Αυτοί που διψούν για αίμα. Από τον ισραηλινό δημοσιογράφο Gideon Levy
Haaretz - 13.05.2021
ΚΑΘΕ «ΓΥΡΟΣ» ΦΕΡΝΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ τους δικούς του αιμοδιψείς, σε κάθε γύρο βγαίνουν από τις τρύπες τους σαν τα ποντίκια, αφαιρούν τις πολιτικά σωστές μάσκες τους και το πραγματικό τους πρόσωπο εμφανίζεται μπροστά σε όλους: Το μόνο που θέλουν είναι να βλέπουν αίμα. Αραβικό αίμα, και όσο το δυνατόν περισσότερο - αίμα, όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο - αίμα, να χύνεται αραβικό αίμα, αυτό έχει σημασία. Τα κτίρια κατοικιών καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι στη Γάζα, και οι κατεστραμμένοι κόσμοι από κάτω τους είναι για αυτούς κάτι σαν χαριτωμένο αστείο. Θέλουν να βλέπουν αίμα, όχι μόνο ερείπια, φόβο και καταστροφή.
Δεκάδες νεκροί μέσα στις πρώτες 24 ώρες, το ότι οι μισοί περίπου είναι γυναίκες και παιδιά, δεν σημαίνει τίποτα για αυτούς. Θέλουν πολύ περισσότερο αίμα. Μέχρις ότου τα ποτάμια αίματος πλημμυρίσουν τη Γάζα, και ει δυνατόν και τη Λοντ, δεν θα μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι. Μέχρις ότου οι Παλαιστίνιοι γονατίσουν, υποταχτούν στο Ισραήλ και παραδοθούν σε αυτό χωρίς όρους, εσαεί - δεν θα είναι ευχαριστημένοι. Θέλουν μια φωτογραφία της νίκης, της νίκης του ψέματος που τόσο πολύ επιθυμούν, και που δεν θα τους δοθεί ποτέ.
Αυτοί που διψούν για αίμα χωρίζονται σε δύο ομάδες: τους ειδήμονες της ασφάλειας και τους ρατσιστές. Πλημμυρίζουν τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο, όπως και τα κοινωνικά δίκτυα, με πλήθος δυνάμεων, στρατηγούς, σχολιαστές, εμπειρογνώμονες - δεν θα υπάρξουν άλλοι εκπρόσωποι όσο κρατάει ο πόλεμος - και όλοι μαζί υποκινούν όλο και περισσότερο αυτό το πράγμα, τον πόλεμο, αδιάφορο γιατί, αδιάφορο για πιο σκοπό. Το βασικότερο είναι ότι θα πιούμε το αίμα τους.
Οι ειδήμονες της ασφάλειας θέλουν όσο το δυνατόν περισσότερο πόλεμο, επειδή οι πόλεμοι είναι βαθιά μέσα στη ψυχή τους, αυτές είναι οι πιο δυνατές αναμνήσεις τους. Ένας πόλεμος που δεν τους είναι ποτέ αρκετός, και που χρειάζεται για να αποδείξει απλά ότι εμείς είμαστε οι δυνατοί, ότι μπορούμε να τους χτυπήσουμε. Όλοι οι πόλεμοι στη Γάζα και τον Λίβανο, που δεν πέτυχαν τίποτα, δεν τους δίδαξαν τίποτα. Εμμένουν στις θέσεις τους. Αν τους είχαμε ακούσει τότε, θα υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες νεκροί, και μόνο τότε θα είχε επιτευχθεί η επιθυμητή νίκη, η οποία δεν θα επιτευχθεί ποτέ.
Σαν την fata morgana στην έρημο, όσο πλησιάζουν τη νίκη, τόσο αυτή απομακρύνεται. Δεν θα επιτευχθεί ποτέ με τη βία. Εφόσον δεν τους ακούσαμε, ξαναπροσπαθούν. Χτυπάμε και συντρίβουμε, μία γελοία παρωδία στα στόματα εκείνων που κάποτε ήταν στρατηγοί ή που ονειρεύονταν να γίνουν στρατηγοί και δεν έγιναν.
Ο πολιτικός αναλυτής Danny Kushmaro, ο οποίος συνήθως δεν έχει να πει την παραμικρή γνώμη πάνω σε οτιδήποτε, ρωτά αθώα: "Γιατί ο Yihya Sinwar [ηγέτης της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας] εξακολουθεί να έχει σπίτι;" Αν ο κόσμος άκουγε τη φωνή του άνδρα με τη μοτοσικλέτα, ο Sinwar δεν θα είχε πλέον σπίτι, γυναίκα, παιδιά, γείτονες, όπως όλοι οι νεκροί προκάτοχοί του, και τότε θα κερδίζαμε.
Φυσικά θα κερδίσουμε. Σαν τους δημοσιογράφους Nahum Barnea ("χτυπήστε σκληρά, δυνατά"), Roni Daniel ("Ας σταματήσουμε να εντυπωσιαζόμαστε από κάποια εικόνα ή άλλα") και Amir Buhbut ("Δεν δίνεται έτσι ένα σκληρό, οδυνηρό χτύπημα"), ο καθένας μπορεί να υποδυθεί τον στρατιώτη, όλοι θέλουν όλο και περισσότερες μάχες από άνδρες που δεν κλαίνε ποτέ, ούτε καν τη νύχτα. Κάθονται στις κορυφές των λόφων που περιβάλλουν τη Γάζα σαν μαζορέτες εν χορώ και χειροκροτούν τις δυνάμεις που θα σκοτώσουν πολίτες και μαχητές στο περικυκλωμένο γκέτο, για να τους δώσουν να καταλάβουν κι άλλο.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ είναι οι ρατσιστές. "Δύο Άραβες σκοτώθηκαν στη Λοντ από έναν πύραυλο που εκτόξευσε η Χαμάς. Το ονομάζω ποιητική δικαιοσύνη... Πολύ κρίμα που ήταν μόνο δύο", έγραψε στο Twitter ο δημοσιογράφος Shimon Riklin την Τετάρτη σχετικά με τον θάνατο δύο Ισραηλινών, ενός πατέρα και της κόρης του. "Γιατί δεν μειώνουν την ηλεκτρική ενέργεια στη Γάζα στο 10 τοις εκατό; Αφήστε τους να μείνουν στο σκοτάδι και να υποφέρουν. Αφήστε τους να ψηθούν μέσα στη ζέστη και να υποφέρουν, και γενικά αφήστε τους να υποφέρουν".
Ο Riklin έχει έναν στόχο, ένα αξιοκαταφρόνητο έγκλημα πολέμου, όσο μάταιο κι αν είναι. Ο Ben Caspit, από την άλλη πλευρά, που είναι υποτίθεται κεντρώος δημοσιογράφος, φώναξε στον ιμάμη της Λοντ: "Πρέπει πραγματικά να σας χτυπήσουμε σκληρά και να σας δείξουμε ποιος είναι το αφεντικό εδώ, να σας δείξουμε ότι δεν θα καίτε τίποτα που να ανήκει στους Εβραίους στο Ισραήλ."
Το υπεροπτικό, αποκρουστικό πρόσωπο είναι γυμνό. Δείτε ποιο είναι το αφεντικό εδώ, και δεν θα καίτε αυτό που ανήκει στους Εβραίους. Αλλά ούτε και θα τους ξυπνάτε στη μέση της νύχτας ακόμη και με σειρήνες.
Το εβραϊκό κράτος, ένα όνειρο 2.000 ετών. Αφήστε τον ισραηλινό στρατό να νικήσει, το κάνει ήδη.
Gideon Levy
