ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Η Μαρία Πρωτόπαππα μιλάει στη LiFO για την "Ιφιγένεια"

Η Μαρία Πρωτόπαππα μιλάει στη LiFO για την "Ιφιγένεια" Facebook Twitter
0

 

Η Μαρία Πρωτόπαππα είναι μια υπέροχη ηθοποιός. Κάνει την πρώτη της σκηνοθεσία στο Φεστιβάλ Αθηνών με την "Ιφιγένεια εν Αυλίδι". Μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της για το έργο.

"Γιατί κάνω την Ιφιγένεια; Μου άρεσε το κείμενο. Μου αρέσει ο Ευριπίδης. Το σκεφτόμουνα χρόνια. Ήθελα να παίξουν αυτοί οι ηθοποιοί αυτούς τους ρόλους. Νοιώθω σαν να το ξέρω αυτό το έργο. Το έχω δει σε πολλές παραστάσεις. Στην πρώτη παράσταση που έπαιζα στο Τέχνης, ήμουνα στο χορό της Ιφιγένειας.
Σε μια άλλη έπαιξα την Ιφιγένεια. Μέσα μου, έλεγα πάντοτε "δε μπορεί, κάτι άλλο είναι αυτό το πράγμα".

"Έχει κάτι περίεργα επικοινωνιακά κόλπα ο Ευριπίδης, κλείνει το μάτι στο θεατή, είναι λίγο "εσύ αποφασίζεις", λίγο ένα ξεμπροστιασμένο παραμύθι. Εκεί που λέει τους μύθους όπως τους θέλεις, ξαφνικά τους αλλάζει και παίζει με το θεατή, αφήνει τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Τη δραματουργία την πείραξα ελάχιστα. Υπάρχουν κάποια δικά μας κείμενα, και χρησιμοποίησα μια παλιά μετάφραση σε "μαλλιαρή", γραμμένη τη δεκαετία του τριάντα από έναν ποιητή, τον Απόστολο Μελαχρινό."

"Προσπάθησα να μπω στην ψυχολογία του ηγέτη. Τι πρόσωπα είναι αυτά σε σχέση με εμάς; Ηθελα να μπω στα διλήμματα των ηγετών που βρίζουμε. Να έρθουμε στη θέση τους σε σχέση με τις αποφάσεις. Δεν ήθελα να κάνω απλώς μια αναπαράσταση ενός μύθου. Άλλα με απασχολούν: ποια είναι η ευθύνη για τις επιλογές μας και πως αυτές οι ευθύνες αλλάζουν χέρια".

"Το ότι οι ευθύνες δεν είναι θέμα ενός ανθρώπου, αλλά ενός συνόλου και πως αυτό το σύνολο παίρνει μέρος σε ένα έγκλημα ή σε μια επιτυχία και στη συνέχεια πως το επεξεργάζεται αυτό. Ο Ευριπίδης, ευθέως, έβαζε τους συμπολίτες του απέναντι στα διλήμματα, δεν πρότεινε βάσει ας πούμε μιας χριστιανικής ηθικής, το καλό ή το κακό".

"Η Ιφιγένεια για μένα είναι ένα κατασκεύασμα της εξουσίας δεν είναι θύμα. Είναι μια έφηβη, ένα ίμο ή μια χεβιμεταλού που φτάνει μια μέρα στον πατέρα της που αλλιώς της τα είχε πει και αντιμετωπίζει μια άλλη πραγματικότητα. Δεν θέλω να μπω στην ψυχολογία της και δε με ενδιαφέρει ο ένας άνθρωπος. Προσπαθώ να φέρω αυτή την κατάσταση λίγο κοντά μου, σε πράγματα που με αφορούν. Μια σκηνή μπορεί να είναι άκρως οικογενειακή, σε μια κουζίνα στα Πατήσια, όπως αυτές που έχουμε ζήσει όλοι με μια οικογένεια γύρω από ένα τραπέζι, και αυτό το μικρό, ο μικροθύλακας γίνεται μεγάλο, πολιτειακό, ανοίγοντας τον συνειρμό σαν φόρμα, παραστασιακά".

"Εξάλλου και αυτά τα έργα με αυτό παίζουν. Με το οικογενειακό που το μεγαλώνουν σε κλίμακα. Γιατί η μικρή κλίμακα μπορεί πολύ εύκολα να την καταλάβει κανείς και να την νοιώσει. Μετά το μεταφέρουμε στη μεγάλη κλίμακα για να καταλάβουμε πως είμαστε και όλοι οι γύρω. Με όλο τον κόσμο. Με όλους αυτούς που ζούμε μαζί".

άνω μια πειραματική δουλειά και το φεστιβάλ μου δίνει αυτή την ευκαιρία. Δεν πήγαν να κάνω εξυπνάδες, δε με έπιασε και σκηνοθετίτιδα, αλλά θέλω πολύ να δημιουργήσω συνειρμούς γι αυτό που εγώ αντιλαμβάνομαι".

Θέατρο
0

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Στο Σώμα της

Θέατρο / Ένα έργο στο Εθνικό Θέατρο για την περίοδο, την εμμηνόπαυση, την κλειτορίδα και τον γυναικείο αυνανισμό

Μαζί με άλλες 22 γυναίκες, η Ελένη Ευθυμίου, η Σοφία Ευτυχιάδου και η Νεφέλη Μαϊστράλη ανεβάζουν ένα έργο για ζητήματα που θεωρητικά μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά, αλλά στην πραγματικότητα όχι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Θέατρο / Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Παρά τις προσπάθειές του να το αποφύγει, μια σειρά από συμπτώσεις τον οδήγησε στο θέατρο. Οι «Απαράδεκτοι» δεν συνεχίστηκαν λόγω δικής του απόφασης, το «Στην υγειά μας, ρε παιδιά» σταμάτησε όταν κουράστηκε ψυχολογικά. Ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Οι θρυλικοί Trocks στην Αθήνα για την επέτειο των 50 χρόνων της ομάδας τους

Χορός / Trocks: Η θρυλική και διαφορετική ομάδα μπαλέτου έρχεται στην Αθήνα

Άντρες χορευτές ντυμένοι με τουτού και πουέντ ερμηνεύουν μεγάλα κλασικά αλλά και μοντέρνα μπαλέτα, παρωδώντας τις πολύπλοκες χορογραφίες και τις παραξενιές των μπαλαρίνων της παλιάς, αλλά και της νέας, εποχής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ