Θέατρο Πέρα από τα Όρια

Θέατρο Πέρα από τα Όρια Facebook Twitter
O Χορός του Θανάτου
0

» Η Σάρλοτ Ράμπλινγκ στον Χορό του Θανάτου του Στρίντμπεργκ (φετινή παράσταση του Théâtre de la Madeleine σε σκηνοθεσία του γερμανού σκηνοθέτη Χανς Πέτερ Κλόος) γέμισε το Παλλάς το περασμένο σαββατοκύριακο. Τρίτη χρονιά που η Αττική Πολιτιστική Εταιρεία διοργανώνει το μικρό, ποιοτικό Φεστιβάλ Πέρα από το Όρια (σε συνεργασία με την Ελληνική Θεαμάτων), και η ανταπόκριση του αθηναϊκού κοινού δείχνει ότι πολλοί είναι αυτοί που ενδιαφέρονται για προσεκτικά επιλεγμένες θεατρικές προτάσεις, παραστάσεις που για κάποιο λόγο (ή ιδιαίτερο στοιχείο τους) συζητήθηκαν - δείγματα δουλειάς αναγνωρισμένων σκηνοθετών, καταξιωμένων ηθοποιών αλλά και νέων, πολλά υποσχόμενων δημιουργών.

» Σήμερα και αύριο στο Θέατρο Χορν ο Μπρους Μάγερς, ηθοποιός του Πίτερ Μπρουκ από τη δεκαετία του '70, θα ερμηνεύσει τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή, το κεφάλαιο από το μυθιστόρημα-ποταμό του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι Αδελφοί Καραμάζοφ. Μαζί με τις παραστάσεις Τιέρνο Μποκάρ και Ο θάνατος του Κρίσνα (από τη Μαχαμπαράτα) ο μονόλογος του Μεγάλου Ιεροεξεταστή συμπληρώνει ένα είδος τριλογίας με την οποία ο Μπρουκ εξετάζει το ρόλο της θρησκείας και δη όταν αυτή συνδέεται με φαινόμενα θρησκευτικού ολοκληρωτισμού. «Το ερώτημα είναι πώς γίνεται αυτό το πράγμα, που προέρχεται από αυτό το θρυλικό πρόσωπο, τον Χριστό, να μεταβάλλεται με τέτοιο τρόπο ώστε η Εκκλησία Του να οδηγεί στην πυρά ανθρώπους. Είναι ένα σημαντικό ερώτημα, στο οποίο πρέπει να ξαναγυρνάμε, εμείς που τόσο εύκολα αποκαλούμε «τέρατα» τους πιστούς του Ισλάμ» έχει σχολιάσει σε συνέντευξή του ο Μπρουκ. Τη διασκευή του κειμένου υπογράφει η Μαρί-Ελέν Ετιέν και τους φωτισμούς ο Φιλίπ Βιαλάτ.

» Στις 21 και 22 Μαΐου στο Παλλάς θα παρουσιαστεί η πρώτη αραβική παραγωγή της Royal Shakspeare Company, μια διασκευή του σαιξπηρικού Ριχάρδου Γ' τοποθετήμενη στο περιβάλλον μιας σύγχρονης ισλαμικής χώρας. Με υπότιτλο Μια αραβική τραγωδία, ο ανερχόμενος Άγγλος αλλά με καταγωγή από το Κουβέιτ Σουλεϊμάν Αλ Μπασάμ συγκεντρώνει μα ομάδα αράβων και βρετανών ηθοποιών για να διερευνήσει το μηχανισμό εξουσίας που ανεβάζει και κατεβάζει ηγέτες, συχνά μέσω μιας σειράς φόνων και αιματηρών συγκρούσεων, με μια διαδικασία δηλαδή που είναι κοινή και γνωστή από την Ιστορία τόσο στον δυτικό όσο και στον αραβικό κόσμο.
Η άμεση συσχέτιση του σαιξπηρικού έργου με τα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας στον Κόλπο και τις γύρω χώρες, και η προσπάθεια του ο Αλ Μπασάμ να δείξει πώς το Κοράνι παρερμηνεύεται για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της πολιτικής εξουσίας, είναι που δίνουν στην παράσταση πρόσθετο ενδιαφέρον.

» Μια παγκόσμια πρεμιέρα ακολουθεί στη συνέχεια. Ο Ρόμπερτ Γουίλσον, ο διάσημος σκηνοθέτης και visual artist, θα παρουσιάσει στις 28, 29, 30, 31 Μαΐου στο Παλλάς μία καινούρια παραγωγή που δουλεύει αυτή την περίοδο στην Κωνσταντινούπολη. Eδώ ο Γουίλσον ασχολείται και πάλι με την ποίηση του μυστικιστή σούφι Τζελαλαντίν Ρουμί, πατριάρχη της κοινότητας των Περιστρεφόμενων Δερβίσηδων, στην οποία βασιζόταν και η παράσταση τρισδιάστατων προβολών σε μουσική Φίλιπ Γκλας Monsters of Grace. Την ιδέα του σύνθετου θεάματος με τίτλο Rumi: In the Blink of the Eye μοιράζεται με τον Κουντσί Εργκουνέρ, Τούρκο (αλλά εγκατεστημένο στο Παρίσι) συνθέτη και μουσικολόγο που έχει ειδικευτεί στην παλαιά oθωμανική μουσική και στη μουσική από τις τελετές των Δερβίσηδων· είναι επιπλέον ένας από τους πλέον γνωστούς βιρτουόζος του νέι. Παρακολουθώντας για καιρό τις τελετές των Σούφι μαζί με τον Εργκουνέρ, προέκυψε η ιδέα μιας παράστασης που δεν επικεντρώνεται «ούτε στη θρησκευτική ούτε και στη λαϊκή διάσταση του έργου του Ρουμί» σχολιάζει ο Γουίλσον «αλλά στην προσωπική, ονειρική πλευρά της φιλοσοφίας του: στην απερίγραπτη οπτική και ποιητική εμπειρία που βιώνει κάθε άνθρωπος όταν παρακολουθεί τους δερβίσηδες και ανοιγοκλείσει για μια στιγμή τα μάτια του». Συμμετέχουν εννέα χορευτές, δύο τραγουδιστές και επτά μουσικοί παραδοσιακών οργάνων από την Κωνσταντινούπολη. Ο σχεδιασμός των φωτισμών είναι του AJ Weissbard, τα κοστούμια του Yashi Tabassoni και οι φωτογραφίες του Jo Rottger.

» Tέλος, στις 4 και 5 Ιουνίου ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ και η Φανί Αρντάν, δύο εμβληματικοί ηθοποιοί του γαλλικού σινεμά της τελευταίας τριακονταετίας, έρχονται στην Αθήνα μ' ένα θέμα που επέλεξαν ειδικά για το Φεστιβάλ Πέρα από τα Όρια. Σε πρώτη παρουσίαση θα ερμηνεύσουν μία διασκευή της αριστοφανικής Λυσιστράτης (του Λοράν Ντισπό) για δύο ηθοποιούς. Ο Ντεπαρντιέ θα ερμηνεύσει όλους τους ανδρικούς ρόλους και η Φανί Αρντάν όλους τους γυναικείους. Η σκηνοθεσία είναι του Ζαν Πολ Σκαρπίτα.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Θέατρο / Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Πώς διαβάζουμε σήμερα τον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Oυίλιαμς; Στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης ο Antonio Latella προσφέρει μια «άλλη» Λόρα που ορθώνει το ανάστημά της ενάντια στο κυρίαρχο αφήγημα περί επαγγελματικής ανέλιξης, πλουτισμού και γαμήλιας ευτυχίας.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ