Σάββας Κοκκινίδης
Βόρειο Μέλημα
Οι φωτογραφίες στην Κοζάνη
Good pictures are bad pictures, and bad pictures are evil. Take evil pictures.
στη Σοφία και τον Γιώργο
Ξανά, θα μου ’ταν δύσκολο να ξεδιπλώσω τη χαρτούρα αυτή της ιστορίας. Βελβενδός, Βούρινος, Βαθύλακκος. Πρέζες καφέ Ακρινιωτών, βίτσια χοντρά των Σούρδων – και τίποτ’ απ’ όλα. Αγία Ειρήνη, άργιλος· Άι Θανάσης, τέφρα. Και τίποτ’ απ’ όλα.
Αν και δεν κρατώ το βλέμμα μου εκεί στραμμένο (το ’χω κι εκεί στραμμένο, μα κλέβω στον φακό), κανείς δεν υποφέρει τόσο όσο τα παιδιά των κρύων δρόμων. Βρισιές πελέκια, δύο και τρεις κηλίδες υπό των αναθυμιάσεων, ο μαύρος έρωτας σαν το σκοτάδι. Τα βγάζω πέρα με το όραμα, αλλά το σώμα μου –θέλω να πω– δεν τ’ απέχτησα δυστυχώς εδώ. Εδώ βρήκα τον Διάβολο, εδώ που περιμένει.
Οι φωτογραφίες βγήκαν επιθετικά, με ασκίαστη δηλαδή αγάπη. Με τα πόδια και λίγα κέρματα στην τσέπη (αυτό δεν είναι μέθοδος, ήταν απλώς μια φράση). Σ’ αυτήν εδώ την πόλη άρχισα να διαβάζω φωτογραφία, καλή φωτογραφία μάλιστα. Στην πόλη αυτήν επίσης, καίγοντας το κράμα, άρχισα να φωτογραφίζω.
Είναι κόσμοι, φυσικά, άλλοι λιγότερο ή περισσότερο. Μιλάνε μ’ ανδρικά και γυναικεία ονόματα, εκδικούνται σαν τον Φούκασε, μαρτυράνε σαν τη Σόλομον, αναβρύζουν σαν τον Μπράβο. Παραδόξως, επίσης, πιστεύω πως ακούνε.
Τορταλί, Τοψιλάρ, Ματζούκα. Χωρίς χωριό δεν κλαίει η καρδιά σου. Τίμωνας, Μενέλαος, Φαίη κι Ιουστίνη. Χωρίς κηδεία δεν κλείνουνε οι δρόμοι.
Συγγνώμη. Ανέβηκα σε ψηλά βουνά και ακολούθησα. Προχώρησα στην πόλη. Και έρχομαι από μακριά.
Ψύα, ψύα – άμον τα νερά σ’ κρύα.
Ο Σάββας Κοκκινίδης γεννήθηκε το 1991 στην Κοζάνη. Έχει εργαστεί ως συγγραφέας και φωτογράφος.
