Οι εραστές του Χαρτούμ
Τρία χρόνια μετά τη σουδανική επανάσταση
Επιστροφή από το Σουδάν. Μία φωτογραφία, ένα κείμενο.
Gwenaelle Lenoir
Orient XXI, 30.07.2021
Ο Abdallah και η Esraa παντρεύτηκαν μόλις πριν από λίγες ημέρες. Είναι ευτυχισμένοι. Το δείχνουν στους φίλους τους και σε όλο τον κόσμο. Εκείνη κάθεται πάνω στα γόνατά του, με το κεφάλι και τα χέρια γυμνά και τα πόδια μερικώς ακάλυπτα, που αφήνουν να φανούν τα γαμήλια τατουάζ.
Αυτή η φωτογραφία δεν θα μπορούσε να είχε τραβηχτεί πριν από την επανάσταση. Πολύ απλά επειδή αυτή η σκηνή δεν θα μπορούσε να είχε υπάρξει.
Η σουδανική επανάσταση έλεγε: "Hourriyah, salam, adalah", "Ελευθερία, ειρήνη, δικαιοσύνη"..
Ιδού λίγη απ' αυτή την hourriyah.
Η εικόνα αυτή δείχνει κάτι από την παραδοσιακή ζωή στο Χαρτούμ. Εδώ και πολύ καιρό, κάθε Παρασκευή, που είναι η εβδομαδιαία μέρα ανάπαυσης, οικογένειες και φίλοι πηγαίνουν στο Νείλο για να δροσιστούν. Ατσίδες πωλητές τσαγιού και καφέ τοποθετούν πλαστικές καρέκλες μέσα στο νερό. Κάθεσαι, παραγγέλνεις κάτι να πιεις μαζί με ένα σακουλάκι λούπινα και έχεις μία εξαίσια αίσθηση του νερού ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών σου. Αυτή η εικόνα έχει κάτι το επαναστατικό. Παλαιότερα, αν εμφανίζονταν έτσι, η Esraa και ο Abdallah θα έβαζαν τον εαυτό τους σε μπελάδες - η Esraa ειδικά. Με το κεφάλι και τα χέρια ακάλυπτα, τα πόδια σε κοινή θέα, γελώντας πάνω στα γόνατα του αγαπημένου της: θα ερχόταν αντιμέτωπη με το άρθρο 152 του Ποινικού Κώδικα του 1991, το οποίο ήταν σε ισχύ μέχρι την κατάργησή του στις 29 Νοεμβρίου 2019.
Ο νόμος αυτός, ασαφής όσο και εγκληματικός, τιμωρούσε τις "άσεμνες και ανήθικες πράξεις". Επέτρεπε σε οποιονδήποτε ασήμαντο αστυνομικό να συλλαμβάνει οποιαδήποτε γυναίκα: δεν είναι δύσκολο να βρεθεί ένα "άσεμνο ντύσιμο". Ένα παντελόνι, μία μαντίλα λίγο στραβή, μια τρυφερή χειρονομία σε δημόσιο χώρο, ένας τρόπος λίγο αυθάδης, οτιδήποτε μπορούσε να εμπίπτει στη λάθος κατηγορία. Χιλιάδες γυναίκες ταπεινώθηκαν, συνελήφθησαν, μαστιγώθηκαν για λόγους "απρέπειας".
Οι καρέκλες έχουν τοποθετηθεί στην άκρη του νησιού Tuti. Ένα από τα αγαπημένα μέρη των κατοίκων του Χαρτούμ, στη συμβολή των δύο Νείλων, του Λευκού και του Γαλάζιου. Το Tuti είναι το τελευταίο απομεινάρι ενός κόσμου που κατάπιε η μεγαλούπολη. Εδώ, υπάρχουν ακόμα προσεκτικά καλλιεργημένα χωράφια, πράσινα κτήματα που προστατεύονται από τις ορέξεις της μεγαλούπολης από τα δύο ποτάμια που την αγκαλιάζουν, και ένα πλινθόκτιστο χωριό με πλίνθους ψημένους σε παραδοσιακούς φούρνους, με τα μαγαζιά του, το τζαμί του, τα σοκάκια του.
Λίγο έλειψε να παραδοθεί ολόκληρο το νησί σε άπληστους εργολάβους υπό το προηγούμενο καθεστώς του Omar Al-Bashir. Οι κερδοσκόποι ονειρεύονταν να χτίσουν εκεί, στη συμβολή των δύο Νείλων, πολυτελή κτίρια με διαμερίσματα υψηλού standing. Να ιδιωτικοποιήσουν τις ακτές. Στην όχθη απέναντι από το Tuti, όπου οι δύο εραστές μας γελούν καθισμένοι στις πλαστικές καρέκλες τους, έχουν ήδη πουλήσει δεκάδες τέτοια διαμερίσματα σε οπαδούς του Κόμματος Εθνικού Κογκρέσου (NCP) που πλούτισαν επί Omar Al-Bashir, σε πολίτες των Εμιράτων, σε Σαουδάραβες. Σήμερα είναι άδεια.
Οι κάτοικοι της Tuti, που φημίζονται για το πείσμα τους, καθώς και η επανάσταση, έχουν ανακόψει την ορμή των εργολάβων, κι έτσι οι κάτοικοι του Χαρτούμ κράτησαν τις πλαστικές καρέκλες μέσα στο νερό.
Τον περασμένο Μάρτη του 2021, στην άκρη του νησιού Tuti, πάνω σε πλαστικές καρέκλες με τα πόδια τους μέσα στο νερό, φωτογράφισα δύο εραστές και ένα κομμάτι της σουδανικής επανάστασης.
