Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς;

Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς; Facebook Twitter
Ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς καθοδηγεί τον Nikolai Tsiskaridze
2

Είναι σχεδόν απολαυστικό να ακούς ξανά και ξανά τον ενθουσιασμό στη φωνή του Αλέξη Κωστάλα, για τον «θρύλο των Μπολσόι» (Μπαλshόι, σύμφωνα με την τέλεια ρωσική του προφορά), Γιούρι Γκριγκορόβιτς (Γκριγκαρόβιτsh, αντίστοιχα), που επιστρέφει στο Ηρώδειο στις 10 Οκτωβρίου. Αν μη τι άλλο, ο Έλληνας σχολιαστής και αιώνια «φωνή» του μπαλέτου και του καλλιτεχνικού πατινάζ δεν θα μπορούσε να μην μεταδίδει την προσμονή του για έναν τόσο σημαντικό εκπρόσωπο του κλασικού χορού, και μόνο μέσω μιας απλής ραδιοφωνικής διαφήμισης, την οποία ακούμε σε υψηλή συχνότητα όλο το καλοκαίρι.


Είναι γεγονός πως ο επί τριακονταετίας καλλιτεχνικός διευθυντής των σπουδαίων ρωσικών μπαλέτων θεωρείται πλέον, στα 91 του, ένας ζωντανός θρύλος που συμβολίζει μια ολόκληρη εποχή για τον κλασικό χορό.

Η καλλιτεχνική του ελευθερία δεν ήταν απόλυτη και η σοβιετική λογοκρισία δεν θα μπορούσε να μην τον αγγίξει. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της «Λίμνης των Κύκνων» που ο Γκριγκορόβιτς διασκεύασε το 1969. H τότε Σοβιετική υπουργός Πολιτισμού, Ekaterina Furtseva, διαβόητη για τις αμφιλεγόμενες τακτικές της και έχοντας συχνά κατηγορηθεί για αμορφωσιά, τον ανάγκασε να αλλάξει το τραγικό φινάλε του έργου.

Καθ' όλη τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, το όνομά του έγινε συνώνυμο των Μπολσόι και είναι απίστευτο πως ο ακούραστος χορογράφος που διανύει πλέον τη δέκατη δεκαετία ζωής του διαθέτει ακόμα ενέργεια, διαύγεια και ιδέες για την τέχνη του.

Οι οικογενειακές του καταβολές του έδωσαν το έναυσμα να ασχοληθεί με το μπαλέτο, σίγουρα όμως τον δυσκόλεψαν παράλληλα στην καλλιτεχνική του σταδιοδρομία στη Σοβιετική Ένωση. Γεννημένος στις 2 Ιανουαρίου 1927, ο Γκριγκορόβιτς ήταν εγγονός του ναυάρχου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας Alfred Rozay και ανιψιός του χορευτή των Μαρίνσκι Georgy Rozai. Έλαβε την αρχική του εκπαίδευση στη σχολή μπαλέτου της γενέτειράς του, της Αγίας Πετρούπολης (τότε Λένινγκραντ), στο αρχαιότερο ρωσικό ίδρυμα χορού, που ιδρύθηκε το 1738, και ξεκίνησε ως σολίστ στο Κίροφ (που αργότερα μετονομάστηκε σε Μαρίνσκι και μαζί με τα Μπολσόι αποτελούν δύο από τα σημαντικότερους θεσμούς κλασικού χορού διεθνώς). Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1961, οπότε και παράτησε τον χορό για χάρη της χορογραφίας.

Εν τω μεταξύ, είχε γίνει διάσημος ως χορογράφος μέσα σε μια νύχτα, το 1957, με το ανέβασμα του έργου «Το Πέτρινο Λουλούδι» που βασιζόταν σε παραδοσιακά παραμύθια από τα Ουράλια. Η παραγωγή εκείνη θεωρήθηκε απίστευτα καινοτόμα για την εποχή, καθώς κατέρριπτε τους ξεπερασμένους κανόνες που ίσχυαν στο χοροθέατρο και προσπαθούσαν να μετατρέψουν το μπαλέτο σε μια στρωτή αφήγηση της καθημερινότητας, μέσω της κλασικής χορογραφίας που ήταν το κύριο μέσο έκφρασης.

Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς; Facebook Twitter
Στο Ηρώδειο ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς επιστρέφει με ένα από τα πιο αναγνωρισμένα έργα του, τον «Σπάρτακο», σε μουσική σύνθεση του αρμενικής καταγωγής Ρώσου συνθέτη Αράμ Χατσατουριάν.

Ο ίδιος, ανήκοντας σε μια γενιά καλλιτεχνών που επαναπροσδιόριζαν γενικότερα τη θέση της τέχνης στη ζωή, δεν περιορίστηκε στην απλή χορογραφική αφήγηση ενός παραμυθιού, αναζητώντας διακαώς μια νέα γλώσσα.

Εκείνο το έργο έκανε γνωστούς πολλούς χορευτές που αργότερα θα γίνονταν μεγάλα αστέρια, ενώ δύο χρόνια μετά μεταφέρθηκε στα Μπολσόι και έγινε μία από τις πρώτες μεγάλες δουλειές στις οποίες συμμετείχαν ως σολίστ οι θρύλοι Ekaterina Maximova και Vladimir Vasiliev.

Οι νεωτερισμοί συνεχίστηκαν με την επόμενή του δουλειά, τον «Θρύλο της Αγάπης» που βασιζόταν στο δημοφιλές περσικό παραμύθι του Φαράντ και της Σιρίν. Μαζί με τον σκηνογράφο Simon Virsaladze ανακάλυψαν μια νέα φόρμα, αυτή της παραβολής, κατά την οποία ανάμεσα στους μονολόγους των χαρακτήρων παρεμβάλλονται μεγάλα κομμάτια ανσάμπλ.

Ωστόσο, η διάθεσή του για δραστικές αλλαγές που θα ανανέωναν το ακαδημαϊκό μπαλέτο, δεν μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς περισπασμούς, καθώς το Κίροφ ήταν υπό την εποπτεία του Κονταντίν Σεργκέγιεφ, ο οποίος ήταν αντίθετος σε αυτές.

Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς; Facebook Twitter
O επί τριακονταετίας καλλιτεχνικός διευθυντής των σπουδαίων ρωσικών μπαλέτων θεωρείται πλέον, στα 91 του, ένας ζωντανός θρύλος που συμβολίζει μια ολόκληρη εποχή για τον κλασικό χορό.

Μεταξύ των δύο καλλιτεχνών λέγεται πως είχε ξεσπάσει τότε ένας «ψυχρός πόλεμος», του οποίου την έκβαση (ευτυχώς) δεν θα μάθουμε ποτέ, καθώς αυτές οι παραγωγές χάρισαν στον Γκριγκορόβιτς καθολική αναγνώριση και το 1964 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των –επίσης διαβόητων για τις παρασκηνιακές τους ιστορίες– Μπολσόι, ως αρχιχορογράφος, αναλαμβάνοντας παράλληλα και την καλλιτεχνική τους διεύθυνση.

Υπό την καθοδήγησή του ο ρωσικός θεσμός γίνεται συνώνυμο της καλλιτεχνικής υπεροχής στο μπαλέτο, γνωρίζοντας πρωτοφανή άνθηση και απολαμβάνοντας διεθνές κύρος.

Συνεχίζοντας να μεταχειρίζεται την έννοια της παραβολής προς όφελος μιας νέας χορευτικής γλώσσας και δραματουργίας, ο Γκριγκορόβιτς λανσάρει τη νέα του ιδιότητα με μια τολμηρή βερσιόν του «Καρυοθραύστη», όπου το διάσημο παιδικό παραμύθι του Τσαϊκόφσκι λαμβάνει φιλοσοφικές διαστάσεις σε αυτό που κατά γενική ομολογία έμελλε να αποτελέσει το καλύτερο ανέβασμα στην ιστορία του έργου.

Στην πρεμιέρα του βρέθηκαν στους βασικούς ρόλους και πάλι οι Maximova και Vasiliev, χορευτές που ανήκαν στην ομάδα που έγινε γνωστή ως «η γενιά του Γκριγκορόβιτς». Δούλεψαν μαζί του πάνω σε νέες φόρμες, στις οποίες κάθε τεχνικό επίτευγμα εξελισσόταν σε πραγματική αποκάλυψη, εκτοξεύοντας το κλασικό μπαλέτο σε νέα επίπεδα καλλιτεχνικής βιρτουοζιτέ.

 

Oι Maximova και Vasiliev ερμηνεύουν το «Spartacus» το 1968

Παρ' ότι ο ίδιος δεν ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, οι Σοβιετικοί ηγέτες αναγνώριζαν το έργο του, τιμώντας τον με δύο σημαντικά βραβεία: το βραβείο Λένιν για τον «Σπάρτακο» και το κρατικό βραβείο για το «Angara». Στη διάρκεια της πορείας του συνέλεξε πάνω από 40 βραβεία και τιμητικούς τίτλους για την προσφορά του στην τέχνη και τη διάδοση του ρωσικού πολιτισμού, μεταξύ των οποίων εκείνοι του Εθνικού Καλλιτέχνη της Ρωσίας (1973) και του Εθνικού Ήρωα της Ρωσίας (1986).

Βέβαια, η καλλιτεχνική του ελευθερία δεν ήταν απόλυτη και η σοβιετική λογοκρισία δεν θα μπορούσε να μην τον αγγίξει. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της «Λίμνης των Κύκνων» που ο Γκριγκορόβιτς διασκεύασε το 1969. H τότε Σοβιετική υπουργός Πολιτισμού, Ekaterina Furtseva, διαβόητη για τις αμφιλεγόμενες τακτικές της και έχοντας συχνά κατηγορηθεί για αμορφωσιά, τον ανάγκασε να αλλάξει το τραγικό φινάλε του έργου. Έτσι σε αυτή τη βερσιόν που βασίστηκε στη θρυλική χορογραφική και μουσική αναβίωση του έργου από τους Μάριους Πετιπά και Λεφ Ιβάνοφ (1895), η Οντέτ δεν πεθαίνει στο τέλος, αλλά η ιστορία της επιφυλάσσει happy end, πλάι στον πρίγκιπα Ζίγκφριντ! Μόλις το 2001, ο Γκριγκορόβιτς κατάφερε να επαναφέρει την αυθεντική τελική σκηνή στο έργο.

Σαφώς, με την πάροδο των δεκαετιών, ο ακούραστος καινοτόμος αναπόφευκτα είχε αρχίσει να χάνει τη φρεσκάδα του και τη διάθεσή του για πειραματισμό, καθώς η νέα γλώσσα που είχε εφεύρει είχε πλέον καθιερωθεί και μετατραπεί σε φόρμουλα. Από τα πρώτα έργα του που λαμβάνουν αντικρουόμενα σχόλια είναι το ανέβασμα του «Ιβάν του Τρομερού» το 1975. Παράλληλα, επί πολλά χρόνια, τα Μπολσόι συνεχίζουν να ανεβάζουν τις δικές του παραγωγές, αφήνοντας πολύ λίγο χώρο για άλλους δημιουργούς, ενώ η απεριόριστη ελευθερία του και ο συγκεντρωτισμός του, τόσο ως καλλιτεχνικού διευθυντή όσο και ως αρχιχορογράφου, αρχίζουν να ενοχλούν.

Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς; Facebook Twitter
Ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς με τη σύζυγό του και πρίμα μπαλαρίνα των Μπολσόι, Natalia Bessmertnova, σε πρόβα.

Το άλλοτε τρομερό παιδί με τις νεωτεριστικές ιδέες έχει εξελιχθεί σε έναν συντηρητικό μονάρχη, καθώς χαρακτηρίζεται ιδιοφυΐα από πολλούς και «καλλιτεχνικός δικτάτορας» από άλλους (όπως σε εκείνο το χαρακτηριστικό άρθρο του Spiegel που τον κατηγορούσε για απολυταρχισμό), ενώ στις αρχές των '90s, τα Μπολσόι φιλοξενούν μονίμως ίντριγκες και διαμαρτυρίες.

Έπειτα από εκτεταμένα σχόλια για την «καλλιτεχνική στασιμότητα» στην οποία έχει υποπέσει ο θεσμός κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας της θητείας του κι ενώ διαρρέουν φήμες ότι το ρωσικό υπουργείο Πολιτισμού αναζητά τον αντικαταστάτη του, ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς αναγκάζεται να παραιτηθεί «με τη θέλησή του» από την κεφαλή των Μπολσόι, το 1995, και να αποχωρήσει.

Ο ίδιος έχει ήδη εστιάσει την προσοχή του σε νέα ανεβάσματα κλασικών έργων όπως η «Ωραία Κοιμωμένη» και η «Ζιζέλ» και ξεκινά συνεργασίες με άλλους θεσμούς, ιδρύοντας παράλληλα τη δική του ομάδα, την Grigorovich Ballet Theatre, με βάση το Κρασνοντάρ του ρωσικού νότου όπου και έχει μετακομίσει από τη Μόσχα. Από το 1995 μέχρι τον θάνατό της το 2008, η σύζυγός του και πρώην πρίμα μπαλαρίνα Natalia Bessmertnova συμμετείχε στις παραγωγές του ως υπεύθυνη της διδασκαλίας των χορευτών.

Η πορεία του βέβαια θα ξαναδιασταυρωθεί σύντομα με τα Μπολσόι, όταν, το 2001, ο Γκριγκορόβιτς επιστρέφει ως μέλος της ομάδας χορογράφων. Έκτοτε μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στη Μόσχα και το δικό του δημιούργημα, περιοδεύοντας με παραγωγές σε όλο τον κόσμο και προεδρεύοντας σε κριτικές επιτροπές για διεθνείς διαγωνισμούς κλασικού μπαλέτου.

Στο Ηρώδειο επιστρέφει με ένα από τα πιο αναγνωρισμένα έργα του, τον «Σπάρτακο», σε μουσική σύνθεση του αρμενικής καταγωγής Ρώσου συνθέτη Αράμ Χατσατουριάν. Το μπαλέτο βασίζεται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα και η χορογραφία του Γκριγκορόβιτς είναι ιδιαίτερα απαιτητική τεχνικά, με σημεία ακροβατικά που κόβουν την ανάσα. Η παρουσίασή του στην Αθήνα γίνεται στο πλαίσιο της περιοδείας για τα 50 χρόνια από την πρεμιέρα του έργου στα Μπολσόι (στο Ηρώδειο είχε παρουσιαστεί ξανά το 1977). Η παραγωγή ανήκει πλέον στη δική του ομάδα, συμμετέχουν όμως στους πρωταγωνιστικούς ρόλους αναγνωρισμένοι σολίστ των Μπολσόι. Ο ίδιος έχει δηλώσει πως θεωρεί το Ηρώδειο το ιδανικό σκηνικό γι' αυτή την παράσταση, την όποια προετοιμάζει κάθε φορά με βάση αυτό το θέατρο.

Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς; Facebook Twitter
Σκηνή από την «Ωραία Κοιμωμένη»
 

Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς; Facebook Twitter
Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς; Facebook Twitter
Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς; Facebook Twitter
Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς; Facebook Twitter
O Γιούρι Γκριγκόροβιτς σε πρόβα του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Φωτο: Дамир Юсупов
Ποιος είναι επιτέλους ο 91χρονος «θρύλος των Μπολσόι», Γιούρι Γκριγκορόβιτς; Facebook Twitter

Info

Grigorovich Ballet Theatre of Russia - Spartacus

Με την συμμετοχή κορυφαίων σολίστ του Μπολσόι

Ορχήστρα και χορωδία Grigorovich Ballet

Μπαλέτο σε τρεις πράξεις, δώδεκα σκηνές και εννέα μονολόγους

Ωδείο Ηρώδου Αττικού

10/10, 20:30

Διάρκεια: Δύο ώρες και σαράντα λεπτά μαζί με δύο διαλείμματα

Δραματουργική επεξεργασία: Γιούρι Γκριγκορόβιτς, βασισμένο στο βιβλίο του Ραφαέλο Τζιοβανόλι πάνω σε γεγονότα από την αρχαία ιστορία και σε σενάριο Ν. Βολκόφ.

Παραγωγή – Χορογραφία: Γιούρι Γκριγκορόβιτς

Σκηνικά – Κοστούμια: Σιμόν Βιρσαλάτζε

Διανομή:

Σπάρτακος: Ντένις Ρόντκιν, πρώτος σολίστ του θεάτρου Μπολσόι

Κράσσος: Αλεξάντερ Βολτσκόβ, πρώτος σολίστ του θεάτρου Μπολσόι

Αίγινα: Εκατερίνα Σιπούλινα, πρώτη σολίστ του θεάτρου Μπολσόι

Φρυγία: Μαρία Βινογκράτοβα, πρώτη σολίστ του θεάτρου Μπολσόι

Θέατρο
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής

Θέατρο / Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής

Από την αδυναμία επικοινωνίας στην έκρηξη και τη συνειδητοποίηση: Ο Σταύρος Γασπαράτος συνδιαλέγεται με την οργή του, με τη βοήθεια τριών χορογράφων, στο νέο του μουσικό έργο με τίτλο «Rage Park»
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

2 σχόλια
Γιατί όπως το λέει ο Κωσταλας είναι το σωστο. Το ‘Ο’ όταν δεν τονίζεται προφέρεται ‘Α’. Το όνομα είναι ρωσικό άρα η σωστή προφορα είναι η ρωσική, όχι η αμερικανική (εξού και ο τόνος) :)