Όταν ένα νεαρό κορίτσι πνίγεται στο ποτάμι, ένας άντρας αναλαμβάνει το καθήκον να μεταφέρει τη μακάβρια είδηση στην ανυποψίαστη οικογένεια του. Προτού εκπληρώσει τη θλιβερή αυτή αποστολή, συζητάει για το συμβάν με έναν ξένο μπροστά ακριβώς από τα παράθυρα πίσω από τα οποία βλέπουμε την αδιατάρακτη ακόμα ρουτίνα της οικογένειας. Μάρτυρες, ηδονοβλεψίες ή απλά παρατηρητές; Ποιος μπορεί να απαντήσει με ευκολία όταν μάλιστα κατά τη διάρκεια του έργου έρχεται αντιμέτωπος με μια αφόρητη υποψία: μήπως το Εσωτερικό είναι τελικά ένα κάτοπτρο που καθρεφτίζει το δικό μας εύθραυστο κι ανοχύρωτο εσωτερικό τοπίο;
σχόλια