5.11 Τρίτη
Μόδα ξεμόδα, είναι ωραίο υλικό οι κολοκύθες. Και υπάρχουν παντού πλέον. Λοιπόν, αν θες ένα πιάτο-σταρ για το επόμενο τραπέζι σου, να φτιάξεις ένα ταψί λαζάνια με κολοκύθα. Προσπερνάμε τη λεπτομέρεια του να φτιάξεις τα δικά σου, σπιτικά λαζάνια. Όντως, τα σπιτικά ζυμαρικά έχουν μεγάλη διαφορά από τα ξερά, αλλά θέλουν χρόνο, και ποιος τον έχει! Φτιάχνω λοιπόν πρώτα μια καλή μπεσαμέλ. Δεν θα πω περισσότερα, υπάρχουν άπειρες συνταγές για μπεσαμέλ εκεί έξω, βρες μία που σου ταιριάζει και σου βγαίνει και κάν' την. Μην το παρακάνεις, όμως, με τα καρυκεύματα. Αυτό είναι ένα πιάτο που έχει πολλά γλυκά στοιχεία, δεν θέλει και την μπεσαμέλ να γλυκίζει. Το λέω γιατί έχω ακούσει κόσμο να βάζει ζάχαρη στην μπεσαμέλ, ειδικά για τα λαζάνια με κιμά, όμως εδώ δεν ταιριάζει.
Πρώτα, κόβω μια μεγάλη κολοκύθα (δύο κιλά περίπου) σε μεγάλα κομμάτια και, όπως είναι με τη φλούδα, τη βάζω σε ένα ταψί. Περιχύνω με ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι και ψήνω σε μέτριο φούρνο για μία ώρα περίπου. Μόλις κρυώσει, με ένα κουτάλι μαζεύω τη σάρκα στο μπλέντερ και αλέθω μέχρι να έχω ένα λείο μείγμα. Σε ένα τηγάνι λιώνω γύρω στα 150 γρ. βούτυρο ανάλατο και συνεχίζω να το έχω στη φωτιά μέχρι να πάρει ένα ξανθό χρώμα και ν' αποκτήσει πιο γήινο άρωμα. Το μεταφέρω σε μπολ. Εκεί προσθέτω την κολοκύθα, ένα φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα, τρεις-τέσσερις κουταλιές ψιλοκομμένο φασκόμηλο και λίγο μοσχοκάρυδο. Ανακατεύω και δοκιμάζω για αλάτι. Λογικά, με τόση παρμεζάνα είμαι οk, αλλά προσθέτω λίγο ακόμα, για να είμαι σίγουρος. Πρώτα ρίχνω στο ταψί λίγη μπεσαμέλ και καλύπτω τον πάτο. Βάζω μια στρώση από λαζάνια και ρίχνω πάνω το μείγμα κολοκύθας, όσο χρειαστεί για να έχω μια στρώση ενός εκατοστού περίπου. Θρυμματίζω ένα-δυο μπισκότα αμαρέτι πάνω στην κολοκύθα. Αυτό είναι προαιρετικό, αν και προσθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα γλυκιά νότα στο πιάτο. Καλύπτω την κολοκύθα με λαζάνια και ρίχνω μπεσαμέλ και τριμμένη παρμεζάνα. Επαναλαμβάνω μια στρώση λαζάνια και συνεχίζω μέχρι να τελειώσουν τα υλικά. Πάνω από την τελευταία στρώση λαζάνια βάζω μπεσαμέλ και τριμμένη παρμεζάνα. Ψήνω σε φούρνο στους 180 βαθμούς για περίπου 30 λεπτά με το ταψί καλυμμένο με αλουμινόχαρτο και άλλα 20 χωρίς. Χρειάζεται ένα ημίωρο εκτός φούρνου πριν το σερβίρω και ένα καλό κρασί. Ένα από τα καλύτερα πιάτα που μπορώ να σκεφτώ αυτή την εποχή! Και κάτι σημαντικό: τα λαζάνια θέλουν βαθύ ταψί! Πρέπει να έχεις τουλάχιστον 7-8 στρώσεις από λαζάνια για να είναι εντάξει αυτό το πιάτο!
Και συνεχίζω τις συνταγές με γλυκά και αλμυρά, με μια πολύ ωραία ιδέα για μίνι μηλόπιτες. Crostadas ονομάζονται και είναι απλούστατες. Το ενδιαφέρον σημείο της παρακάτω συνταγής είναι η χρήση τυριού στη ζύμη. Δες πώς το κάνω: στο food processor αναμειγνύω 160 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, μια πρέζα αλάτι και 130 γρ. παγωμένο βούτυρο ανάλατο, κομμένο σε κύβους. Μόλις έχω ένα μείγμα που θυμίζει ψίχουλα, προσθέτω δύο κουταλιές crème fraîche και μισό σφηνάκι κρύο νερό και ανακατεύω μέχρι να αρχίσει η ζύμη να ομογενοποιείται. Δεν πρέπει να το παρακάνω με το ανακάτεμα. Την πετάω σε αλευρωμένο πάγκο και εκεί προσθέτω περίπου 60 γρ. τριμμένο τυρί τσένταρ. Χωρίζω τη ζύμη σε οκτώ ίσα κομμάτια, τα πλάθω σε μπάλες, τα τυλίγω ξεχωριστά με μεμβράνη και τα αφήνω στο ψυγείο για ένα ημίωρο. Έπειτα, ανοίγω με έναν πλάστη την κάθε μπάλα σε ωραία, λεπτά, κυκλικά σχήματα και τα τοποθετώ σε ταψί που έχω στρώσει με μια λαδόκολλα. Στη μέση του κάθε κύκλου βάζω μήλα που τα έχω καθαρίσει και ψιλοκόψει όσο πιο προσεκτικά γίνεται. Επειδή οι τάρτες μου θα παραμείνουν ανοιχτές και η γέμιση εμφανής, προσέχω πώς αραδιάζω τα μήλα μου. Αφήνω τις άκρες του κάθε κύκλου ζύμης χωρίς γέμιση και τις σηκώνω, δημιουργώντας μια φωλιά. Πρέπει να χρησιμοποιήσει κανείς όσο περισσότερη τέχνη διαθέτει για να σχηματίσει όμορφες φωλιές. Πασπαλίζω με ζάχαρη και ψήνω για ένα μισάωρο σε μέτριο φούρνο. Αφήνω να κρυώσουν λίγο και οι μηλόπιτες είναι έτοιμες. Αυτό το γλυκό τρώγεται και όπως είναι – είναι ένα εξαιρετικό πρωινό, ας πούμε. Αν, πάλι, θέλω κάτι πιο μεγαλειώδες, μια σάλτσα καραμέλας ή ένα παγωτό κανέλα θα ήταν ιδανικό. Καλή επιτυχία, σας φιλώ!
