Στο μυαλό είναι ο στόχος! Αυτή είναι ίσως η πρώτη φράση της Κατερίνας Γώγου, που θυμάται κανείς. Είναι ο τίτλος της μουσικοθεατρικής παράστασης που παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα στο Ρυθμός-stage, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κορδέλλα. Μελοποιημένα ποιήματα και θεατροποιημένα πεζά, ζωντανεύουν σε αυτό το αφιέρωμα.
Στη σκηνή, η Μυρτώ Αλικάκη, διαβάζει αποσπάσματα από το έργο της.
Τη συναντήσαμε και μιλήσαμε για την παράσταση:
Τι ακριβώς κάνετε επί σκηνής;
Αυτή είναι μια παράσταση στην οποία διαβάζω αυτοβιογραφικά αποσπάσματα από κείμενα της Κατερίνας Γώγου και η Νάνα Μπινοπούλου με τον Κώστα Χαριτάτο θα ερμηνεύουν τα μελοποιημένα ποιήματά της από την πολυσυλλεκτική παραγωγή «Πάνω κάτω η Πατησίων».
Αυτά εναλλάσσονται στη σκηνή με τα τραγούδια και προβολές οπτικού και οπτικοακουστικού υλικού (από slideshow γνωστού και ανέκδοτου φωτογραφικού υλικού, αποσπάσματα από παλιές και νεώτερες ταινίες στις οποίες συμμετείχε και super8 film από το προσωπικό αρχείο του Γιώργου Κορδέλλα, τραβηγμένο από τον ίδιο στο σπίτι της Κατερίνας).
Είναι η πρώτη φορά που έρχεσαι σε επαφή με το έργο της Κατερίνας Γώγου;
Πέρσι ήρθα σε επαφή για πρώτη φορά, όταν διάβασα κάποια ποιήματά της σε μια παρουσίαση.
Την είχα ακουστά, αλλά μέχρι τότε δεν είχα μπει στον κόπο και χοντρικά ήξερα περίπου αυτό που πιστεύει ο κόσμος.
Πως σου φάνηκε η ποίησή της;
Μου άρεσε που διάβασα πολλά πράγματα πίσω από τους στίχους και τα κείμενα, τα οποία αλλάζουν μέσα στο χρόνο. Στην πρώϊμη περίοδό της γράφει μια επαναστατική ποίηση με αναρχικά στοιχεία, αλλά στη συνέχεια αλλάζει η προβληματική της. Αποτάσσει το αμιγώς πολιτικό και αρχίζει να την απασχολεί το πιστεύω της.
Ποιό είναι αυτό;
Να είναι οι άνθρωποι ελεύθεροι και ευτυχισμένοι. Εκεί ακριβώς βιώνει και μια ματαίωση μέσα στις υπαρξιακές της αναζητήσεις και στη συνέχεια το περιθώριο και τη μοναξιά.
Την απασχολεί η σχέση της με το παρελθόν και η μητρότητα. Ειδικά η μητρότητα, την απασχολεί πολύ. Κατά τη γνώμη μου είναι μια εσωτερική ποιήτρια και αν θέλουμε να μιλήσουμε γραμμικά για το έργο της βλέπουμε μια διαδρομή από το πνεύμα της επανάστασης στην εσωτερικότητα.
Εσύ στη σκηνή την υποδύεσαι;
Οχι, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Αυτό είναι ένα αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου. Εγώ, σαν ηθοποιός, διαβάζω τα ποιήματα και κάποια πεζά της, δεν την υποδύομαι. Διαβάζοντάς την, επιχείρησες να βρεις μια άλλη πλευρά της; Εγώ προσπαθώ να την αντιμετωπίσω όπως πιστεύω και όχι ακριβώς όπως πιστεύεται.
Δηλαδή;
Να βρω τη δυναμική της, την τρυφερή της πλευρά, την παιδική της πλευρά και το πιο ευάλωτό της κομμάτι.
Ο κόσμος που έρχεται στην παράσταση πως αντιμετωπίζει αυτά που ακούει;
Η Κατερίνα Γώγου, με έναν τρόπο είναι επίκαιρη κάθε τόσο. Αυτά που έχει γράψει ακουμπάνε στις εποχές και στις γενιές. Έρχονται συνομίληκοί της, ή λίγο νεώτεροί της, έρχονται 35άρηδες που την έχουν ακούσει ή έχουν διαβάσει αποσπασματικά κάποια ποιήματα και βλέπεις την αντίδρασή τους. Δημιουργείται μια ατμόσφαιρα, μια δύναμη και αυτό δείχνει ότι τα γραπτά της ξεπερνούν το χρόνο και φτάνουν όλο και σε περισσότερους ανθρώπους σαν να γράφτηκαν χθες.
Είναι αλήθεια ότι σιχαίνεσαι τις συνεντεύξεις;
Ναι. Αλλά έχω συνηθίσει.
Με το κεφάλι θρύψαλα
απ΄ τη μέγγενη των παζαριών σας
την ώρα της αιχμής και κόντρα στο ρεύμα
θ΄ ανάψω μια μεγάλη φωτιά
και κει θα ρίξω όλα τα Μαρξιστικά σας βιβλία
έτσι που να μη μάθει ποτέ η Μυρτώ
τα αίτια του θανάτου μου.
Μπορείτε να της πείτε ότι δεν άντεξα την άνοιξη
ή πως πέρασα με κόκκινο.
Ναι. Αυτό είναι πιο πιστευτό.
Με κόκκινο. Αυτό να της πείτε.
Ξεκίνησα να αντιγράφω 4 από τα ποιήματα που διάλεξαν ο σκηνοθέτης Γιώργος Κορδέλλας και η Μυρτώ Αλικάκη από αυτά που διαβάζονται στην παράσταση. Δε μου κάθεται το μονοτονικό. Ήθελα τις σελίδες του βιβλίου. Λίγο παλιές, τσαλακωμένες, με τυπογραφικά που δεν υπάρχουν.
Προτιμώ αυτή τη μορφή που ακολουθεί.
*****
σχόλια