5 ελληνικές παραστάσεις που θα δούμε το καλοκαίρι στην Πειραιώς 260

Έλληνες σκηνοθέτες στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter
Μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις του προγράμματος του 2022 στην Πειραιώς 260 «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, επαναλαμβάνεται και αυτό το καλοκαίρι από τις 7 ως τις 10 Ιουνίου. Φωτ.: Χρίστος Συμεωνίδης
0

Μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις του προγράμματος του 2022 στην Πειραιώς 260, που έγινε sold out μέσα σε λίγες ώρες, «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι», βασισμένη στο έργο του Μάριους φον Μάγενμπουργκ και σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, επαναλαμβάνεται και αυτό το καλοκαίρι από τις 7 ως τις 10 Ιουνίου.

Μια ζεστή νύχτα του Αυγούστου, μετά από ένα γεύμα, ο Μ. βρίσκεται χαμένος σε έναν άγνωστο, αδιέξοδο τόπο. Ο χρόνος έχει σταματήσει, η ερημιά επικρατεί, η δυσφορία του ήρωα στη δυστοπική έρημη πόλη κορυφώνεται με τις απρόσμενες συναντήσεις που τον οδηγούν στην ανακάλυψη της απύθμενης μοναξιάς, της βίας και του αίματος, ενώ είναι ακόμα ζωντανός και περικυκλωμένος από τον εφιάλτη ενός απύθμενα παράλογου κόσμου. Μέχρι να ξημερώσει ο Μ. θα έχει μαχαιρωθεί, θα έχει μαχαιρώσει, θα έχει γνωρίσει ανθρώπους που θέλουν να τον φάνε, θα έχει δει τον χρόνο να σταθεί ακίνητος και μόνο στο τέλος, για πρώτη φορά, θα νιώσει πως δεν φοβάται.

Το Σχέδιο Μάρσαλ, το πρόγραμμα ανασυγκρότησης και αναμόρφωσης κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, που χαρακτήρισε την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εξετάζει η Νατάσα Τριανταφύλλη στην παράστασή της «Σχέδιο Μάρσαλ – Α path of perspectives» που θα δούμε 7-10 Ιουνίου στην Πειραιώς 260.

Κείμενο, εικαστικός χώρος, φως και μουσική συνομιλούν με ιστορικές φάσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εφαρμογή του Σχεδίου Μάρσαλ, ερευνώντας τις προοπτικές, τις επιτυχίες και τις διαψεύσεις του, όπως αυτές μας επηρεάζουν μέχρι σήμερα.

Με αφετηρία το ημερολόγιο του απεσταλμένου των ΗΠΑ Πολ Πόρτερ, η παράσταση φέρνει στο προσκήνιο την εποχή εκείνη μέσα από τους διαλόγους και τις συναντήσεις του με Έλληνες εργάτες και αγρότες, αξιωματούχους, πεινασμένους των πόλεων, παιδιά και δεκάδες άλλα υπαρκτά πρόσωπα. Μια χώρα βυθισμένη στην «απόγνωση, την απογοήτευση και την ανυπαρξία πίστης στο μέλλον» και το άναρχο ελληνικό πνεύμα έρχονται συνύπαρξη με το αμερικανικό ιδεώδες άλλοτε με σωτήριο και δραματικό τρόπο, άλλοτε με κωμικό και γκροτέσκο. Κείμενο, εικαστικός χώρος, φως και μουσική συνομιλούν με ιστορικές φάσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εφαρμογή του Σχεδίου Μάρσαλ, ερευνώντας τις προοπτικές, τις επιτυχίες και τις διαψεύσεις του, όπως αυτές μας επηρεάζουν μέχρι σήμερα.

Έλληνες σκηνοθέτες στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter
Η Νατάσα Τριανταφύλλη στην παράστασή της «Σχέδιο Μάρσαλ – Α path of perspectives» που θα δούμε 7-10 Ιουνίου στην Πειραιώς 260. Φωτ.: Andreas Simopoulos

Η νέα παράσταση του Στάθη Λιβαθινού με τίτλο «Καζανόβα / Δον Ζουάν, Η ερωτική περιπλάνηση» που ανεβαίνει στην Πειραιώς 260 από τις 14 ως τις 18 Ιουνίου συντίθεται πάνω στον ποιητικό παραλληλισμό του λόρδου Μπάιρον με τη Μαρίνα Τσβετάγεβα· με διαφορά ενός αιώνα αμφότεροι εμπνεύστηκαν από τον Δον Ζουάν, ο Μπάιρον από τη μυθική πλευρά του και η Τσβετάγεβα από την ιστορική.

Οι φωνές των δύο μεγάλων ποιητών συναντιούνται και φωτίζονται από την ερωτική περιπλάνηση και τον διαρκή απολογισμό του χρόνου που περνά και χάνεται αλλά και από την αίσθηση της εξορίας, την άλλη όψη της περιπλάνησης. Ο Μπάιρον άρχισε να γράφει τον Δον Ζουάν αυτοεξόριστος στην Ιταλία τo 1818 και αφού προσέγγισε τον μύθο του με εντελώς καινούργιο τρόπο, εγκατέλειψε την προσπάθεια ημιτελή το 1823, ενώ η Τσβετάγεβα συνέθεσε στη Μόσχα τo Τέλος του Καζανόβα ως το τελευταίο μέρος του θεατρικού της, του Φοίνικα, λίγο πριν φύγει αυτοεξόριστη για το Βερολίνο. Και τα δύο αυτά μοναδικά, κλασικά έργα παρουσιάζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά σε έμμετρο ομοιοκατάληκτο στίχο και μας υπόσχονται ένα σκηνικό έργο υψηλής δημιουργικής πνοής.

Μια σύγχρονη όπερα για το «ραγισμένο οικοσύστημα των μεταμοντέρνων πόλεων» παρουσιάζουν οι Μιχάλης Παπαπέτρου και Αλέξανδρος Ευκλείδης στις 29 και 30 Ιουνίου στην Πειραιώς 260. Η «Πτώση του οίκου των Κοινών» του Αλέκου Λούντζη και του Ορέστη Παπαϊωάννου συνομιλεί με το αρχετυπικό διήγημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε Η πτώση του οίκου των Άσερ, όπου οίκος και ένοικοι συγχωνεύονται σ’ ένα κλειστό κύκλωμα. Το έργο ιχνογραφεί τους ήχους που παράγει η ζωή εντός και εκτός των τειχών του πιο κοινού σύγχρονου διαμερίσματος. Η μουσική σύνθεση αντλεί από ευρεία γκάμα ειδών, εστιάζοντας στις νέες υβριδικές κατευθύνσεις της φωνητικής μουσικής του 21ου αιώνα, θυμίζοντας όλο και περισσότερο αντανάκλαση σε σβηστή οθόνη υψηλής ευκρίνειας, το εσωτερικό των σύγχρονων διαμερισμάτων φιλοξενεί μια μυστήρια συνύπαρξη ανθρώπινης και τεχνητής νοημοσύνης. Όλα τα αγαθά παραδίδονται κατ’ οίκον, οι σχέσεις πλέκονται και ξεσπούν εντός, οι φαντασιώσεις ακούγονται σαν ringtones.

Έλληνες σκηνοθέτες στην Πειραιώς 260 Facebook Twitter
Ο σκηνοθέτης Θάνος Παπακωνσταντίνου προσεγγίζει το έργο σαν ένα ορατόριο τρόμου με δομικά στοιχεία την πρωτότυπη ηλεκτρονική μουσική και τον ηχητικό σχεδιασμό της παράστασης. Φωτ.: Elina Giounanli

Μια τραγωδία που δεν έχει παρασταθεί ποτέ στην ελληνική σκηνή φέρνει στην Πειραιώς 260, στις 10 και 11 Ιουλίου, ο σκηνοθέτης Θάνος Παπακωνσταντίνου, προσεγγίζοντας το έργο σαν ένα ορατόριο τρόμου, με δομικά στοιχεία την πρωτότυπη ηλεκτρονική μουσική και τον ηχητικό σχεδιασμό της παράστασης. Πρόκειται για τον Θυέστη του Σενέκα, ένα από τα πιο σκοτεινά έργα εκδίκησης και άμετρου πάθους, με εικονοποιία εφάμιλλη αυτής των ταινιών τρόμου, πρόδρομο των δραμάτων εκδίκησης της ελισαβετιανής και ιακωβινικής δραματουργίας. Ο Σενέκας σκιαγραφεί έναν κόσμο πτώσης και αποσύνθεσης, πραγματεύεται τον μύθο των Πελοπιδών, δραματοποιώντας τα αποκαλούμενα «θυέστεια δείπνα», την τρομακτική πράξη εκδίκησης του Ατρέα να σκοτώσει, να μαγειρέψει και να σερβίρει σε δείπνο στον αδελφό του τα ίδια του τα παιδιά, ενώ η πόλη βυθίζεται στο σκοτάδι, η πολιτεία καταρρέει και ο βασιλιάς δεν είναι πια ο άριστος των πολιτών αλλά ένα μεγάλο θηρίο που βρυχάται πάνω από τα θύματά του.

Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι
Πειραιώς 260 (Η)
7-10/6, 21:00

Σχέδιο Μάρσαλ – Α path of perspectives
Πειραιώς 260 (Ε)
7- 10/6, 21:00

Καζανόβα / Δον Ζουάν, H ερωτική περιπλάνηση
Πειραιώς 260 (Δ)
14-16/6, 21:00 & 17-18/6, 20:00

Η πτώση του Οίκου των Κοινών / The fall of the House of Commons"
Πειραιώς 260 (Η)
29-30/6, 21:00

Θυέστης
Πειραιώς 260 (Δ)
10-11/7, 21:00

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ