Μια γέφυρα για να σταματήσουν οι πνιγμοί στη Μεσόγειο.
Ο "επιθετικός ανθρωπισμός" του Philipp Ruch και του Κέντρου Για την Πολιτική Ομορφιά (ZPS)
Οι Γερμανοί έχουν ιδέες. Μετά το "Atlantropa" (1928) του γερμανού μηχανικού Herman Sörgel που σχεδίαζε με ειρηνιστικό σκεπτικό να ενώσει την Ευρώπη με την Αφρική μέσω ενός τεράστιου φράγματος στο στενό του Γιβραλτάρ το οποίο θα άδειαζε τη Μεσόγειο θάλασσα, ακολούθησε τώρα το φαινομενικά πιο "ρεαλιστικό", αλλά στην πράξη όχι λιγότερο ουτοπικό σχέδιο του Κέντρου για την Πολιτική Ομορφιά που εμπνεύστηκε ο γερμανός καλλιτέχνης Philipp Ruch για τη δημιουργία μιας γέφυρας ανάμεσα στις δύο ηπείρους. Συνδέοντας το Agrigento της νότιας Σικελίας με το λιμάνι Al Huwariyah της Τυνισίας, η γέφυρα αυτή στοχεύει στο να εξασφαλίσει την ελεύθερη διέλευση των προσφύγων, βάζοντας ένα τέλος στους πνιγμούς και στο δουλεμπόριο. Πρόκειται για την πιο πρόσφατη, και σίγουρα την πιο θεαματική, από μια σειρά δράσεων που ξεκίνησαν το 2010, δύο χρόνια αφότου ο Philipp Ruch έσκισε την κάρτα μέλους του SPD. Κάνοντας δική της τη ρήση του Πλάτωνα "τα μεγάλα έργα μοιάζουν εύκολα, αλλά το ωραίο είναι και το δύσκολο" (Πολιτεία), η ομάδα προχώρησε άμεσα και στην πραγματοποίηση ένος άλλου, παράλληλου, εγχειρήματος. Με την επίσημη υποστήριξη της αυστριακής κυβέρνησης, άρχισε τη μαζική κατασκευή "πλατφόρμων διάσωσης" χωρητικότητας 60 "ναυαγών", τις οποίες και θα τοποθετήσει στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου. Μέχρι να βρεθούν τα χρήματα για τη γέφυρα (το κόστος της υπολογίζεται στα 230 δισ. ευρώ), να εκπονηθούν οι μελέτες και να ξεκινήσει το έργο, το οποίο σύμφωνα με το ZPS θα μπορούσε να ολοκληρωθεί γύρω στο 2030, η ομάδα έθεσε στον εαυτό της το κάπως πιο ρεαλιστικό στόχο της κατασκευής 1.000 πλατφόρμων δίασωσης, το οποίο και θεωρεί σαν ένα "μνημιώδες σύμβολο του 21ου αι."
"Το Κέντρο για την Πολιτική Ομορφιά (Zentrum für Politische Schönheit - ZPS) είναι ένα τάγμα εφόδου που στόχο έχει την επικράτηση της ηθικής ομορφιάς, της πολιτικής ποίησης και της ανθρώπινης μεγαλοψυχίας, έχοντας βγάλει τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος. Βασική μας πεποίθηση είναι πως η μνήμη του Ολοκαυτώματος θα ακυρωθεί από την επανάληψη της πολιτικής απάθειας, από τη μη αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα κι από τη δειλία.
Το ZPS είναι μία από τις πιο καινοτόμες θερμοκοιτίδες της πολιτικής καλλιτεχνικής δράσης στη Γερμανία και υποστηρίζει μία ριζικά καινούργια μορφή Θεάτρου : η Τέχνη πρέπει να πονάει, να εκνευρίζει και να αντιστέκεται. Με μια λέξη, να λειτουργεί σαν ένας επιθετικός ανθρωπισμός."
