Shireen Abu Akleh: Η δολοφονία μιας δημοσιογράφου-συμβόλου των Παλαιστινίων και των Αράβων
Είναι το αίμα της εμβληματικής δημοσιογράφου πιο κόκκινο από το αίμα των ανώνυμων Παλαιστινίων;
Gideon Levy
Haaretz - 11.05.2022 (Αναδημοσίευση από το Τυνησιακό σάιτ Leaders)
"Ο σχετικός αποτροπιασμός που εκφράστηκε με τη δολοφονία της Shireen Abu Akleh είναι δικαιολογημένος και αναγκαίος. Είναι επίσης καθυστερημένος και ηθικολογικός. Τώρα συγκλονιστήκατε; Το αίμα μιας διάσημης δημοσιογράφου, ανεξάρτητα από το θάρρος και την εμπειρία της - που τα διέθετε και τα δύο - δεν είναι πιο κόκκινο από το αίμα μιας ανώνυμης μαθήτριας λυκείου που επέστρεφε στο σπίτι της μέσα σε ένα ταξί γεμάτο γυναίκες στην ίδια αυτή πόλη της Τζενίν πριν από ένα μήνα, όταν σκοτώθηκε από πυρά Ισραηλινών στρατιωτών. Έτσι σκοτώθηκε η Hanan Khadour.
Κι εδώ πάλι, ο στρατιωτικός εκπρόσωπος προσπάθησε να σπείρει αμφιβολίες για την ταυτότητα των δραστών: "Το θέμα εξετάζεται". Πέρασε ένας μήνας, και αυτή η "εξέταση" δεν απέδωσε τίποτα, και δεν θα αποδώσει ποτέ τίποτα, αλλά οι αμφιβολίες είχαν ριζώσει και φυτρώσει στα ισραηλινά χωράφια της άρνησης και της καταστολής, όπου κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για την τύχη ενός 19χρονου Παλαιστίνιου κοριτσιού, και όπου η νεκρή συνείδηση της χώρας φιμώνεται για άλλη μια φορά. Υπάρχει έστω ένα έγκλημα που διέπραξε ο στρατός για το οποίο η Δεξιά και το κατεστημένο θα αναλάβουν ποτέ την ευθύνη; 'Εστω ένα;
Την περασμένη Κυριακή, ένας λιγότερο γνωστός δημοσιογράφος, ο Basel al-Adra, δέχτηκε επίθεση από ισραηλινούς στρατιώτες στους λόφους νότια της Χεβρώνας και κανείς δεν νοιάστηκε. Και πριν από λίγες ημέρες, δύο Ισραηλινοί που είχαν επιτεθεί σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα τον περασμένο Μάιο καταδικάστηκαν σε 22 μήνες φυλάκιση. Ποια τιμωρία θα επιβληθεί στους στρατιώτες που σκότωσαν την Abu Akleh; Και ποια τιμωρία επιβλήθηκε σε εκείνους που αποφάσισαν και πραγματοποίησαν τον απεχθή βομβαρδισμό των γραφείων του Associated Press στη Γάζα κατά τη διάρκεια των περσινών συγκρούσεων; Πλήρωσε κανείς για αυτό το έγκλημα; Και τι να περιμένουμε για τους 13 δημοσιογράφους που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα το 2014; Αλλά και για το ιατρικό προσωπικό που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στα σύνορα της Γάζας, μεταξύ αυτών και η 21χρονη Razan al-Najjar, η οποία πυροβολήθηκε από στρατιώτες ενώ φορούσε τη λευκή στολή της νοσοκόμας; Κανείς δεν τιμωρήθηκε. Τέτοια πράγματα θα καλύπτονται πάντα από ένα σύννεφο αυτόματης ασυλίας και τυφλής ανοχής για το στρατό και το καθεστώς λατρείας για τους στρατιώτες του.
Ακόμα και αν βρεθεί η ισραηλινή σφαίρα που σκότωσε την Abu Akleh, ακόμα και αν βρεθούν φωτογραφίες που να δείχνουν το πρόσωπο του δράστη, οι Ισραηλινοί θα τον αντιμετωπίσουν σαν ήρωα υπεράνω υποψίας. Μπαίνεις στον πειρασμό να γράψεις ότι αν πρόκειται να σκοτωθούν αθώοι Παλαιστίνιοι από Ισραηλινούς στρατιώτες, είναι καλύτερα να είναι γνωστοί και να έχουν αμερικανικά διαβατήρια, όπως η Abu Akleh. Τουλάχιστον το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ θα εκφράσει κάποια -αλλά όχι υπερβολική- δυσαρέσκεια για την παράλογη δολοφονία ενός υπηκόου του από τους στρατιώτες μιας συμμαχικής χώρας.
Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν ήταν ακόμη γνωστό ποιος σκότωσε την Abu Akleh. Αυτό είναι το κατόρθωμα της ισραηλινής προπαγάνδας: να σπέρνει την αμφιβολία, την οποία οι Ισραηλινοί σπεύδουν να αποδεχθούν ως γεγονός και δικαιολογία, ενώ ο κόσμος δεν τους πιστεύει και συνήθως έχει δίκιο. Όταν ο μικρός Παλαιστίνιος Mohammed al-Dura σκοτώθηκε το 2000, η ισραηλινή προπαγάνδα προσπάθησε επίσης να θολώσει την ταυτότητα των δολοφόνων του, δεν απέδειξε ποτέ τους ισχυρισμούς της και κανείς δεν την πίστεψε. Η εμπειρία του παρελθόντος δείχνει ότι οι στρατιώτες που σκότωσαν τη νεαρή γυναίκα σε ένα ταξί είναι οι ίδιοι που θα μπορούσαν να σκοτώσουν μία δημοσιογράφο. Είναι το ίδιο πνεύμα: έχουν το ελεύθερο να πυροβολούν όπως θέλουν. Εκείνοι που δεν τιμωρήθηκαν για τη δολοφονία της Hanan συνέχισαν με τη Shireen.
Αλλά το έγκλημα αρχίζει πολύ πριν από τους πυροβολισμούς. Το έγκλημα αρχίζει με τις επιδρομές που πραγματοποιούνται κάθε νύχτα σε κάθε πόλη, καταυλισμό προσφύγων, χωριό και υπνοδωμάτιο στη Δυτική Όχθη, όταν είναι απαραίτητο, αλλά κυρίως όταν δεν είναι απαραίτητο. Οι πολεμικοί ανταποκριτές θα λένε πάντα ότι αυτό έγινε για να "συλληφθούν ύποπτοι", χωρίς να διευκρινίζουν για ποιους υπόπτους πρόκειται και γιατί είναι ύποπτοι, και η αντίσταση σε αυτές τις εισβολές θα θεωρείται πάντα "παραβίαση της τάξης" - της τάξης όπου ο στρατός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, και σίγουρα όχι να προβάλλουν αντίσταση.
Η Abu Akleh πέθανε σαν ηρωίδα, κάνοντας τη δουλειά της. Ήταν μία δημοσιογράφος πιο γενναία από όλους τους Ισραηλινούς δημοσιογράφους μαζί. Πήγε στην Τζενίν, και σε πολλά άλλα κατεχόμενα μέρη, όπου αυτοί σπάνια έχουν πάει, αν όχι ποτέ, και τώρα θα πρέπει να σκύψουν το κεφάλι σε ένδειξη σεβασμού και πένθους. Θα έπρεπε επίσης να σταματήσουν να διαδίδουν την προπαγάνδα του στρατού και της κυβέρνησης σχετικά με την ταυτότητα των δολοφόνων της. Μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, το πρώτο λογικό συμπέρασμα πρέπει να είναι: ο ισραηλινός στρατός σκότωσε τη Shireen Abu Akleh".
