Κάθριν Χάντερ: «Θα παίξω στην Επίδαυρο για να τιμήσω τις ρίζες μου και να δουλέψω με Έλληνες»

Κάθριν Χάντερ: «Θα παίξω στην Επίδαυρο για να τιμήσω τις ρίζες μου και να δουλέψω με Έλληνες» Facebook Twitter
0

Η Κάθριν Χάντερ είναι κάτι σαν μύθος για τους Έλληνες θεατρόφιλους. Προσωπικά, ανυπομονούσα εδώ και πολύ καιρό να τη γνωρίσω από κοντά. Όταν, επιτέλους, έγινε αυτή η συνάντηση, ο γλυκός αυτός άνθρωπος μόνο μύθο δεν μου θύμιζε. Χαμογελαστή, πέρα για πέρα ευγενική, καλλιεργημένη όσο λίγοι ηθοποιοί, αξιοπρεπέστατη, απολύτως σεμνή. Τίποτα στη συμπεριφορά της Ελληνίδας ηθοποιού –από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του σύγχρονου βρετανικού θεάτρου, με ένα βραβείο Λόρενς Ολίβιε ανάμεσα σε άλλα που έχει κερδίσει στη σχεδόν σαραντάχρονη καριέρα της– δεν πρόδιδε τη μεγάλη της πορεία.

Γόνος μιας από τις γνωστές εφοπλιστικές οικογένειες του Λονδίνου, γεννημένη στην Νέα Υόρκη, η Αικατερίνη Χατζηπατέρα όπως είναι το ελληνικό της όνομα, μεγάλωσε στο Λονδίνο μαζί με την δίδυμη αδελφή της με αυστηρές αρχές από την πλευρά του πατέρα. Κυριακή στην εκκλησία, νηστεία κάθε Σαρακοστή, τα καλοκαίρια με την οικογένεια στην πατρίδα. Τα ελληνικά της τα έμαθε στο σπίτι χάρη σε ιδιαίτερα μαθήματα καθώς ολόκληρη η βασική της εκπαίδευση ήταν σε καλά αγγλικά σχολειά. Και παρόλο που δεν τα μιλάει τόσο συχνά, στην κουβέντα μας πηδούσε από την μία γλώσσα στην άλλη με τη μεγαλύτερη ευκολία.


Τη συνάντησα στον χώρο προβών της μαζί με τον σκηνοθέτη Σταύρο Τσακίρη, ο οποίος ετοιμάζει για το Φεστιβάλ Επιδαύρου τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου. Παρών και ο σύζυγός της Μαρτσέλο Μάνι που επιμελείται την κινησιογραφία της παράστασης, ιδρυτικό μέλος της περίφημης Complicité, όπου και γνωρίστηκαν οι δυο τους. Η κ. Χάντερ, μικρόσωμη, με πατερίτσες λόγω ενός ατυχήματος, μόλις είχε απαλλαγεί από τα «δεσμά» του Προμηθέα – θα ερμηνεύσει τον ομώνυμο ρόλο.  

Μου αφηγείται τα παιδικά της χρόνια στο Λονδίνο. «Πηγαίναμε σε καθολικό δημοτικό σχολείο, μετά σε προτεσταντικό γυμνάσιο, ενώ στο σπίτι μισή φράση ήταν στα ελληνικά και μισή στα αγγλικά. Αυτό το διπλό πολιτιστικό υπόβαθρο ήταν για μένα μια πλούσια εμπειρία. Πάντως, έτσι αγαπήσαμε την Ελλάδα. Έμαθα να αγαπώ τις πέτρες και τη θάλασσα, ενώ οι Άγγλοι λένε "the green and pleasant land" (ο πράσινος και ευχάριστος τόπος). Αγάπησα τη θάλασσα και κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε στα νησιά. Τότε κατάλαβα ότι είναι στο αίμα μου, ότι είμαι Ελληνίδα, και, φυσικά, τη διαφορετική ιδιοσυγκρασία από τους Άγγλους – αλλά αυτά είναι γενικεύσεις. Όταν πρωτογνώρισα τον Μαρτσέλο, παρ' ότι είναι Ιταλός, με ρωτούσε τρομαγμένος "μα, γιατί φωνάζετε συνεχώς;" και του εξηγούσα ότι απλώς μιλάμε! Νιώθω Ελληνίδα και ήθελα πάρα πολύ να παίξω στην Ελλάδα. Το μεγαλύτερο διάστημα που έχω ζήσει εδώ ήταν τρεις μήνες, όταν ερωτεύτηκα. Η αδελφή μου, αντιθέτως, έχει ζήσει εδώ και σπούδασε ελληνική φιλολογία».

«Τι συμβολίζει για εσάς ο Προμηθέας;» «Την πίστη στον άνθρωπο. Ο Δίας αποφάσισε να αφανίσει το ανθρώπινο γένος και ο Προμηθέας είπε "ας δώσουμε μια ευκαιρία στους ανθρώπους". Αξίζει, λοιπόν, να υπάρχουμε; Βλέπουμε τι συμβαίνει σήμερα με την καταστροφή του πλανήτη. Αυτό το έργο δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο!

Ζητάω να μου μιλήσει για την πραγματική της πατρίδα, εκεί που έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, το Λονδίνο. Ποια ήταν η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος που θυμάται; «Το αγαπώ το Λονδίνο, εκεί μεγάλωσα. Σαφώς τα '70s είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Μέναμε στην Governor's Square και απέναντι μας βρισκόταν η αμερικανική πρεσβεία. Κάθε Κυριακή γινόντουσαν διαδηλώσεις και μαζεύονταν πλήθος κόσμου». Ήσασταν πολιτικοποιημένη; «Δεν ανήκα σε κόμμα, όχι. Αλλά δεν μπορείς να είσαι αδιάφορος. Συνδέθηκα με διάφορα θέματα χάρη στην αδελφή μου που είναι κοινωνική λειτουργός και εργάστηκε για ΜΚΟ».


Ως φοιτήτρια την ενδιέφερε πολύ η λογοτεχνία και σκεφτόταν σοβαρά να γίνει διερμηνέας. Με το θέατρο δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις, πέρα από το ότι συχνά την καλούσε να δει πρόβες μια φίλη της. Σιγά-σιγά άρχισε να της προκαλεί το ενδιαφέρον και ξεκίνησε να κάνει βραδινά μαθήματα. «Νομίζω ότι το να είσαι ηθοποιός είναι λίγο σαν ταυτόχρονη διερμηνεία». «Εννοείτε διερμηνέας συναισθημάτων και μύχιων πλευρών ενός χαρακτήρα;» «Ακριβώς!» μου απαντάει και μου αφηγείται πώς ξεκίνησε να παίζει.

Σπουδάζοντας θεατρολογία και γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, συμμετείχε στις θεατρικές λέσχες και των δύο σχολών. Έτσι, βρέθηκε να παίζει τη Μαρί από το Στη ζούγκλα των πόλεων του Μπρεχτ και στην Επίσκεψη στον πύργο του Ανούιγ. Η εμπειρία τής αποκάλυψε έναν νέο και απίστευτα γοητευτικό κόσμο. «Κάναμε γενική πρόβα και έβλεπα όλον αυτό τον κόσμο να τρέχει, άλλοι για τα φώτα, άλλοι για τα σκηνικά, άλλοι για τα κοστούμια, τον ήχο. Τόσοι άνθρωποι για έναν σκοπό, για να πούμε μια ιστορία! "Τι ωραίο πράγμα" σκέφτηκα. Αυτό ήταν μια κρίσιμη καμπή για μένα, από κει και πέρα ήθελα να κάνω αυτό!».

Και τότε πήγατε στη RADA (Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης); «Ναι, και ήταν μια καλή εποχή. Είχα συμμαθητές τον Κένεθ Μπράνα και άλλους, η Φιόνα Σο ήταν μια τάξη μεγαλύτερη». «Συχνά ακούμε γι' αυτές τις σημαντικές σχολές, αλλά δεν σημαίνει ότι όλοι οι σπουδαστές γίνονται διάσημοι. Πολλοί, ενώ ξεκινάνε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, δεν κάνουν καριέρα» της λέω. Ποια είναι η γνώμη της; «Νομίζω ότι είναι κάτι που πρέπει να το έχεις πολύ βαθιά μέσα σου, πρέπει να επιμένεις, δεν είναι εύκολο. Η ανιψιά μου τώρα θέλει να γίνει ηθοποιός και καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι να συνεχίσεις. Για να πάρεις έναν καλό ρόλο χρειάζεται σκληρή δουλειά. Έχουμε μια έκφραση στα αγγλικά: "You are as good as your last performance", δηλαδή είσαι τόσο καλός όσο η τελευταία σου παράσταση».

Κάθριν Χάντερ: «Θα παίξω στην Επίδαυρο για να τιμήσω τις ρίζες μου και να δουλέψω με Έλληνες» Facebook Twitter
Στην Complicité έμεινε επτά χρόνια, όπου άρχισε να σκηνοθετεί ενώ έπαιξε εμβληματικούς ρόλους. Μεταξύ αυτών και ο ρόλος της στην παράσταση Τίμων ο Αθηναίος. Φωτο: Simon Annand.

Είναι πράγματι τόσο σκληρή δουλειά; «Είναι ανταγωνιστικό επάγγελμα, πολύ σκληρό. Εγώ νομίζω ότι ήμουν τυχερή. Βρέθηκα στην Complicité και δεν χρειαζόταν να ψάχνω για δουλειά κάθε τόσο». Ήταν καθοριστικής σημασίας για εσάς; «Βέβαια! Είχα όλη αυτή την κλασική παιδεία από τη RADA: ορθοφωνία, μπαλέτο, ξιφομαχία, διάφορες επιδεξιότητες. Και πηγαίνω στην Complicité, όπου συναντώ μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Ήταν μια επανάσταση το να ερμηνεύεις το έργο μέσα από τη σωματικότητα και τη χρήση του χώρου. Πολύ προοδευτική αυτή η αντιμετώπιση μέσω του σώματος, του χώρου, αλλά και της αφήγησης. Ξαφνικά, βρέθηκα σε ένα καινούργιο σχολείο, όπου την εκπαίδευση της όλης μεθοδολογίας την έκαναν οι νεότεροι ηθοποιοί της ομάδας. Αλλά ήμασταν όλοι συνυπεύθυνοι, υπήρχε μια ομαδικότητα στο χτίσιμο των ρόλων και του έργου, η άποψη του ensemble. Όλοι παίζαμε όλους τους ρόλους, αυτοσχεδιάζοντας ξανά και ξανά και ξανά. Να σου δώσω ένα παράδειγμα: όταν ετοιμάζαμε την Επίσκεψη της γηραιάς κυρίας του Ντίρενματ, χωριστήκαμε σε έξι ομάδες και κάναμε εκατοντάδες αυτοσχεδιασμούς».

Για την παράσταση αυτή της απονεμήθηκε το βραβείο Ολίβιε Καλύτερης Ερμηνείας της Χρονιάς. «Ήταν μεγάλη επιτυχία και κάναμε παγκόσμια τουρνέ στην Αυστραλία, στην Αμερική, στο Χονγκ Κονγκ, στην Ευρώπη, μέχρι που μας κάλεσαν να το παρουσιάσουμε στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας. Θεωρώ ότι το βραβείο το πήρα γιατί η παράσταση στο σύνολό της ήταν ουσιαστική. Δεν είχαν ξαναδεί κάτι παρόμοιο στο θέατρο».

Η Κάθριν Χάντερ υπερασπίζεται την ομαδικότητα της Complicité με κάθε ευκαιρία. «Εκεί πρώτη φορά έπαιξα μια γριούλα, στο Χειμωνιάτικο Παραμύθι έπαιξα ένα παιδί και έναν γεροβοσκό, γιατί ήμασταν λίγοι. Κι εκεί έμαθα ότι όταν έχεις φαντασία, μπορείς να παίξεις τα πάντα! Έτσι, έπαιξα και το δέντρο, και ένα όχημα Πυροσβεστικής, ό,τι μπορείς να φανταστείς! Αλλάζεις το σώμα σου, και επειδή αυτό το συνάντησα μικρή, όλοι αυτοί οι ρόλοι διεύρυναν τους ορίζοντές μου. Αργότερα έπαιξα κι ένα αυτιστικό παιδί».

Στην Complicité έμεινε επτά χρόνια. Άρχισε να σκηνοθετεί η ίδια, έκανε τραγωδία, Κασσάνδρα και Ηλέκτρα με την Κέιτι Μίτσελ, έπαιξε πρώτη Βασιλιά Ληρ, τον ούτως ή άλλως εμβληματικό ρόλο που την οδήγησε σε άλλους σημαντικούς ανδρικούς –και όχι μόνο, βέβαια– ρόλους, όπως ο Ριχάρδος Γ', ο Σιρανό, ο Τίμων ο Αθηναίος. Τι την έκανε να δέχεται ανδρικούς ρόλους; «Κι αυτό το οφείλω στην Complicité, όπου, όπως είπα, δεν είχε σημασία αν έπαιζες ένα αγόρι, ένα ψάρι ή έναν πίθηκο. Η ιδέα της μεταμόρφωσης ήταν πρωταρχική. Μου προσφέρθηκε μια νέα γλώσσα».


Έχει παίξει μια ολόκληρη σειρά από ιδιόρρυθμους ρόλους, ανάμεσά τους και τους 12 ρόλους του Σκράικερ, ενώ έχει συνεργαστεί πολλές φορές και με τον Πίτερ Μπρουκ στο Παρίσι. Στην Ελλάδα είναι σχεδόν άγνωστη, εκτός απ' όσους την είδαν στο Ο πίθηκος του Κάφκα που είχε φέρει εδώ. Οι μικρότεροι σε ηλικία θεατές ίσως την έχουν δει στο Ο Χάρι Πότερ και το Tάγμα του Φοίνικα.

Κάθριν Χάντερ: «Θα παίξω στην Επίδαυρο για να τιμήσω τις ρίζες μου και να δουλέψω με Έλληνες» Facebook Twitter
Έχει παίξει μια ολόκληρη σειρά από ιδιόρρυθμους ρόλους, ανάμεσά τους και τους 12 ρόλους του Σκράικερ, ενώ έχει συνεργαστεί πολλές φορές και με τον Πίτερ Μπρουκ.Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Μου ομολογεί ότι δεν έχει παρακολουθήσει ελληνικό θέατρο ποτέ, μόνο μία φορά πριν από χρόνια, όταν ο σύζυγός της έκανε την κίνηση στην Αντιγόνη που ανέβασε ο Κιμούλης. Ήθελε εδώ και καιρό να παίξει στα ελληνικά και φέτος αυτό θα γίνει πραγματικότητα

Αντιμετωπίζει τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα; «Όχι ακριβώς, αλλά όταν μου ήρθε η μετάφραση του Προμηθέα από τον Δημήτρη Δημητριάδη, 9 στις 10 λέξεις μού ήταν άγνωστες! Απελπίστηκα. Αλλά ο Σταύρος μου είπε να μην ανησυχώ. Όταν άρχισα να διαβάζω δυνατά το κείμενο, κατάλαβα ότι το νόημα ακολουθούσε τον ρυθμό και τον ήχο. Το επιβεβαίωσα όταν άκουσα τον Σταύρο να το διαβάζει στα αρχαία. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Σαίξπηρ».


«Τι συμβολίζει για εσάς ο Προμηθέας;» «Την πίστη στον άνθρωπο. Ο Δίας αποφάσισε να αφανίσει το ανθρώπινο γένος και ο Προμηθέας είπε "ας δώσουμε μια ευκαιρία στους ανθρώπους". Αξίζει, λοιπόν, να υπάρχουμε; Βλέπουμε τι συμβαίνει σήμερα με την καταστροφή του πλανήτη. Αυτό το έργο δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο! Λέει κάποια στιγμή ο Προμηθέας "εγκατέστησα μέσα τους τυφλές ελπίδες", σαν να θέλει να πει ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας».


Η Επίδαυρος σας προκαλεί δέος; «Ναι, αλλά αποτελεί και μεγάλη τιμή! Θα παίξω στην Επίδαυρο, λοιπόν, γιατί θέλω να τιμήσω τις ρίζες μου και να δουλέψω με Έλληνες ηθοποιούς. Το βρίσκω υπέροχο και συγκινητικό. Και αυτό το οφείλω στον Σταύρο Τσακίρη, που μου μετέφερε το πάθος και τη γνώση του για το αρχαίο δράμα».

Η παράσταση Προμηθέας Δεσμώτης είναι μια παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι La Fura dels Baus θα αναστατώσουν το Ηρώδειο με τη «Νόρμα» τους

Θέατρο / Οι La Fura dels Baus θα αναστατώσουν το Ηρώδειο με τη «Νόρμα» τους

Η προβοκατόρικη ομάδα από τη Βαρκελώνη ανοίγει το Φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο, παραδίδοντας στο αθηναϊκό κοινό, σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή, τη δική τους εκδοχή για μια εμβληματική ηρωίδα του οπερατικού ρεπερτορίου.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Στο Σώμα της

Θέατρο / Ένα έργο στο Εθνικό Θέατρο για την περίοδο, την εμμηνόπαυση, την κλειτορίδα και τον γυναικείο αυνανισμό

Μαζί με άλλες 22 γυναίκες, η Ελένη Ευθυμίου, η Σοφία Ευτυχιάδου και η Νεφέλη Μαϊστράλη ανεβάζουν ένα έργο για ζητήματα που θεωρητικά μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά, αλλά στην πραγματικότητα όχι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Θέατρο / Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Παρά τις προσπάθειές του να το αποφύγει, μια σειρά από συμπτώσεις τον οδήγησε στο θέατρο. Οι «Απαράδεκτοι» δεν συνεχίστηκαν λόγω δικής του απόφασης, το «Στην υγειά μας, ρε παιδιά» σταμάτησε όταν κουράστηκε ψυχολογικά. Ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Οι θρυλικοί Trocks στην Αθήνα για την επέτειο των 50 χρόνων της ομάδας τους

Χορός / Trocks: Η θρυλική και διαφορετική ομάδα μπαλέτου έρχεται στην Αθήνα

Άντρες χορευτές ντυμένοι με τουτού και πουέντ ερμηνεύουν μεγάλα κλασικά αλλά και μοντέρνα μπαλέτα, παρωδώντας τις πολύπλοκες χορογραφίες και τις παραξενιές των μπαλαρίνων της παλιάς, αλλά και της νέας, εποχής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιώργος Καραμίχος: Αν δεν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, αρρωσταίνουμε 

Θέατρο / Γιώργος Καραμίχος: «Αν δεν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, αρρωσταίνουμε»

Στο θέατρο υποδύεται έναν συγγραφέα που επιστρέφει στον τόπο του για να δηλώσει ανοιχτά την ταυτότητά του στην οικογένειά του. Θα αλλάξει η ζωή και η πορεία των ανθρώπων που αγαπά;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Alvin Ailey: Ο συναρπαστικός καλλιτέχνης που άλλαξε για πάντα τον σύγχρονο χορό

Χορός / Alvin Ailey: Ο συναρπαστικός καλλιτέχνης που άλλαξε για πάντα τον σύγχρονο χορό

Η ζωή, το έργο και η κληρονομιά του Alvin Ailey, του πρώτου μαύρου χορογράφου σύγχρονου χορού, παρουσιάζονται στην πρώτη μεγάλης κλίμακας μουσειακή έκθεση προς τιμήν του στο Whitney Museum of American Art.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ