Η Αργυρώ Χιώτη κέρδισε το Βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή

Η Αργυρώ Χιώτη κέρδισε το Βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή Facebook Twitter
1

Πριν δεκατρία χρόνια, μια πολύ ταλαντούχα προικισμένη νέα σκηνοθέτης και ποιήτρια, η Ελευθερία Σαπουντζή, άφησε την τελευταία της πνοή, αιφνίδια και αδόκητα μέσα στο δεύτερο "σπίτι" της, το θέατρο Αμόρε, ενώ έκανε πρόβες για το έργο του Φαλκ Rίχτερ, "O Θεός είναι D.J."

Οι άνθρωποι που την γνώρισαν, ξέρουν καλά, πόσο λείπει από τον κόσμο του θεάτρου. Η Ελευθερία σήμερα θα ήταν 42 ετών.

Στη μνήμη της το 2001, θεσπίστηκε το Βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή, το οποίο απονέμεται κάθε δυο χρόνια.

Με το επαμειβόμενο βραβείο (συνοδεύεται από 3.000 ευρώ) έχουν βραβευθεί έξι νέες γυναίκες δημιουργοί του θεάτρου (σκηνοθέτες, ηθοποιοί, μεταφράστριες), η Άννα Μάσχα (2001), η Αγγελική Παπαθεμελή (2003), η Φένια Παπαδόδημα (2005), η Ελένη Μποζά (2007) και η Γαλήνη Χατζηπασχάλη (2009), η Κατερίνα Ευαγγελάτου (2011).

Το φετινό βραβείο απονεμήθηκε χθες βράδι, στο θέατρο της οδού Κεφαλληνίας στην νέα σκηνοθέτη Αργυρώ Χιώτη.

Η επιτροπή που συνεκλήθη για την απονομή του βραβείου «Ελευθερία Σαπουντζή» 2013, και αποτελείτο από τους Άννη Κολιτσιδοπούλου, Ελένη Μανωλοπούλου,Έφη Γιαννοπούλου, Δημήτρη Καρατζά και Γιώργο Δεπάστα πρότεινε ως υποψήφιες έξι νέες γυναίκες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην υποκριτική και τη σκηνοθεσία. Πρόκειται για τις ηθοποιούς: Νεφέλη Κουρή Κίττυ Παϊταζόγλου Αμαλία Νίνου Ελίνα Ρίζου Και τις σκηνοθέτιδες: Αργυρώ Χιώτη και Ελεάννα Τσίχλη.

"Η επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα να βραβεύσει για τη φετινή χρονιά την σκηνοθέτιδα Αργυρώ Χιώτη, για την πολύχρονη και επίμονη σκηνοθετική της δραστηριότητα, αλλά και για τα σημαντικά δείγματα υποκριτικής που έχει να επιδείξει όπως και για το καλλιτεχνικό ήθος που τη διακρίνει»

Την συναντήσαμε μετά την απονομή και μας είπε:

"Το ότι δίνεται σε μένα ένα βραβείο που ϕέρει το όνομα της Ελευθερίας Σαπουντζή με τιμά, γιατί υποψιάζομαι πως ήταν ένας άνθρωπος με αυθεντικότητα, ϕλόγα και ακεραιότητα στη δουλειά της.

Δεν το λαμβάνω ως μία διάκριση.

Δεν μου αρέσει ο ανταγωνισμός, τον θεωρώ μάταιο και μόνο να με νικήσει μπορεί.

Λαμβάνω όμως το βραβείο αυτό ως ένα δώρο που μου δίνεται απλόχερα από κάποιους ανθρώπους που αναγνωρίζουν τη δουλειά μου.

Ως μια πολύτιμη και σπάνια προτροπή να συνεχίσω.

Τους ευχαριστώ ειλικρινά.

Και εύχομαι να είναι η δουλειά μου –και η δουλειά του καθενός στο χώρο αυτό- όλο και πιο ελεύθερη και ικανή να ξεπερνά τα προσωπικά, κοινωνικά, αισθητικά ή όποια άλλα δεσμά αναπόϕευκτα παρουσιάζονται."

Η Αργυρώ Χιώτη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας Vasistas, με την οποία σκηνοθέτησε το Spectacle (2011), «Phobia:ένα θέαμα» (2010), το «Silence» (2008-09), την «Κόκκινη σκουφίτσα, εγώ και ο λύκος μου» (2007), και το «Get over it» (βασισμένο στο μύθο της Φαίδρας) (2006).

Σκηνοθέτησε την καντάτα «Κασσάνδρα» του Benedetto Marcello σε συνεργασία με το ensemble Latinitas Nostra (Σεπτέμβριος 2009, Οκτώβριος 2010).

Εργάστηκε σαν σκηνοθέτης και ηθοποιός για το Εθνικό Θέατρο της Αθήνας στον «Φάουστ» του Γκαίτε (2008-2009). Επίσης, είναι εκπαιδευτής θεάτρου σε ανθρώπους με νοητική υστέρηση και σύνδρομο down στο Κέντρο Ειδικής Επαγκελματικής Αγωγής «Εστία».

Υπήρξε υπεύθυνη του τμήματος θεάτρου και της επικοινωνίας του πολυχώρου Bios, στην Αθήνα, (2006-07). Σαν βοηθός σκηνοθέτη εργάστηκε πλάι στους: Τ.Μπαντή, Ν.Χατζόπουλο, Agnès del Amo. Σαν ηθοποιός στο θέατρο έπαιξε σε σκηνοθεσίες των: Γ.Χουβαρδά (Ορέστης 2010, Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών 2003), Agnès del Amo, Γ.Τσορτέκη, Τ.Μπαντή. Στον κινηματογράφο, των Π.Φαφούτη και χ.Βαφειάδη.

Έχει επίσης εργαστεί σαν βοηθός σκηνογραφίας πλάι στην Ε.Μανωλοπούλου.


Είναι κάτοχος Πτυχίου Θεατρικών Σπουδών και Μεταπτυχιακού σκηνοθεσίας και δραματουργίας (Master 2 χρόνων, 2004-06) από το Πανεπιστήμιο της Provence στη Γαλλία.

Σπούδασε επίσης Λογοτεχνική Μετάφραση (γαλλικά – ελληνικά) στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (2000-2002). Αποφοίτησε σαν ηθοποιός από τη Δραματική Σχολή «Μορφές» του Θεάτρου «Εμπρός» (1996-2000).

*****

Θέατρο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Δεν είναι ρομαντικό το ότι πέθανε τόσο νέα η Σάρα Κέιν, είναι βάναυσο και θλιβερό»

Θέατρο / «Δεν είναι ρομαντικό το ότι πέθανε τόσο νέα η Σάρα Κέιν, είναι βάναυσο και θλιβερό»

Τριάντα χρόνια μετά το εκρηκτικό ντεμπούτο της στη θεατρική σκηνή με το έργο «Blasted», συνάδελφοι και συνεργάτες της σπουδαίας συγγραφέως μιλάνε για την ίδια και το έργο της.
THE LIFO TEAM
Ο γαλήνιος και ανησυχητικός χορός του Χρήστου Παπαδόπουλου

Portraits 2025 / Ο γαλήνιος και ανησυχητικός χορός του Χρήστου Παπαδόπουλου

Εδώ και δέκα χρόνια ο Χρήστος Παπαδόπουλος χορογραφεί εικόνες γαλήνιες ή ανησυχητικές, με το μινιμαλιστικό του λεξιλόγιο να εκφράζει τη δύναμη της ανθρώπινης επαφής, την προσωπική ελευθερία στη συνθήκη της κοινής εμπειρίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζαβαλάς Καρούσος: Η θυελλώδης ζωή του ηθοποιού που είπε πρώτος το περίφημο «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Τζαβαλάς Καρούσος: Ο ηθοποιός που είπε πρώτος το περίφημο «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις»

Ηθοποιός, μεταφραστής, αγωνιστής της αριστεράς, ο Τζαβαλάς Καρούσος που πέθανε σαν σήμερα το 1969 είχε ως στόχο του τη βελτίωση της ζωής των συνανθρώπων του και τη δικαίωση του καθημερινού τους μόχθου μέσα από τον σοσιαλισμό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Το "δημοφιλής" είναι ό,τι πιο προσβλητικό έχουν πει για μένα»

Portraits 2025 / Η Ελένη Ράντου κάνει το πάρτυ της ζωής της. Και στο τέλος ξεσπά σε λυγμούς.

Με την παράσταση-φαινόμενο «Το πάρτυ της ζωής μου» η Ελένη Ράντου ξετυλίγει με χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια πενήντα χρόνια «τραυμάτων» με φόντο τη μεταπολιτευτική Ελλάδα και αναζητά τους λόγους που αξίζει να ζεις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Νεφέλη Θεοδότου είναι ο λόγος που όλο το ελληνικό TikTok χόρευε Φουρέιρα το 2024

Portraits 2025 / Η Νεφέλη Θεοδότου είναι ο λόγος που όλο το ελληνικό TikTok χόρευε Φουρέιρα το 2024

Η χορογράφος και στενή συνεργάτιδα της Ελένης Φουρέιρα, αφού έφτιαξε την πιο viral χορογραφία της χρονιάς για το «Αριστούργημα», αποφάσισε να δοκιμαστεί και στη συναυλία της Άννας Βίσση στο Καλλιμάρμαρο. Και ναι, πήγε καλά αυτό.
ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ
Άκης Δήμου

Θέατρο / «Ζούμε σε καιρούς φλυαρίας· έχουμε ανάγκη τη σιωπή του θεάτρου»

Άφησε τη δικηγορία για το θέατρο, δεν εγκατέλειψε ποτέ τη Θεσσαλονίκη για την Αθήνα. Ο ιδιαίτερα παραγωγικός συγγραφέας Άκης Δήμου μιλά για τη Λούλα Αναγνωστάκη που τον ενέπνευσε, και για μια πόλη όπου η ζωή τελειώνει στην προκυμαία, δίχως να βρίσκει διαφυγή στο λιμάνι της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Επιστροφή στο σπίτι της γιαγιάς: Ένα θεατρικό τσουνάμι αναμνήσεων

Θέατρο / Επιστροφή στο σπίτι της γιαγιάς: Ένα θεατρικό τσουνάμι αναμνήσεων

Ο νεαρός σκηνοθέτης Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος ανεβάζει στην Πειραματική του Εθνικού το «ΜΑ ΓΚΡΑΝ'ΜΑ», μια ευαίσθητη σκηνική σύνθεση, αφιερωμένη στη σιωπηλή ηρωίδα της οικογενειακής ιστορίας μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Ματαρόα στον ορίζοντα»: Φέρνοντας ένα θρυλικό ταξίδι στη σημερινή του διάσταση

Θέατρο / «Ματαρόα στον ορίζοντα»: Ένα θρυλικό ταξίδι στη σημερινή του διάσταση

Στην πολυεπίπεδη νέα παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, λόγος, μουσική και σκηνική δράση συνυπάρχουν ισάξια και συνεισφέρουν από κοινού στην αφήγηση των επίδοξων ταξιδιωτών ενός ουτοπικού πλοίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το video art στο ελληνικό θέατρο

Θέατρο / Video art στο ελληνικό θέατρο: Έχει αντικαταστήσει τη σκηνογραφία;

Λειτουργεί το βίντεο ανταγωνιστικά με τη σκηνογραφία και τη σκηνική δράση ή αποτελεί προέκταση του εθισμού μας στην οθόνη των κινητών μας; Οι γιγαντοοθόνες είναι θεμιτές στην Επίδαυρο ή καταργούν τον λόγο και τον ηθοποιό; Πώς φτάσαμε από τη video art στα stage LED screens; Τρεις video artists, τρεις σκηνοθέτες και ένας σκηνογράφος καταθέτουν τις εμπειρίες τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κωνσταντίνος Ρήγος

Οι Αθηναίοι / «Έχω αισθανθεί να απειλούμαι τη μέρα, όχι δουλεύοντας τη νύχτα»

Οκτάνα, Επίδαυρος, ΚΘΒΕ, Πέγκυ Ζήνα, Εθνικό, Λυρική, «Brokeback Mountain» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Ως χορογράφος και σκηνοθέτης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος έχει κάνει τα πάντα. Και παρότι έχει αρκετούς haters, νιώθει ότι αυτοί που τον καταλαβαίνουν είναι πολύ περισσότεροι.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ