Αλέξανδρος Βρεττάκος
Η μαύρη πηγή της Αλεξίας
ΤA ΟΡΥΧΕΙΑ του λιγνίτη σιγά – σιγά κατάπιαν το χωριό που τελικά μεταφέρθηκε και τα σκυλιά εγκαταλείφθηκαν να φυλάνε τα άδεια σπίτια. Ο τόπος κατέληξε μια χωματερή αδέσποτων ψυχών. Όταν πήγα να φωτογραφίσω στην Μαυροπηγή, συνάντησα μια κοπέλα που τάιζε σκυλιά, πολλά σκυλιά. Μου έκανε εντύπωση η στοργή και η τρυφερότητα με την οποία τα φερόταν. Μοιραζόταν το ίδιο σε όλα. Είχε μια μόνιμη ανησυχία για τα μικρά και τα άρρωστα. Τότε γνωρίστηκα με την Αλεξία και την ανοιχτή πληγή της Μαυροπηγής.
Η Αλεξία καθημερινά επισκέπτεται το χωριό για να ταΐσει, να μεταφέρει τα άρρωστα σκυλιά στον γιατρό, να φροντίσει για τα καταλύματά τους, να τους δώσει τα φάρμακά τους και να τα χωρίσει με τα χάδια της, όταν μαλώνουν. Η Μαυροπηγή δεν έχει απλά κάποια σκυλιά. Έχει επτά πολυπληθείς αγέλες σε επτά διαφορετικές γειτονιές. Για να επιβιώσουν απαιτείται 20 κιλά τροφή και 50 λίτρα νερό καθημερινά. Τους τελευταίους τρεις μήνες η ΔΕΗ γκρέμισε το ένα μετά το άλλο σχεδόν όλα τα σπίτια του χωριού. Η Αλεξία έπρεπε να μεταφέρει τα σκυλιά κάθε τόσο σε άλλα σπίτια δημιουργώντας καινούργιες φωλιές. Τελικά, επέζησαν επτά από αυτά, όσα και οι αγέλες των σκυλιών. Δεν υπάρχει πλέον χωριό, δεν υπάρχουν δρόμοι και όταν βρέχει τα πάντα βουλιάζουν στη λάσπη. Η ίδια λέει ότι δεν μπορεί να εγκαταλείψει τα σκυλιά στην τύχη τους. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει ακόμη. Η ιστορία της Αλεξίας δεν τελειώνει για μένα εδώ. Θα συνεχίσω να παρακολουθώ, να στηρίζω, να διδάσκομαι.
Αλέξανδρος Βρεττάκος
