Φεστιβάλ Αθηνών: Οι τυφλοί ποιητές του Ισλάμ, στίχοι κεντημένοι σε μετάξια

Φεστιβάλ Αθηνών: Οι τυφλοί ποιητές του Ισλάμ, στίχοι κεντημένοι σε μετάξια Facebook Twitter
Αναζητώντας τα ίχνη των προγόνων των μελών της ομάδας του, ο Λόουερς μιλά για μια Ευρώπη διαφορετικών εθνοτήτων, γλωσσών και πολιτιστικών καταβολών που δεν αφορά την πολυπολιτισμική Ευρώπη των τελευταίων δεκαετιών αλλά διατρέχει τη χιλιόχρονη ιστορία της.
0

Την άνοιξη του 2013 σουνίτες μαχητές από το συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα (Jabhat al-Nusra) αποκεφάλισαν το άγαλμα του Σύρου Abu al 'ala al Ma'arri, του φημισμένου τυφλού ποιητή του 11ου αιώνα που οι ελευθερόφρονες ιδέες του θεωρούνται αιρετικές από τους φανατικούς ισλαμιστές.


Είναι ο ένας από τους δύο ποιητές που ενέπνευσαν την παράσταση «The blind poet» του Γιαν Λόουερς (γεν. 1957), ιθύνοντα νου της βελγικής Needcompany. H άλλη ήταν η περίφημη για την ομορφιά, την καλλιέργεια και τα ελεύθερα ήθη της Wallada bint al-Mustakfi από την Ανδαλουσία, κόρη του Μοχάμεντ Γ' του χαλιφάτου της Κόρδοβα. Ήταν ένας από τους τελευταίες χαλίφες των Ουμαγιάδων (ή Ομεϋάδων) που κατείχαν το μεγαλύτερο μέρος της Ιβηρικής Χερσονήσου από το 756 μ.Χ. έως και το 1031 μ.Χ.


Σε μια επίσκεψή στην Κόρδοβα ο Λόουερς συνέλαβε την ιδέα για μια παράσταση που θα αναφερόταν στο σκηνοθετημένο περιεχόμενο της επίσημης Ιστορίας με αφορμή τη σπουδαία πολιτιστική και καλλιτεχνική παράδοση της αραβικής, ισλαμικής Ισπανίας από τον 8ο αι. έως και τον 11ο αι., σε σύγκριση με την πρωτόγονη Ευρώπη της ίδιας περιόδου.


Τι σημαίνει αυτό; Γιατί η Ιστορία πάντα ψεύδεται και μας εξαπατά; Γιατί η Ιστορία γράφεται από τους νικητές. Από άνδρες. Από τους λίγους που επιβάλλουν στις μάζες τι να κάνουν.


Το Μεγάλο Τέμενος της Κόρδοβα, έκτασης 23.400 τ.μ., ήταν η αφορμή. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα που ξεκίνησε να οικοδομείται το 785 και πήρε την πλήρη μορφή του μέσα στους επόμενους δύο αιώνες. Καθώς χτίστηκε σε σημείο όπου υπήρχε ναός του Ιανού στα ρωμαϊκά χρόνια και στη συνέχεια, επί Βησιγότθων (γύρω στο 500), χριστιανικός ναός του Αγίου Βικεντίου, στη μορφή του εμπεριέχονται αρχιτεκτονικά/διακοσμητικά στοιχεία διαφορετικών πολιτισμών. Τα διπλά τόξα με τις 856 κολόνες (!), σε συνδυασμό με την πολυτέλεια της κατασκευής, κόβουν την ανάσα. Κι όμως, το 1523, στη μέση του Μεγάλου Τεμένους χτίστηκε με την άδεια του Καρόλου του Ε' καθεδρικός ναός!


«Αυτή η εκκλησία», γράφει ο Λόουερς, «φαντάζει μικρή και αρκούντως γελοία στη μέση της εξαιρετικά εκλεπτυσμένης ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Έμεινα κατάπληκτος από όλη αυτή την ιστορική κακοτεχνία.


Η Κόρδοβα ήταν η πρωτεύουσα της αραβικής Ισπανίας. Οι κάτοικοί της κυμαίνονταν από 300.000 έως και 1 εκατομμύριο. Οι γυναίκες κατείχαν θέσεις εξουσίας, μετέφραζαν Πλάτωνα και ο αθεϊσμός δεν ήταν σπάνιος. Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλές βιβλιοθήκες και περισσότερα από 600.000 βιβλία. Για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος, την ίδια εποχή η μεγαλύτερη χριστιανική πόλη ήταν το Παρίσι, με 30.000 κατοίκους. Η μεγαλύτερη χριστιανική βιβλιοθήκη είχε 60.000 βιβλία και ο Καρλομάγνος ήταν αναλφάβητος.


Τι σημαίνει αυτό; Γιατί η Ιστορία πάντα ψεύδεται και μας εξαπατά; Γιατί η Ιστορία γράφεται από τους νικητές. Από άνδρες. Από τους λίγους που επιβάλλουν στις μάζες τι να κάνουν.

Φεστιβάλ Αθηνών: Οι τυφλοί ποιητές του Ισλάμ, στίχοι κεντημένοι σε μετάξια Facebook Twitter
Τελικά, σε ποιο βαθμό η Ιστορία που μαθαίνουμε βασίζεται σε ψέματα, τυχαίες συναντήσεις και αναμετρήσεις στη ροή των γεγονότων;» αναρωτιέται ο Λόουερς, αντιπαραθέτοντας ισχυρές άγνωστες γυναίκες και αδύναμους άνδρες με πανοπλία.


Στην Κόρδοβα του 11ου αι. οι γυναίκες ήταν ίσες με τους άνδρες – τουλάχιστον οι γυναίκες ισλαμικής καταγωγής. Οι χριστιανές τις θεωρούσαν υπερβολικά τολμηρές – επικίνδυνες. Η Κόρδοβα είναι μία μόνο από τις πολλές περιπτώσεις που η Ιστορία έρχεται και μας συναντά. Στην παράσταση "Blind Poet" επιχειρούμε ταξίδια στην Ιστορία μέσα από το οικογενειακό δέντρο των μελών Needcompany. Ψάχνοντας στο παρελθόν, διαπιστώσαμε ότι καθένας έχει κάποια σύνδεση ή ομοιότητα με τον άλλον. Ένας από τους μακρινούς μου προγόνους έφτιαχνε πανοπλίες και όπλα τον καιρό του Γοδεφρείδου του Μπουιγιόν και ακολούθησε τον στρατό του στην Α' Σταυροφορία. Διέσχισαν τη Γερμανία, όπου ένας πρόγονος της Γκρέις Έλεν Μπάρκι (σ.σ. μαζί με την οποία ίδρυσε τη Νeedcompany) τους υποδέχτηκε ως δήμαρχος.


Τελικά, σε ποιο βαθμό η Ιστορία που μαθαίνουμε βασίζεται σε ψέματα, τυχαίες συναντήσεις και αναμετρήσεις στη ροή των γεγονότων;» αναρωτιέται ο Λόουερς, αντιπαραθέτοντας ισχυρές άγνωστες γυναίκες και αδύναμους άνδρες με πανοπλία.
Στο σημείωμά του για το «Blind Ρoet», βέβαια, ξεχνά ότι η μεγαλύτερη χριστιανική πόλη του Μεσαίωνα ήταν η Κωνσταντινούπολη με περισσότερους από 1.000.000 κατοίκους – αλλά, ως γνωστόν, για τους Δυτικοευρωπαίους η Βυζαντινή Ιστορία δεν περιλαμβάνεται ακριβώς στην Ευρωπαϊκή... Κατά τα άλλα, ο προβληματισμός είναι πολύ κοντά στην «αγωνία» αρκετών δικών μας ιστορικών που τα τελευταία χρόνια σπεύδουν να αποκαταστήσουν τις μισές αλήθειες, τις αποκρύψεις, τα μυθεύματα της ελληνικής Ιστορίας, φαινόμενο οικείο στις επίσημες Ιστορίες όλων των χωρών του κόσμου.


Περαιτέρω, μέσω του ποιητή από τη Συρία και της ποιήτριας από την Ανδαλουσία αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του ισλαμικού πολιτισμού σε μια εποχή που ο δυτικός κόσμος έχει βυθιστεί στην καχυποψία και στην εχθρότητα απέναντι σε ό,τι ακούει στη λέξη Ισλάμ. Οι σύγχρονοι φονταμενταλιστές και οι κτηνώδεις επιλογές τους έχουν επισκιάσει το θαύμα του ισλαμικού Χρυσού Αιώνα (8ος αι.-13ος αι.), όταν στα διάσπαρτα σε μια ευρύτατη γεωγραφική περιοχή χαλιφάτα (από την Ισπανία και το Μαρόκο μέχρι το Ιράν και το Πακιστάν) άνθησαν οι επιστήμες και οι τέχνες.


Αναζητώντας τα ίχνη των προγόνων των μελών της ομάδας του, ο Λόουερς μιλά για μια Ευρώπη διαφορετικών εθνοτήτων, γλωσσών και πολιτιστικών καταβολών που δεν αφορά την πολυπολιτισμική Ευρώπη των τελευταίων δεκαετιών αλλά διατρέχει τη χιλιόχρονη ιστορία της. Χίλια χρόνια πίσω υπάρχει ο Αμπού αλ 'αλά αλ Μα'αρί και η Βαλλιάντα μπιν αλ-Μουστακφί.


Ο πρώτος δεν είναι Ευρωπαίος αλλά οι ιδέες του ανήκουν στον Διαφωτισμό, 600 χρόνια πριν. Τυφλός από τα τέσσερά του, ο Αλ Μα'αρί (973-1057) σπούδασε στο Χαλέπι, στην Τρίπολη, στην Αντιόχεια. Έζησε για λίγο στη Βαγδάτη, όπου έγινε δημοφιλής για τα ποιήματά του, τα οποία ουδέποτε θέλησε να πουλήσει. Ήδη τότε είχε τραβήξει τον δικό του δρόμο, κρατώντας αποστάσεις από την παραδοσιακή στιχουργία ως προς τη δομή και το περιεχόμενο των ποιημάτων του. Γύρισε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στα νότια του Χαλεπίου, κι έζησε ασκητικά ως τα 83 του. Είχε πάντα τη συμπαράσταση των φίλων του και των μαθητών που συνέρρεαν για τα μαθήματά του στην ποίηση και στη ρητορική. Ήταν χορτοφάγος και δεν παντρεύτηκε ποτέ.

H Βαλιάντα μπιν αλ-Μουστακφί (994 ή 1011-1091) υπήρξε μια σπάνια περίπτωση γυναίκας. Ο χαλίφης πατέρας της πέθανε νωρίς, αφήνοντάς της μεγάλη περιουσία που της επέτρεψε να ζήσει όπως ήθελε και να μην παντρευτεί ποτέ.


Ήταν πεσιμιστής και ελευθερόφρων. Αρνήθηκε να γράψει για σκηνές μάχης, ερωτικές ιστορίες και τα συναφή. Την αλήθεια στόχευσε, γνωρίζοντας, όπως έχει γράψει, ότι ο ποιητικός λόγος ακολουθεί συμβάσεις, άρα δεν μπορεί να την αποδώσει. Ρασιοναλιστής καθώς ήταν, έβαλε ενάντια στους κλειστούς ορίζοντες των ιερέων, είτε ήταν μουσουλμάνοι, είτε εβραίοι, είτε χριστιανοί, και καταδίκασε την εκμετάλλευση της πίστης των ανθρώπων προκειμένου κάποιοι να αποκτούν εξουσία και πλούτη.

H Βαλιάντα μπιν αλ-Μουστακφί (994 ή 1011-1091) υπήρξε μια σπάνια περίπτωση γυναίκας. Ο χαλίφης πατέρας της πέθανε νωρίς, αφήνοντάς της μεγάλη περιουσία που της επέτρεψε να ζήσει όπως ήθελε και να μην παντρευτεί ποτέ. Πανέμορφη και πολύ καλλιεργημένη, διατηρούσε ένα διάσημο σαλόνι στο οποίο έβρισκαν καταφύγιο όλοι οι σημαντικοί καλλιτέχνες και συγγραφείς της Κόρδοβα, μια εποχή που τέχνες και γράμματα ανθούσαν.


Το ποιητικό ταλέντο της ήταν απ' όλους αναγνωρισμένο. Ερωτευμένη με τον ποιητή Ibn Zaydun, έγραψε διάφορα ποιήματα στα οποία αποτυπώνει τα αισθήματά της, μερικά καυστικού περιεχόμενου που εκφράζουν ζήλια και θυμό, άλλα με διάθεση νοσταλγίας και επιθυμία επανασύνδεσης. Η ερωτική αυτοδιάθεσή της και ο τρόπος που διήγε τον βίο της (π.χ. φορούσε διαφανείς τουνίκ πάνω στις οποίες κεντούσε στίχους της) είχαν προκαλέσει την αντίδραση των μουλάδων που τη χαρακτήριζαν διεφθαρμένη, αλλά είχε σημαντικούς φίλους που υπεράσπισαν, όποτε χρειάστηκε, την τιμή της. Ένας απ' αυτούς ήταν ο βεζίρης Ibn Abdús, πολιτικός αντίπαλος του εραστή της, Ibn Zaydun (ο βεζίρης τού πήρε την περιουσία και τον εξόρισε). Η Βαλιάντα μετακόμισε στο παλάτι του και έζησε μαζί του μέχρι το τέλος.


Απίθανες ιστορίες από τις οποίες ίχνη μόνο υπάρχουν στη μεταμοντερνιστική παράσταση της Νeedcopmany που έκανε πρεμιέρα τον Μάιο του 2015 στο Kunstenfestival. Το εντυπωσιακό αποτέλεσμα οφείλει πολλά στη μουσική του Maarten Seghers και στους εκπληκτικούς περφόρμερ που συμμετέχουν.

Ιnfo:
Jan Lauwers & Needcompany
The blind poet

Πειραιώς 260, Δ
28-29 Ιουνίου 2016
21:00

εισιτήρια: €5-25

Η παράσταση είναι πολύγλωσση, με ελληνικούς υπέρτιτλους.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Επιστροφή στο σπίτι της γιαγιάς: Ένα θεατρικό τσουνάμι αναμνήσεων

Θέατρο / Επιστροφή στο σπίτι της γιαγιάς: Ένα θεατρικό τσουνάμι αναμνήσεων

Ο νεαρός σκηνοθέτης Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος ανεβάζει στην Πειραματική του Εθνικού το «ΜΑ ΓΚΡΑΝ'ΜΑ», μια ευαίσθητη σκηνική σύνθεση, αφιερωμένη στη σιωπηλή ηρωίδα της οικογενειακής ιστορίας μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Ματαρόα στον ορίζοντα»: Φέρνοντας ένα θρυλικό ταξίδι στη σημερινή του διάσταση

Θέατρο / «Ματαρόα στον ορίζοντα»: Ένα θρυλικό ταξίδι στη σημερινή του διάσταση

Στην πολυεπίπεδη νέα παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, λόγος, μουσική και σκηνική δράση συνυπάρχουν ισάξια και συνεισφέρουν από κοινού στην αφήγηση των επίδοξων ταξιδιωτών ενός ουτοπικού πλοίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το video art στο ελληνικό θέατρο

Θέατρο / Video art στο ελληνικό θέατρο: Έχει αντικαταστήσει τη σκηνογραφία;

Λειτουργεί το βίντεο ανταγωνιστικά με τη σκηνογραφία και τη σκηνική δράση ή αποτελεί προέκταση του εθισμού μας στην οθόνη των κινητών μας; Οι γιγαντοοθόνες είναι θεμιτές στην Επίδαυρο ή καταργούν τον λόγο και τον ηθοποιό; Πώς φτάσαμε από τη video art στα stage LED screens; Τρεις video artists, τρεις σκηνοθέτες και ένας σκηνογράφος καταθέτουν τις εμπειρίες τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κωνσταντίνος Ρήγος

Οι Αθηναίοι / «Έχω αισθανθεί να απειλούμαι τη μέρα, όχι δουλεύοντας τη νύχτα»

Οκτάνα, Επίδαυρος, ΚΘΒΕ, Πέγκυ Ζήνα, Εθνικό, Λυρική, «Brokeback Mountain» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Ως χορογράφος και σκηνοθέτης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος έχει κάνει τα πάντα. Και παρότι έχει αρκετούς haters, νιώθει ότι αυτοί που τον καταλαβαίνουν είναι πολύ περισσότεροι.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος»

Χορός / «Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως έναν μαύρο χορευτή μπαλέτου αλλά ως έναν χορευτή καταρχάς»

Λίγο πριν εμφανιστεί ως Μπαζίλιο στον «Δον Κιχώτη» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο κορυφαίος κουβανικής καταγωγής χορευτής Οσιέλ Γκουνεό –έχει λάβει πολλά βραβεία, έχει επίσης εμφανιστεί στο Θέατρο Μπολσόι της Μόσχας, στην Όπερα του Παρισιού, στο Λίνκολν Σέντερ της Νέας Υόρκης και στο Ελίζιουμ του Λονδίνου– μιλά για την προσωπική του πορεία στον χορό και τις εμπειρίες που αποκόμισε, ενώ δηλώνει λάτρης της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Οι Αθηναίοι / Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Ηθοποιός, σκηνοθέτις, ακατάτακτη και αγαπημένη του κοινού, η Σμαράγδα Καρύδη θυμάται πως ανέκαθεν ήθελε το σύμπαν, χωρίς να περιορίζεται. Στον απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας της, ως η Αθηναία της εβδομάδας, καταλήγει πως, ούτως ή άλλως, «στο τέλος ανήκεις εκεί που μπορείς να φτάσεις», ενώ δηλώνει πως πάντα θα επιλέγει συνειδητά να συντάσσεται με τη χαρά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Θέατρο / Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Πώς διαβάζουμε σήμερα τον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Oυίλιαμς; Στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης ο Antonio Latella προσφέρει μια «άλλη» Λόρα που ορθώνει το ανάστημά της ενάντια στο κυρίαρχο αφήγημα περί επαγγελματικής ανέλιξης, πλουτισμού και γαμήλιας ευτυχίας.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ