Μια οικουμενική Κάρμεν από τον Γιόχαν Ίνγκερ

Μια οικουμενική Κάρμεν από τον Johan Inger Facebook Twitter
Επέλεξα την Κάρμεν γιατί μπορεί να είναι ισπανικό θέμα αλλά βασίζεται σε βιβλίο Γάλλου συγγραφέα που τοποθετεί τη δράση στη Σεβίλη. Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα
0

Ο πολυβραβευμένος χορογράφος Γιόχαν Ίνγκερ ξεκίνησε το 1985 ως χορευτής στο Βασιλικό Μπαλέτο της Σουηδίας της Στοκχόλμης. Συνεπαρμένος από τον Γίρι Kίλιαν, έγινε το 1990 μέλος του περίφημου Nederlands Dans Theater, όπου χόρευε μέχρι το 2002. Ο σπουδαίος χορογράφος, του οποίου η δουλειά τον είχε οδηγήσει μέχρι εκεί, τον παρότρυνε να μεταπηδήσει στη χορογραφία. Σταδιακά εγκαταλείπει τη χορευτική του καριέρα και αφοσιώνεται αποκλειστικά στη χορογραφία, την οποία υπηρετεί μέχρι σήμερα. Στην Εθνική Λυρική Σκηνή θα παρουσιάσει μία από τις πλέον εμπνευσμένες και πετυχημένες του χορογραφίες επάνω στην Κάρμεν του Προσπέρ Μεριμέ σε μουσική των Μπιζέ, Σεντρίν και Άλμπαρεθ, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2015 στο Εθνικό Μπαλέτο της Ισπανίας.

— Έχει ενδιαφέρον ότι εσείς, ένας Σκανδιναβός χορογράφος, επιλέξατε ένα τόσο χαρακτηριστικά ισπανικό θέμα.
Ο διευθυντής του Εθνικού Μπαλέτου της Ισπανίας Χοσέ Κάρλος Μαρτίνες, σήμερα διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, ήθελε έναν διεθνή χορογράφο να κάνει ένα ισπανικό έργο, είτε την Κάρμεν είτε τον Δον Κιχώτη. Εγώ επέλεξα την Κάρμεν γιατί μπορεί να είναι ισπανικό θέμα αλλά βασίζεται σε βιβλίο Γάλλου συγγραφέα που τοποθετεί τη δράση στη Σεβίλη. Πάνω απ’ όλα, πρόκειται για ένα οικουμενικό θέμα και οφείλει κανείς να το δει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, αλλά με έναν αέρα Ισπανίας. Ξέρετε, ζω τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια στη Σεβίλη.

Υπήρχαν θεατρικοί οργανισμοί που δεν ενδιαφέρονταν για μια τέτοια παραγωγή, δεν καταλάβαιναν γιατί έπρεπε να δουν την Κάρμεν από έναν Σουηδό χορογράφο.

— Οπότε η ισπανική κουλτούρα δεν σας είναι ξένη.
Παραμένω ξένος, αλλά γνωρίζω την ισπανική κουλτούρα και τη βιώνω καθημερινά. Κατά κάποιον τρόπο, προσπαθώ να βρω να γίνω Ισπανός με σουηδικό τρόπο…

Johan Inger Facebook Twitter
Παραμένω ξένος, αλλά γνωρίζω την ισπανική κουλτούρα και τη βιώνω καθημερινά. Κατά κάποιον τρόπο, προσπαθώ να βρω να γίνω Ισπανός με σουηδικό τρόπο… Φωτ.: Carlos Quezada

— Ομολογώ ότι βρίσκω αρκετά αλλόκοτο το πάντρεμα αυτών των δύο πολιτισμών.
Πάντως, καταπιάνομαι, αν όχι με το Ιερό Δισκοπότηρο της Ισπανίας, με πολύ συγκεκριμένες πολιτισμικές παραμέτρους. Υπήρχαν θεατρικοί οργανισμοί που δεν ενδιαφέρονταν για μια τέτοια παραγωγή, δεν καταλάβαιναν γιατί έπρεπε να δουν την Κάρμεν από έναν Σουηδό χορογράφο. Υπήρχε μια καχυποψία και μια αμφιβολία για το αν και κατά πόσο θα μπορούσα να την κάνω. Αυτό, βέβαια, συνέβαινε προτού ολοκληρώσω το έργο.

— Παρόλο που ήταν ανάθεση του Εθνικού Μπαλέτου, το οποίο σήμαινε ότι ο διευθυντής του σας εμπιστευόταν και ενδιαφερόταν για τον τρόπο που θα προσεγγίζατε ένα ισπανικό θέμα.
Ακριβώς.

— Βρίσκω, επίσης, ενδιαφέρουσα τη μουσική που χρησιμοποιείτε. Εκτός της διάσημης μελωδίας από την ομώνυμη όπερα του Μπιζέ, χρησιμοποιείτε και τα Carmen Suites που ο Ρώσος Ροντιόν Σεντρίν έγραψε για τη γυναίκα του Μάγια Πλισέτσκαγια.
Όχι, η εκδοχή του Σεντρίν είναι η μουσική του Μπιζέ σε διαφορετική ενορχήστρωση, περισσότερο ρυθμική, στην οποία έχει προσθέσει έγχορδα και κρουστά.

— Άρα πρόκειται για μια σύγχρονη διασκευή. Αλλά υπάρχει και η μουσική του Μαρκ Άλμπαρεθ.
Οι σουίτες του Μπιζέ κρατούν μόλις 45 λεπτά και θέλαμε να κάνουμε μια παράσταση που θα κρατούσε μιάμιση ώρα. Χρειαζόμασταν ακόμα περισσότερη μουσική, έτσι ήρθα σε επαφή με τον Ισπανό συνθέτη Μαρκ Άλμπαρεθ ώστε να συνθέσει τη μουσική που θα αντανακλούσε  τη ζήλια, τη σύγχυση και τη σκοτεινιά του Ντον Χοσέ. Προσθέσαμε ηλεκτρονική μουσική που περιγράφει τη διάθεση στην οποία βρίσκεται.

Johan Inger: Carmen Facebook Twitter
Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα

— Σε τι διαφέρει η δική σας εκδοχή από τη διάσημη όπερα;
Όλοι, όταν αναφέρονται στην Κάρμεν, εννοούν την όπερα, δεν τη ξέρουν ως μπαλέτο. Αυτό που την κάνει να διαφέρει στην εκδοχή μου έχει να κάνει με το βιβλίο του Μεριμέ, όπου βλέπουμε όλη την εξέλιξη του Ντον Χοσέ, ενός στρατιωτικού καριέρας που εργάζεται στο καπνεργοστάσιο όπου δουλεύει και η Κάρμεν. Όταν ο Μπιζέ πρότεινε στον διευθυντή του θεάτρου την Κάρμεν, σε μια εποχή που όλη μιλούσαν για το πόσο βίαιο βιβλίο ήταν, εκείνος το απέρριψε γιατί οι παραστάσεις του απευθύνονταν σε όλη την οικογένεια. Ο Μπιζέ αναγκάστηκε να το ελαφρύνει ώστε να γίνει προσιτό σε όλους, Έγραψε μια όπερα που απέχει από το βιβλίο, ενώ εγώ επέλεξα να ακολουθήσει δραματουργικά την αλλαγή στη συμπεριφορά του Ντον Χοσέ. Η Κάρμεν τού γίνεται εμμονή κι εκείνος φτάνει σε σημείο να βγει εκτός εαυτού, καταλήγοντας να γίνει φονιάς. Η Κάρμεν, αντιθέτως, καθόλη την εξέλιξη της ιστορίας, παραμένει, λίγο πολύ, η ίδια.

798
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

— Σε δηλώσεις σας έχετε πει ότι εξαιτίας της βίας που εμπεριέχει το έργο θελήσατε να το δείξετε μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Αναρωτιέμαι πώς ένα μικρό αγόρι βλέπει τη λαγνεία και τη σεξουαλικότητα της Κάρμεν;
Το αγόρι είναι μάρτυρας, μια κάπως κρυφή φιγούρα, οπότε δεν είναι ότι βλέπουμε τα συμβάντα μέσα από τα μάτια του. Βλέπουμε το αγόρι να γίνεται μάρτυρας, αλλά όχι των ερωτικών σκηνών. Στο βιβλίο αποκαλύπτεται μια κατάσταση αντρικής εσωτερικής βίας. Θυμάμαι ότι όταν ήμουν κι εγώ παιδί, ένας φίλος μου ενεπλάκη σε μια βίαιη κατάσταση. Αυτό τον άλλαξε για πάντα, ξεκίνησε καράτε και πυγμαχία, ώστε να μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αποτέλεσε μια καθοριστική εμπειρία. Αναρωτιόμουν πάντοτε αν θα επαναλάμβανε το ίδιο μοτίβο όταν θα γινόταν και ο ίδιος πατέρας. Έχοντας υπάρξει ως παιδί μέρος μιας τέτοιας κατάστασης, θα την επαναλάμβανε ως γονέας ή θα έσπαγε τον κύκλο; Αυτό το ερώτημα ήθελα να εισαγάγω στην Κάρμεν.

— Οπότε βλέπουμε ένα παιδί επί σκηνής;
Ναι, υπάρχει ένα παιδί.

Carmen Facebook Twitter
Φωτ.: Βαλέρια Ισάεβα

— Τελικά, πως εξέλαβε τη δική σας εκδοχή της Κάρμεν το ισπανικό κοινό;
Όλα πήγαν καλά! Μάλιστα, αποτελεί τη μεγαλύτερη επιτυχία του θιάσου τα τελευταία χρόνια. Κάνει διεθνή περιοδεία και αυτό το διάστημα παρουσιάζεται στην Αμερική, στο Χιούστον. Αποτελεί μια πολύ σημαντική παραγωγή τόσο στο εσωτερικό της Ισπανίας όσο και διεθνώς. Ο καθένας μπορεί να εντοπίσει κάτι σε αυτή την παράσταση με το οποίο να μπορεί να συνδεθεί και να τον αφορά. Ήμουν τυχερός γιατί δεν είναι δεδομένο πάντα ότι όλα θα πάνε καλά. Ωστόσο, κάπου κάπου, το σύμπαν συνωμοτεί και η δουλειά πάει εκπληκτικά. Και σε αυτή την παραγωγή τα πάντα, σκηνικά, κοστούμια, μουσική και χορογραφία, λειτουργούν άψογα.

— Υπάρχει περίπτωση αυτή τη μεγάλη επιτυχία να συνδέεται με την έντονη κινητικότητα που υπάρχει σχετικά με γυναικεία θέματα, την κατακραυγή για το φαινόμενο των γυναικοκτονιών και όλα όσα συζητιούνται το τελευταίο διάστημα διεθνώς;
Ναι, αλλά δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με το σήμερα. Νομίζω ότι η Κάρμεν πάντα ενέπνεε τις γυναίκες που αποζητούσαν την ανεξαρτησία τους.

— Πώς ήταν η επαφή σας με το Μπαλέτο της ΕΛΣ στην Αθήνα;
Η βασική μου επαφή ήταν όταν ήρθα να κάνω τη διανομή, αλλά αυτό συνέβη αρκετό καιρό πριν. Η παράσταση ήταν να κάνει πρεμιέρα τον Ιούνιο, αλλά αναβλήθηκε λόγω εκλογών. Αυτήν τη στιγμή είναι σχεδόν έτοιμη, καθώς την έχει δουλέψει η ομάδα μου.

— Απ’ όσο ξέρω, έχετε διδάξει την Κάρμεν και σε άλλες χώρες. Προσθέτουν κάτι οι ερμηνευτές διαφορετικών ιδιοσυγκρασιών στο αρχικό αποτέλεσμα;
Μέσα στα χρόνια έχω αναπτύξει μια δική μου γλώσσα. Στην περίπτωση της Κάρμεν μπορεί και να πρόσθεσα κάποιες κινήσεις ή χειρονομίες –δεν εννοώ φλαμένκο– που συνδέονται με την ισπανική κουλτούρα, αλλά η βάση είναι το προσωπικό μου στυλ. Ο χορός και η κίνηση είναι μια γλώσσα που πιστεύω ότι είναι οικουμενική και ως χορευτής, εφόσον έχεις κλασική εκπαίδευση και επαφή με το σύγχρονο, μπορείς να την καταλάβεις. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με το casting στην Αθήνα, τίποτα που δεν μπορούσε να λυθεί τέλος πάντων. Αντιθέτως, η ετοιμασία προχωράει εξαιρετικά.

Johan Inger: Carmen Facebook Twitter
Φωτ.: Λυδία Τσακαλάκη

Κάρμεν
Γιόαν Ίνγκερ / Ροντιόν Σεντρίν – Ζωρζ Μπιζέ, Μαρκ Άλμπαρεθ
07, 10, 14, 15, 18, 25 Φεβρουαρίου 2024
Ώρα έναρξης: 19:30 (Κυριακή: 18:30)

Χορογραφία: Γιόαν Ίνγκερ
Βοηθός χορογράφου, δημιουργία: Ούρτσι Αράνμπουρου
Δραματουργία: Γκρέγορ Ακούνια-Πολ
Μουσική: Ροντιόν Σεντρίν – Ζωρζ Μπιζέ
Νέα ενορχήστρωση της μουσικής του Μπιζέ: Άλμπαρο Ντομίνγκεθ Βάθκεθ
Μουσική σύνθεση: Μαρκ Άλμπαρεθ

Μουσική διεύθυνση: Έκτορας Ταρτανής
Σκηνικά: Κουρτ Άλλεν Βίλμερ και Λετίθια Γκανιάν (AAPEE) με το στούντιο deDos
Κοστούμια: Νταβίδ Ντελφίν
Αναβίωση κοστουμιών: Μαρία Λουίσα Ράμος Κορράλες
Φωτισμοί: Τομ Bίσσερ

Κάρμεν
Έλενα Κέκκου / Ελευθερία Στάμου

Δον Χοσέ
Ντανίλο Ζέκα / Βαγγέλης Μπίκος

Ταυρομάχος
Γιάννης Μητράκης

Θουνίγα
Γιάννης Γκάντσιος

Αγόρι
Αλίσια Τάουσεντ

Σκυλιά
Έρεθ: Στέλιος Κατωπόδης
Αντόνιο: Κάιτο Τακαχάσι
Ματτία: Ντανιέλε Πεκοράρι
Γιάκομπο: Γιώργος Χατζόπουλος

Φρουροί
Αλεϊς: Στέφανο Πιετραγκάλλα
Τόμπυ: Μάνες Αλμπέρντι

Kορίτσια
Άλλι: Χριστίνα Μακρίδου / Άννα Φράγκου
Αϊντα: Μάρτα Ριβέρο ντε Μιράντα
Μαρ: Μαρίτα Νικολίτσα / Αρετή Νότη
Σάρα: Αρετή Νότη / Ζωή Σνοινοπλοκάκη
Μανουέλα: Μαρίτα Νικολίτσα / Ελευθερία Στάμου
Καγιόκο: Μάγδα Κούκου-Φέρρα
Άγκνες: Αριάδνη Φιλιππάκη

Σκιές
Ντανιέλε Πεκοράρι
Γιώργος Χατζόπουλος

Με την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

20 παραστάσεις

Winter Preview 2024 / 20 παραστάσεις για έναν συναρπαστικό θεατρικό χειμώνα

Βάγκνερ και «Σαλό» στη Λυρική, Στρίντμπεργκ στο Εθνικό, Λόρκα στο Τέχνης, η επιστροφή του αριστουργηματικού «ROHTKO» στη Στέγη και πολλές ακόμα ενδιαφέρουσες προτάσεις που κάνουν πρεμιέρα προσεχώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
επεξεργ. Νεκρή Πόλη, Νάντια Μπουλανζέ, Ραούλ Πυνιό, σε συμπαραγωγή με την Catapult Opera

Αφιέρωμα Εθνική Λυρική Σκηνή / «Νεκρή Πόλη»: Ένα από τα πιο μυστηριώδη έργα του 20ού αιώνα

H πρώτη παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρική για το 2024 είναι η μοναδική όπερα που συνέθεσε η κορυφαία αρχιμουσικός Νάντια Μπουλανζέ, σε συνεργασία με τον μέντορά της Ραούλ Πυνιό.
M. HULOT
Το παρόν και το μέλλον της όπερας

Αφιέρωμα Εθνική Λυρική Σκηνή / Το παρόν και το μέλλον της όπερας: Η εξέλιξη του είδους, οι προκλήσεις, η πολιτική διάσταση

Μια συζήτηση με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Γιώργο Κουμεντάκη, τον υπεύθυνο καλλιτεχνικού προγραμματισμού της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ Αλέξανδρο Ευκλείδη, τον συνθέτη Χαράλαμπο Γωγιό και τον σκηνοθέτη Θέμελη Γλυνάτση.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
PLATANIAS KARATHANOS

Αφιέρωμα Εθνική Λυρική Σκηνή / Πλατανιάς - Καραθάνος: «Η όπερα έχει μια μοναδική υπερβολή, συνώνυμό της είναι μόνο τα νιάτα»

Ο Νίκος Καραθάνος και ο Δημήτρης Πλατανιάς συνεργάζονται στην «Καβαλλερία ρουστικάνα» και τους «Παλιάτσους», δύο σπουδαία έργα του βερισμού που ανεβαίνουν στη Λυρική.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ