Μόνο ένας ζωγράφος μπορεί να ονειρευτεί και να ξαναστήσει τις Σπέτσες, αυτόν τον πολύχρωμο, παγωμένο στον χρόνο πίνακα γεμάτο νεοκλασικά με κατάλευκους τοίχους και ζαχαρένιες αυλές – σαν τα τόσο νόστιμα αμυγδαλωτά που αποτελούν το σήμα κατατεθέν της. Και αν την αγάπησαν ξακουστοί σύγχρονοι συγγραφείς όπως ο Τζον Φόουλς που έζησε εκεί, αντίστοιχα εμπνεύστηκαν από την ομορφιά της και οι κατακτητές: οι Φράγκοι την αποκάλεσαν «Ιζόλα ντι Σπέτσια», τη δική τους αρωματοφόρο νήσο από τα πεύκα, τα γασεμιά και τα αμέτρητα λουλούδια που στολίζουν τις βοτσαλωτές αυλές.
Αρκεί να κάτσεις ένα απόγευμα στην πανέμορφη βεράντα του Ποσειδώνιου, του εμβληματικού ξενοδοχείου που έχτισε το 1914 ο Σωτήρης Ανάργυρος κι έχει ανακαινιστεί πλήρως, διατηρώντας την αρχική του χάρη, για να καταλάβεις την αρχοντιά και τη μεγαλοπρέπεια ενός τόπου που κάνει ακόμα και την περήφανη πρωταγωνίστριά του, τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, να τον αγναντεύει με δέος ως άγαλμα. Ένα μέρος σκηνοθετημένο θαρρείς από τον Βισκόντι, που θα σε πάρει από το χέρι για να σε οδηγήσει στο νέο σινεμά, το οποίο μόλις άνοιξε τις πύλες του στις Σπέτσες, το Ciné Titania, με state of the art ήχο και finger food να καταφθάνει κατευθείαν από το ξενοδοχείο (Ποσειδώνιο).
Γιατί όλα εδώ φαντάζουν κινηματογραφικά: θα το νιώσεις όταν πάρεις την άμαξα και κάνεις μια βόλτα στην παραλία, αφού θα έχεις πρώτα πιει απαραιτήτως καφέ στην Ντάπια, δίπλα ακριβώς στα επιβλητικά κανόνια, και αφού φτάσεις μέχρι τον γραφικό Ταρσανά, όπου μπορείς να απολαύσεις φρέσκα ψάρια.
Γιατί όλα εδώ φαντάζουν κινηματογραφικά: θα το νιώσεις όταν πάρεις την άμαξα και κάνεις μια βόλτα στην παραλία, αφού θα έχεις πρώτα πιει απαραιτήτως καφέ στην Ντάπια, δίπλα ακριβώς στα επιβλητικά κανόνια, και αφού φτάσεις μέχρι τον γραφικό Ταρσανά, όπου μπορείς να απολαύσεις φρέσκα ψάρια – αν και την καλύτερη κακαβιά θα τη φας στον Πάτραλη. Στάσου κάπου στα μισά της διαδρομής, στη στροφή, απ' όπου μπορείς να χαζεύεις ταυτόχρονα τον ουρανό, τα σπίτια, το λιμάνι και την Ντάπια, κάτι που θα νιώσεις όταν τρέξεις στο σημαντικότερο event του νησιού μετά την Αρμάτα και τη Ρεγκάτα, το διάσημο πλέον Spetses Mini Marathon που γίνεται κάθε Οκτώβρη – αξίζουν μερικά χιλιόμετρα ιδρώτα για μια τέτοια εμπειρία.
Αν διαθέτεις αντοχές, μπορείς επίσης να δοκιμάσεις μια βόλτα με ποδήλατο μέχρι την εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Θα σε αποζημιώσει η θέα από την κορυφή, ιδανική για τρυφερότητες και αναπολήσεις. Επιβάλλεται, επίσης, ένα πρωινό πέρασμα από το παλιό λιμάνι, εκεί όπου βρίσκονται, εκτός από τα εστιατόρια, τα παλιά καρνάγια και μάστοροι δουλεύουν νυχθημερόν, επισκευάζοντας παλιά καΐκια: μόνο ο μαστρο-Ντίνος έχει φτιάξει περισσότερα από 128 καΐκια στο χέρι, ο οποίος θα σε κεράσει λουκούμι και ελληνικό καφέ. Εκεί κοντά βρίσκονται το εκκλησάκι της Παναγιάς της Αρμάτας και ο Κήπος του Κανονιοστασίου του Μέξη Χατζηγιάννη. Ωραία και η βόλτα μέχρι τα αγάλματα της Ναταλίας Μελά αλλά και στον φάρο – ο ψηλότερος, όπως φημολογείται, στην Ευρώπη.
Για μπάνιο με κοσμικές διαθέσεις και μουσική αξίζει ένα πέρασμα από το Καΐκι, στην περιοχή της Κουνουπίτσας, ενώ στον όρμο της Ζωγεριάς θα απολαύσεις βουτιές κάτω από τα πεύκα. Για ησυχία και πεντακάθαρα νερά ενδείκνυται η Ξυλοκέριζα, με το beach bar να σερβίρει γευστικά σουβλάκια και κοκκινιστά κεφτεδάκια. Οικονομικά και πεντανόστιμα είναι τα πιάτα στο Παχνί, με τις πατάτες γιαχνί με την κανέλα και σαλάτες με φρέσκα λαχανικά από το μποστάνι. Ωραία πιάτα για πιο σπέσιαλ βραδιές θα βρεις στον Ορλώφ, το πολύ ωραίο ξενοδοχείο, αλλά και στο ειδυλλιακό Νερό της Αγάπης. Γλυκό στο Βανίλια με τα παστέλ τραπεζάκια και τις χειροποίητες συνταγές από τη Σοφία και αμυγδαλωτά μόνο από τον Κλήμη και τον Πολίτη. Χειροποίητες πίτες και σπετσιώτικες σπεσιαλιτέ φτιάχνει και ο Σύλλογος Γυναικών Σπετσών – και για την ενίσχυσή τους κυκλοφορεί και το βιβλίο Spetsathlon Cookbook της Μαρίνας Κουταρέλλη. Άλλωστε, όλα εδώ, λίγο-πολύ, μοιάζουν με βιβλίο αντίστοιχο με αυτά που μετέφραζε η αείμνηστη εκδότρια Χατζηνικολή σε ένα από αυτά τα σπίτια, όπου έπινε κρασιά παρέα με τον Μπρους Τσάτουιν και τους πιο περίοπτους συγγραφείς.
Τα καλύτερα ουίσκι, πάντως, θα τα πιεις σε ένα από τα μπαρ όπου πρέπει να πας πριν πεθάνεις, σύμφωνα με το «Lonely Planet», το περίφημο Spetsa bar, με τον sui generis μπάρμαν Κώστα να σου λέει ιστορίες, υπό το φως των κεριών, βγαλμένες από πιο άγριες εποχές, ενώ για after καταστάσεις ιδανικό είναι το Bikini. Ανάλογα με τις ώρες της ημέρας, η επιβλητική αρχόντισσα του Αργοσαρωνικού ξέρει να μαγεύει και να προκαλεί με τα ξεχωριστά της λούσα, σταθερή και αμετάβλητη, έξω από μόδες και από εποχές. Γιατί οι Σπέτσες είναι πάντα το σταθερό, ιδανικό καταφύγιο, ένας πίνακας που ευτυχώς δεν ξεθώριασε στο πέρασμα των χρόνων.
σχόλια