Οι πελάτες των οίκων ανοχής
Δίπλα στο γραφείο μου υπάρχει ένα κουτί στο οποίο συλλέγω τις κακές αναμνήσεις. 'Οποτε με κάποιο φλας μπακ μού έρχονται στο μυαλό "απρόσκλητες σκέψεις", τις σημειώνω σε ένα κομμάτι χαρτί το οποίο ρίχνω στο κουτί και μετά κλείνω το καπάκι. Το κουτί είναι αρκετά γεμάτο. Σήμερα ανέσυρα πολλά χαρτάκια επειδή ήθελα να γράψω ένα κείμενο για τους πελάτες. Και ναι, χρησιμοποιώ τη λέξη "Freier" - [στα γερμανικά, ο πελάτης της πορνείας λέγεται "Freier", δηλαδή ελεύθερος] - όπως στην έκφραση "πατώντας στα πόδια των ελεύθερων" που σημαίνει ψάχνω για γυναίκα, ένας ευφημισμός για τη σεξουαλική κακοποίηση, γι' αυτό που κάνουν οι πελάτες στην πορνεία και ένα από τα πολλά παραδείγματα αυτών που βιώνουμε σε μια κοινωνία που αποδέχεται, νομιμοποιεί και υποβαθμίζει τη σεξουαλική βία κατά των γυναικών. Χρησιμοποιώ έτσι κι αλλιώς τον όρο "πελάτες" ["Kunden" με τη γενική έννοια] ελλείψει εναλλακτικών λύσεων, επειδή έτσι τους αποκαλούν και οι πόρνες, και ναι, σίγουρα μπορεί να διακρίνει κανείς μία υποτιμητική χροιά σε αυτόν τον όρο. Δεν λέω σκόπιμα "αγοραστής του σεξ" επειδή στην πορνεία δεν υπάρχει σεξ που μεταβιβάζεται από τον "εργαζόμενο του σεξ" στον "αγοραστή του σεξ" και παραδίδεται στο ταμείο. Περιέργως, πολύ σπάνια γίνεται αναφορά στα άτομα που ασκούν αυτή τη βία· το θέμα της πορνείας αφορά γενικά τις γυναίκες στις οποίες "επιτρέπεται" να την ασκούν. 'Επειτα, ακούω συνέχεια να γίνεται λόγος για όλες εκείνες τις "πόρνες που είναι καλές, συμπαθητικές και με αυτοπεποίθηση" που όλο και κάποιος γνωρίζει, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα, γιατί γνωρίζω κι εγώ κάποιες που εργάζονται υπό το καθεστώς του Hartz IV [αντιδημοφιλής μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας στη Γερμανία -σ.σ.] "καλές, συμπαθητικές και με αυτοπεποίθηση", κάτι που δεν με εμποδίζει να απορρίπτω το σύστημα Hartz IV. Η απόρριψη της πορνείας δεν σημαίνει απόρριψη των γυναικών που επιδίδονται στην πορνεία, αλλά κατανόηση του συστήματος της πορνείας - ενός συστήματος που οι πελάτες καθιερώνουν - μέσα από τη ζήτησή τους.
Τις προάλλες, με ρώτησαν πώς αναγνωρίζεται ένας πελάτης και αναγκάστηκα να παραδεχτώ ότι αν δεν βρίσκεται μπροστά σου σε κάποιο πορνείο ανεμίζοντας ένα χαρτονόμισμα, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. 'Οχι, ούτε κι εγώ δεν αναγνωρίζω παραέξω τους πελάτες, ακόμη και μετά από 10 χρόνια στην πορνεία. Αυτό συμβαίνει επειδή, όπως ακούτε τόσο συχνά, είναι πραγματικά "φυσιολογικοί άντρες", κάτι που δεν είναι απαραίτητα καθησυχαστικό εδώ και τώρα. Αν ρωτήσετε τους άντρες αν έχουν πάει ποτέ σε πορνείο, συνήθως σου λένε ψέματα ("δεν θα το έκανα ποτέ αυτό") ή θα σου ξεστομίσουν το παραμύθι "πήγα εκεί μόνο μία φορά και ήταν τόσο χάλια που δεν ξαναπάτησα" (αν ακούσετε κάτι τέτοιο: ΠΑΡΤΕ ΔΡΟΜΟ!). Οι πελάτες είναι όλων των τύπων. Πολύ απλά, αντιπροσωπεύουν όλα τα επαγγέλματα, όλες τις ηλικιακές ομάδες, όλους τους χαρακτήρες - μόνο ένα πράγμα έχουν κοινό - θα επανέλθουμε σ' αυτό αργότερα.
Πως μοιάζουν όμως οι πελάτες; Πρώτα απ' όλα, οι ιστορίες με όλους αυτούς τους άντρες με ειδικές ανάγκες που χρειάζονται την πορνεία για να καλύψουν τις σεξουαλικές τους ανάγκες δεν είναι αληθινές. Στο διάστημα αυτό της δεκαετίας που πέρασα στην πορνεία, δεν είχα ούτε έναν πελάτη με αναπηρία, και εκτός αυτού, κάνεις διακρίσεις όταν υποθέτεις ότι κανείς δεν θέλει ούτως ή άλλως τα άτομα με ειδικές ανάγκες, και να έχει μαζί τους με τη θελησή του σεξουαλικές σχέσεις. Για το γυναικείο τμήμα των ατόμων με αναπηρίες, αυτό δεν ισχύει ούτως ή άλλως, καθώς κακομεταχειρίζονται πιο συχνά ακόμη από το μέσο όρο.
Δεν είναι επίσης αλήθεια ότι "πολλοί έρχονται μόνο για να μιλήσουν." 'Οσο καιρό ήμουν σ' αυτό το χώρο, υπήρξε ακριβώς ένας τέτοιος πελάτης (με άλλα λόγια: μόνο ένας). Είναι προφανές ότι αυτός ο συλλογισμός χρησιμεύει στο να παρουσιάζονται οι άντρες ως θύματα (πρέπει πάντα να είναι ισχυροί και κυρίαρχοι, οι καϋμένοι), αθωωνοντάς τους ταυτόχρονα γι αυτά που κάνουν στην πραγματικότητα στο πορνείο.
Επομένως οι πελάτες είναι λογιών λογιών. Είχα πελάτες που ήθελαν να με γαμήσουν στο παράθυρο ενός πολυώροφου κτιρίου και μετά τους άρεσε να με φτύνουν, να με κάνουν να σέρνομαι στα τέσσερα και να εκσπερματώνουν στο πρόσωπό μου. Είχα πελάτες - ήταν πολλοί αυτοί - που με ρωτούσαν, "πόσο κοστίζει" και που παραδέχονταν ότι δεν επρόκειτο για σεξ αλλά για αγορά γυναικών. Είχα πελάτες που μου χαμογελούσαν με αηδιαστικό τρόπο όταν παρατηρούσαν ότι πονούσα (ο πρώτος πελάτης μου ήταν ένας από αυτούς). Είχα πελάτες που έφερναν ναρκωτικά μαζί τους για να τα καταναλώσουν μαζί μου. Είχα πελάτες που τους άρεσε να υπερβαίνουν τα όριά μου και να κάνουν ακριβώς αυτό που δεν δεχόμουν. Πελάτες που ήθελαν να μου δείξουν το ντουλάπι με τα όπλα τους όταν ήμουν μόνη μαζί τους, καθώς και τα δύο γιγάντια σκυλάκια τους στο σπίτι τους στη μέση του δάσους (με φράχτη ασφαλείας ύψους 2 μέτρων και χωρίς δυνατότητα λήψης τηλεφωνικού σήματος) και που απολάμβαναν να με ρωτάνε ξανά και ξανά, "ε, λοιπόν, μήπως φοβάσαι τώρα;" Μερικοί από αυτούς αντιλαμβάνονταν τι ακριβώς δεν ήθελα, αλλά παρ' όλα αυτά συνέχιζαν. Μερικοί ήταν διεστραμμένοι ή παιδόφιλοι, κάποιοι αυνανίζονταν ήδη από το διάδρομο των διαμερισμάτων των πορνείων (ναι, ακόμη και οι μη εκδιδόμενες γυναίκες κατατρέχονται από την πορνεία, οι γυναίκες ενοικιάστριες πρέπει να λένε κι ευχαριστώ), κάποιοι με ρώτησαν την ηλικία μου την πρώτη φορά ή μου έλεγαν ότι τους αρέσουν τα πολύ μικρά κορίτσια ή και τα παιδιά ("Δουλεύω στο τάδε καρουζέλ, υπάρχουν πολύ νεαρά κορίτσια που τη βρίσκουν πολύ αν τους δώσεις τη σωστή σέλα"). Μερικοί αισθάνονταν υποχρεωμένοι να μου προτείνουν να με καταστήσουν έγκυο (για οποιονδήποτε λόγο), άλλοι ρωτούσαν αν θα μπορούσαν να "με έχουν". Μερικοί πελάτες ήταν τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους και τις σεξουαλικές τους επιδόσεις που με κατηγορούσαν ότι θα έπρεπε να ντρέπομαι να "παίρνω χρήματα", γιατί θα μπορούσα να "παίρνω κι εγώ κάτι" από αυτό. Υπήρχαν πελάτες που διαπραγματεύονταν τις τιμές και αν δεν υποχωρούσα, με κατηγορούσαν ότι ενδιαφέρομαι μόνο για τα χρήματα και ότι έπρεπε να "γίνω πάλι ανθρώπινη". Σαν να ήταν οι πόρνες ένα είδος φιλόπτωχου ταμείου για τους άντρες. Είχα πελάτες που πίστευαν ότι θα έπρεπε "να μου δείξουν πώς να το κάνω σωστά" γιατί "αλλιώς δεν μπορούσαν να το πάρουν τόσο εύκολα", και πελάτες που νόμιζαν ότι με κολάκευαν με αντικειμενικές παρατηρήσεις ("ερεθιστικές θηλές"). Δεν ξέρω πόσες φορές με ρώτησαν αν μου άρεσε να "γαμιέμαι" κοιτάζοντας το ταβάνι ή τα νύχια μου, και δεν ξέρω και πόσες άλλες φορές έχω ακούσει πελάτες να λένε ότι είναι "εύκολο" το χρήμα που παίρνουμε. Εάν οι πελάτες παρατηρούσαν ότι μπορούσα να τους χειριστώ μόνο με ναρκωτικά ή αλκοόλ, μου τα διέθεταν. Πολλοί άντρες ήθελαν να με βασανίζουν, να με γαμούν ατελείωτα έως ότου γίνει πολύ οδυνηρό. Ένας από αυτούς στεκόταν μπροστά από την πόρτα με μάσκα του σκι και πιθανότατα είχε το φετίχ του "μασκοφόρου κακοποιού" για να τρομάζει τις πόρνες στα διαμερίσματα του πορνείου (δεν του βγήκε όμως σε καλό, γιατί μόλις έβγαινα από το δωμάτιο και είχα ακόμα το μαστίγιο στο χέρι). Ένας πελάτης μού είπε ότι με είχε ζητήσει επειδή δεν έκανε σεξ, ότι είχε δοκιμάσει με μια πλαστική κούκλα, αλλά καθώς δεν του ανήκε, θα έπαιρνε εμένα. Ο ένας από αυτούς σχεδόν υπέστη καρδιακή προσβολή, κάτι που με βόλευε, ένας άλλος ήταν χριστιανός και αρνιόταν, επειδή το προφυλακτικό είχε γλιστρήσει, να αφήσει τα στοιχεία του και να συμβάλει στο κόστος του αυριανού χαπιού, επειδή θα ήταν "ανήθικο και επίσης δολοφονία". Ένας από αυτούς με ανάγκασε να έχω οργασμό ("Αν θέλω να έχεις οργασμό, θα έχεις, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο") και πολλοί ζητούσαν συγγνώμη όταν δεν τα κατάφερναν, επειδή τώρα δεν θα "κέρδιζα" κι εγώ τίποτα από αυτό.
Πριν σκεφτεί κάποιος ότι ήμουν στο δρόμο και γι' αυτό περιγράφω εδώ μόνο το κατώτερο επίπεδο των πελατών, θα πω ότι αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση, γιατί αυτοί οι ωραίοι κύριοι με συναντούσαν όλοι στο διαμέρισμα του πορνείου ή ως escort, και εξάλλου οι πελάτες στο δρόμο δεν είναι καθόλου άντρες με λίγα χρήματα. Αντίθετα, είναι αυτοί που θέλουν να υπερβούν όσο γίνεται περισσότερο τα όρια και να αντλήσουν στο μέγιστο βαθμό δύναμη και σεξουαλική ευχαρίστηση από τη δυστυχία των άλλων.
Συνένοχοι. Ξέρουν ακριβώς τι κάνουν. Αν ρίξετε μια ματιά σε φόρουμ πελατών, δεν θα έχετε πολύ καλύτερη εικόνα. Υπάρχουν άντρες που βασανίζουν στο υπόγειό τους με ηλεκτρικό ρεύμα νεαρές γυναίκες που δεν ξέρουν ούτε μία λέξη Γερμανικά και το απολαμβάνουν: "αρχίζει να τρέμει όταν με βλέπει!" Αντίδραση από πελάτες του φόρουμ: "Ρεσπέκτ!" Οι άντρες, που κλείνουν ραντεβού με εξαναγκασμένες πόρνες και χαίρονται που δεν είναι ακόμη "δουλεμένες" ("Σφίγγει ακόμα τα πόδια της, η γλυκιά μου! Υπάρχουν ακόμα πραγματικά συναισθήματα εδώ, δεν είναι ακόμα μηχανή. Την πήρα από πίσω μέχρι να μην αντέχει άλλο"). "Τους πρώτους έξι μήνες θα πρέπει να την διατάζεις σαν σκλάβα μέχρι να το συνηθίσει, "εγώ της μαθαίνω το βαθύ λαρύγγι, και πιστέψτε με, θα το μάθει καλά", "πιθανόν να μην ήξερε ότι η αγγελία της έλεγε ότι κάνει και πρωκτικό και AO [όλα χωρίς προφυλακτικό], lol, φυσικά και δεν παφρέλειψα να το κάνω, αφού ήταν προσφορά", "πριν από έξι μήνες δεν έκανε πρωκτικό AO μόνη της, έπρεπε να της το μάθουμε". Οι πρακτικές γίνονται όλο και πιο σκληρές (εκσπερμάτωση στο πρόσωπο , φτύσιμο, fisting, creampie gangbang, διπλή διείσδυση, gang-bangs, βελόνες, ούρηση, βαθύς λαιμός σε βαθμό ασφυξίας) και δεν μπορείς να απαλλαγείς από την αίσθηση ότι δεν πρόκειται για σεξ, αλλά για βασανιστήρια, για βασανισμό κάποιου - μιας γυναίκας. Ρωτούν συνέχεια αν η γυναίκα είναι "ανθεκτική", αν ανέχεται καλά το πρωκτικό σεξ, αν μπορεί να καταπιεί σπέρμα χωρίς να πνίγεται, αν μπορεί να στέκεται όρθια παραμένοντας ακίνητη (εάν προσφέρεται τόσο φθηνά και στέκεται στη βιτρίνα, πρέπει να περιμένει ότι ένας άντρας θα θέλει περισσότερα απ' αυτά που συμφωνήθηκαν!). 'Οτι σε πολλές περιπτώσεις πρέπει: να δώσει. Για παράδειγμα, ένας πελάτης ανέφερε σε ένα σχόλιο ότι μια πόρνη του είπε ότι είχε 3 ιδιοκτήτες (!), ότι έπρεπε να είναι έτοιμη να εξυπηρετήσει τους πελάτες 24 ώρες στο 24ωρο, "να κάνει τα πάντα άνευ", ότι δεν είχε δικαίωμα να αρνείται πρακτικές, και ότι επιπλέον δεν μπορούσε να κρατήσει παρά μόνο 30 από τα 130 ευρώ του ωριαίου μισθού. Σχόλιο χωρίς ενσυναίσθηση από τον πελάτη: "30 ευρώ είναι πολλά χρήματα στη Ρουμανία".
Δεν αντέγραψα σκόπιμα τους συνδέσμους από συζητήσεις σε φόρουμ για να κερδίσω χώρο - μην διστάσετε όμως να αναζητήσετε στο Google τον όρο "φόρουμ πελατών" [πορνείας], αυτός αρκεί.
Σχετικά με τις άλλες γυναίκες. Σύζυγοι και φιλενάδες. Οι πελάτες δεν μιλούν μόνο για τις πόρνες με αυτόν τον τρόπο, αλλά και για τις άλλες γυναίκες ("Οι Γερμανίδες μου τη δίνουν, αυτές οι ελευθερωμένες γυναίκες") και τη σύντροφό τους (γιατί ναι, πολλοί πελάτες είναι σε σχέση - υποθέτω πάνω από τους μισούς). Μερικοί λένε ότι έχουν (ακόμα) ευχάριστη σεξουαλική επαφή με την σύντροφό τους, αλλά χρειάζονται και κάποια αλλαγή (αυτοί είναι οι αυτοαποκαλούμενοι "γνώστες" που καταναλώνουν το σώμα των γυναικών όπως πρέπει να δοκιμάζεται ένα εκλεκτό κρασί). Πολλοί από αυτούς δεν κάνουν πλέον σεξ με την σύντροφό τους και επισημαίνουν ότι η γυναίκα "αρνείται" να έχει σεξουαλική επαφή μαζί τους, ότι είναι "σεμνότυφη" κι επομένως "είναι δικό της το φταίξιμο"· αν πάει να δει μια πόρνη, είναι επειδή "εξαναγκάζεται" απ' αυτήν. Μερικοί μου έχουν πει ότι οι γυναίκες τους απορρίπτουν "δυστυχώς" τις προτεινόμενες πρακτικές, γεγονός που τους θλίβει πολύ, επειδή πρέπει κι αυτοί κάπου να τις βιώσουν. (Όταν τους τίθεται η ερώτηση για το είδος αυτών των "πρακτικών", αποκαλύπτονται τέτοιες διαστροφές που δεν είναι να απορείς που απορρίπτονται από τις γυναίκες). Αυτό που γίνεται πολύ σαφές είναι ότι οι άνδρες αποποιούνται κατ' αρχάς την ευθύνη τους (η γυναίκα φταίει! Τέρμα το σεξ ή απλά τέρμα το καλό σεξ) και γενικά πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα να κάνουν έρωτα (και πρέπει κάπου να το κάνουν, προς Θεού, και αν η γριά δεν τους το δίνει...). Και συχνά δεν έχουν καν κακή συνείδηση: Κάποτε με κάλεσε για μία επίσκεψη κατ' οίκον ένας άντρας που καθόταν στον καναπέ με μια οικογενειακή φωτογραφία XXL σε κάδρο πάνω από το κεφάλι του. Όταν παρατήρησε το βλέμμα μου, μου είπε όλος χαρά ότι η γυναίκα του ήταν στο νοσοκομείο και μόλις είχε γεννήσει δίδυμα, ότι ήταν πολύ περήφανος και ήθελε να γιορτάσει, κι επειδή εκείνη απλώς δεν μπορούσε "τώρα" με είχε φωνάξει για να το κάνει. Μερικοί πελάτες μου έχουν επίσης πει ότι κάτι φοβερό συνέβη στη σύζυγό τους στην παιδική της ηλικία, γι 'αυτό τώρα δεν της αρέσει να κάνει σεξ (και ειδικά όχι πρωκτικό σεξ, στοματικό σεξ με κατάποση, fisting, πιτσιλιές στο πρόσωπο, πόσο κρίμα! Είναι φανερό ότι δεν αποτελεί πρόβλημα η ίδια η κακοποίηση (παιδική κακοποίηση, κακοποίηση της συζύγου του πελάτη, κακοποίηση της πόρνης από τον πελάτη), καθώς οι πελάτες αισθάνονται ακόμη και σαν ήρωες, επειδή γλιτώνουν τις γυναίκες τους από ένα βάσανο, διεκδικώντας ταυτόχρονα και το "δικαίωμά" τους. Η κακοποίηση συντρόφων φτάνει τόσο μακριά που μερικές φορές εμπλέκονται στο σεξ με πόρνες. Πόσες φορές έχω ακούσει "η σύντροφός μου είναι λίγο bi, οπότε σκέφτηκα ότι θα της έκανα μια χάρη καλώντας μια πόρνη, ώστε μετά να το κάναμε και οι τρεις" και τότε αρνήθηκα αμέσως, γιατί ήξερα ακριβώς ότι η καλή γυναίκα δεν ήξερε τίποτα για τη μικρή αμφιφυλοφιλία που της αποδίδεται και ότι θα την έσπρωχναν να κάνει κάτι που δεν το ήθελε. Ανεξάρτητα από το αν "απαλλάσσουν" ή αν "συμπεριλαμβάνουν", οι άνδρες το πωλούν ακόμη και ως "χάρη" προς τις γυναίκες τους - κάτι που τους οδηγεί να κάνουν πολύ ευχάριστες προσφορές του τύπου: "Ε, θα ήθελα να χύσω μέσα στη γυναίκα μου, αλλά να την γλείψεις πρώτα, ενώ θα σε γαμώ χωρίς προφυλακτικό, εντάξει;" - Οι άντρες έχουν μια τέτοια αυτοπεποίθηση όταν πρόκειται για πορνεία, επειδή πιστεύουν ότι είναι κάτι το οποίο ΑΞΙΖΟΥΝ. 'Εχω ξαπλώσει σε άπειρα γαμήλια κρεβάτια και ήμουν μάρτυς αρκετών αιφνισδιαστικών κλήσεων συντρόφων ("ω, πρέπει να απαντήσω, έτσι δεν είναι - ναι, αγάπη; Τέλεια, ανυπομονώ να είμαστε μαζί απόψε") και πάντα εκπλησσόμουν όταν έβλεπα τους συνηθισμένους, χωρίς συνείδηση αλλά και με πλήρη αυτοπεποίθηση άντρες να ξεδιπλώνουν το προγράμμα τους μπροστά στις συντρόφους τους- γιατί; Εάν κάνετε κάτι που πιστεύετε ότι είναι καλό για εσάς, δεν χρειάζεται να κρύψετε την κακή σας συνείδηση, επειδή πολύ απλά τέτοια δεν έχετε! Ο μόνος λόγος που αυτό δεν πρέπει να αποκαλυφθεί είναι ότι θα ήταν δυσάρεστο να θυμώσει η σύντροφος.
Σε μια ιδιαίτερα αηδιαστική διαδικτυακή συζήτηση σε ένα φόρουμ πελατών, μπορούμε ακόμη να διαβάσουμε ότι ένας παντρεμένος είχε τη συνήθεια να χρησιμοποιεί το δονητή της γυναίκας του με πόρνες που έρχονταν στο σπίτι, και να το βάζει πίσω στη θέση του χωρίς να το πλύνει- ο πολύ προσωπικός του τρόπος να εκδικείται τη γυναίκα του που θεωρεί ότι του οφείλει το σεξ που του είναι απαραίτητο. Δεν θέλω καν να αναφερθώ σε όλους αυτούς τους τύπους που κάνουν "τα πάντα άνευ" (ao) και μετά πηγαίνουν σπίτι τους και συνεχίζουν τη ζωή τους. Αν και για τον πελάτη, τόσο οι πόρνες όσο και οι γυναίκες τους είναι για να τους προσφέρουν σεξ, οι πελάτες βλέπουν πολύ καλά τη διαφορά μεταξύ των δύο. Μου έχουν πει ξανά και ξανά: "είσαι πολύ καλή για το πορνείο, η θέση σου δεν είναι εκεί", πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν γυναίκες που δεν είναι αρκετά καλές (για να είσαι σύζυγοι;) και που έχουν τη θέση τους στο πορνείο. Η περιφρόνησή τους για τις γυναίκες, ωστόσο, περιβάλλει τόσο την σύντροφο όσο και την πόρνη. Αγγίζει όλες τις γυναίκες.
Πώς να τα συνοψίζαμε όλα αυτά; - Οι πελάτες είναι άντρες που βλέπουν τις γυναίκες σαν ζώα της φάρμας. Το αντιλαμβάνεσαι αυτό αρκετά καλά με προτάσεις όπως: "Δεν χρειάζεται να αγοράσω ολόκληρη την αγελάδα αν θέλω λίγο γάλα." Οι πελάτες θα συγκρίνουν επίσης πολύ εύκολα τις πόρνες με τρόφιμα / καταναλωτικά αγαθά: "Στο σπίτι υπάρχει πάντα σούπα μπιζελιού, μερικές φορές θέλω μόνο ψητό χοιρινό" ή " Μια χαρά είναι πάντα να οδηγείς ένα Opel, αλλά πότε πότε επιτρέπεις στον εαυτό σου να απολαμβάνει και κάτι πιο ξεχωριστό".
Ο ευγενικός πελάτης. Με ρωτούν πάντα αν δεν υπήρξαν και καλοί πελάτες και μπορώ μόνο να πω ότι ναι, υπήρξαν. Αλλά αυτό που έχει σημασία δεν είναι αν κάποιος είναι καλός, αλλά τι κάνει. Είχα έναν που ήθελε όλη την ώρα να μου κρατάει το χέρι και να με πηγαίνει μετά για δείπνο. Μισούσα αυτές τις συναντήσεις γιατί κρατούσαν πάρα πολύ, ακόμη και στο κρεβάτι. Ήταν ένας από αυτούς τους "καλούς" πελάτες, που συνήθως θέλουν "φιλικό" σεξ, που σημαίνει ότι θέλουν εγγύτητα, οικειότητα, αγκαλιές, φιλιά, όλα αυτά, και είναι εξαντλητικό γιατί ξεπερνά τα προσωπικά όρια, γιατί πρέπει να αλληλεπιδράς ακόμη περισσότερο και καταστρέφει εντελώς την οικειότητα, ακριβώς επειδή απαιτείται ρητά. Δεν μπορείς πλέον να διατηρήσεις τίποτα για τον εαυτό σου μιμώντας αυτές τις χειρονομίες τρυφερότητας (δεν είναι πραγματικές) και καθώς τις πουλάς, δεν σου ανήκουν πλέον, γίνονται αναπόσπαστο μέρος του ρεπερτορίου του καλλιτέχνη και χάνουν επομένως το νοημά τους, διαχωρίζονται από σένα. Σε ένα ελεύθερο μέλλον, πρέπει πρώτα να τις επανακτήσουμε και να τις ξαναμάθουμε. Εκτός από το αίσθημα της κατάχρησης, που συνεπάγεται η εξωτερίκευση αυτών των οικείων χειρονομιών, υπάρχει επίσης το αίσθημα της εμπλοκής στην κατάχρηση, της κακοποίησης του εαυτού μας, καθώς δεν υπάρχει κανένας "σκληρός πυρήνας", που να προστατεύεται από τον πελάτη. Είναι σαν να παραδίνεσαι ολοκληρωτικά. - Αυτός ο πελάτης ήθελε πάντως να προσποιούμαι ότι είμαι ερωμένη του - ήταν ένας από εκείνους τους "μπον βιβάν" που δεν μπορούσαν να έχουν σχέση με μία μόνο γυναίκα και που με λυπόταν εξαιτίας των άλλων πελατών με τους οποίους ήμουν υποχρεωμένη να δουλέψω. Η ιδέα ότι ανήκε σε αυτούς τους αγενείς πελάτες δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό: Οι πελάτες δεν βλέπουν τον εαυτό τους ως πελάτες, πάντα οι άλλοι είναι οι κακοί. (Εκτός από τους σαδιστές: τους αρέσει να τους θυμούνται ως "οι χειρότεροι"). Μου πρόσφερε πολλά χρήματα, ώστε "να μην χρειάζεται πια να το κάνω", αλλά με τους πελάτες τίποτα δεν είναι δωρεάν, οι πελάτες δεν βοηθούν έτσι, όχι, μια πόρνη είναι δημόσιο αγαθό, και ο καθένας θέλει να βγάλει κάτι από αυτό, και στην καλύτερη περίπτωση οι πελάτες που "βοηθούν" το κάνουν για να διατηρήσουν τη δική τους μικρή ιδιωτική πόρνη. Άρα θα έπρεπε να τον συναντώ, αλλά μόνο αυτόν, και χωρίς χρήματα. Ήθελε, σα να λέμε να με "αγοράσει".
Επειδή οι άντρες πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι δικαιούνται να έχουν σεξουαλικές επαφές, τόσο που δεν βλέπουν γιατί θα έπρεπε να το πληρώνουν. Εάν είστε καλή ηθοποιός, καταφέρατε προφανώς να πάρετε κι εσείς "κάτι" από αυτό και δεν χρειάζεται επομένως να πληρωθείτε (= καταφέρνοντας να δημιουργήσετε μια πολύ καλή ψευδαίσθηση), εάν είστε κακή ηθοποιός δεν "προσφέρατε υπηρεσία" και πάλι δεν χρειάζεται να πληρωθείτε γι' αυτό. Δεν γίνεται να κερδίσετε!
Η γνώμη των πελατών για τις πόρνες παρουσιάζει δύο όψεις: από τη μία πλευρά, θέλουν ένα μηχάνημα που να τους υπηρετεί όλους ισότιμα ("πρέπει να κάνει ό, τι προσφέρει, ανεξάρτητα από το ποιος έρχεται", η απόρριψη του ατόμου τους εννοείται δεν προβλέπεται), από την άλλη, θέλουν να αντιπροσωπεύουν κάτι το ξεχωριστό. Είτε επειδή είναι τόσο φοβεροί στο κρεβάτι, είτε επειδή είναι σαδιστές, γιατί ξέρουν πολύ καλά πώς να εκμηδενίσουν την πόρνη. Αυτό που ποτέ δεν θέλουν να είναι: ένας όπως όλοι οι άλλοι, το νούμερο 8 ή 9 στην καθημερινή λίστα. Όχι, πρέπει να τους διατηρούμε στη μνήμη μας, είναι θέμα εγωισμού.
Γιατί οι άντρες πηγαίνουν στις πόρνες; Αρκετές μελέτες επιχειρούν να απαντήσουν στο ερώτημα αυτό. Δυστυχώς, οι Γερμανοί, ειδικότερα, επιστήμονες, ξεχνούν ότι οι ερωτηθέντες πελάτες απαντούν όπως η κοινωνία περιμένει να απαντήσουν ("ρομαντικοί", "θέλουν να δοκιμάζουν", "δεν μπορούν πλέον να έχουν σεξουαλικές επαφές στο σπίτι") και έτσι δίνουν μια μάλλον κολακευτική εικόνα για τον πελάτη που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. (Σε φόρουμ πελατών, θα είχαν μάθει πολύ περισσότερα!). Τέτοιες "μελέτες" δημοσιεύτηκαν για παράδειγμα στη Süddeutsche ή την Tagesspiegel.
Γιατί λοιπόν οι άντρες το κάνουν αυτό; Μερικοί είναι απλώς σαδιστές που μισούν τις γυναίκες και θέλουν να τους "δώσουν ένα hardcore μάθημα σεξ" με όλο τους το μίσος. Μερικοί είναι κάτι καϋμένα μικρά λουκάνικα που πρέπει να αποδείξουν τον ανδρισμό τους σε μια πόρνη, άλλοι είναι "ρομαντικοί" που θέλουν να δημιουργήσουν κάποιο είδος δεσμού, μια σχέση, ένα ρομάντζο. Όλοι έχουν κάτι κοινό: πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να έχουν σεξουαλικές επαφές, αντιμετωπίζουν τις γυναίκες με μια κάποια περιφρόνηση και έχουν ως οδηγό μια εικόνα ανδρισμού που ξεχειλίζει από τοξική αρρενωπότητα. Αλλά κυρίως: όλοι γνωρίζουν ή θα μπορούσαν να γνωρίζουν ότι αυτές οι γυναίκες δεν ξαπλώνουν από κάτω τους εθελοντικά και από μόνες τους. Αλλά αυτό τους είναι απολύτως ΑΔΙΑΦΟΡΟ.
Παραγγέλνουν όπως σε ένα μενού: ένα "ολοκληρωτικό γαλλικό" παρακαλώ, με πρωκτικό μετά, και στη συνέχεια επιλέγεται ένα κατάλληλο σώμα μέσα στο οποίο καταναλώνεται το μενού. Το γεγονός της επιλογής του σώματος είναι εξάλλου η απόδειξη ότι το σεξ δεν αποτελεί υπηρεσία: επειδή δεν είναι χωρίς σημασία ποιος την παρέχει, γιατί δεν πρόκειται μόνο για σεξ, το θέμα είναι πως να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ μια γυναίκα.
Επειδή: ακόμη και οι ρομαντικοί δεν αναζητούν μία πραγματική εγγύτητα. Έχουν μπροστά τους την εικόνα μιας γυναίκας, την εικόνα μιας σχέσης με αυτήν τη γυναίκα, και πληρώνουν για να γίνει πράξη, όποια κι αν είναι η πραγματικότητα. Και μοιάζουν με τους σαδιστές που χρησιμοποιούν τη γυναίκα με τον ίδιο τρόπο και δεν ενδιαφέρονται για το τι θέλει αληθινά. Η πορνεία δεν λειτουργεί χωρίς εξαναγκασμό, δεν θα υπάρξουν ποτέ αρκετές γυναίκες που να επιδίδονται "εθελοντικά" στην πορνεία, ένα μεγάλο μέρος θα πρέπει πάντα να εξαναγκάζεται. Οι πελάτες συχνά δεν μπορούν να ξέρουν άν έχουν μπροστά τους μια εξαναγκασμένη πόρνη, και απλά δεν τους νοιάζει. Ο εξαναγκασμός δεν τους ενοχλεί, τους ενοχλεί μόνο όταν πρέπει να το δουν, γιατί τότε καταστρέφεται η εικόνα τους. Τον βρίσκουν συναρπαστικό (όπως οι σαδιστές), δεν πηγαίνουν πια (επειδή δεν μπορούν να έχουν την ψευδαίσθηση για την οποία πληρώνουν) ή τον υποτιμούν (έγραφε κάποιος τις προάλλες σε ένα φόρουμ πελατών: "τι σημαίνει εξαναγκασμός, πρέπει να σηκώνομαι κάθε πρωί και να τρώω κάτι, είναι κι αυτός ένας εξαναγκασμός). Οι πόρνες δεν είναι ανθρώπινα πλάσματα για τους πελάτες, και αν λένε ότι πονάνε, "κάντε υπομονή". Θα προτιμούσαν να έχουν μία με την οποία να μπορούν να κάνουν τα πάντα και να εξακολουθεί να τους χαμογελά: μία κούκλα. Το 66% των πελατών γνωρίζουν ότι πολλές γυναίκες εξαναγκάζονται από τους προαγωγούς, αλλά πολύ απλά δεν τους νοιάζει. Το 41% θα πάνε ούτως ή άλλως, ξέροντας πολύ καλά ότι είναι θύματα προαγωγών.
Αυτό ανταποκρίνεται και στη δική μου εμπειρία. Όταν ήμουν ακόμα στο διαμέρισμα του οίκου ανοχής, ήταν σαφές για πολλούς πελάτες ότι υπήρχε κάποιος στο διπλανό δωμάτιο, και όταν ήμουν escort, πολλοί απορούσαν που δεν είχα "αφεντικό" ή προαγωγό, ήταν κάτι που το θεωρούσαν τόσο ευνόητο.
Υπάρχουν πελάτες που έχουν δει ξεκάθαρα την αποστροφή μου, χωρίς όμως να της δώσουν την πραμικρή προσοχή ("σταμάτα να αποτραβιέσαι όταν θέλω να σε φιλήσω", "έχω την σαφή εντύπωση ότι δεν θέλεις πια να βλέπεις ψωλές"), και υπάρχουν κι εκείνοι που ερεθίζονταν από την αηδία που ένιωθα, όπως κι εκείνοι που έφριτταν με την αηδία μου και δεν επέστρεφαν. Είναι ένα ζήτημα ελέγχου, ελέγχου πάνω στις γυναίκες. Μερικοί θυμώνουν αν η απόδοση δεν είναι καλή, άλλοι χαίρονται όταν η μάσκα του αυτοέλεγχου της πόρνης πέφτει και την χτυπούν κι από πάνω. Η βία που πληρώνεται είναι μόνο ένα μέρος, το άλλο είναι η βία που δεν αναγνωρίζεται: βιασμός, βασανιστήρια, σωματική βία, φόνος.
Το ζητούμενο επομένως είναι να έχεις μια γυναίκα υπό έλεγχο, βαζοντάς την να κάνει ό, τι θέλεις, αυτό που θέλεις να κάνει, και να είναι αυτό που επιθυμείς να είναι. Και εδώ βρίσκεται η καρδιά της πορνείας: όλα επικεντρώνονται στις ανάγκες του άντρα, το σεξ είναι πάντα διαθέσιμο, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα άλλο για αυτό, έχει την ελεύθερη επιλογή των γυναικείων σωμάτων, δεν προβλέπεται η αρχή της απόρριψης. Σίγουρα, οι πελάτες θέλουν να ακούνε ότι μια πόρνη "απορρίπτει πελάτες οριστικά" επειδή αυτό τους κάνει να νιώθουν σαν να ανήκουν σε έναν ελιτιστικό κύκλο. Αλλά δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους στη θέση του πελάτη που απορρίπτεται. Κάθε φορά που απομάκρυνα πελάτες ήταν ένα μεγάλο όχι-όχι, κάτι το οποίο δεν είχαν διανοηθεί πριν και αντιδρούσαν με τρόπο ιδιαίτερα αλλεργικό, σαν να τους χρωστούσα κάτι, σαν να βρισκόμουν σε δημόσιες τουαλέτες όπου αυτοί δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση, σαν να είχα παραβεί τους κανόνες.
Όποιος σήμερα πιστεύει ότι μιλάω για μια μειονότητα, έναν πολύ μικρό αριθμό άρρωστων αντρών, κάνει λάθος. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που αναφέραμε, στη Γερμανία, τρεις στους τέσσερις άντρες πηγαίνουν σε ιερόδουλες. Μπορεί κανείς να υπολογίσει ότι κάθε μέρα (!) 1 έως 1,2 εκατομμύρια άντρες επισκέπτονται τους γερμανικούς οίκους ανοχής. Δεν περιλαμβάνονται οι άντρες που βλέπουν κινηματογραφημένη πορνεία (= πορνογραφία). Επειδή κι εκείνοι κάπου είναι πελάτες.
Η Melissa Farley διαπίστωσε σε μια μελέτη ότι οι πελάτες είναι πολύ πιο πιθανό να διαπράξουν έναν βιασμό από τους μη πελάτες. Το συμπέρασμα που συνάγεται είναι ότι η πορνεία έχει μια διαπαιδαγωγική επίδραση στους άντρες, καθώς συνηθίζουν στην ιδέα ότι η βία κατά των γυναικών είναι αποδεκτή σε ορισμένες περιπτώσεις. 'Ενας πολύ μεγάλος αριθμός γυναικών που είχαν κακοποιηθεί στο παρελθόν καταλήγουν στην πορνεία, αλλά υφίστανται εκεί κι άλλη βία, και οι πελάτες, όταν επισκέπτονται πόρνες, διατηρούν μειωμένες αναστολές σχετικά με τη σεξουαλική βία κατά των γυναικών. Και αυτό σημαίνει ότι:
Η πορνεία είναι η συνέπεια της βίας απέναντι στις γυναίκες, είναι η ίδια μια βία κατά των γυναικών και είναι και η αιτία της βίας κατά των γυναικών.
Η πορνεία αφορά ΟΛΕΣ τις γυναίκες. Εάν μια γυναίκα μπορεί να αγοραστεί, τότε όλες μπορούν να αγοραστούν: πόσες φορές έχω ακούσει πελάτες να μου λένε ότι προτιμούν να με πληρώνουν αντί "να ξοδεύονται για την οποιαδήποτε - τα λουλούδια, τα εστιατόρια, κλπ. κοστίζουν, και στο τέλος δεν μπορείς ούτε καν να πάρεις αυτό που θέλετις". Εκτός των άλλων, οι πελάτες συχνά αναπαράγουν σκηνές βίαιης πορνογραφίας σε ένα πορνείο, δεν τους αρκεί δηλαδή να παίρνουν μάτι τη σεξουαλική βία, αλλά θέλουν να την ασκούν άμεσα, και διατείνονται μετά ότι αυτές οι πρακτικές είναι φυσιολογικές, εφικτές, κι ότι μπορεί κανείς να τις εφαρμόσει χωρίς να υπάρξουν συνέπειες και να τις προτείνει μάλιστα και στην παρτενέρ του. Η πορνεία δεν είναι έξω από αυτήν την κοινωνία, παράγεται από αυτήν και είναι επίσης απαραίτητη για να παγιώνει συνεχώς το παραδοσιακό μοντέλο: Ενεργός και επιθετικός άνδρας, παθητική και υποτακτική γυναίκα. Εξαρτάται οικονομικά από αυτόν, όσο είναι διαθέσιμη σεξουαλικά, και οι ανάγκες της δεν αποτελούν προτεραιότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι υποστηρικτές της πλήρους αποποινικοποίησης της πορνείας συνεχίζουν να λένε ότι είναι πάντα καλύτερη από το γάμο, επειδή ο γάμος και η πορνεία στηρίζονται στην ίδια ακριβώς βασική αρχή. Είναι τόσο κρίμα που ζούμε σε μια κοινωνία που δεν μπορεί να φανταστεί μια σεξουαλικότητα στην οποία δεν θα καταβάλλεται καμία αποζημίωση στις γυναίκες επειδή πολύ απλά δεν θα υπάρχουν ΖΗΜΙΕΣ.
Αντίθετα, ζούμε σε μια κοινωνία που πιστεύει ότι οι άντρες έχουν δικαίωμα στο σεξ σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι μια γυναίκα εξαναγκάζεται να το υποστεί. Είναι κρίμα, αλλά δυστυχώς έτσι γίνεται, έτσι δεν είναι; Ο κόσμος είναι απλά χάλια.
Γίνεται φανερό ότι οι ανάγκες των αντρών είναι μάλλον πιο σημαντικές από τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα των γυναικών, για να μην αναφέρουμε την προσωπική σεξουαλική τους επιλογή.
Επειδή η πορνεία είναι το αντίθετο της προσωπικής σεξουαλικής επιλογής. Και οι πελάτες το γνωρίζουν, κι αυτό τους ερεθίζει, ή δεν το ξέρουν, αλλά μπορούν να το μάθουν, ή προτιμούν να το αγνοούν. Εν ολίγοις: θέλουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία όπου οι άντρες απολαμβάνουν να συγκρατούν οι γυναίκες την αηδία τους, χωρίς να ενδιαφέρονται για κάτι καλύτερο;
Οι πελάτες δεν βλέπουν τις πόρνες σαν γυναίκες, βλέπουν μόνο το αντικείμενο, το σώμα, ακόμη και το διακοσμητικό αξεσουάρ (τη συνεργάτιδα). Δεν μπορούν πραγματικά να ξέρουν πώς περνάει, γιατί επιδίδεται στην πορνεία, τι σκέφτεται πραγματικά, τι είδους ζωή είχε ως τώρα, αν θέλει να βρίσκεται εδώ ή όχι.
Είναι απλούστατα απολύτως αδιάφοροι. Η γυναίκα, τα δικαιώματά της, η θέλησή της και τα συναισθήματά τους είναι αδιάφορα, και είναι αυτό που όλοι, πραγματικά όλοι, οι πελάτες έχουν κοινό: την αδιαφορία.
Οι πελάτες πληρώνουν για την απουσία αξιοπρέπειας, προσωπικότητας και θέλησης μιας γυναίκας, και το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί χρειαζόμαστε πραγματικά έναν θεσμό που τυπικά τους το επιτρέπει.
Huschke Mau
ein Blog über Prostitution
Der Freier. Warum Männer zu Prostituierten gehen, und was sie über diese denken.
Ο πελάτης. Πως βλέπουν οι άντρες τις πόρνες και γιατί πηγαίνουν σ' αυτές.
09.09.2016
Μτφ. Σ.Σ.
