Το εκτόπλασμα της Ακρόπολης
ΜΑΓΙΚΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ; 'Ενα ακόμη μυστήριο το νέο αυτό γκρίζο μονολιθικό τείχος της Ακρόπολης με τους άψογα ευθυγραμμισμένους τσιμεντόλιθους που ανακάλυπτα κατεβαίνοντας με τα πόδια την Αρδηττού. Φαινόταν όμως ότι είχε βρει τη σωστή του θέση: ακριβώς στο σημείο όπου "το ποτάμι χύνεται στην θάλασσα", θα έλεγε ο Μανόλης Κορρές, εκεί δηλαδή όπου η λεωφόρος Βουλιαγμένης κάνει μια βουτιά από ένα πλάτωμα ίδιας υψομετρικής κλίμακας με την Ακρόπολη, για να καταλήξει στις Στήλες του Ολυμπίου Διός. 'Οπως και να το δεις όμως, ήταν μία νέα προσθήκη στα τόσα έργα που έγιναν τελευταία στην Ακρόπολη, και που της άλλαξαν την όψη, μπορεί και κάπως τον χαρακτήρα: οι ρέπλικες των Καρυάτιδων, τα κάτασπρα lego των Προπυλαίων και του ναού της Αθηνάς Νίκης, ο νέος φωτισμός (νέο αμπαζούρ της Αθήνας, μας το σχολίασε μία φίλη), το αναβατόριο, η τσιμεντένια προμενάντ. Το τείχος κρύβει τώρα εντελώς την εκκλησία της Αγίας Φωτεινής. Και παρότι γειτονεύει με τα τείχη και τον Ναό του Ολυμπίου Διός, αποτελεί ξεκάθαρα το νέο τείχος της Ακρόπολης. Με όλη την εκτίμηση και τον θαυμασμό που τρέφω στο πρόσωπο του Μανόλη Κορρέ, θα του έγραφα για να διαμαρτυρηθώ γι' αυτό το νέο ατόπημα.
