ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ, τα σκυλιά έχουν εξελιχθεί σε ανθρώπους – ή τουλάχιστον κάπως έτσι τα αντιλαμβανόμαστε πλέον. Περίπου το 97% των Αμερικανών θεωρούν τα σκυλιά (ή άλλα κατοικίδια ζώα) μέλος της οικογένειάς τους. Η πλειονότητα όσων έχουν σκυλιά γιορτάζει τα γενέθλιά τους και σχεδόν τα δύο τρίτα αναφέρουν ότι βγάζουν περισσότερες φωτογραφίες των σκύλων τους από ό,τι των υπόλοιπων μελών της οικογένειας.
Αν βγαίνετε με κάποιον ή κάποια που έχει σκυλί, πάρτε καλού κακού μαζί σας ένα μπισκότο ή κάτι να του προσφέρετε: Η πλειονότητα των ιδιοκτητών σκύλων δηλώνουν ότι θα σκεφτόντουσαν σοβαρά το ενδεχόμενο να τερματίσουν μια σχέση, αν το κατοικίδιο ζώο αποδοκίμαζε τον σύντροφό τους.
Η Αμερική έχει πλέον περισσότερους σκύλους απ’ ό,τι παιδιά και τα νοικοκυριά ξοδεύουν αφειδώς για τα κατοικίδια ζώα. Προειδοποιώντας ότι τα σκυλιά μπορεί να υποφέρουν από άγχος καταιγίδας ή άλλων έντονων καιρικών φαινομένων, μια εταιρεία προσφέρει ακουστικά θορύβου για σκυλιά έναντι 200 δολαρίων.
Όταν έκλεισαν τα εργοστάσια συσκευασίας κρέατος κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τουλάχιστον 240.000 γουρούνια υπέστησαν ευθανασία: Οι υπεύθυνοι ανέβαζαν τη θερμοκρασία στο τέρμα, ώστε τα ζώα να πεθάνουν από τη ζέστη. Την ίδια στιγμή, σε όλο τον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο είναι παράνομο να εγκαταλείπεις το σκυλί σ’ ένα κλειστό, ζεστό αυτοκίνητο.
Για να μην αναφέρουμε τα τεράστια ποσά που ξοδεύονται σε spa, εστιατόρια, φούρνους και πάσης φύσεως αξεσουάρ σκύλων. Υπάρχουν επίσης high-end σκυλοτροφές και πολύ εξελιγμένες υπηρεσίες υγείας, καθώς και πολυτελή κοιμητήρια κατοικίδιων ζώων. Επειδή συχνά οι άνθρωποι δεν θέλουν να αποχωριστούν τα κατοικίδιά τους, το νεκροταφείο κατοικίδιων ζώων Hartsdale έξω από τη Νέα Υόρκη δηλώνει ότι έχει φιλοξενήσει περισσότερους από 800 ανθρώπους που ζήτησαν να ταφούν μαζί με τα κατοικίδιά τους.
Ουδείς αντιλέγει ότι τα σκυλιά αξίζουν κάθε φροντίδα και άνεση που μπορεί να τους παρέχει κανείς, από την άλλη όμως υπάρχει μια βαθιά υποκρισία που πρέπει να επισημανθεί: Ενώ περιποιούμαστε ολοένα και περισσότερο τα σκυλιά μας, δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τα βασανιστήρια των γουρουνιών.
Ακριβώς όπως σήμερα αναρωτιόμαστε πώς μπορούσαν οι επιφανείς πρόγονοί μας να κατέχουν και να κακοποιούν σκλάβους, οι δικοί μας απόγονοι θα προβληματίζονται για το πώς οι άνθρωποι του 21ου αιώνα μπορούσαν να ανέχονται τις εργοστασιακές εκτροφές και τη συστηματική κακοποίηση ευφυών θηλαστικών, συμπεριλαμβανομένων των χοίρων.
«Τα εκτρεφόμενα ζώα είναι εξίσου ικανά να βιώνουν χαρά, κοινωνικούς δεσμούς, πόνο, φόβο και δυστυχία με τα ζώα με τα οποία μοιραζόμαστε τα σπίτια μας», λέει η Leah Garcés, πρόεδρος της οργάνωσης Mercy for Animals [Οίκτος για τα Ζώα]. «Το επίπεδο της σκληρότητας και της αδιαφορίας για την ευημερία τους, που ενδημεί στη βιομηχανική κτηνοτροφία, δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια ηθική θηριωδία».
Τα γουρούνια όμως είναι ως επί το πλείστον αόρατα για εμάς πριν καταλήξουν ως λουκάνικα στο πιάτο, οπότε συνήθως αγνοούμε τα βάσανά τους. Τα θηλυκά γουρούνια συχνά περνούν σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή τους περιορισμένα σε κλουβιά μεγέθους φέρετρου, τόσο στενά που δεν μπορούν καν να γυρίσουν. Δεν βγαίνουν έξω, δεν αγγίζουν χώμα, δεν βλέπουν τον ουρανό ούτε κινούνται.
«Έξυπνα, κοινωνικά και παιχνιδιάρικα εκ φύσεως, τα θηλυκά γουρούνια προβάλλουν αντίσταση όταν περιοριστούν για πρώτη φορά (ουρλιάζοντας και μασώντας την μπάρα)», σημειώνει το Ίδρυμα Kirkpatrick σε πρόσφατη έκθεση του για τη βιομηχανική παραγωγή χοίρων. «Η αγωνία δίνει τελικά τη θέση της στην απελπισία: Μια 3χρονη έγκυος γουρούνα σπάνια ανταποκρίνεται σε ένα σπρώξιμο ή σε ράντισμα με νερό».
Εν ολίγοις, παραχαϊδεύουμε τα σκυλιά και κακοποιούμε τα γουρούνια. Ένας σκύλος στειρώνεται από τον κτηνίατρο υπό αναισθησία. Αντιστοίχως, ένα γουρούνι σε ένα βιομηχανικό χοιροστάσιο σφάζεται κυριολεκτικά χωρίς αναισθησία από έναν εργάτη που στη συνέχεια του αφαιρεί τους όρχεις. Βλέπουμε κάποιον να κακομεταχειρίζεται έναν σκύλο και καλούμε την αστυνομία. Αν όμως μια εταιρεία βασανίζει εκατομμύρια γουρούνια ως επιχειρηματικό μοντέλο, εξακολουθούμε να καταναλώνουμε τα προϊόντα της, να επενδύουμε στις μετοχές της, να τιμούμε τα στελέχη της.
«Η ανακολουθία είναι τρομακτική», λέει ο Peter Singer, καθηγητής ηθικής της φιλοσοφίας. «Οι άνθρωποι τρομάζουν και μόνο με την ιδέα να φάνε σκύλο, τα γουρούνια όμως είναι εξίσου έξυπνα και γίνονται επίσης εξαιρετικοί σύντροφοι».
Όταν έκλεισαν τα εργοστάσια συσκευασίας κρέατος κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τουλάχιστον 240.000 γουρούνια υπέστησαν ευθανασία: Οι υπεύθυνοι ανέβαζαν τη θερμοκρασία στο τέρμα, ώστε τα ζώα να πεθάνουν από τη ζέστη. Την ίδια στιγμή, σε όλο τον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο είναι παράνομο να εγκαταλείπεις το σκυλί σ’ ένα κλειστό, ζεστό αυτοκίνητο.
Από τη μεριά της, η Crystal Heath, κτηνίατρος και συνιδρύτρια της ομάδας Our Honor, η οποία ασχολείται με τα δικαιώματα των ζώων, λέει ότι η κακομεταχείριση των ζώων βαραίνει στη συνείδηση πολλών κτηνιάτρων. Οι θάλαμοι αερίων για «ανεπιθύμητους» σκύλους καταργούνται σταδιακά από τα καταφύγια ζώων, είπε, ενώ αντίθετα περισσότεροι θάλαμοι αερίων έχουν εγκατασταθεί σε στάβλους χοίρων για τη θανάτωσή τους – με τη χρήση διοξειδίου του άνθρακα, μέθοδος που ισοδυναμεί με βασανισμό των ζώων μέχρι θανάτου.
Είναι αλήθεια ότι ανεχόμαστε τη σκληρότητα ακόμα και προς τα σκυλιά, όταν αυτή δεν είναι ορατή. Ορισμένα ερευνητικά εργαστήρια εξακολουθούν να περιορίζουν τα σκυλιά σε μικρά κλουβιά. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές κάνουμε μια διάκριση μεταξύ σκύλων και «ζώων εκτροφής» για την οποία είναι δύσκολο να βρούμε μια ηθική βάση. Συχνά αναστατωνόμαστε από τους Κορεάτες και τους Κινέζους που τρώνε σκύλους (η Νότια Κορέα ψήφισε φέτος νόμο που θα καταργήσει το εμπόριο κρέατος σκύλων), αλλά δεν είναι καθόλου προφανές γιατί το να τρως σκύλους είναι ηθικά τόσο πιο προβληματικό από το να τρως μπέικον.
Με στοιχεία από The New York Times
