολυτέλεια».
www.3quarters.design, Αγίου Δημητρίου 9, Ψυρρή
MUSA
Γεννήθηκε τον Απρίλιο του 2020 από τη Νάσια Φιλιππίδη που προμηθεύεται τα υφάσματά της από ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ για την παραγωγή συνεργάζεται με μικρές, οικογενειακές επιχειρήσεις. Τα ρούχα της φτιάχνονται από tencel, pinatex και οργανικό βαμβάκι, φυσικά υλικά που αγκαλιάζουν το σώμα, ενώ ταυτόχρονα έχουν μειωμένο περιβαλλοντολογικό αποτύπωμα.
«Στοχεύουμε στη δημιουργία διαχρονικών κομματιών, η παραγωγή μας είναι περιορισμένη με στόχο την αποφυγή συσσώρευσης στοκ. Έχουμε zero waste πολιτική, αγοράζουμε ακριβώς όσο ύφασμα χρειαζόμαστε για τη ραφή των ρούχων μας και τα ρετάλια τα αξιοποιούμε δημιουργικά σε άλλα πράγματα, όπως scrunchies ή limited edition ρούχα. Προσφέρουμε υπηρεσίες μεταποίησης και επιδιόρθωσης με σκοπό τα ρούχα να μείνουν στην ντουλάπα μας για χρόνια. Οι συσκευασίες μας είναι βιώσιμες, φτιαγμένες από φυσικά υλικά όπως το καλαμπόκι».
Lefkon
Από το 2015 η σχεδιαστική φιλοσοφία του Lefkon είναι επηρεασμένη από έναν συνδυασμό ελληνικών σχημάτων, διεθνούς αρχιτεκτονικής, σκανδιναβικού μινιμαλισμού και ιαπωνικής αισθητικής. Εκτός του ότι προσφέρουν ελευθερία κινήσεων, τα ρούχα της Ειρήνης-Λουίζας Ανδρικοπούλου φτιάχνονται από οργανικά υφάσματα, όπως είναι το λινό, η βισκόζη και το μετάξι, «που αφήνουν το σώμα και το περιβάλλον να αναπνέουν».
Κάθε ένδυμα φτιάχνεται μόνο κατόπιν παραγγελίας, οπότε το brand έχει μηδενικά απόβλητα. «Διασφαλίζουμε ότι οι άνθρωποι που εμπλέκονται στη δημιουργία των ρούχων μας απολαμβάνουν καλές συνθήκες εργασίας και πληρώνονται δίκαια. Η διατήρηση όλης της γραμμής παραγωγής στην Ελλάδα μάς επιτρέπει να διατηρούμε υψηλό επίπεδο ποιότητας, σύμφωνα με τα πρότυπα και τις απαιτήσεις μας, και να γνωρίζουμε πάντα την απάντηση στην ερώτηση “ποιος έφτιαξε τα ρούχα μου”. Το μετάξι που χρησιμοποιούμε για τη νυφική συλλογή μας είναι από το Σουφλί. Όλα τα παραπάνω είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια μόδα ηθική και βιώσιμη».
Salty Bag
Δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2013 από τη Χρύσα Χαλικιοπούλου, τον Σπύρου Ντάικο, τον Παναγιώτη Βαρούχα και τον Στρατή Ανδρεάδη. Κανένας τους δεν είχε ειδίκευση στην κατασκευή τσάντας, αλλά η πίστη τους στην ιδέα τούς έκανε να μάθουν γρήγορα τη δουλειά.
«Θέλαμε να δημιουργήσουμε την καλύτερη εταιρεία κυκλικής οικονομίας στην Ελλάδα, μια εταιρεία που να κατασκευάζει στο χέρι τσάντες, είδη ταξιδίου και σπιτιού με επίκεντρο την τοπικότητα, τα ανθεκτικά, επαναχρησιμοποιημένα υλικά, την αυθεντικότητα, τη δυνατότητα καθετί που βγαίνει από το εργαστήριό μας να επιστρέφει και να χρησιμοποιείται ξανά. Σχεδιάζουμε και φτιάχνουμε αντικείμενα καθημερινά, χρήσιμα, σύγχρονα, που ανταποκρίνονται στις τωρινές ανάγκες».
Συλλέγουν χρησιμοποιημένα πανιά και καλύμματα ιστιοπλοϊκών σκαφών, τα πλένουν, τα κόβουν στο χέρι στο εργαστήριό τους, στην Κέρκυρα, και μετά τα ράβουν. Το ίδιο κάνουν με τις χρησιμοποιημένες ζώνες αυτοκινήτων από εργοστάσια ανακύκλωσης στη Βόρεια Ελλάδα. Επιλέγουμε τα υλικά πάντα με γνώμονα τη δυνατότητα να επαναχρησιμοποιηθούν πριν ανακυκλωθούν.
«Σχεδιάζουμε με γνώμονα την ανθεκτικότητα, την επόμενη χρήση και τις κλασικές γραμμές, γιατί, αν κάτι είναι εξεζητημένο, δύσκολα θα το φορέσουμε για χρόνια. Προσφέρουμε χωρίς κόστος την επιδιόρθωση όλων μας των προϊόντων εφ’ όρου ζωής. Εάν επιστραφεί μια τσάντα σ’ εμάς για επανάχρηση, φυλάγεται μέχρι να γίνει μια νέα Salty Βag και αυτός που την επιστρέφει κερδίζει έκπτωση 30% για την αγορά της επόμενης τσάντας του. Οι μεταφορές μας εντός Κέρκυρας για την προμήθεια υλικών οδεύουν προς το να γίνουν carbon neutral, αφού χρησιμοποιούμε πλέον cargo ποδήλατο. Στις αγορές μας προσπαθούμε να προμηθευόμαστε υλικά που βρίσκουμε σε ακτίνα 500 χλμ. Από το 2022 οι συσκευασίες αποστολής θα έχουν ακόμα πιο βιώσιμο πρόσημο. Απευθυνόμαστε σε όποιον θέλει να έχει ένα όμορφο, ανθεκτικό αντικείμενο φτιαγμένο στο χέρι με το χαμηλότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα που υπάρχει».
Mashu
«Δημιούργησα το brand όταν συνειδητοποίησα ότι υπήρχε ένα κενό στην αγορά για vegan αξεσουάρ με σύγχρονη αισθητική. Δούλευα με μια σειρά από μάρκες αξεσουάρ και είχα εκτεθεί πολύ στις δερμάτινες κατασκευές. Όταν σταμάτησα να τρώω ζωικά προϊόντα, ένιωσα την ανάγκη να ευθυγραμμίσω τη δουλειά μου με τις αξίες μου. Ήθελα, επίσης, να υποστηρίξω την ελληνική χειροτεχνία και έτσι, παρότι εδρεύω στο Λονδίνο, αποφάσισα να κατασκευάσω τις τσάντες στην Αθήνα, σε ντόπιους τεχνίτες και οικογενειακές επιχειρήσεις».
Με έμπνευση από την αρ ντεκό, την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και τις γεωμετρικές καμπύλες και γραμμές, η Ιωάννα Τοπούζογλου σχεδιάζει τα τελευταία τρία χρόνια κομμάτια που ξεπερνούν τις τρέχουσες τάσεις, ενώ η λειτουργία του brand της είναι seasonless. Χρησιμοποιεί καινοτόμα φυτικά υλικά, από γεωργικά απόβλητα, φύλλα ανανά και vegan δέρματα από κάκτους μέχρι φλούδες σταφυλιού, καλαμπόκι και κάνναβη. Οι λαβές στις τσάντες της προκύπτουν από περισσεύματα εργοστασίων ξυλείας που διαφορετικά θα πετάγονταν ή θα καίγονταν. Οι λαβές από σχοινιά κατασκευάζονται από τεχνίτριες στη Νηματουργία Μέντης, την παλαιότερη passementerie της Αθήνας. Σε συνεργασία με το TreeApp, το Mashu φυτεύει πέντε δέντρα με κάθε αγορά τσάντας.
Parnès
O γραφίστας Παναγιώτης Δρακόπουλος δημιούργησε το Parnès το 2017 και τον τελευταίο χρόνο συνεργάτης του έχει γίνει ο αδερφός του Γιάννης, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών. «Μου άρεσε πάντα να φτιάχνω πράγµατα µε τα χέρια µου και κάποια στιγµή ένιωσα την επιθυµία να πειραµατιστώ µε την επαναχρησιµοποίηση κάποιων παλιών υλικών, µε στόχο τη δηµιουργία πρωτότυπων και µοναδικών κάθε φορά προϊόντων, όπως τσάντες, σακίδια και θήκες».
Με μότο τους το «make bags not war» δουλεύουν επαναχρησιμοποιώντας βαµβακερό στρατιωτικό καµβά, καθώς και τα µεταλλικά στοιχεία που συλλέγουµε από τα στρατιωτικά σακίδια. Η κατασκευή των Parnès γίνεται χειροποίητα στο εργαστήριό τους στο Σύνταγμα, γεγονός που καθιστά κάθε προϊόν µοναδικό. Ο σχεδιασµός τους παραπέµπει σε παλαιότερες φόρµες, ωστόσο έχει µια πιο σύγχρονη µατιά. «Αυτό που µε συγκινεί ιδιαίτερα µε τον παλιό στρατιωτικό καµβά είναι οι ιστορίες που κουβαλάει. Έχω βρει σε παλιά σακίδια στρατιωτών τα ονοµατά τους, χρονολογίες και διάφορα στοιχεία για την περίοδο που χρησιµοποιήθηκαν. Είναι ένα µικρό ταξίδι στον χρόνο», περιγράφει ο Παναγιώτης Δρακόπουλος.
«Στο Parnès δεν πετάµε κυριολεκτικά τίποτα. Για µένα, η ηθική µόδα σχετίζεται µε την επαναχρησιµοποίηση και ανακύκλωση πρώτων υλών, τη µείωση της µαζικής και γρήγορης παραγωγής και, βέβαια, τη δηµιουργία σωστών συνθηκών εργασίας για όλους τους ανθρώπους που απασχολούνται σε αυτή. Μόνο αν ο κόσµος στραφεί σε µικρότερα brands, γνωρίζοντας ποιος και πώς έφτιαξε το προϊόν που σκοπεύουν να αγοράσουν, θα µπορέσουµε να δούµε ουσιαστική αλλαγή».
Instagram: @parnes.ath
Christiana Vardakou
Σπούδασε σχεδιασμό υφασμάτων στο Λονδίνο, στο Chelsea College of Arts, εκεί πειραματίστηκε για πρώτη φορά με φυτικές βαφές. Έπειτα ταξίδεψε στη νοτιοανατολική Ασία, προκειμένου να μάθει περισσότερα για παραδοσιακές τεχνικές γύρω από την ύφανση και τη βαφή με φυτικά υλικά.
Όλα τα κομμάτια του brand της είναι χειροποίητα, όλη η δημιουργική διαδικασία γίνεται στο εργαστήριό της, με τη Ματίλντα Πιζάντε που βοηθάει με τις φυτικές βαφές, υφαίνει στον αργαλειό και κάνει μπατίκ, με τη Μαρία Γιαννακούλια που βγάζει τα πατρόν και ράβει σε οργανικά υφάσματα. «Λόγω της ιδιαίτερης φύσης αυτής της αργής επεξεργασίας, κάθε προϊόν είναι μοναδικό. Παράλληλα, στο ατελιέ μας δεν πετάμε σχεδόν τίποτα, προσπαθούμε να βρίσκουμε τρόπους να χρησιμοποιούμε όλη τη φύρα, είτε φτιάχνοντας αξεσουάρ (scrunchies, σελιδοδείκτες) είτε χρησιμοποιώντας τα για packaging ή ως γέμισμα για μαξιλάρια.
Το όραμα της Χριστιάνας Βαρδάκου περιστρέφεται γύρω από την ιδέα του «emotionally durable design». « Προσπαθώ να δημιουργήσω μια σχέση μεταξύ καταναλωτή και προϊόντος. Κάθε χειροποίητο αντικείμενο είναι μοναδικό και έχει μια ιστορία. Αξίζει οι καταναλωτές να τη γνωρίζουν έτσι ώστε να θέλουν να το προστατεύσουν και να παρατείνουν τη διάρκεια ζωής του. Παράλληλα, έχω αρχίσει να συνεργάζομαι με σχολεία όπου κάνω σεμινάρια και μιλάω στα παιδιά για την ηθική μόδα. Ήρθε η ώρα να δώσουμε έμφαση στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα».
Αlchimia vegan shoes
H Νικόλ Δαλάτση ασχολείται εδώ και πολλά χρόνια επαγγελματικά με τον σχεδιασμό, την κατασκευή και την εμπορία υποδημάτων. «Τα χρόνια περνούσαν και τα πρώτα οικολογικά ζητήματα αναδύονταν. Η βιομηχανία της μόδας γενικά και του δέρματος ειδικότερα είναι από τις κορυφαίες ρυπογόνες δραστηριότητες. Τα εναλλακτικά υλικά και οι βιώσιμες πρακτικές γνώρισαν σταδιακά την αποδοχή του κοινού. Επομένως, ήρθε η ώρα να υλοποιήσω παλιές ιδέες, αφού ειδικά στον τομέα του υποδήματος οι εναλλακτικές προτάσεις είναι λιγότερες σε σχέση με το ρούχο». Το brand της εμφανίστηκε τελικά την άνοιξη του 2018.
Τα Αlchimia vegan shoes είναι χειροποίητα, φτιαγμένα με ασυνήθιστα υλικά, από πλαστικές σακούλες, πρώτες ύλες από θερμοκήπια αλλά και από παλιά οικογενειακά εργόχειρα. «Κεντρική ιδέα είναι η επαναχρησιμοποίηση “άχρηστων” υλικών που προορίζονται για τον κάδο απορριμμάτων. Έτσι συμβάλλουμε στη μείωση της περιβαλλοντικής πίεσης, χωρίς να γίνεται κατάχρηση νέων πρώτων υλών. Η ηθική μόδα σέβεται το περιβάλλον, τα ζώα και τον άνθρωπο. Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά της είναι η διαφάνεια. Ο καταναλωτής πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ρωτήσει και να μάθει ποιος και κάτω από ποιες συνθήκες έφτιαξε το συγκεκριμένο προϊόν».
Instagram: @alchimiaveganshoes
MANTILITY
Φιλοδοξεί να εδραιωθεί ως η πρώτη διαδικτυακή γκαλερί που θα δημιουργεί, θα παράγει και εμπορεύεται υψηλής ποιότητας μεταξωτά μαντίλια. Με έδρα την Καβάλα, η καινοτομία της MANTILITY, αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει από άλλα brands, είναι ότι θέλει να εκπροσωπεί πολλούς και διαφορετικούς καλλιτέχνες και σχεδιαστές από την Ελλάδα. Ζωγράφοι, αρχιτέκτονες, γραφίστες, κεραμίστες, σκηνογράφοι και γκραφιτάδες παρέχουν στην γκαλερί τα έργα τους ώστε να αποτυπωθούν ψηφιακά σε μεταξένιο καμβά από 100% υψηλής ποιότητας μετάξι Σουφλίου.
Κάθε σχέδιο διατίθεται αυστηρά σε 50 έως 200 μαντίλια, αριθμημένα και υπογεγραμμένα από τον εκάστοτε σχεδιαστή. Η πρωτότυπη γκαλερί της Βασιλικής-Ζαφειρίας Υψηλάντη τρέχει ένα πρόγραμμα που λέγεται «Re-Mentality of Silk», στο πλαίσιο του οποίου χρησιμοποιεί ελαττωματικά μαντίλια αλλά και τα κομμάτια που περισσεύουν, μεταποιώντας τα σε νέα προϊόντα, φορέματα, τζάκετ, κολιέ, χειροποίητα ημερολόγια και σημειωματάρια. Όλα της τα προϊόντα και οι συσκευασίες είναι οικολογικές, προέρχονται από το Σουφλί, τη Θεσσαλονίκη και την Καβάλα, έτσι αποφεύγει τη ρύπανση που προκαλούν οι απομακρυσμένες μεταφορές και προμήθειες. Το ίδιο το μετάξι που χρησιμοποιεί είναι φυσική ίνα, βιοδιασπάται εύκολα και δεν μολύνει το περιβάλλον.
VATHOS Apparel
Το 2016 η Βασιλική Συμεωνίδη και η Σοφία Καραγιάννη έθεσαν στους εαυτούς τους μία πρόκληση: να δημιουργήσουν ρούχα με βιώσιμα υλικά, να βοηθήσουν στη διαμόρφωση οικολογικής συνείδησης στον κόσμο της μόδας, για τον οποίο εργάζονταν μέσα από τις μίνιμαλ γραμμές τους.
«Όλα τα υφάσματά μας επιλέγονται με αυστηρά κριτήρια που έχουν να κάνουν με τη διαδικασία παραγωγής τους. Τα υλικά μας προέρχονται από καλλιέργειες χωρίς τοξικά φυτοφάρμακα και λιπάσματα, ενώ κατά τη διαδικασία της βαφής χρησιμοποιούνται χρώματα εγκεκριμένα από τον Global Organic Textile Standard. Ο πυρήνας κάθε διαδικασίας που χρησιμοποιείται για την παραγωγή των VATHOS Apparel είναι η κοινωνική ευαισθησία. Οι πρακτικές που εφαρμόζονται στο σύνολό τους δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον, στόχος μας είναι να κινούμαστε ηθικά τόσο απέναντι στο περιβάλλον όσο και απέναντι στην οικονομία. Όλα μας τα ρούχα παράγονται στην Ελλάδα και αυτό μας επιτρέπει να διατηρούμε διαφάνεια σε όλη τη διαδικασία παραγωγής τους. Κάθε κίνηση για την παραγωγή ενός ρούχου πρέπει να γίνεται με σεβασμό προς τον περιβάλλον αλλά και προς τον άνθρωπο».
www.vathosapparel.com, Αρχελάου 19, Παγκράτι
2WO+1NE=2
Η Στέλλα Παναγοπούλου και η Βαλίσια Γκότση συναντήθηκαν στη σχολή Βελουδάκη, όταν σπούδαζαν σχέδιο μόδας. «Πολύ σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι η αισθητική μας ταιριάζει και κατά κάποιον τρόπο αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Ήδη λοιπόν από τότε γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσουμε μαζί ένα fashion brand. Πρώτα, όμως, θέλαμε να αποκτήσουμε επαγγελματική εμπειρία, να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας, γι’ αυτό εργαστήκαμε σε καταξιωμένους σχεδιαστές. Και τελικά το 2017 απέκτησε ζωή το 2WO+1NE=2».
Στρέφονται σε διάφορους τομείς της τέχνης, επηρεάζονται από την αρχιτεκτονική, τις εικαστικές τέχνες, τη μουσική και τον κινηματογράφο, εμπνέονται από διαφορετικές πόλεις του κόσμου, τα ρούχα τους έχουν μια δική τους χαρακτηριστική ταυτότητα, «είναι ένα συνονθύλευμα εικόνων, εμπειριών και συναισθημάτων που φοριέται», όπως τα περιγράφουν οι ίδιες. Αυτήν τη σεζόν, η συλλογή τους ισορροπεί ανάμεσα στα εντυπωσιακά παλάτια της Αυστρο-ουγγρικής Αυτοκρατορίας και το ρηξικέλευθο κίνημα της Vienna secession. Tα σχέδιά τους είναι εμπνευσμένα από τις ελικοειδής και γεμάτες κίνηση φόρμες του κινήματος της αρ νουβό, τα οικόσημα των ευγενών οικογενειών της αυστριακής πρωτεύουσας, τα σκίτσα του Egon Schiele, τους πίνακες του συμβολιστή Gustav Klimt και την αγάπη του για το γυναικείο σώμα.
Δεν ασπάζονται τις τάσεις, σκοπός τους είναι η δημιουργία ευρηματικών all time classic ενδυμάτων με αντοχή στον χρόνο, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά υψηλής ποιότητας υφάσματα και γαλλικές ραφές που συμβάλλουν στη μακροζωία του ενδύματος. «Προτρέπουμε τον αγοραστή να ψωνίζει λιγότερο, έχοντας βασικό γνώμονα την ποιότητα. Χρησιμοποιούμε υλικά φυσικά βαμμένα και επεξεργασμένα, τα οποία είναι φιλικά τόσο απέναντι στο περιβάλλον όσο και απέναντι στο σώμα. Παράλληλα, σεβόμενες τις ιδιαιτερότητες κάθε σωματότυπου, δημιουργούμε όλα τα ρούχα μας sur mesure. Παρέχουμε αυτήν τη δυνατότητα ακόμη και στο e-shop μας, όπου εκτός από τα “παραδοσιακά” μεγέθη, υπάρχει και η επιλογή fit to size.
+ Δύο μαγαζιά της Αθήνας που προωθούν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο την επανάχρηση
Replay toys
Στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, o Michel Lahoud βρήκε στην πρώτη καραντίνα τον χρόνο να σκαλίσει τα άπειρα παιχνίδια που ήταν φυλαγμένα για χρόνια στο πατάρι του. Έχοντας ασχοληθεί με την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, σχεδίασε ένα πρωτότυπο κατάστημα παιχνιδιών, εμπνευσμένο από τα παλιά ζαχαροπλαστεία της Αθήνας και τα πολύχρωμα γλυκά στις βιτρίνες τους.
Εκεί βρίσκουμε αμέτρητες φιγούρες Playmobil, τουβλάκια Lego μεμονωμένα ή με το κιλό, ζαχαρωτά Pez σε αμέτρητα σχέδια, τα αλογάκια «Μικρό μου Πόνυ» και αυτοκινητάκια Hot Wheels, παγωτά από πλαστελίνη και αναμνήσεις. «Στόχος είναι να επαναχρησιμοποιήσουμε παιχνίδια που υπό άλλες συνθήκες θα έμεναν ξεχασμένα σε αποθήκες, δίνοντάς τους νέα ζωή, αξιοποιώντας τα για τον λόγο που κατασκευάστηκαν αρχικά, να προσφέρουν χαρά και ευχαρίστηση σε μικρούς και μεγάλους. Την ίδια στιγμή, συμβάλλουμε στη μείωση των υλικών που καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής-χωματερές και του αποτυπώματος του άνθρακα, καλλιεργούμε τη λογική της επαναχρησιμοποίησης και της κυκλικής οικονομίας έναντι της αλόγιστης κατανάλωσης και της σπατάλης πόρων. Και φέρνουμε κοντά γενιές».
Φωκίωνος Νέγρη 42, Δημοτική Αγορά Κυψέλης, agorakypselis.gr/portfolio-item/re-play-toys
Παπιγιόν project
Πριν από δέκα χρόνια ο Αχιλλέας Χαρίσκος άρχισε να περιποιείται φυτά που είχαν εγκαταλειφθεί, σε Ρώμη, Παλέρμο και Νάπολη, Βερολίνο και Πράγα, Αγία Πετρούπολη, Πόλη του Μεξικού και Τζακάρτα ‒ σε όποια πόλη έχει μείνει για χορέψει. Όταν δεν είχε μαθήματα, πρόβες ή παράσταση, έβρισκε τον χρόνο να μαζεύει και να υιοθετεί τα φυτά όσων μετακόμιζαν και δεν είχαν πού να τα αφήσουν, συνέλεγε κι αυτά που κάποιοι άφηναν στα σκουπίδια, για να τα «περιθάλψει».
Μέχρι που επέστρεψε στην Ελλάδα και πριν από μερικούς μήνες έφτιαξε τον δικό του χώρο στον ήσυχο πεζόδρομο της Αγίας Ζώνης στην Κυψέλη, απ’ όπου μπορούμε να προμηθευτούμε τα second-hand φυτά που συγκεντρώνει. Εκεί έχει δημιουργήσει και ένα εργαστήριο στο οποίο φτιάχνει γλάστρες από ανακυκλωμένα υλικά κηπουρικής, από χώμα που περισσεύει από τις μεταφυτεύσεις, ελαφρόπετρα και μια πολύ μικρή δόση τσιμέντου, για να δέσουν.
Αγίας Ζώνης 13, Κυψέλη, Instagram: @papigionproject
Μια συνεργασία της Lifo με την Design Ambassador και το Archisearch.gr
