Boycott Eurovision 2019
*
Ξεκινάει η καμπάνια για το μποϊκοτάζ της Eurovision στο Ισραήλ μετά και το φιάσκο του φεστιβάλ Meteor
*
Κανείς 'Ελληνας στην Eurovision στη χώρα του απαρτχάϊντ
Η ΕΡΤ να ακυρώσει τώρα τη συμμετοχή της
*
Οι πρώτοι που υποστήριξαν το μποϊκοτάζ:
. Η Ευρωβουλευτής του Sinn Féin Lynn Boylan
. Ο Δήμαρχος του Δουβλίνου, Micheal Mac Donncha
. Πολλές προσωπικότητες της Ιρλανδίας (εκ των οποίων ο πρώην νικητής του διαγωνισμού Charlie McGettigan, η βραβευμένη με το Νόμπελ Ειρήνης Mairead Corrigan-Maguire...)
. 140 μουσικοί και καλλιτέχνες (μερικοί με παλαιότερη συμμετοχή στη Eurovision) από όλη την Ευρώπη (και το Ισραήλ)
. 26.000 Ισλανδοί με τις υπογραφές τους
. Παλαιστινίοι δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες με ανοιχτή επιστολή τους προς την EBU
Η συνέντευξη του ισραηλινού ηθοποιού-σταρ Itay Tiran, υποστηρικτή του κινήματος του μποϊκοτάζ, από την δημοσιογράφο Ravit Hecht της εφημερίδας Haaretz (05.09.2018):
"Το BDS είναι μία απολύτως νόμιμη μορφή αντίστασης. Κι αν θέλουμε να προωθήσουμε έναν ορισμένο τύπο συζήτησης που να μην είναι βίαιο, πρέπει να ενισχύσουμε τις φωνές αυτές, ακόμη κι αν είναι δύσκολο", λέει ο Itay Tiran που θεωρείται ευρέως ως ο νο1 ηθοποιός και σκηνοθέτης του Ισραήλ, σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα Haaretz λίγο πριν φύγει για τη Γερμανία.
"Πιστεύω πως μία κανονική αριστερά θα έπρεπε να υποστηρίξει το BDS", συνεχίζει. "Εξάλλου, το τι θα κάνει ο Παλαιστίνιος δεν ενδιαφέρει. 'Οταν πραγματοποιεί μία τρομοκρατική ενέργεια, αποκαλείται βίαιος και αιμοσταγής τρομοκράτης. Και όταν υποστηρίζει το BDS είναι ένας πολιτικός τρομοκράτης. Αν αυτό που οδηγεί τελικά σε μια λύση είναι μία μη-βίαιη πίεση, που ασκείται με τη μορφή του πολιτικού λόγου, τότε γιατί να μην την υποστηρίξουμε; Είναι μία ανθρωπιστική, αλλά και πρακτική προσέγγιση. Πιστεύω πως θα εμποδίσει τους μελλοντικούς πολέμους".
Ο Tiran, που είναι 38 ετών, και που οι αριστερές του δηλώσεις τράβηξαν στο παρελθόν την προσοχή, ήταν ανάμεσα στους πρώτους ισραηλινούς ανθρώπους του θεάτρου που υπέγραψαν το 2010 το κάλεσμα για μη συμμετοχή στο νέο πολιτιστικό κέντρο που είχε ανοίξει στο Ariel. Εγκαταλείπει μετά από 16 χρόνια το Θέατρο Cameri όπου ήταν ο βασικός ηθοποιός, και πάει να ενταχθεί στην ομάδα του Κρατικού Θεάτρου της Στουτγάρδης έχοντας ήδη παίξει και σκηνοθετήσει στη Γερμανία. Σχεδιάζει επίσης και μία σκηνοθεσία στο Burgtheater της Βιέννης. Πρόσφατα, του δόθηκε κι ένας ρόλος στην ταινία "Μία αράχνη στο διαδίκτυο", μία βελγο-ολλανδο-ισραηλινή συμπαραγωγή που σκηνοθέτησε ο Eran Riklis, με πρωταγωνιστές τους Ben Kingsley και Monica Belluci.
Σχετικά με την πολιτική κατάσταση στο Ισραήλ, δηλώνει: "Πιστεύω πως πιάσαμε πάτο με την δολοφονία του Rabin που διαμόρφωσε την παιδική μου πολιτική συνείδηση και το τελευταίο χτύπημα ήταν ο πόλεμος του 2014 στη Λωρίδα της Γάζας. Ανάμεσα στα δύο, υπήρξαν πολλά άλλα σημεία. Σηκώνεσαι το πρωϊ, πίνεις τον καφέ σου, διαβάζεις την εφημερίδα. Και διαβάζεις ένα άρθρο και λες: έφτασε λοιπόν η στιγμή που γίναμε φασίστες, ή όχι;"
"Είσαι μόνος και παίζεις ένα παιχνίδι, και σιγά σιγά συνειδητοποιείς πως το μόνο που κάνεις είναι να συνεχίζεις να θέτεις αυτό το ερώτημα και να παίζεις αυτό το παιχνίδι, χωρίς να αποφασίζεις".
Ωστόσο, ο Tiran επέμεινε ότι η πολιτική κατάσταση δεν ήταν ο κύριος λόγος που τον έκανε να εγκαταλείψει τη χώρα, κι ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του έναν "πολιτικό εξόριστο".
"Αν ο νόμος του Κράτους-'Εθνους είναι μία αναφορά βάσει της οποίας αναμετράς σε ποιό σημείο βρίσκεται η ισραηλινή κοινωνία, τότε ο νόμος είναι καθαρά ρατσιστικός και κατά της ισότητας. Είναι ένα νέο στάδιο στην εθνικιστική στροφή που έχουμε πάρει. Από την άλλη, λέω πως δεν είναι μόνο κακός. Γιατί; Επειδή βγάζει στην επιφάνεια ένα είδος συλλογικού υποσυνείδητου που πάντα υπήρξε εδώ."
"Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και ο λόγος πάνω στην ισότητα και τις αξίες, όλο αυτό ήταν η αυτο-λείανση μιας αποικιοκρατικής φανφαρόνικης ιδεοληψίας ενός πεφωτισμένου φιλελευθερισμού. Υπάρχουν άτομα που ανήκουν, όπως λένε, στην "κεντροαριστερά" και που πιστεύουν πως αν βάλουν και τη λέξη ισότητα στο νόμο όλα θα πάνε καλά. Δεν είμαι αυτής της άποψης. Και πράγματι, το δικαιολογημένο αντι-επιχείρημα της δεξιάς ήταν: Περιμένετε, υπάρχει ο Νόμος της Επιστροφής. Τι είναι αυτό στο νόμο του Κράτους-'Εθνους που σας τρελαίνει;"
Επομένως, λέτε πως ο σιωνισμός είναι ένας ρατσισμός, ούτως ή άλλως;
- Ναι.
Πως ο σιωνισμός είναι ένας αποικιοκρατισμός;
- Ναι, ακριβώς. Επομένως πρέπει όλοι μας να δούμε καθαρά την αλήθεια και να διαλέξουμε στρατόπεδο.
Ravit Hecht
Haaretz (05.09.2018)
Μτφ. Σ.Σ.
O Gideon Levy, δημοσιογράφος στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, γράφει για το διακύβευμα της καμπάνιας για το μποϊκοτάζ του Ισραήλ και τις επιτυχίες του κινήματος BDS
Haaretz (05.09.1952)
BDS Success Stories
Ο Gilad Erdan είναι από τις ωραίες ιστορίες του κινήματος του μποϊκοτάζ, της αποεπένδυσης και των κυρώσεων [Boycott, Divestment, Sanctions -BDS, σ.σ.], όπως και το υπουργείο των Στρατηγικών Υποθέσεων το οποίο διευθύνει. 'Οπως και ο νόμος κατά του μποϊκοτάζ. Κάθε ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που απελαύνεται από το Ισραήλ ή ανακρίνεται στο διεθνές αεροδρόμιο Ben Gurion είναι μια ωραία ιστορία του BDS. Η επιστολή της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης [EBU, σ.σ.] είναι ακόμη μια επιτυχία του παγκόσμιου κινήματος μποϊκοτάζ του Ισραήλ.
Καλύτερα κι από την Lana Del Rey που ακύρωσε την επισκεψή της, καλύτερα κι από τη SodaStream που μετέφερε το εργοστάσιό της από την Δυτική 'Οχθη στην έρημο του Negev, και καλύτερα κι από τα αποτελέσματα του πολιτιστικού, ακαδημαικού και οικονομικού μποϊκοτάζ, το BDS πέτυχε σε ένα διαφορετικό τομέα, χωρίς προσπάθεια και ίσως χωρίς να το θέλει. Υπονόμευσε το σημαντικότερο κεκτημένο της ισραηλινής δημόσιας διπλωματίας: την φιλελεύθερη και δημοκρατική εικόνα που παρουσιάζει το Ισραήλ στον κόσμο. Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση, ένας μη πολιτικός οργανισμός, είναι αυτή, μεταξύ άλλων, που περιέγραψε καλύτερα την έκταση της ζημιάς για το Ισραήλ. Ο οργανισμός συνέκρινε το Ισραήλ με την Ουκρανία και το Αζερμπαϊτζαν σε σχέση με τα μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν ώστε οι χώρες αυτές να υποδεχτούν τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision.
Η Ουκρανία και το Αζερμπαϊτζαν, που κανείς δεν τις θεωρεί σοβαρά δημοκρατίες, στο ίδιο σακί με το Ισραήλ. 'Ετσι βλέπουν το Ισραήλ οι διοργανωτές της Eurovision.
Ο διαγωνισμός τραγουδιού διεξήχθη δυό φορές στο παρελθόν στην Ιερουσαλήμ και κανείς δεν είχε διανοηθεί να θέσει όρους για να εγγυηθεί τις πολιτικές ελευθερίες των συμμετεχόντων. Τώρα, πρέπει να εγγυηθούμε, εκ των προτέρων και εγγράφως, κάτι που είναι αυτονόητο σε μια δημοκρατία: την ελευθερία εισόδου στη χώρα και την ελεύθερη κυκλοφορία για όποιον έρχεται να συμμετάσχει στον διαγωνισμό.
Στο Ισραήλ, όπως και στην Ουκρανία και το Αζερμπαϊτζαν, δεν είναι πια κάτι το αυτονόητο. 13 χρόνια μετά τη δημιουργία του, το BDS δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί μεγαλύτερο θρίαμβο.
Βέβαια, αυτό το πιστώνεται κυρίως η ισραηλινή κυβέρνηση που κήρυξε τον πόλεμο στο BDS, κι έτσι το βοήθησε πολύ. Με έναν αρχηγό σαν τον Erdan που εξανίσταται για την παρέμβαση στους "νόμους ενός δημοκρατικού κράτους" και δεν καταλαβαίνει πόσο τα λόγια του είναι γελοία, και με ένα υπουργείο που δεν είναι τίποτ' άλλο παρά μία διεθνής αστυνομία της σκέψης, η κυβέρνηση λέει στον κόσμο: το Ισραήλ δεν είναι αυτό που φαντάζεστε. Πιστέψατε για χρόνια ότι το Ισραήλ ήταν μία φιλελεύθερη δημοκρατία; Κλείσατε τα μάτια σας για όλα αυτά που συνέβαιναν στην πίσω αυλή του; Πιστέψατε ότι η κατοχή δεν ήταν συνδεδεμένη με το κράτος, ότι θα μπορούσε να διατηρηθεί σε μια δημοκρατία και να εξαφανιστεί έπειτα στιγμιαία; 'Οτι τουλάχιστον το κυρίαρχο Ισραήλ ανήκει στη Δύση; Ε, λοιπόν, κάνατε λάθος.
Η κυβέρνηση πέταξε τη μάσκα της. 'Οχι μόνο το BDS, αλλά και όλοι αυτοί που υποστηρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα θα πρέπει να της είναι ευγνώμονες. Ο πόλεμος κατά του BDS, ενός νόμιμου και μη βίαιου κινήματος, παρέσυρε το Ισραήλ σε ένα νέο πεδίο. Ο Omar Barghouti και οι συναδελφοί του μπορούν όλοι μαζί να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση και υπερηφάνεια. 'Αρχισαν να ξηλώνουν από το εσωτερικό του το καθεστώς του Ισραήλ. Καμία κυβέρνηση δεν έχει ένα υπουργείο των Στρατηγικών Υποθέσων που να κατασκοπεύει όσους ασκούν κριτική στο κράτος και στην κυβέρνηση σε ολόκληρο τον κόσμο και να φτιάχνει μαύρες λίστες για άτομα που τους απαγορεύεται να μπουν στη χώρα εξαιτίας του τρόπου τους να βλέπουν τον κόσμο και των πολιτικών τους δραστηριοτήτων.
Καμία δημοκρατία δεν ρωτάει στα σύνορα τους προσκεκλημένους της ποιές είναι οι απόψεις τους, ως προϋπόθεση για την εισοδό τους. Καμία δημοκρατία δεν ψάχνει στους υπολογιστές των επισκεπτών της και δεν ενδιαφέρεται για τον τρόπο ζωής τους όταν έρχονται και όταν φεύγουν. 'Ισως το κάνουν η Ουκρανία και το Αζερμπαϊτζαν, ίσως και η Τουρκία και η Ρωσία.
Θα μπορούσαμε, θα έπρεπε, να είχαμε συζητήσει και πιο παλιά για το αν το Ισραήλ αξίζει να θεωρηθεί σαν μια δημοκρατία εξαιτίας της κατοχής. Αλλά τώρα το Ισραήλ πέρασε τη γραμμή. Δεν έσβησε μόνο την Πράσινη Γραμμή, ξεκίνησε τις προσαρτήσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας προοδευτικής μετατόπισης του καθεστώτος προς τα δυτικά της Δυτικής Όχθης.
Η σικ βιτρίνα του κράτους με τα λαμπερά νέον και το απαστράπτων σελοφάν της ελευθερίας και της ισότητας, με τους άραβες βουλευτές και φαρμακοποιούς, ανοιχτή στους ομοφυλόφιλους, με την έντονη νυχτερινή ζωή και όλες τις άλλες αστραφτερές πλευρές της, αρχίζει να ραγίζει. Οι διοργανωτές της Eurovision το βλέπουν και το αναγνωρίζουν.
Gideon Levy
για την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz (05.09.1952)
Μετάφραση (Σ.Σ.) και αναδημοσίευση από το γαλλικό σάιτ AURDIP (Ένωση ακαδημαϊκών για τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου στην Παλαιστίνη)
Το κάλεσμα για μποϊκοτάζ και η λίστα με τις υπογραφές των 140 καλλιτεχνών από όλη την Ευρώπη (και το Ισραήλ)
Στο Guardian (07.09.2018)
We, the undersigned artists from Europe and beyond, support the heartfelt appeal from Palestinian artists to boycott the Eurovision Song Contest 2019 hosted by Israel. Until Palestinians can enjoy freedom, justice and equal rights, there should be no business-as-usual with the state that is denying them their basic rights.
On 14 May, days after Israel's Eurovision win, the Israeli army killed 62 unarmed Palestinian protesters in Gaza, including six children, and injured hundreds, most with live ammunition. Amnesty International has condemned Israel's shoot-to-kill-or-maim policy and Human Rights Watch described the killings as "unlawful and calculated".
Eurovision 2019 should be boycotted if it is hosted by Israel while it continues its grave, decades-old violations of Palestinian human rights. We understand that the European Broadcasting Union is demanding that Israel finds a "non-divisive" location for the 2019 Eurovision. It should cancel Israel's hosting of the contest altogether and move it to another country with a better human rights record. Injustice divides, while the pursuit of dignity and human rights unites.
L-FRESH The LION, musician, Eurovision 2018 national judge (Australia)
Helen Razer, broadcaster, writer (Australia)
Candy Bowers, actor, writer, theatre director (Australia)
Blak Douglas, artist (Australia)
Nick Seymour, musician, producer (Australia)
DAAN, musician, songwriter (Belgium)
Daan Hugaert, actor (Belgium)
Alain Platel, choreographer, theatre director (Belgium)
Marijke Pinoy, actor (Belgium)
Code Rouge, band (Belgium)
DJ Murdock, DJ (Belgium)
Helmut Lotti, singer (Belgium)
Raymond Van het Groenewoud, musician (Belgium)
Stef Kamil Carlens, musician, composer (Belgium)
Charles Ducal, poet, writer (Belgium)
Fikry El Azzouzi, novelist, playwright (Belgium)
Erik Vlaminck, novelist, playwright (Belgium)
Rachida Lamrabet, writer (Belgium)
Slongs Dievanongs, musician (Belgium)
Chokri Ben Chikha, actor, theatre director (Belgium)
Yann Martel, novelist (Canada)
Karina Willumsen, musician, composer (Denmark)
Kirsten Thorup, novelist, poet (Denmark)
Arne Würgler, musician (Denmark)
Jesper Christensen, actor (Denmark)
Tove Bornhoeft, actor, theatre director (Denmark)
Anne Marie Helger, actor (Denmark)
Tina Enghoff, visual artist (Denmark)
Nassim Al Dogom, musician (Denmark)
Patchanka, band (Denmark)
Raske Penge, songwriter, singer (Denmark)
Oktoberkoret, choir (Denmark)
Nils Vest, film director (Denmark)
Britta Lillesoe, actor (Denmark)
Kaija Kärkinen, singer, Eurovision 1991 finalist (Finland)
Kyösti Laihi, musician, Eurovision 1988 finalist (Finland)
Kimmo Pohjonen, musician (Finland)
Paleface, musician (Finland)
Manuela Bosco, actor, novelist, artist (Finland)
Noora Dadu, actor (Finland)
Pirjo Honkasalo, film-maker (Finland)
Ria Kataja, actor (Finland)
Tommi Korpela, actor (Finland)
Krista Kosonen, actor (Finland)
Elsa Saisio, actor (Finland)
Martti Suosalo, actor, singer (Finland)
Virpi Suutari, film director (Finland)
Aki Kaurismäki, film director, screenwriter (Finland)
Pekka Strang, actor, artistic director (Finland)
HK, singer (France)
Dominique Grange, singer (France)
Imhotep, DJ, producer (France)
Francesca Solleville, singer (France)
Elli Medeiros, singer, actor (France)
Mouss & Hakim, band (France)
Alain Guiraudie, film director, screenwriter (France)
Tardi, comics artist (France)
Gérard Mordillat, novelist, filmmaker (France)
Eyal Sivan, film-maker (France)
Rémo Gary, singer (France)
Dominique Delahaye, novelist, musician (France)
Philippe Delaigue, author, theatre director (France)
Michel Kemper, online newspaper editor-in-chief (France)
Michèle Bernard, singer-songwriter (France)
Gérard Morel, theatre actor, director, singer (France)
Daði Freyr, musician, Eurovision 2017 national selection finalist (Iceland)
Hildur Kristín Stefánsdóttir, musician, Eurovision 2017 national selection finalist (Iceland)
Mike Murphy, broadcaster, eight-time Eurovision commentator (Ireland)
Mary Black, singer (Ireland)
Christy Moore, singer, musician (Ireland)
Charlie McGettigan, musician, songwriter, Eurovision 1994 winner (Ireland)
Mary Coughlan, singer (Ireland)
Luka Bloom, singer (Ireland)
Robert Ballagh, artist, Riverdance set designer (Ireland)
Aviad Albert, musician (Israel)
Michal Sapir, musician, writer (Israel)
Ohal Grietzer, musician (Israel)
Yonatan Shapira, musician (Israel)
Danielle Ravitzki, musician, visual artist (Israel)
David Opp, artist (Israel)
Assalti Frontali, band (Italy)
Radiodervish, band (Italy)
Moni Ovadia, actor, singer, playwright (Italy)
Vauro, journalist, cartoonist (Italy)
Pinko Tomažič Partisan Choir, choir (Italy)
Jorit, street artist (Italy)
Marthe Valle, singer (Norway)
Mari Boine, musician, composer (Norway)
Aslak Heika Hætta Bjørn, singer (Norway)
Nils Petter Molvær, musician, composer (Norway)
Moddi, singer (Norway)
Jørn Simen Øverli, singer (Norway)
Nosizwe, musician, actor (Norway)
Bugge Wesseltoft, musician, composer (Norway)
Lars Klevstrand, musician, composer, actor (Norway)
Trond Ingebretsen, musician (Norway)
José Mário Branco, musician, composer (Portugal)
Francisco Fanhais, singer (Portugal)
Tiago Rodrigues, artistic director, Portuguese national theatre (Portugal)
Patrícia Portela, playwright, author (Portugal)
Chullage, musician (Portugal)
António Pedro Vasconcelos, film director (Portugal)
José Luis Peixoto, novelist (Portugal)
N'toko, musician (Slovenia)
ŽPZ Kombinat, choir (Slovenia)
Lluís Llach, composer, singer-songwriter (Spanish state)
Marinah, singer (Spanish state)
Riot Propaganda, band (Spanish state)
Fermin Muguruza, musician (Spanish state)
Kase.O, musician (Spanish state)
Soweto, band (Spanish state)
Itaca Band, band (Spanish state)
Tremenda Jauría, band (Spanish state)
Teresa Aranguren, journalist (Spanish state)
Julio Perez del Campo, film director (Spanish state)
Nicky Triphook, singer (Spanish state)
Pau Alabajos, singer-songwriter (Spanish state)
Mafalda, band (Spanish state)
Zoo, band (Spanish state)
Smoking Souls, band (Spanish state)
Olof Dreijer, DJ, producer (Sweden)
Karin Dreijer, singer, producer (Sweden)
Dror Feiler, musician, composer (Sweden)
Michel Bühler, singer, playwright, novelist (Switzerland)
Wolf Alice, band (UK)
Carmen Callil, publisher, writer (UK)
Julie Christie, actor (UK)
Caryl Churchill, playwright (UK)
Brian Eno, composer, producer (UK)
AL Kennedy, writer (UK)
Peter Kosminsky, writer, film director (UK)
Paul Laverty, scriptwriter (UK)
Mike Leigh, writer, film and theatre director (UK)
Ken Loach, film director (UK)
Alexei Sayle, writer, comedian (UK)
Roger Waters, musician (UK)
Penny Woolcock, film-maker, opera director (UK)
Leon Rosselson, songwriter (UK)
Sabrina Mahfouz, writer, poet (UK)
Eve Ensler, playwright (US)
Alia Shawkat, actor (US)
