Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Μέσα από την παράσταση αυτή θέλησα να βρω έναν τρόπο να εκμαιεύσω ιστορίες που υπάρχουν στο ασυνείδητο κάθε ανθρώπου. Όμως πιστεύω δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε το σκοτάδι, ούτε να αποφεύγουμε το ερεβώδες εκείνο κομμάτι της ζωής που καθένας μας έχει μέσα του. Καλύτερα να ακουμπάμε τρυφερά αυτές τις επικίνδυνες περιοχές ώστε να γίνουν πιο ανώδυνες, πιο φιλικές. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Την υπαρξιακή αγωνία που διατρέχει το σκοτεινό συγγραφικό σύμπαν του Πόε, τους βαθείς φιλοσοφικούς-κοινωνικούς προβληματισμούς που κρύβουν οι αλληγορικοί του εφιάλτες αλλά και τη λυτρωτική προοπτική της κατανόησης της ανθρώπινης φύσης σε όλο το μεγαλείο αλλά και τη μικρότητά της ταυτόχρονα επιχειρεί να αναδείξει μέσα από μια multimedia προσέγγιση η Λουίζα Κωστούλα στις δικές της «Παράξενες Ιστορίες».

Τον ρόλο του κύριου αφηγητή κρατά η Αγλαΐα Παππά στην πρώτη της σκηνική εμφάνιση μετά το περσινό τροχαίο, μια ακραία δοκιμασία, μια κατάσταση «μεταιχμιακή» σαν αυτή που βιώνουν οι μυθιστορηματικοί ήρωες του Αμερικανού συγγραφέα η οποία, εντούτοις, πυροδότησε μέσα της μια πρωτόγνωρη και για την ίδια δύναμη επιβίωσης, αυτή που συνιστά «το βασικότερο ανθρώπινο ένστικτο».

Το τροχαίο που μου συνέβη πέρσι τον Ιούλιο ήταν σίγουρα – και παραμένει - μια πολύ μεγάλη δοκιμασία σε σωματικό, ψυχικό και εγκεφαλικό επίπεδο. Μου έμαθε, όμως, και μου έδειξε στην πράξη ότι το ένστικτο επιβίωσης άπαξ και ενεργοποιηθεί σε τέτοιες καταστάσεις οριακές αποδεικνύεται πανίσχυρο. Τα ζώα, ξέρεις, όταν τραυματιστούν αποσύρονται σε κάποιο καταφύγιο ώσπου να γιάνουν. Βρήκα πολλές ομοιότητες στη δική μου συμπεριφορά με αυτή. Αφότου όμως επιβίωσα, δεν έχω δικαιολογία - είμαι υποχρεωμένη να αγωνιστώ με ό,τι μέσο διαθέτω!

Γι΄αυτό και πιστεύει ακράδαντα πως «δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε το σκοτάδι, ούτε να το αποφεύγουμε το ερεβώδες εκείνο κομμάτι της ζωής που καθένας μας έχει μέσα του... καλύτερα ακουμπάμε τρυφερά αυτές τις επικίνδυνες περιοχές ώστε να γίνουν πιο ανώδυνες, πιο φιλικές». Ιδού τι είπαν σχετικά στο LIFO.gr:

Λουίζα Κωστούλα (Violet Louise), ηθοποιός, μουσικός και σκηνοθέτιδα

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Έχω φαίνεται μία ασυνείδητη ροπή προς τις παράξενες ιστορίες ή τους δημιουργούς που αδικήθηκαν επειδή έτυχε να γεννηθούν σε "λάθος" εποχή. Ο Πόε προφανώς και ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Φωτο: Αλέξανδρος Ακρίβος

«Πρόκειται για μια multimedia παράσταση βασισμένη σε αποσπάσματα από διηγήματα, προσωπικές επιστολές και ποιήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε σε μία διαδραστική σχέση με τη μουσική, τον ήχο και την εικόνα. Η Αγλαΐα Παππά είναι ο κεντρικός αφηγητής, εγώ στήνω το οπτικοακουστικό και μουσικό περιβάλλον γύρω της που το χειρίζομαι live, ενώ σημειακά λειτουργώ και ως δεύτερος αφηγητής.

Δημιουργείται έτσι ένα εργαστήριο ήχου και εικόνας το οποίο επενεργεί στο μυαλό του βασικού αφηγητή, επαναφέροντας τις προσωπικές του μνήμες, τις οποίες και αφηγείται σα να ξεφυλλίζει το προσωπικό του ημερολόγιο. Σαν να κάνει μία αντίστροφη πορεία στον χρόνο λίγο προτού εγκαταλείψει την εγκόσμια ζωή για να ενωθεί με το Αιώνιο Ον.

Η παράσταση φέρει όλον αυτό τον αλλόκοτο, παράξενο, ονειρικό και σκοτεινό κόσμο του Πόε αλλά δεν βασίζεται στο γοτθικό στοιχείο ούτε σκηνογραφικά, ούτε στην απόδοση των κειμένων του συγγραφέα. Τα γραπτά αυτά τα αντιμετώπισα ως παραβολές προσπαθώντας να φέρω σε πρώτο επίπεδο όλο τον πλούτο των νοημάτων που υποκρύπτονται, να μη σταθώ δηλαδή μόνο στο στοιχείο του τρόμου. Ο τρόμος εξάλλου, όπως γράφει και ο ίδιος ο Πόε, είναι μέσα στην ανθρώπινη ψυχή άρα στον άνθρωπο, σ' αυτό το ατελές πλάσμα του Θεού βρίσκεται η ρίζα του καλού και του κακού επί της Γης.

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Πρόκειται για μια multimedia παράσταση βασισμένη σε αποσπάσματα από διηγήματα, προσωπικές επιστολές και ποιήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε σε μία διαδραστική σχέση με τη μουσική, τον ήχο και την εικόνα. Φωτο: Βασίλης Κουντούρης (Studio19)

Έχω, φαίνεται, μία ασυνείδητη ροπή προς τις παράξενες ιστορίες ή τους δημιουργούς που αδικήθηκαν επειδή έτυχε να γεννηθούν σε "λάθος" εποχή. Ο Πόε προφανώς και ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Με συγκινούν οι άνθρωποι που παλεύουν και συγκρούονται με το κατεστημένο γιατί αυτοί δημιουργούν το καινούργιο, το πρωτοπόρο, το ρηξικέλευθο.

Το 2014 είχα κάνει μία παράσταση για τη ζωή της Ντέλια Ντέρμπισαϊρ, τα Υπόγεια του BBC. H Ντέλια υπήρξε σπουδαία συνθέτις ηλεκτρονικής μουσικής, αλλά δυστυχώς έζησε στις αρχές των '60s, όταν ακόμα ο ήχος αυτός ήταν παραγνωρισμένος. Η μουσική της διάνοια αναγνωρίστηκε μετά θάνατον. Έτσι και με τον Πόε – αν δεν υπήρχε ο Μποντλέρ που τον ανακάλυψε, το έργο του σπουδαίου αυτού συγγραφέα μπορεί να παρέμενε ακόμα στην αφάνεια.

Υπόψη ότι για να υλοποιηθεί αυτή η παράσταση, στήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός ώστε να τρέξουν τα πρωτότυπα υλικά του ήχου και την εικόνας, αποτέλεσμα της μακράς και πολύτιμης συνεργασίας μου με το Studio 19. Με την Αγλαΐα Παππά είχαμε την ευτυχή συγκυρία να βρούμε αμέσως κοινούς κώδικες όταν είχαμε συναντηθεί παλιότερα σε μία multimedia εκδοχή των "Τρωάδων" στο Μουσείο Αρχαίας Ολυμπίας. Ένα ακόμα μεγάλο ευχαριστώ αξίζουν ο Σάκης Μπιρμπίλης για τους μαγικούς φωτισμούς, η Λίλιαν Ξυδιά για τα υπέροχα κοστούμια, η Σεβαστιάννα Αναγνωστοπούλου για τη βοήθεια της στις πρόβες, ο Άρης Παυλίδης και η Goodheart Productions».

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Η Αγλαΐα Παππά είναι ο κεντρικός αφηγητής και η Λουίζα Κωστούλα (Violet Louise) στήνει το οπτικοακουστικό και μουσικό περιβάλλον γύρω της, ενώ σημειακά λειτουργεί και ως δεύτερος αφηγητής. Φωτο: Βασίλης Κουντούρης (Studio19)

Αγλαΐα Παππά, ηθοποιός

«Όχι, δεν είχα ασχοληθεί ξανά με το έργο του Πόε, ήταν οπότε μια πολύ ωραία συνάντηση αλλά και μια καλή ευκαιρία να βρεθώ κοντά σε έναν σπουδαίο συγγραφέα που τώρα ουσιαστικά ανακαλύπτω. Βρέθηκα, ξέρεις, σε μια πολύ συγγενική κατάσταση με αυτές που περιγράφει, ούσα τους προηγούμενους μήνες σε ένα μεταίχμιο λόγω του ατυχήματος που είχα.

Διαβάζοντας και μελετώντας τα κείμενα αυτά, ένιωσα πολύ μεγαλύτερη συγγένεια στην κατάσταση που είμαι τώρα από ό,τι εάν βρισκόμουν σε μια διαφορετική. Αγγίζουν μεταιχμιακές περιοχές του ανθρώπου χωρίς να μπαίνει απαραίτητα κάθε φορά ένα δίλημμα ζωής-θανάτου.

Έρχονται ξέρεις μέσα στη ζωή στιγμές που διακυβεύονται οι συνισταμένες ύπαρξης, η έννοια του χρόνου ως παρατακτικής ακολουθίας γεγονότων, οι έννοιες της κίνησης και της ακινησίας που μπορεί να είναι και αντιθετικές, να είναι δηλαδή το σώμα μεν ακινητοποιημένο αλλά το μυαλό να τρέχει ιλιγγιωδώς.

Μέσα από την παράσταση αυτή θέλησα να βρω έναν τρόπο να εκμαιεύσω ιστορίες που υπάρχουν στο ασυνείδητο κάθε ανθρώπου. Όμως πιστεύω δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε το σκοτάδι, ούτε να αποφεύγουμε το ερεβώδες εκείνο κομμάτι της ζωής που καθένας μας έχει μέσα του. Καλύτερα να ακουμπάμε τρυφερά αυτές τις επικίνδυνες περιοχές ώστε να γίνουν πιο ανώδυνες, πιο φιλικές.

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Η παράσταση φέρει όλον αυτόν τον αλλόκοτο, παράξενο, ονειρικό και σκοτεινό κόσμο του Πόε. Φωτο: Βασίλης Κουντούρης (Studio19)

Το τροχαίο που μου συνέβη πέρσι τον Ιούλιο ήταν σίγουρα –και παραμένει– μια πολύ μεγάλη δοκιμασία σε σωματικό, ψυχικό και εγκεφαλικό επίπεδο. Μου έμαθε, όμως, και μου έδειξε στην πράξη ότι το ένστικτο επιβίωσης, άπαξ και ενεργοποιηθεί σε τέτοιες καταστάσεις οριακές, αποδεικνύεται πανίσχυρο. Τα ζώα, ξέρεις, όταν τραυματιστούν αποσύρονται σε κάποιο καταφύγιο ώσπου να γιάνουν. Βρήκα πολλές ομοιότητες στη δική μου συμπεριφορά με αυτή. Αφότου όμως επιβίωσα, δεν έχω δικαιολογία – είμαι υποχρεωμένη να αγωνιστώ με ό,τι μέσο διαθέτω!

Η έστω και αμυδρή υποψία ελπίδας είναι απαραίτητη προϋπόθεση της οποιασδήποτε τέχνης. Ακόμα και η πιο "σκοτεινή" τέχνη ενέχει μια ελπίδα, βλέπει μπροστά με προοπτική. Το σκοτάδι δεν είναι άλλωστε αυθύπαρκτο, την ύπαρξή του την οφείλει στο φως ή μάλλον στην έλλειψή του. Λειτουργούν συμπληρωματικά τα δύο αυτά, ούτε το φως θα το αντιλαμβανόμασταν σαν τέτοιο αν δεν υπήρχε το σκότος».

Η Αγλαΐα Παππά επιστρέφει απόψε στο θέατρο, έναν χρόνο μετά το σοβαρό ατύχημα Facebook Twitter
Η έστω και αμυδρή υποψία ελπίδας είναι απαραίτητη προϋπόθεση της οποιασδήποτε τέχνης. Ακόμα και η πιο "σκοτεινή" τέχνη ενέχει μια ελπίδα, βλέπει μπροστά με προοπτική. Φωτο: Βασίλης Κουντούρης (Studio19)

Info

Violet Louise - Παράξενες ιστορίες

Βασισμένο σε κείμενα του Έντγκαρ Άλαν Πόε

Σκηνοθεσία - μετάφραση - μουσική - οπτική & ηχητική δραματουργία: Violet Louise

Ερμηνεύουν: Αγλαΐα Παππά, Λουίζα Κωστούλα

Σχεδιασμός συστήματος αναπαραγωγής ήχου και εικόνας: Studio 19

Σχεδιασμός φωτισμού: Σάκης Μπιρμπίλης

Βίντεο: Βασίλης Κουντούρης (Studio 19)

Ηχοληψία: Κώστας Μπώκος (Studio 19)

Κοστούμια: Λίλιαν Ξυδιά

Εικονοληψία: Blaec Cinematography (Άρης Παυλίδης), Studio 19 (Βασίλης Κουντούρης)

Βοηθός σκηνοθέτη: Σεβαστιάννα Αναγνωστοπούλου

Πειραιώς 260 (Β)

26-28/6, 21:00

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Εξολοθρευτής Άγγελος της Άντζελας Μπρούσκου έρχεται...

Θέατρο / Ο Εξολοθρευτής Άγγελος της Άντζελας Μπρούσκου έρχεται...

Η σκηνοθέτις μιλά για την αναπάντεχη διασκευή που ετοιμάζει για το Φεστιβάλ Αθηνών με τον «Εξολοθρευτή Άγγελο» του Μπουνιουέλ και για την επιλογή του θιάσου η οποία βασίστηκε στα προσωπικά τους χαρακτηριστικά
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μνήμες Δεκέμβρη του ’08 «ζωντανεύει» η Αντιστολή στην Πειραιώς 260

Θέατρο / Μνήμες Δεκέμβρη του ’08 «ζωντανεύει» η Αντιστολή στην Πειραιώς 260

Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο visual artist Παντελής Μάκκας επιχειρεί μια πρωτότυπη καλλιτεχνική αναπαράσταση εκείνων των γεγονότων στο όνομα του διαρκούς αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ