Ο Μίκης Θεοδωράκης και η ύβρις των “ναι μεν αλλά”

Ο Μίκης Θεοδωράκης και η ύβρις των “ναι μεν αλλά” Facebook Twitter
GETTY
0

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΕΝΘΕΙ την απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη και μερικοί, που νιώθουν αμήχανα με αυτό, ίσως επειδή για τους δικούς τους λόγους αρνούνταν να αναγνωρίσουν το μεγαλείο του όσο ζούσε, προσπαθούν, όχι με ευθύ τρόπο, να δικαιολογηθούν. Αν δεν ακούγονταν ως παραφωνίες αυτή την ώρα του θρήνου, ίσως και να μην έδινε σημασία κανείς. 

Αντί λοιπόν να υποκλιθούν στο μεγαλείο του Μίκη Θεοδωράκη και να τιμήσουν τον επιφανή νεκρό, έτσι όπως τα αρχαία ήθη και έθιμα σε αυτό τον τόπο, αλλά και σε κάθε άλλο πολιτισμό, από αιώνες επιβάλουν, ή έστω να σιωπήσουν αν δεν θέλουν να το κάνουν αυτό, εκείνοι μας ενημερώνουν, δήθεν μεγαλόθυμα, ότι είναι πρόθυμοι να συγχωρήσουν τις απόψεις και τις θέσεις του που δεν ενέκριναν. Καθώς επίσης και να μας υποδείξουν, κατά κάποιον τρόπο, τι να κρατήσουμε και τι όχι από τον Μίκη Θεοδωράκη. 

Πρόκειται για μικρούς ανθρώπους που προσπαθούν να χωρέσουν τον τεράστιο Μίκη στα δικά τους μέτρα και στην προκρούστεια κλίνη τους, μη αντιλαμβανόμενοι την ύβρη που διαπράττουν. Για τους μικρούς αυτούς ανθρώπους σημασία έχει η δική τους εμμονή και η δική τους δικαίωση, ακόμα και την ώρα που πενθούμε έναν τεράστιο καλλιτέχνη, που δεν χωράει πουθενά εκτός από το οικουμενικό έργο του. 

Ακούμε και διαβάζουμε κάποιους να του “συγχωρούν” ότι ήταν κομμουνιστής, αλλους να του “συγχωρούν” ότι “δεν ήταν καλός κομμουνιστής” (σαν αυτούς ας πούμε), ή ότι συνεργάστηκε με τη Νέα Δημοκρατία κάποτε, χωρίς να εξετάζουν φυσικά το πλαίσιο, τις συνθήκες, τα πως και τα γιατί.  Άλλοι πάλι, δήθεν γενναιόδωρα, λένε: ας παραβλέψουμε ότι διαφώνησε με το σχέδιο Ανάν, ότι εναντιώθηκε στα μνημόνια ή ότι ήταν πολύ πατριώτης και καταλήγουν στην προτροπή “ας τα ξεχάσουμε αυτά και ας κρατήσουμε τα άλλα”. 

Πρόκειται για μικρούς ανθρώπους που προσπαθούν να χωρέσουν τον τεράστιο Μίκη στα δικά τους μέτρα και στην προκρούστεια κλίνη τους, μη αντιλαμβανόμενοι την ύβρη που διαπράττουν. Για τους μικρούς αυτούς ανθρώπους σημασία έχει η δική τους εμμονή και η δική τους δικαίωση, ακόμα και την ώρα που πενθούμε έναν τεράστιο καλλιτέχνη, που δεν χωράει πουθενά εκτός από το οικουμενικό έργο του. 

Ας παραβλέψουμε δηλαδή αυτό που ήταν ο Μίκης, για να κρατήσουν ότι τους βολεύει, προκειμένου να τον φέρουν στα μέτρα τους. Αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει κανείς όσο ήταν ζωντανός, προσπαθούν κάποιοι να το κάνουν τώρα στο νεκρό Μίκη. Ούτε τώρα όμως θα το καταφέρουν. 

Συμβαίνει βέβαια συχνά αυτό με τους μεγάλους που δεν χωράνε στα μέτρα των μικρών. Και με τον Μάνο Χατζιδάκι (όπως και τον Σεφέρη, τον Γκάτσο, τον Ελύτη) τα ίδια έκαναν. Κάποιοι αριστεροί τον έβρισκαν “πολύ δεξιό”, κάποιοι δεξιοί “πολύ τολμηρό”, αλλά “τον συγχωρούσαν” κι αυτόν, επειδή ήταν μεγάλος συνθέτης. Ετσι και τώρα, άκαπνοι αναζητούν ψεγάδια στην πορεία του Μίκη, που ήταν παρών σε όλους τους αγώνες του προηγούμενου αιώνα, που πολέμησε, φυλακίστηκε, βασανίστηκε, εξορίστηκε κι έδειξε έμπρακτα την αλληλεγγύη του σε κάθε λαό που αγωνιζόταν. 

Οι σπουδαίοι και δημιουργικοί άνθρωποι όμως, έχουν την πραγματική γενναιοδωρία να αναγνωρίζουν το μεγαλείο του άλλου, πέρα από οποιαδήποτε αντίθεση ή διαφορά. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που υποκλίθηκαν στον Μίκη Θεοδωράκη ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Διονύσης Σαββόπουλος, χωρίς τα “ναι μεν αλλά” των μικρών ανθρώπων, που δεν θα σεβαστούν ούτε την ιδεολογία του, ούτε τους αγώνες του για την ενότητα των Ελλήνων, όπως ζήτησε στην επιστολή που έγραψε προς τον Δημήτρη Κουτσούμπα. 

Παρά το πάθος, την υπερβολή και τον ζήλο που τον χαρακτήριζε, ο δημόσιος άνδρας Μίκης Θεοδωράκης δεν ήταν μία τοξική πολιτική προσωπικότητα, ούτε όταν τα τελευταία χρόνια μαχόταν ενάντια στο μνημόνιο, ή στη Συμφωνία των Πρεσπών. Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και ήταν παθιασμένος πατριώτης, αλλά αγαπούσε και όλους τους λαούς και τους πολιτισμούς του κόσμου. Έγραψε, τραγούδησε, συμπαραστάθηκε σε κάθε λαό που αγωνιζόταν για ελευθερία, ανεξαρτησία, δικαιοσύνη. Προώθησε τη φιλία με τον τουρκικό λαό όσο κανένας άλλος, έδινε συναυλίες στα Σκόπια προωθώντας κι εκεί τη φιλία των δύο λαών. Συνέθεσε το ωραιότερο μουσικό έργο για το Ολοκαύτωμα που γράφτηκε ποτέ και συμπαραστεκόταν στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ανεξαρτησία. Αυτός ήταν ο Μίκης, που κάποιοι συκοφάντησαν ως εθνικιστή, χωρίς να έχουν να επιδείξουν ούτε κλάσμα από τον έμπρακτο διεθνισμό του. Ναι, αγαπούσε παράφορα την Ελλάδα αλλά έτσι ήταν ο Μίκης, αυθεντικός και παράφορος, όπως είπε και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Και ναι, είχε αντιφάσεις. Και λοιπόν; 

Η ανακοίνωση του ΚΚΕ για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη τον περιγράφει ίσως καλύτερα από όλους: “Ορμητικός, εμπνευσμένος και φλεγόμενος από το πάθος της προσφοράς στο λαό, ο Θεοδωράκης κατόρθωσε να χωρέσει στο μεγαλειώδες έργο του όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ου αιώνα στη χώρα μας. Άλλωστε, μέρος αυτού του έπους υπήρξε και ο ίδιος”.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Οπτική Γωνία / Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Υπάρχει τελικά ασυμβίβαστο μεταξύ χριστιανισμού και φεμινισμού; Μπορούν οι δύο ταυτότητες να συνυπάρξουν ή πρόκειται για έναν αδύνατο συνδυασμό; Δύο γυναίκες παραθέτουν τα επιχειρήματα κάθε πλευράς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Ρεπορτάζ / Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Το πράσινο της πόλης μπορεί να είναι περιορισμένο, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι αξιόλογο - και η άνοιξη το φέρνει ξανά στο προσκήνιο, μαζί με τα προβλήματά του. Λύσεις υπάρχουν· το ζητούμενο είναι να εισακουστούν.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ζωή, όπως Ζορό

Βασιλική Σιούτη / Ζωή, όπως Ζορό

Τιμωρός του κατεστημένου ή εκπρόσωπος μιας δήθεν αντισυστημικής ελίτ που παίζει με τα σπίρτα; Η δημοσκοπική εκτόξευσή της είναι γεγονός και όλοι προσπαθούν να μαντέψουν πόσο θα κρατήσει και ποιες θα είναι οι συνέπειες.   
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Πράγματι, μεγάλος αριθμός των Ένορκων Διοικητικών Εξετάσεων καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα»

Οπτική Γωνία / Οι ΕΔΕ στην Ελλάδα: Πόσες καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα;

Πότε διενεργείται μια Ένορκη Διοικητική Eξέταση; Είναι αλήθεια ότι μεγάλος αριθμός ΕΔΕ καταλήγουν στο αρχείο και τι πρέπει να αλλάξει στο ρυθμιστικό πλαίσιο; Μιλά στη LiFO ο δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, Νίκος Βιτώρος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές Κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Ρεπορτάζ / Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Μια κραυγαλέα κατάχρηση του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων στα Ακαρνανικά Όρη αμαυρώνει τον θεσμό, παρακάμπτει την περιβαλλοντική νομοθεσία και αποκαλύπτει την αδυναμία της διοίκησης να ελέγξει την επιχειρηματική δραστηριότητα που βλάπτει το περιβάλλον και την οικονομία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Τελικά αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά θα σωθούν οι γυναίκες απ’ το trafficking; 

Οπτική Γωνία / Τελικά, αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά, θα σωθούν οι γυναίκες από το trafficking; 

Τι αλλάζει με την τροποποίηση Φλωρίδη για την παρένθετη κυοφορία και γιατί ο όρος «παρένθετη μητρότητα» είναι λάθος; Η νομικός Μαριάννα Βασιλείου λύνει όλες μας τις απορίες.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιώργος Φλωρίδης, υπουργός Α-δικαιοσύνης

Οπτική Γωνία / Γιώργος Φλωρίδης, υπουργός Α-δικαιοσύνης

Πολιτικός «παντός καιρού», κυνικός, αλαζόνας, οπορτουνιστής, οπισθοδρομικός με εκσυγχρονιστικό προσωπείο, γίνεται όλο και περισσότερο «βασιλικότερος του βασιλέως» μετά τη μετεγγραφή του στο κυβερνητικό στρατόπεδο, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις δηλώσεις του για τα Τέμπη, τον νέο Π.Κ. και τη χρήση της παρενθεσίας από ζευγάρια ανδρών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ghiblipocalypse»: Είναι η AI δώρο για τον εκδημοκρατισμό της τέχνης;

Οπτική Γωνία / «Ghiblipocalypse»: Είναι η AI δώρο για τον εκδημοκρατισμό της τέχνης;

Η μαζική χρήση AI για τη δημιουργία εικόνων με την αισθητική του Studio Ghibli ανοίγει ξανά τη συζήτηση για το ποια είναι τα όρια της αντιγραφής στην τέχνη. Γιορτάζουμε την προσβασιμότητα ή κηδεύουμε τη δημιουργία;
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ