Ανδρέας Κεντζός: O «Βασιλιάς Αλέξανδρος» είναι μια ιστορία μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, άνοιας και παράνοιας

Ανδρέας Κεντζός: O «Βασιλιάς Αλέξανδρος» είναι μια ιστορία μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, άνοιας και παράνοιας Facebook Twitter
Ο Ανδρέας Κεντζός.
0

Η μνήμη, τα μυστικά και η αλήθεια πρωταγωνιστούν στην παράσταση Βασιλιάς Αλέξανδρος που παίζεται αυτές τις ημέρες στη σκηνή του θεάτρου Μπιπ. Το έργο υπογράφει ο Ανδρέας Κεντζός, ο οποίος, μετά από δύο ποιητικές συλλογές (Συγκεκριμένα ποιήματα από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και Σαραντατέσσερα από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν), καταπιάνεται με μια σύγχρονη οικογένεια και την πορεία της τον προηγούμενο αιώνα.

Μέσα από τον καθημερινό διάλογο των προσώπων αναδεικνύονται όλες εκείνες οι λεπτομέρειες που κάνουν τον θεατή να αναλογιστεί το κράμα καλού και κακού, φαντασίας και πραγματικότητας, που βρίσκεται στη βάση της ανθρώπινης φύσης. Ο συγγραφέας μάς μιλά για την παράσταση, την ποίηση και την Ιστορία.

— Πόσο κοντά βρίσκεται η ποίηση με το θεατρικό αφήγημα; Τι είναι αυτό που σας συγκινεί σε καθένα από αυτά τα δύο είδη;

Όλα τα είδη είναι κοντά. Πολλά ποιήματα αφηγούνται ιστορίες, πολλά μυθιστορήματα εμπεριέχουν λυρισμό. Και, φυσικά, το θέατρο των παλιότερων εποχών είναι σε πολλές περιπτώσεις γραμμένο σε στίχο. Προσωπικά, πάντα μου άρεσε η οικονομία που υπάρχει στον λόγο τόσο του θεάτρου όσο και της ποίησης, δηλαδή η παραγωγή του υψηλότερου δυνατού νοήματος με τον πιο λιτό και άμεσο τρόπο, με καθεμία λέξη να είναι ένα βέλος προς τον στόχο, που δεν είναι άλλος από την εγρήγορση του θεατή ή του αναγνώστη. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι και τα δύο μπορούν να ερμηνεύσουν την επικαιρότητα και το καθημερινό πολύ πιο άμεσα και διεξοδικά απ' οποιαδήποτε «αντικειμενική και έγκυρη» δημοσιογραφική ανάλυση.

Το έργο εκτυλίσσεται στο σήμερα και αναφέρεται και στο παρελθόν, ανασύροντας κάτι οδυνηρό που μπορεί να είναι μνήμη, μπορεί όμως να είναι και φαντασιακό παραλήρημα. Συγκρούονται έτσι διάφορες εκδοχές, χωρίς στο τέλος να νικάει καμία, αυτός ήταν ο στόχος μου τουλάχιστον, όταν το έγραφα.


— Το έργο σας διαδραματίζεται στη σύγχρονη εποχή, αλλά αναφέρεται στο παρελθόν, ανασύροντας μνήμες οδυνηρές. Μιλήστε μας για την ιστορία αυτή. Πιστεύετε πως η λήθη στο παρελθόν είναι καταστροφική για την πορεία της σύγχρονης κοινωνίας και της ανθρωπότητας εν γένει;

Το έργο εκτυλίσσεται στο σήμερα και αναφέρεται και στο παρελθόν, ανασύροντας κάτι οδυνηρό που μπορεί να είναι μνήμη, μπορεί όμως να είναι και φαντασιακό παραλήρημα. Συγκρούονται έτσι διάφορες εκδοχές, χωρίς στο τέλος να νικάει καμία, αυτός ήταν ο στόχος μου τουλάχιστον, όταν το έγραφα. Η λήθη δεν είναι απαραίτητα καταστροφική, ορισμένες φορές έχουμε δει να επιδρά ακόμα και απελευθερωτικά. Γενικά, ωστόσο, νομίζω ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το παρελθόν, ασυνείδητα κάτι κουβαλάμε μέσα μας. Όπως όταν βρίσκεσαι σε ένα μέρος πρώτη φορά ή πρωτοσυναντάς ένα πρόσωπο έχοντας έντονη την αίσθηση ότι το έχεις ξαναδεί. Δεν ελέγχουμε ούτε τη μνήμη ούτε τη λήθη μας.

Ανδρέας Κεντζός: O «Βασιλιάς Αλέξανδρος» είναι μια ιστορία μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, άνοιας και παράνοιας Facebook Twitter
Μέσα από τον καθημερινό διάλογο των προσώπων αναδεικνύονται όλες εκείνες οι λεπτομέρειες που κάνουν τον θεατή να αναλογιστεί το κράμα καλού και κακού, φαντασίας και πραγματικότητας, που βρίσκεται στη βάση της ανθρώπινης φύσης.


— Τι είναι αυτό που σας ενθουσίασε περισσότερο στο ταξίδι από τη συγγραφή του έργου μέχρι την παρουσίασή του επί σκηνής;

Ξεκίνησα να γράφω δοκιμαστικά τον διάλογο του πατέρα με τη μητέρα μπροστά στον κατάκοιτο και ανοϊκό παππού. Είναι ωραίο να βλέπεις την ιστορία από ένα σημείο και μετά να εξελίσσεται αβίαστα, το ίδιο το κείμενο, σαν ζωντανός οργανισμός, να τροφοδοτεί τον εαυτό του. Με τον ίδιο ενθουσιασμό συναντάς ανθρώπους που σου μιλούν για τα πρόσωπα του έργου σου σαν να πρόκειται για αληθινούς χαρακτήρες. Η εντύπωσή μου είναι ότι ο κόσμος αποζητά το σύγχρονο ελληνικό έργο.

Η επιτυχία του Άγριου Σπόρου, του Στέλλα κοιμήσου ή των 170 τετραγωνικών (για να αναφέρω τα πιο πρόσφατα) κάτι δείχνει. Με ουσιαστική στήριξη από τις κρατικές σκηνές θα μπορούσαν να γίνουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα και να έρθουν στο προσκήνιο νέα ταλέντα. Καλά είναι τα σεμινάρια και τα εργαστήρια θεατρικής γραφής ή ακόμα και τα αναλόγια, ωστόσο μόνο σε συνθήκες παράστασης μπορείς να διαπιστώσεις αν και κατά πόσο λειτουργεί αυτό που έγραψες στην ησυχία του γραφείου σου, αν «οι σελίδες σου στέκονται όρθιες», όπως θα έλεγε και ο Μινωτής.

 
— Μέσα από το θέατρο απευθύνεστε σε ένα διαφορετικό κοινό απ' ό,τι μέσα από το ποιητικό σας έργο;

Νομίζω πως η ποίηση δεν έχει κοινό. Γράφεις αυτό που πρέπει να γράψεις χωρίς να έχεις στο μυαλό σου τον αναγνώστη. Μια ζεϊμπεκιά με μη προκαθορισμένα βήματα, θα μπορούσε να πει κανείς. Όποτε έχω σκεφτεί τον αναγνώστη, το ποίημα έχει χαλάσει. Το θέατρο, από την άλλη, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον θεατή, είναι ένας χορός για δύο. Οπότε, ας πούμε ότι το θεατρικό έργο είναι για όλους, ενώ το ποίημα για κανέναν.


— Νιώθετε ότι σας έχει κερδίσει η θεατρική συγγραφή;

Ετοιμάζετε κάτι για το άμεσο μέλλον; Αισθάνομαι ότι στο θέατρο και στο μυθιστόρημα υπάρχει πολύ έδαφος να καλυφθεί στην Ελλάδα σήμερα, σε αντίθεση με την ποίηση και το διήγημα για παράδειγμα. Ιδιαίτερα στην ποίηση, ο προηγούμενος αιώνας μάς έχει δώσει σχεδόν τα πάντα. Αυτό που μας λείπει, νομίζω, είναι οι μεγάλες αφηγήσεις. Δεν μου βγαίνει να γράψω μυθιστόρημα, οπότε η θεατρική συγγραφή μάλλον λειτουργεί ως υποκατάστατο. Προς το παρόν, έχω γράψει άλλα δύο έργα, τα οποία ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να ανέβουν στη σκηνή.

Ο «Βασιλιάς Αλέξανδρος» του Ανδρέα Κεντζού παίζεται στο θέατρο Μπιπ

(Αγίου Μελετίου 25, 213 0344074)

Σκηνοθεσία: Αρκαδία Ψάλτη

Σκηνικά - Κοστούμια: Κατερίνα Μωροπούλου

Παίζουν: Γιάννης Κοκιασμένος, Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, Στράτος Σωπύλης, Δανάη Ντέμου, Σταμάτης Μπάκνης

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Δευ. & Τρ.: 21:00 έως τέλη Μαρτίου

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LifO.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Θέατρο / Πάπισσα Ιωάννα: Αποκλειστικές πληροφορίες και εικόνες από τη νέα όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης μιλά για το λιμπρέτο του πάνω στο θρυλικό «βλάσφημο» κείμενο του Ροΐδη, που έγινε όπερα για την Εθνική Λυρική Σκηνή, σε μουσική σύνθεση Γιώργου Βασιλαντωνάκη και σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Δημήτρης Παπαδημητρίου: «Ο καλλιτέχνης είναι ταυτόχρονα καλόγερος και Δον Ζουάν»

Θέατρο / Δημήτρης Παπαδημητρίου: «Ο καλλιτέχνης είναι ταυτόχρονα καλόγερος και Δον Ζουάν»

Ο συνθέτης μιλά για το μεγάλο στοίχημα της φετινής θεατρικής σεζόν, τη μεταφορά σε μορφή μουσικής παράστασης του θρυλικού «Moby Dick» του Χέρμαν Μέλβιλ στη σκηνή του Παλλάς, όπου υπογράφει τη σύνθεση αλλά και το λιμπρέτο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Στο Σώμα της

Θέατρο / Ένα έργο στο Εθνικό Θέατρο για την περίοδο, την εμμηνόπαυση, την κλειτορίδα και τον γυναικείο αυνανισμό

Μαζί με άλλες 22 γυναίκες, η Ελένη Ευθυμίου, η Σοφία Ευτυχιάδου και η Νεφέλη Μαϊστράλη ανεβάζουν ένα έργο για ζητήματα που θεωρητικά μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά, αλλά στην πραγματικότητα όχι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ