Την πρώτη φορά που μιλήσαμε με τον Θωμά για μουσική ήταν ένας «Unknown Artist», 20 χρονών, από τη Θεσσαλονίκη. Σήμερα, έξι χρόνια μετά, ο Θωμάς ζει και εργάζεται στην Αθήνα και φτιάχνει μουσική ως Autow Nite Superstore. Τα έξι αυτά χρόνια συναντηθήκαμε κι άλλες τρεις φορές μέσα από τις κυκλοφορίες του, παρακολουθώ τη δουλειά του, αλλά το νέο άλμπουμ του ήταν μία ευχάριστη έκπληξη, γιατί η εξέλιξή του είναι πολύ μεγάλη.
«Η αλλαγή του ονόματος ήρθε πέρυσι», λέει, «ως κάποιο rebranding, κυρίως λόγω αλλαγής ήχου και κατεύθυνσης που ήθελα να πάρω. Ήταν και μία περίοδος αρκετά μεταβατική και χρειαζόμουν κάτι νέο, ένα alias –μία περσόνα– που ήθελα να εξερευνήσω πώς μπορεί να διαμορφωθεί. Δεν ξέρω τι σου έρχεται στο μυαλό με το Autow Nite Superstore, ίσως ακούγεται gibberish, αλλά μου έφερε κάποιες αρκετά οικείες εικόνες. Κάποιες προσπάθησα να τις βγάλω με το περσινό "Plastic Medium", μέσω του ήχου, των συνοδευτικών βίντεο και των πολύ επιλεκτικών συνεργασιών, και σίγουρα ακόμα περισσότερες είναι εμφανείς στο τωρινό "Conversations".
Το συγκεκριμένο άλμπουμ αυτοδημιουργήθηκε κάπως, σε ένα διάστημα ενός χρόνου που διέσχιζα μία σκοτεινή περίοδο. Εν μέρει λειτούργησε ως φάρος, δεν ήξερα τι έκανα, όχι μόνο στη μουσική, αλλά γενικά. Και το γεγονός ότι αναγνώρισα πότε, από ποιον και τι βοήθεια χρειαζόμουν, με έσωσε. Αυτό είναι κυρίως αυτό που θα ήθελα να επικοινωνήσω με το "Conversations". O τίτλος προέκυψε από ένα σαπούνι χεριών – ήταν προ καραντίνας».
Θέλω πάρα πολύ να φανώ αισιόδοξος, αλλά φαίνεται πως οι επιπτώσεις είναι τεράστιες σε πολλούς κλάδους, και ειδικά στο πολιτιστικό κομμάτι, δυστυχώς. Είναι κάτι πολύ άγνωστο και σκοτεινό το πώς θα είναι το επόμενο διάστημα και πώς θα διαμορφωθεί η οικονομία, ειδικά όταν μιλάμε για κάτι τόσο παγκόσμιο.
To Conversations είναι η καλύτερη δουλειά του μέχρι σήμερα, ένα λαμπερό ηλεκτρονικό άλμπουμ με κομμάτια ρυθμικά αλλά κι έντονα συναισθηματικά, που στροβιλίζονται μέσα σε μια ποπ μελαγχολία. Οι φωνές ακούγονται απεγνωσμένες και θλιμμένες – ειδικά σε κομμάτια όπως το «In Between Squares, We All Gonna Collapse», η «φλαμένκο» κιθάρα και η παραμορφωμένη φωνή που θυμίζει τα pitch-αρισμένα φωνητικά του Burial δημιουργούν ένα περιβάλλον ονειρικό. Είναι ίσως η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ.
Δεν γίνεται να μην τον ρωτήσω πόσο μεγάλη επιρροή του ήταν ο Burial όταν ξεκίνησε να φτιάχνει τον δίσκο. «Με τιμάει ιδιαιτέρως που σου θύμισε Burial, παρότι ομολογώ πως δεν ήταν κύρια επιρροή μου» λέει. «Οι επιρροές, βέβαια, είναι και λίγο περίεργο πράγμα, νομίζω πως σπάνια ξέρεις καθαρά ποιες είναι. Προσωπικά, λειτουργώ κυρίως με εικόνες. Κατά την τελική υλοποίησή του άλμπουμ, στα στάδια του να αποκτήσει ενιαίο χαρακτήρα, το δούλευα σε πάρα πολλούς διαφορετικούς χώρους. Κυρίως δημόσιους ή καφέ. Η αίσθηση ότι βρισκόμουν μέσα στον κόσμο και κάτι φτιαχνόταν ενώ πείραζα πράγματα στο λάπτοπ ήταν πολύ ιδιαίτερη. Παρομοίως, τέτοια εποχή πέρυσι, είχα πειραματιστεί και μ' ένα side project EP, φτιαγμένο εξ ολοκλήρου σε iPad, όπου είχε φτιαχτεί από ήχους αεροδρομίων, κόσμου σε τρένα κ.λπ. Έχει αρκετό ενδιαφέρον να συνδυάζεις κάτι τόσο φυσικό στην ηλεκτρονική μουσική».
«Τι άλλες αναφορές έχεις;». «Προσπαθώ να ακούω τα πάντα και να παρακολουθώ τις νέες κυκλοφορίες. Οι αναφορές έρχονται και από κλασικά πράγματα αλλά και από πιο future genres, αλλά νομίζω ασυναίσθητα διαλέγω πράγματα που με αγγίζουν. Γενικά πάντως, το να ακούει κάποιος όσο περισσότερη μουσική μπορεί, ειδικά κιόλας αν είναι νέος παραγωγός, είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει για να εξελιχθεί».
Το Conversations δεν είναι από τους δίσκους «της μιας φοράς», που θα αποκαλυφθεί από την πρώτη ακρόαση, ωστόσο, υπάρχουν κομμάτια που ξεχωρίζουν αμέσως όπως το «Go Home Now» – όπου η φωνή που τραγουδάει ακούγεται λες και κάνει guest η Anohni. Ή το «Breathe, Stand, XX» που χτίζεται πάνω σε ένα κυματιστό synth με τέκνο ρυθμό και μια φωνή «Burial-ική», που είναι σαν τα κομμάτια που έπαιζαν το ξημέρωμα, στο τέλος των rave πάρτι.
— Πιστεύεις ότι υπάρχει κοινό που θα μπορούσε να στηρίξει έναν ηλεκτρονικό δίσκο όπως το "Conversations" αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα; Υπάρχει πιτσιρικαρία που ακούει τέτοια πράγματα - που είναι αρκετά σοφιστικέ και σοβαρά, σε σχέση με τη μουσική που έχουν συνηθίσει να ακούνε;
Δεν θα ήθελα να το χαρακτηρίσω ως «σοφιστικέ» ή «σοβαρό», είναι λίγο ασαφείς έννοιες. Αν μιλήσουμε εμπορικά, υπάρχουν τα commercial είδη, υπάρχουν και τα leftfield. Ο συγκεκριμένος δίσκος ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, που στην Ελλάδα είναι λίγο γκρίζα ζώνη, και γι' αυτό ευθύνονται πολλοί, αλλά σίγουρα όχι η πιτσιρικαρία. Πάντως, νιώθω πως προχωράμε και ανοιγόμαστε μουσικά σιγά σιγά, δεν νομίζεις;
— Σκοπεύεις να τον επικοινωνήσεις εκτός Ελλάδας;
Το σωστό ερώτημα θα ήταν το αντίστροφο, μια και πλέον το 90% της ανταπόκρισης έρχεται από έξω. Από το ποιος θα απαντήσει σε ένα email και πώς, μέχρι κάποια κυκλοφορία και gigs, η Ελλάδα είναι ένας διαρκής γρίφος για το πώς και πού να απευθυνθείς με αποτέλεσμα. Και δεν είναι θέμα κοινού, φυσικά, δεν είναι δουλειά του κοινού αυτή. Προσωπικά, πολύ πιο εύκολα καταφέρνω να επικοινωνήσω κάποια δουλειά στο εξωτερικό, σε media, curators κ.λπ., και να υπάρχει αλληλεπίδραση. Ακόμα και το θέμα live & gigs είναι τομέας πολύ περισσότερο προσβάσιμος εκτός Ελλάδας, και είναι κάπως περίεργο το ότι τα sets μου έξω είναι περισσότερα απ' ό,τι τα εγχώρια.
— Είναι τυχαίο που κυκλοφορεί άνοιξη;
Τώρα που το λες, σίγουρα όχι. Του πάει; Του πάει, θα πω.
— Πόσο καιρό μένεις στην Αθήνα;
Ήρθα στην Αθήνα πριν από δυο χρόνια. Η αφορμή ήταν μία πρόταση για δουλειά, την οποία ήθελα πολύ. Έκτοτε ζω εδώ, στο κέντρο, κι έχω αλλάξει δύο σπίτια. Η αλήθεια είναι πως αγαπώ τη ζωή στην Αθήνα. Ειδικά την άνοιξη, έχει πολύ έντονο χαρακτήρα. Κι όπως κάθε μεγάλο αστικό κέντρο της Ευρώπης, έχει τις αντιθέσεις της, αλλάζει γρήγορα και συμβαίνουν πολλά. Στη Θεσσαλονίκη από την άλλη, παρ' ότι πιο ήρεμη, μπορείς να διακρίνεις μίας μορφής αγανάκτηση. Αλλά έχει τόσο ωραίο φαγητό και το να 'χεις μια θάλασσα στο κέντρο της πόλης είναι λυτρωτικό.
Η Αθήνα σου δίνει σίγουρα περισσότερες ευκαιρίες. Γενικότερα, η Αθήνα εξελίσσεται διαρκώς, έρχονται νέα πράγματα, νέες ιδέες, νέα μόδα. Ίσως τα πράγματα δεν είναι όσο προσβάσιμα και άμεσα είναι σε άλλες πόλεις, όπως το Βερολίνο ή το Λονδίνο, αλλά νομίζω πως πλέον υπάρχουν ολοένα και περισσότερες ευκαιρίες και λύσεις για όποιον θέλει.
— Με τι άλλο ασχολείσαι, εκτός από τη μουσική;
Ασχολούμαι με video και εργάζομαι σε μία εταιρεία που φτιάχνει λογισμικό ήχου για content creators, μουσικούς και filmmakers. Έχω την τύχη να δουλεύω με μία πολύ φρέσκια ομάδα, με τρομερό mentality και αυτό είναι πολύ όμορφο. Δεν είναι μόνο η δουλειά, στην τελική, είναι και τα πράγματα γύρω από αυτήν που σε κρατάνε, με ανθρώπους που περνάς παραπάνω από τη μισή σου μέρα.
— Πώς βίωσες την κατάσταση με τον περιορισμό και την απομόνωση;
Αν το σκεφτόμουν πριν κάποιους μήνες, νομίζω θα είχα φρικάρει πριν καν συμβεί. Δεν αντέχω πολύ το μέσα, και η προηγούμενη χρονιά δεν ήταν μία εύκολη χρονιά για μένα. Οπότε είχα ανάγκη αυτή την άνοιξη να την απολαύσω. Όμως, επειδή συνέπεσε με μια περίοδο υπερφορτωμένη από δουλειά, δεν με επηρέασε τόσο πολύ τελικά. Ίσα που με βοήθησε είναι η αλήθεια, από θέμα χρόνου. Αυτό που δεν ξεκολλάει από το μυαλό μου όμως, είναι σε γενικότερο πλαίσιο το πώς βιώνει κάποιος την απομόνωση. Και είναι κρίσιμες στιγμές για ανθρώπους που υποφέρουν από όποιου είδους ψυχολογικές ανησυχίες ή έχουν εντάσεις και βία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να στραφεί η προσοχή και εκεί και πως κανείς δεν πρέπει να νιώθει μόνος του. Ευτυχώς, υπάρχουν ανεξάρτητοι φορείς και επαγγελματίες του χώρου που μπορούν να βοηθήσουν ακόμα και από απόσταση, και αυτές τις στιγμές η ανάγκη είναι τεράστια. Και ίσως είναι μια καλή ευκαιρία οι σχετικοί κρατικοί μηχανισμοί να αναθεωρήσουν τις μεθόδους τους, και να γίνει σαφές πως δεν υφίστανται γιατί «είμαστε ευρωπαϊκή χώρα και πρέπει», αλλά γιατί υπάρχει ανάγκη.
— Τι σου έχει λείψει περισσότερο όλο αυτό τον καιρό;
Μου έχει λείψει πολύ να παίξω μουσική, κάποιο DJ set ή live. Και σίγουρα ένα ταξίδι – είναι από τα πράγματα που απολαμβάνω περισσότερο. Προσπαθώ κάθε χρόνο να επενδύω όσο γίνεται εκεί και να ξεκλέβω χρόνο για να επισκεφτώ κάποιες πόλεις ή να κάνω ένα mini roadtrip.
— Πώς το φαντάζεσαι το επόμενο διάστημα;
Θέλω πάρα πολύ να φανώ αισιόδοξος, αλλά φαίνεται πως οι επιπτώσεις είναι τεράστιες σε πολλούς κλάδους, και ειδικά στο πολιτιστικό κομμάτι, δυστυχώς. Είναι κάτι πολύ άγνωστο και σκοτεινό το πώς θα είναι το επόμενο διάστημα και πώς θα διαμορφωθεί η οικονομία, ειδικά όταν μιλάμε για κάτι τόσο παγκόσμιο.
— Τι σε «βασανίζει» περισσότερο αυτό τον καιρό; Τι είναι αυτό που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς τα βράδια;
Κοιμάμαι μια χαρά πλέον. Και συνεχίζοντας την από πάνω λίστα, συμπλήρωσε εδώ και τα LA του Moby ή το κλασικό Piano Νights από Bohren & Der Club of Gore – είναι ιδανικά για βράδυ.
To «Conversations» του Autow Nite Superstore κυκλοφορεί από την Klik Records.
http://autownitesuperstore.com
σχόλια