ΗΠΑ. Σαρωτικές νίκες Ριζοσπαστών και Σοσιαλιστών στις ενδιάμεσες εκλογές!
Οι νέοι ψήφισαν μαζικά
Γιώργος Μητραλιάς
Mediapart - blog - 09.11.2022
Τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου για το αποτέλεσμα των ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ δεν έχουν άδικο: Ναι, το πολυαναμενόμενο τσουνάμι των Ρεπουμπλικανών δεν πραγματοποιήθηκε. Και οι Δημοκρατικοί άντεξαν πολύ καλύτερα απ' ό,τι ήλπιζαν. Ο λόγος για όλες αυτές τις μεγάλες εκπλήξεις αρχίζει να διαφαίνεται: Οι νέοι, σπάζοντας μια παράδοση δεκαετιών, πήγαν μαζικά να ψηφίσουν. Και επιπλέον, ψήφισαν μαζικά τους Δημοκρατικούς. Αλλά, προσέξτε: για τους Δημοκρατικούς και όχι για τον Μπάιντεν, του οποίου η δημοτικότητα συνεχίζει να πέφτει κατακόρυφα σύμφωνα με όλες τις έρευνες, ακόμη και με τα exit polls.
Στην πραγματικότητα, τα exit polls αποκαλύπτουν ότι αν δεν υπήρχε η ψήφος των Αμερικανών 18-29 ετών, το εκλογικό αποτέλεσμα θα είχε επιβεβαιώσει πλήρως τις προβλέψεις για "ρεπουμπλικανικό τσουνάμι". Και ιδού το γιατί και το πώς σύμφωνα με ένα exit poll του CNN:
Οι ψηφοφόροι άνω των 65 ετών έδωσαν στους Ρεπουμπλικάνους προβάδισμα 13 μονάδων. Εκείνοι που ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 45-64 ετών έδωσαν επίσης στους Ρεπουμπλικάνους προβάδισμα 11 ποσοστιαίων μονάδων. Από την άλλη πλευρά, οι ψηφοφόροι ηλικίας 30-44 ετών έδωσαν στους Δημοκρατικούς ένα πολύ μικρό προβάδισμα 2 μονάδων. Όμως, οι πολύ νέοι 18-29 ετών έκαναν τη διαφορά, δίνοντας στους Δημοκρατικούς πλεονέκτημα ... 28 μονάδων! Εν ολίγοις, η "Γενιά Ζ", δηλαδή οι νέοι που γεννήθηκαν περίπου από το 1997 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2010, έκαναν μια πολύ θεαματική είσοδο στην πολιτική ζωή της χώρας!
Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι πρώτοι που επωφελήθηκαν από την ψήφο αυτών των νέων ήταν οι πιο αριστεροί Δημοκρατικοί. Ειδικά εκείνοι που αποτελούν "The Squad" (Απόσπασμα), την ομάδα των ριζοσπαστών και σοσιαλιστών βουλευτών και βουλευτριών που δημιουργήθηκε στη διάρκεια της πρώτης προεδρικής εκστρατείας του γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς. Τώρα επανεξελέγησαν με σαρωτικές νίκες. Η πιο γνωστή, η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ στη Νέα Υόρκη, επανεξελέγη με 70,6% των ψήφων. Η Ρασίντα Τλαϊμπ, παλαιστινιακής καταγωγής, τα πήγε ακόμα καλύτερα στο Μίσιγκαν με 73,7%. Η εξαιρετικά ριζοσπαστική Ιλχάν Ομάρ, σομαλικής καταγωγής, στη Μινεσότα με 75,2%. Ο Αφροαμερικανός Τζαμάαλ Μπάουμαν με 65,4 στη Νέα Υόρκη. Η αφροαμερικανίδα νοσοκόμα Κόρι Μπους με 72,8% στο Μιζούρι. Και η Αφροαμερικανίδα Αγιάνα Πρίσλεϋ με ...84,5% στη Μασαχουσέτη!
Την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες, λίγες μόνο ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, δεν είναι δυνατόν να έχουμε μια οριστική εικόνα για τις υπόλοιπες εκλογικές επιτυχίες των ριζοσπαστών υποψηφίων που πρόσκεινται στο Δημοκρατικό Κόμμα. Ωστόσο, μπορούμε να αναφέρουμε την περίπτωση της Αφροαμερικανίδας Σάμερ Λι (Summer Lee), που δημιούργησε την έκπληξη στην Πενσυλβάνια, κερδίζοντας τον Ρεπουμπλικανό απερχόμενο βουλευτή με 55,7% των ψήφων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το (διαβόητο) και πολύ δεξιό λόμπι AIPAC (American Israel Public Affairs Committee) προκάλεσε αίσθηση υποστηρίζοντας, σύμφωνα με το Jewish Telegraphic Agency, την εκστρατεία του Ρεπουμπλικάνου αντιπάλου της Σάμερ Λι με περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια. Το AIPAC αιτιολόγησε την κίνησή του με τα εξής λόγια: "Είμαστε κατά της Σάμερ Λι λόγω των επικίνδυνων απόψεών της για τη συμμαχία ΗΠΑ-Ισραήλ".
Σύμφωνα με ορισμένα αμερικανικά ΜΜΕ, η Σάμερ Λι θα ενταχθεί στην "Squad"...
Μαζί με την Squad και πέρα απ' αυτήν
Natalie Shure
Jacobin Magazine - 14.02.2022
[...] Το πραγματικό πρόβλημα με την Squad μπορεί να μην είναι ότι δεν λογοδοτεί επαρκώς στην Αριστερά, αλλά ότι δεν υπάρχει ακόμα μεγάλη Αριστερά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχουν μόνο έξι εκπρόσωποί της στο Κογκρέσο και, συνεπώς, δεν υπάρχουν πολλοί από εμάς για να φουντώσουμε τη φλόγα της ταξικής πάλης στους χώρους εργασίας και στις κοινότητές μας.
Όπως μου το έθεσε το οργανωτικό στέλεχος των Teamster [το μεγαλύτερο συνδικάτο οδηγών φορτηγών της Αμερικής που εκπροσωπεί και διάφορες άλλες κατηγορίες εργαζομένων - σ.σ.] και συνεργάτης του Jacobin Dustin Guastella: "Δεδομένου του σχετικά χαμηλού επιπέδου πολιτικής και πολιτικής οργάνωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν υπάρχει κανένα μυστικό, κανένα άλλο είδος πολιτικής που θα μπορούσαμε να επιλέξουμε. Τα μόνα επιτυχημένα μαζικά κοινωνικά κινήματα σε αυτή τη χώρα -όπως το εργατικό κίνημα και το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα- μπόρεσαν να εδραιώσουν τη δύναμή τους όταν υποστηρικτικές πλειοψηφίες έλεγχαν το Κογκρέσο".
Αλλά δεν βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο. Και δεν θα το πλησιάσουμε χωρίς μια ευρύτερη στρατηγική. Κάθε δημοκρατικός σοσιαλιστής στη Βουλή των Αντιπροσώπων εκπροσωπεί μέχρι στιγμής μια καταγάλανη αστική περιφέρεια γεμάτη με νέους, μορφωμένους επαγγελματίες - την ίδια δημογραφική ομάδα πέρα από την οποία η αναγεννημένη αριστερά αγωνίζεται να επεκταθεί από το 2016 - οι οποίοι δεν χρειάστηκαν μεγάλη πειθώ για να εκδιώξουν όποιον μετριοπαθή δεινόσαυρο βρισκόταν προηγουμένως στην εξουσία. Φυσικά, η πριμοδότηση αριστερών Δημοκρατικών και το φλερτ με τη βάση των επαγγελματιών που υποβαθμίζονται έχει αποφέρει επιτυχία. Η Squad έχει μετατοπίσει το πολιτικό τοπίο, αλλά η κατάκτηση καθολικών κοινωνικών προγραμμάτων θα συμβεί μόνο με ένα ευρύ κίνημα της εργατικής τάξης, και οι ανεξάρτητοι επαγγελματίες με συνδρομές στο Jacobin απλά δεν αρκούν. Είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι η απλή αποκόλληση τμημάτων της βάσης των Δημοκρατικών είναι μια στρατηγική με επικείμενα όρια, και σχεδόν όλα τα χαμηλά κρεμασμένα φρούτα έχουν ήδη συγκομιστεί.
Τελικά, η AOC και η Squad φαίνεται να έχουν δικαιώσει επιχειρήματα όπως αυτό που ο Levitz διατύπωσε στη Νέα Υόρκη - έκαναν την εξεγερτική προοδευτική πολιτική πιο δημοφιλή στο Δημοκρατικό Κόμμα, συνδυάζοντας εκκλήσεις που βασίζονται στην ταυτότητα με μια ισχυρή ταξική ανάλυση που έσπρωξε πολλούς φιλελεύθερους προς τα αριστερά. Αλλά υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι κατάφεραν να επεκτείνουν τη βάση τους πέρα από αυτό.
Με άλλα λόγια, η αισιοδοξία ότι η Squad θα μπορούσε να αποτελέσει μια εναλλακτική πορεία προς την κατεύθυνση μιας οικουμενικότητας τύπου Bernie βασιζόταν σε μια υπόθεση που, μέχρι στιγμής, δεν έχει αποδειχθεί αληθινή. Η εκλογική πρόκληση της Αριστεράς δεν είναι να βρει πώς να μαζέψει περισσότερες ψήφους σε βαθιά μπλε περιφέρειες, αλλά σε μωβ και κόκκινες, κάτι που μόνο ο πρώτος προεκλογικός αγώνας του Sanders φάνηκε να υπόσχεται. Το αν οι δεσμοί της ομάδας με τους δημοκρατικούς σοσιαλιστές θα γίνουν ισχυρότεροι ή ασθενέστεροι με την πάροδο του χρόνου εξαρτάται από την ικανότητά μας να αξιοποιήσουμε αυτή τη μαγεία του Bernie του 2016 που γοήτευσε τη νεαρή Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, μαζί με τόσους άλλους από εμάς σε όλη τη χώρα.
Η AOC βοήθησε κάποτε να αναζωογονηθεί το κίνημά μας, σε μια κομβική στιγμή που η Αριστερά το είχε πραγματικά ανάγκη. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι εκεί και στην επόμενη μεγάλη μάχη.
