Σε μια πρόβα του «Προμηθέα» στην παλιά Βιβλιοθήκη

Σε μια πρόβα του «Προμηθέα» στην παλιά Βιβλιοθήκη Facebook Twitter
Μια παράσταση που έρχεται από τα βάθη του χρόνου και των μύθων ως υπενθύμιση της ανθρώπινης δίψας, της αδάμαστης περιέργειας, της κληρονομιάς της γνώσης και της γέννησης της ελεύθερης συνείδησης. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η Πανεπιστημίου είναι άδεια από κόσμο και έχει νυχτώσει. Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί ότι μέσα στη Βαλλιάνειο Βιβλιοθήκη, την πρώτη έδρα της Εθνικής Βιβλιοθήκης στην Ελλάδα, ένας κόσμος ζωντανός, παλλόμενος δημιουργείται σε ένα περιβάλλον που δεν είναι κέλυφος μιας παράστασης αλλά οργανικό, το φυσικό της περιβάλλον. Και μόλις ανοίγουμε την πόρτα και περνάμε μέσα από διαδρόμους με στοιβαγμένους, τακτικά δεμένους τόμους εφημερίδων, προτομές που δεν έχουν κανέναν να ψιθυρίσουν πια και άδεια ερμάρια, χτυπάει συναγερμό η πρώτη αίσθηση, η όσφρηση, η μυρωδιά των βιβλίων μας πάει πίσω σε κάτι πολύ παλιό, σε μια μνήμη που είναι παρούσα. Στη μνήμη της ανάγνωσης, στην εμπειρία της κατανόησης.

Μέσα στο μεγάλο, πολυφωτογραφημένο, όμορφο αναγνωστήριο της βιβλιοθήκης ο χρόνος έχει παγώσει. Τα βιβλία είναι εκεί, αυτά που περίμεναν ένα χέρι στοργικό να τα διαλέξει και να τα ξεφυλλίσει, αυτά που κανένας δεν ακουμπάει πια, είναι εκεί για να δηλώσουν την ισχυρή, την αέναη παρουσία της γνώσης που κρατούν κλεισμένη στις σελίδες τους.

Εδώ, αυτό που συμβαίνει μέσα σε ένα περιβάλλον άφθαρτο και απείραχτο είναι μια παράσταση που έρχεται από τα βάθη του χρόνου και των μύθων ως υπενθύμιση της ανθρώπινης δίψας, της αδάμαστης περιέργειας, της κληρονομιάς της γνώσης και της γέννησης της ελεύθερης συνείδησης.


Εδώ, αυτό που συμβαίνει είναι μια πρόβα του έργου του Δημήτρη Καμαρωτού, συνθέτη και δραματουργού του ήχου, μια θεατρική- μουσική σύνθεση, έργο φτιαγμένο για ζωντανή αναμετάδοση, μέσα από το οποίο οι ηθοποιοί Αμαλία Μουτούση και Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, η μεσόφωνος Άννα Παγκάλου και οι μουσικοί Κατερίνα Κωνσταντούρου και Χρήστος Λιάτσος θα αφηγηθούν την ιστορία του αισχυλικού Προμηθέα Δεσμώτη – όλο το κείμενο της τραγωδίας σε μετάφραση του ποιητή Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου.

Ο Προμηθέας Δεσμώτης, στη μόνη σωζόμενη τραγωδία του Αισχύλου στην οποία κανένας από τους χαρακτήρες δεν είναι κοινός θνητός, είναι αυτός που θα μιλήσει για άλλη μια φορά σε εμάς για τη γνώση και την επιστήμη, για την εξέλιξη και τα επιτεύγματα του ανθρώπου, για το μέλλον και το παρόν ακόμα, που η γνώση το αλλάζει δραματικά.

Και ενώ προσεκτικά βαδίζουμε στο βάθος του αναγνωστήριου, ανάμεσα σε κάμερες, δεκάδες οθόνες που λάμπουν στο σκοτάδι, τεχνικούς που μέσα σε απόλυτη σιωπή εργάζονται για την προετοιμασία της παράστασης, που δεν είναι κινηματογραφική ταινία –δεν πρόκειται για βιντεοσκοπημένη καταγραφή παράστασης– αλλά ένα ζωντανό θέαμα, στημένο εξαρχής για να φτάσει στο κοινό μέσα από την οθόνη του υπολογιστή ή της τηλεόρασης, αντιλαμβανόμαστε ότι εδώ και πολύ καιρό έχουμε να δούμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας μια θεατρική πράξη ζωντανά, με ένα έργο συμβολικό, που δείχνει ότι η ροή της γνώσης και η ανάγκη της ελεύθερης σκέψης δεν σταματά ποτέ, ακόμα και την παρούσα χρονική στιγμή, με τις ιδιαιτερότητες της ζωής μας σε συνθήκη πανδημίας.

Γιατί ο Προμηθέας Δεσμώτης, στη μόνη σωζόμενη τραγωδία του Αισχύλου στην οποία κανένας από τους χαρακτήρες δεν είναι κοινός θνητός, είναι αυτός που θα μιλήσει για άλλη μια φορά σε εμάς για τη γνώση και την επιστήμη, για την εξέλιξη και τα επιτεύγματα του ανθρώπου, για το μέλλον και το παρόν ακόμα, που η γνώση το αλλάζει δραματικά.

Σε μια πρόβα του «Προμηθέα» στην παλιά Βιβλιοθήκη Facebook Twitter
Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Το νέο έργο του Δημήτρη Καμαρωτού, που υλοποιείται και παρουσιάζεται χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), και θα μεταδίδεται μέσω live streaming στην ιστοσελίδα του ΚΠΙΣΝ (snfcc.org), στη σελίδα του στο Facebook και στο κανάλι του στο YouTube, ανήκει στη θεματική του ΚΠΙΣΝ «Τα Πρόσωπα του Ήρωα».

«Επιστρέφουμε στον μύθο τη δυνατότητα να ειπωθεί ξανά τώρα, σε αυτό τον χώρο» λέει ο δημιουργός της παράστασης Δημήτρης Καμαρωτός. «Αντιγράφουμε με τα δικά μας μέσα αυτό τον μύθο που έγινε ποίηση από τον Αισχύλο, που έγινε ένα νέο λογοτεχνικό έργο - μετάφραση από τον Νίκο Α. Παναγιωτόπουλο και διαμέσου όλων των αλλεπάλληλων απεικονίσεων, φτιάχνουμε μια μουσική των νοημάτων για οθόνες led».

Με τις λέξεις να μετατρέπονται σε ήχο, κάτω από έναν έναστρο ουρανό, το ταβάνι του αναγνωστηρίου, μπροστά από τα αναγνωστήρια με τα πράσινα φώτα, οι καρέκλες των αναγνωστών γίνονται ο βράχος του Προμηθέα, στις ακτές του Ωκεανού, εκεί όπου δεμένος θα μιλήσει σε ένα έργο αρχετυπικό, διαπράττοντας την «ύβρι» της επανάστασης απέναντι στον οικουμενικό πατέρα Δία, για την αντίθεση, την έμπρακτη εναντίωση και την έξοδο από την ανθρώπινη φάση της άγνοιας που κυριαρχούσε στην ανθρωπότητα.


Οι δυο ηθοποιοί, Μουτούση και Αβαρικιώτης, αναλαμβάνουν όλα τα πρόσωπα του έργου και η Άννα Παγκάλου τον Χορό. Σε συνθήκη εγκλεισμού για έναν απροσδιόριστα μεγάλο χρόνο, θέλουν να αφηγηθούν τα θαυμαστά και τρομερά πράγματα που γνωρίζουν.

Για να γίνει σαφές ποιον χαρακτήρα υποδύονται κάθε φορά χρησιμοποιούν μια συγκεκριμένη τεχνική εργασίας, τις «ηχητικές μάσκες». Όλη η τραγωδία λειτουργεί σαν παρτιτούρα, ο λόγος σαν μουσική από λέξεις κι η φωνή τους σαν μουσικό όργανο. Γύρω τους, οι μουσικοί τούς επιτηρούν και τους υποστηρίζουν.

Σε μια πρόβα του «Προμηθέα» στην παλιά Βιβλιοθήκη Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Σε μια πρόβα του «Προμηθέα» στην παλιά Βιβλιοθήκη Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Μέσα σε έναν χώρο μνήμης, εμπειρίας και γνώσης, εκεί στον πυρήνα, στον τόπο που μπορεί να ανάψει η φλόγα για να μας οδηγήσει οριστικά στα μονοπάτια της γνώσης, οι ηθοποιοί αφηγούνται την ιστορία, σαν μια ζωντανή μαρτυρία μέσα στα ίχνη που άφησαν αναγνώστες, κάποιοι που ήταν εκεί πριν από αυτούς.

Μέσα στα βιβλία που δεν είναι σκηνικό, αλλά το οργανικό και το ζητούμενο, σε υλικά βιντεοπροβολών, αντικείμενα, χειρόγραφες σελίδες του κειμένου, σημειώσεις δικές τους και των άλλων που πέρασαν από εκεί, ρίχνουν μια γέφυρα ανάμεσα στην κατοικία των βιβλίων και τις οθόνες των σπιτιών μας, υπερασπιζόμενοι την ποίηση, τη θεατρικότητα και τον στοχασμό.


«Πάνω είναι η έδρα των θεών και της εξουσίας, κάτω ο τόπος της εξορίας και της τιμωρίας. Στη μέση βρίσκονται ο επίπεδος δίσκος της γης, και το επίπεδο πιάτο της ορχήστρας, όπου διαδραματίζεται η δράση» γράφει ο Γιαν Κοτ στη Θεοφαγία. Ο προμηθεϊκός κόσμος και η κάθετη διάρθρωσή του θα φτάσουν σε εμάς με έναν τρόπο διαφορετικό. Υπενθυμίζοντάς μας με μια τοποθέτηση που καμία οθόνη δεν μπορεί να εμποδίσει και τα μείζονα θέματα της ελευθερίας και της ευθύνης και τον αυτοπροσδιορισμό της ανθρώπινης ύπαρξης, μέσα από το χαρακτηριστικό του πολίτη.

Σε μια πρόβα του «Προμηθέα» στην παλιά Βιβλιοθήκη Facebook Twitter
«Επιστρέφουμε στον μύθο τη δυνατότητα να ειπωθεί ξανά τώρα, σε αυτό τον χώρο» λέει ο δημιουργός της παράστασης Δημήτρης Καμαρωτός. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Σε μια πρόβα του «Προμηθέα» στην παλιά Βιβλιοθήκη Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Σε μια πρόβα του «Προμηθέα» στην παλιά Βιβλιοθήκη Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Σε μια πρόβα του «Προμηθέα» στην παλιά Βιβλιοθήκη Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Το έργο θα κάνει πρεμιέρα στις 26 Φεβρουαρίου 2021 και θα παιχτεί για σειρά παραστάσεων.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος
Σύλληψη/μουσική σύνθεση/ηχητική δραματουργία: Δημήτρης Καμαρωτός
Σκηνικός Χώρος: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Διεύθυνση Φωτογραφίας/ Φωτισμός: Γιάννης Δρακουλαράκος
Καλλιτεχνική Συνεργασία: Ελένη Καβούκη
Σύμβουλος Δραματουργίας: Νίκος Φλέσσας
Σχεδιασμός Ήχου: Κώστας Μπώκος/ Studio19
Σχεδιασμός Βίντεο Προβολών στον χώρο της Βιβλιοθήκης: Βασίλης Κουντούρης/ Studio19
Βοηθός Ενδυματολόγου: Δάφνη Φωτεινάτου

Ερμηνεύουν:
Αμαλία Μουτούση
Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης
Άννα Παγκάλου, μεσόφωνος
Κατερίνα Κωνσταντούρου, πιάνο
Χρήστος Λιάτσος, κρουστά

26, 27/02
05, 06, 07/03

20.30

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ