Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Η παράσταση «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» ήταν μία από τις παραστάσεις του Εθνικού που μεταδόθηκαν σε ακριτικά μέρη.
0

Ένα δορυφορικό πιάτο, ένας αποκωδικοποιητής, ένα λάπτοπ, μια αυτοσχέδια θεατρική αίθουσα σε ένα ακριτικό σχολείο, δημαρχείο ή πολιτιστικό κέντρο, μερικές καρέκλες σε στοίχιση, ένας προτζέκτορας.

Με τον απολύτως στοιχειώδη εξοπλισμό αλλά με μεγάλη δίψα και θέληση ένα πλήκτρο συνδέει εδώ και μερικούς μήνες τα Σαββατόβραδα των κατοίκων απομακρυσμένων περιοχών με τον κόσμο του Πιραντέλο, του Μολιέρου, του Σαίξπηρ, του Φριό, του Ντίκενς, του Τουέιν.

Πότε σε ζωντανή σύνδεση με την Κεντρική Σκηνή στο Κτίριο Τσίλερ της Αγίου Κωνσταντίνου, πότε με το Ρεξ ή το ανακαινισμένο Παιδικό Στέκι το Εθνικό Θέατρο (σε συνεργασία με τη Βουλή των Ελλήνων) δίνει τη δυνατότητα σε πολίτες ακριτικών και παραμεθόριων περιοχών να παρακολουθήσουν –σε κλειστούς χώρους που επιλέγουν οι Δήμοι– τις παραστάσεις του σε απευθείας σύνδεση και μάλιστα με ελεύθερη είσοδο.

Έτσι μέσα σε λίγους μήνες το φετινό ρεπερτόριο του Εθνικού ταξίδεψε από την Ορεστιάδα και τη Σαμοθράκη ως τους μοναχικούς Φούρνους, τη Λέρο, την Κάσο.

  

Στα τέλη Μαΐου που ο Στάθης Λιβαθινός ανακοινώνει το ρεπερτόριο της επόμενης σεζόν για το Εθνικό Θέατρο, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος στην άκρη της χώρας που ανυπομονεί να μάθει με τι θα τη βγάλει όλο τον επόμενο χειμώνα...

Οι ακριτικές περιοχές αλλά και τα νησιά που θέλησαν να ενταχθούν στο πρόγραμμα προμηθεύτηκαν το ειδικό δορυφορικό πιάτο και πολύ έγκαιρα άρχισαν να δουλεύουν με τις τοπικές κοινωνίες επιστρατεύοντας δασκάλους, επικεφαλής των αρχών και όποιον άλλο μπορούσε να πείσει τους ακρίτες να εγκαταλείψουν την εσωστρέφειά τους, να βγουν από τη ρουτίνα τους και να πάνε το Σάββατο θέατρο.

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν ήταν εκείνοι που βρέθηκαν στο νησί έχοντας ζήσει μεγάλα διαστήματα στα αστικά κέντρα, όσοι ψάχνονται, κάποιοι που αναζητούν τέτοιες δραστηριότητες για να ξεφύγουν από την κλεισούρα που έχει ο τόπος τον χειμώνα.


Τον ρόλο του τεχνικού στο εκάστοτε νησί συνήθως έχει επιφορτιστεί ο αντιδήμαρχος. Εχθροί κάθε φορά της σύνδεσης ο καιρός, που τις μέρες της βαρυχειμωνιάς μπορεί να «ρίξει» τη μετάδοση διακόπτοντας την σύνδεση με την Αθήνα, και κυρίως η νοοτροπία (ειδικά των νέων ανθρώπων) που δύσκολα πείθονται να βάλουν στο πρόγραμμά τους μια τέτοια πολυτέλεια.

Πώς άραγε να ξυπνήσεις –αν όχι να δημιουργήσεις από την αρχή– τη θεατρική δίψα στη χειμωνιάτικη κι ερημική Λέρο, την Κάσο ή τους Φούρνους;


«Θεατρική παιδεία εμείς αποκαλούμε ό,τι φτάνει στο νησί με κάποιο τρόπο: θιάσους που περιοδεύουν, αυτοσχέδιες παραστάσεις που στήνονται από τις τοπικές θεατρικές ομάδες. Λίγα πράγματα όπως καταλαβαίνετε» μας λέει ο Νίκος Λαρδάς, αντιδήμαρχος Ικαρίας, που έχει αναλάβει τις μεταδόσεις από την αρχή.

«Όταν, λοιπόν, είδαμε ότι υπάρχει δυνατότητα να παρακολουθούμε τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου της χώρας θεωρήσαμε ανοησία να μην συμμετέχουμε.

Έτσι κάναμε κάθε πιθανή συνέργεια ώστε να φέρουμε τον κόσμο σε επαφή με την εμπειρία του θεάτρου. Δεν είναι εύκολο, ούτε και αυτονόητο ότι ο κόσμος διψά για κάτι με το οποίο δεν έχει σύνδεση.

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Tο απόλυτο sold out της φετινής σεζόν -προφανώς επειδή το έργο απευθυνόταν σε ολόκληρη την οικογένεια- ήταν η «Χριστουγεννιάτικη ιστορία».

Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν ήταν εκείνοι που βρέθηκαν στο νησί έχοντας ζήσει μεγάλα διαστήματα στα αστικά κέντρα, όσοι ψάχνονται, κάποιοι που αναζητούν τέτοιες δραστηριότητες για να ξεφύγουν από την κλεισούρα που έχει ο τόπος τον χειμώνα».

Στην τελευταία μετάδοση (που σειρά είχαν οι «Μικρές ιστορίες για αγρίους») στην Ικαρία είχαν κλείσει αίθουσες σε τρία διαφορετικά σημεία του νησιού (Άγιο Κήρυκο, Μάραθο και Άγιο Δημήτριο Ραχών) καλύπτοντας για πρώτη φορά και τις τρεις δημοτικές ενότητες.

Ένας στοιχειώδης πίνακας ανακοινώσεων διαφήμιζε από μέρες την κοινωνική δραστηριότητα του χωριού. Δηλαδή την παράσταση του Εθνικού, μερικά μνημόσυνα, κηδειόχαρτα και τη γιορτή της θεατρικής ομάδας του νησιού.

Πιάσαμε θέση στο πρώην δημαρχείο του Αγίου Κήρυκου και παρακολουθήσαμε μαζί τους την παράσταση.

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Λήψη από προηγούμενη μετάδοση που παραχωρήθηκε από το Κανάλι της Βουλής και η οποία αποτυπώνει την άλλη πλευρά της δράσης «Εθνικό Θέατρο απευθείας» κατά τη διαδικασία της δορυφορικής μετάδοσης από τις εγκαταστάσεις του Εθνικού.


To κοινό έφτασε στην αίθουσα έγκαιρα, πρώτοι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ενώ, λίγο πριν από τη σύνδεση στην πρώτη σειρά πήραν θέση τα πιτσιρίκια.

Κάπως έτσι βρεθήκαμε ανάμεσα σε 7χρονα παιδιά και καλοντυμένους 80άρηδες που έκαναν στο «θέατρο» τη ααββατιάτική τους έξοδο.

«Νίκο θα φοράνε σήμερα μικρόφωνα οι ηθοποιοί για να τους ακούμε καλά;» ρωτάνε οι πιο ηλικιωμένοι τον αντιδήμαρχο.

Τι αναζητά, όμως, ένα τόσο ετερόκλητο κοινό σε μια παράσταση που μεταφέρει στη σκηνή ιστορίες της καθημερινής ζωής, των σχέσεων και των συγκρούσεων της νεανικής ηλικίας;

«Τα έργα που μιλούν για τους εφήβους δεν είναι γι' αυτούς. Για τις μανάδες τους είναι. Ποιες μικρές ιστορίες γι' αγρίους; Να σας πούμε μεγάλες ιστορίες για αγρίους» λέει μια γυναικοπαρέα πίσω μου, που προφανώς ταυτίζεται με κείμενα που καταπιάνονται με πρότυπα και στερεότυπα, με τη μητρική και πατρική φιγούρα, που ανασύρουν το στοίχημα της ανατροφής και απαντούν σε μεγάλες εκκρεμότητες ενός οικογενειακού περιβάλλοντος: ποια ικανοποίηση αναζητούν οι νέοι στο Ίντερνετ και πώς τελικά είναι ο κόσμος τους;


«Γεια σου Στάθη» θα αναφωνήσουν πολλοί από τους Ικαριώτες της αίθουσας εκφράζοντας μια συγκινητική οικειότητα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου (Στάθη Λιβαθινό).

Δεν τον έχουν συναντήσει ποτέ αλλά ξέρουν πως εκείνος εμφανίζεται κάθε φορά πρώτος στην οθόνη, τους υποδέχεται για έναν μικρό χαιρετισμό (άλλοτε live κι άλλοτε μαγνητοσκοπημένο) και με έναν μικρό πρόλογο τους παρουσιάζει την παράσταση που θα παρακολουθήσουν.

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Το έργο «Μικρές ιστορίες για αγρίους» ήταν η έβδομη απευθείας μετάδοση που πραγματοποιήθηκε από την αρχή της φετινής σεζόν.

Το έργο «Μικρές ιστορίες για αγρίους» (βασισμένο σε ιστορίες του Γάλλου συγγραφέα και παιδαγωγού Bernardt Friot) ήταν η έβδομη απευθείας μετάδοση που πραγματοποιήθηκε από την αρχή της φετινής σεζόν και με το Ρεξ της Πανεπιστημίου συντονίστηκαν η Αμοργός, το Διδυμότειχο, η Ικαρία, η Κάσος, η Κομοτηνή, η Λευκάδα, η Λήμνος, η Ορεστιάδα, η Σητεία, οι Φούρνοι, η Λέρος, η Δράμα, η Μήλος και η Σαμοθράκη.

Οι μεταδόσεις ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο σε μια προσπάθεια του Εθνικού να δημιουργήσει νέους δεσμούς με την ελληνική παραμεθόριο.

Ωστόσο, μετά την πέρα κάθε προσδοκίας ανταπόκριση του κοινού από την πρώτη κιόλας βραδιά, η σύνδεση του οργανισμού με τις ακριτικές περιοχές γίνεται ολοένα και πιο στενή.

Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ στο πρώτο live συμμετείχαν έξι δήμοι, η ζήτηση αμέσως μετά πολλαπλασιάστηκε.

Έτσι μέχρι σήμερα έχουν μεταδοθεί ο «Τίμων ο Αθηναίος», το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», ο «Μισάνθρωπος», η «Χριστουγεννιάτικη ιστορία», «Ο πρίγκιπας και ο φτωχός», η «Απλή μετάβαση» (εξαιρέθηκαν οι παραστάσεις της Πειραματικής και το «Ξύπνα Βασίλη» λόγω τεχνικών δυσκολιών).

Όπως μαρτυρούν οι ανταποκρίσεις που παίρνουν από τους σταθμούς μετάδοσης, το απόλυτο sold out της φετινής σεζόν –προφανώς επειδή το έργο απευθυνόταν σε ολόκληρη την οικογένεια– ήταν η «Χριστουγεννιάτικη ιστορία», ενώ, με έναν πρόχειρο υπολογισμό, πάνω από 2.000 άτομα συγκεντρώνονται σε κάθε μετάδοση.

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Εργαζόμενοι πίσω από τη δράση «Εθνικό Θέατρο απευθείας».

«Αντέχετε στην Ικαρία;» ρωτάω την Άννα, την στιγμή που πέφτουν οι τίτλοι τέλους στις «Ιστορίες γι' αγρίους». «Μεγάλωσα στην Αθήνα κι εδώ και 15 χρόνια την εγκατέλειψα για να ζήσω στον Άγιο Κήρυκο. Τώρα δεν θα αντέχω; Τώρα που έχουμε Ρεξ στο νησί;».

Πίσω της ο αντιδήμαρχος τηλεφωνούσε στα άλλα δύο κέντρα μετάδοσης και λάμβανε από το τηλέφωνο τα αποτελέσματα: «Σκίσανε οι Ράχες, εβδομήντα άτομα μάζεψαν. Γύρω στους 40 είχε ο Εύδηλος».

Πλάκα-πλάκα στα τέλη Μαΐου που ο Στάθης Λιβαθινός ανακοινώνει το ρεπερτόριο της επόμενης σεζόν για το Εθνικό Θέατρο, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος στην άκρη της χώρας που ανυπομονεί να μάθει με τι θα τη βγάλει όλο τον επόμενο χειμώνα...

Πώς η ακριτική Ελλάδα βλέπει πια ζωντανά τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου Facebook Twitter
Μετάδοση στη Χίο.

Info

Οι επόμενες μεταδόσεις είναι προγραμματισμένες για τις 11 Μαΐου («Ο Άνθρωπος που γελά» του Βικτόρ Ουγκό σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή) και τις 8 ΙουνίουΜελίσσια» του Αλέξη Σταμάτη σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη).

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ο Γιάννος Περλέγκας βρίσκει τη χαρά της δημιουργίας στη φλόγα για συνύπαρξη

Θέατρο / «Έχω νιώσει ακατάλληλος και παρωχημένος δεινόσαυρος μέσα στο θεατρικό τοπίο που αλλάζει»

Με αφορμή το έργο του Μπέρνχαρντ «Η δύναμη της συνήθειας», ο Γιάννος Περλέγκας μιλά με ταπεινότητα και πάθος για το θέατρο, με το οποίο συνεχίζει να παλεύει και που διαρκώς τον νικά. Αυτό, όμως, είναι που τον κρατά ζωντανό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ