Η διακριτική Ιταλίδα ντίβα
Lucia Bosè
1931 - 23 Μαρτίου 2020
Μπαίνοντας σε ένα ζαχαροπλαστείο στο Μιλάνο - το ζαχαροπλαστείο Galli της Via Victor Hugo, διάσημο για τα πανετόνε του - ο Λουκίνο Βισκόντι παρατήρησε ένα μικρό ψηλόλιγνο δεκαεξάχρονο κορίτσι με μεγάλα μελαγχολικά μάτια, που στεκόταν στο ταμείο με τέτοια φινέτσα, που θα μπορούσες να την νομίζεις μία Βισκόντι. "Εσείς, της είπε, θα κάνετε μια μέρα ταινίες, είμαι σίγουρος γι 'αυτό." Την επόμενη μέρα, ο φίλος που τον συνόδευσε επέστρεψε [..]: "Ξέρετε ποιός σας μίλησε χθες; ...Ο Λουκίνο Βισκόντι..." Δεν είχε ιδέα ποιός ήταν ο Βισκόντι, η μικρή αυτή υπάλληλος που δούλευε σκληρά από την ηλικία των δώδεκα, και που είχε γεννηθεί σε ένα αγρόκτημα κοντά στο Μιλάνο όπου είχε περάσει τα παιδικά της χρόνια μέσα στη φτώχεια και τον φόβο των βομβαρδισμών: "Ο κόσμος μου περιοριζόταν στον πάγκο ενός ζαχαροπλαστείου. Και η μοναδική απόδραση, για μένα, ήταν η γραμμή 26, το Monforte, το Scalo, η Porta Romana, το Ripamonti, η Porta Vigentina. Υπήρχε κι ο Σέρτζιο, ο πρώτος μου εραστής, και το Idroscalo. Αυτά ήταν όλα." Μέχρι τη μέρα που, ένα χρόνο αργότερα, η φωτογραφία της βρίσκεται φαρδιά πλατιά στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων: είχε μόλις εκλεγεί Miss Ιταλία από την κριτική επιτροπή ενός διαγωνισμού ομορφιάς που διοργάνωνε και χρηματοδοτούσε η GiViEmme, η διάσημη εταιρεία των καλλυντικών Βισκόντι. Από τη μια μέρα στην άλλη, κατακλύζεται από δώρα, προσκλήσεις, προτάσεις. Το όνειρο χιλιάδων νεαρών κοριτσιών γίνεται πραγματικότητα γι 'αυτήν: "100.000 λίρες για ένα χαμόγελο ... Ένα εκατομμύριο και πλέον για ένα όμορφο πρόσωπο ... Την εποχή εκείνη, αυτό ήταν ο πλούτος, η επιτυχία. Η Ιταλία, η τότε Ιταλία μας ζούσε με την ελπίδα του εκατομμυρίου που μπορούσε να σου αλλάξει τη ζωή ... Αναμφίβολα, τότε ήταν που γεννήθηκε η Λουτσία Μποζέ."
Τότε άρχισαν και οι σχέσεις της με την οικογένεια Βισκόντι: ο Εντοάρντο [ο αδελφός του Λουκίνο] την ερωτεύεται, γίνεται ο εραστής της. Ο Λουκίνο αποφασίζει να την βάλει να παίξει, δίπλα στον Ζεράρ Φιλίπ και την Μαργκερίτ Μορενό, στο Χρονικό των φτωχών εραστών που θα χρηματοδοτούσε ο αδελφός του. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά, τόσο για την ταινία, όσο και για τους έρωτες της Λουτσία. 'Ετσι ο Λουκίνο την αναλαμβάνει, την φροντίζει σπίτι του -πάσχει τότε από φυματίωση -, εμποδίζει τον Εντοάρντο να την ξαναδεί ... Από το πεπρωμένο της Λουτσία, κάτι θα παραμείνει στη μελλοντική ταινία του Bellissima."
Laurence Schifano, Visconti, les feux de la passion. Εκδ. Flammarion 1989.
La signora senza camelie
Cela s'appelle l'aurore
Non c'è pace tra gli ulivi
Muerte de un ciclista
Cronaca di un amore
Le Testament d'Orphée
Η επιστροφή της Λουτσία Μποζέ στον κινηματογράφο, μετά τους πρώτους μεγάλους ρόλους, με την ταινία Nathalie Granger (1972) της Marguerite Duras, δίπλα στην Jeanne Moreau και τον Guillaume Depardieu.
