Ψάχνεις για ιδέες, Μακρόν;
Ρώτα την εργατική τάξη.
"Αυτό που μας πήραν είναι η πολιτική ικανότητα. Μια ικανότητα που ο Δίας, όμως, μας είχε εκχωρήσει ρητά - σε όλους μας. Και την οποία οι τεχνικές πραγματογνωμοσύνες ισχυρίζονται ότι θα αντικαταστήσουν - φέρνοντάς μας πίσω στη συλλογική μη νοημοσύνη."
Sandra Lucbert
Ο κόσμος από την καλή
Sandra Lucbert
Ballast Magazine - 7 Φεβρουαρίου 2023
Εδώ που φτάσαμε, τα πράγματα είναι απλά: το 69% των Γάλλων αντιτίθεται στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος και το 60% δηλώνει ότι καταλαβαίνει ότι πρέπει να παραλύσει η χώρα για να λυγίσει η κυβέρνηση. Την περασμένη εβδομάδα, σχεδόν 3 εκατομμύρια άνθρωποι διαδήλωσαν στους δρόμους: η Elisabeth Borne [η Γαλλίδα πρωθυπουργός -σ.σ.] απάντησε ότι άκουσε, φυσικά, τις "αμφιβολίες των Γάλλων". Δηλαδή, η κυβέρνηση δεν ακούει τίποτα. Η συγγραφέας Sandra Lucbert - συγγραφέας, ιδίως, του Personne ne sort les fusils [Κανείς δεν βγάζει τα όπλα -σ.σ.]- είναι κατηγορηματική: "Οι πορείες και οι διαδηλώσεις δεν ενόχλησαν ποτέ κανέναν. Κι αν μπλοκάρει η οικονομία; Κι αν, παντού, η απεργία;"
[Ballast]
1
"Τόλμη!" Αυτό ακριβώς απαιτεί. Ογδόντα σύμβουλοι, ένα "γεύμα εργασίας", ένα τραπέζι σε σχήμα πετάλου, μία φραγκόκοτα [το αγαπημένο πιάτο του Μακρόν, που ήταν και στο μενού του G7 -σ.σ.]. Ανάστατος, πουδραρισμένος, λέει: "Μπείτε στη θέση του κόσμου!" Ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος· η Λεπέν παραμονεύει και θα τα βουτήξει όλα. Θέλω, λέει, ψέλνοντας το τροπάρι του γιατί είναι ποιητής και φιλόσοφος, θέλω να "νιώσω τη χώρα".
Οι συνδαιτυμόνες πανικοβάλλονται καθώς αναλογίζονται την ασημαντότητά τους: τι άλλο μπορούν να του σερβίρουν για να ησυχάσουν οι βρομιάρηδες; Να νιώσει τη χώρα - ξέρουν τι θέλει το νευρόσπαστο: να νιώσει τον κόσμο να θαμπώνεται, τους εκστασιασμένους Γάλλους. Πώς να τους κάνουν, τους γδαρμένους, να χάσκουν μπροστά στον γδάρτη;
"Να δημιουργήσουμε μια οικολογική κάρτα υγείας; Να νομιμοποιήσουμε την κάνναβη;"
2
Δεν περιμέναμε τίποτα περισσότερο, πάντα μπορούν να το κάνουν και χειρότερο.
Πρώτος, ο François Patriat, ως οραματιστής, μπήκε στη θέση του κόσμου πολύ πριν το τσιμπούσι. Όταν τον ρώτησαν γιατί η σύνταξη στα 65, απάντησε: επειδή όλα είναι πολύ πιο εύκολα σήμερα, "οι μεταφορείς, οι κατασκευαστές στεγών και οι εργαζόμενοι στα δημόσια έργα είναι εξοπλισμένοι με εξωσκελετούς." Κι ακολούθησε ο Marc Ferracci, σε πιο low tech επίπεδο: για ποιο πράγμα θα διαμαρτύρονταν τώρα οι πλακάδες; Φοράνε "επιγονατίδες"! Ναι, είναι πάνω απ' όλα αυτή η ηδονική διάσταση της καταναγκαστικής ζωής που η Claire Guichard θεωρεί επίσης απαραίτητο να υπενθυμίσει: "η ζωή αποτελείται από επιλογές [...] πολλοί AESH [συνοδοί παιδιών με αναπηρία -σ.σ.] επιλέγουν τη θέση αυτή για να έχουν ελεύθερες Τετάρτες και σχολικές διακοπές!"
3
Στη θέα όλων αυτών, ξαναμπήκε το ζήτημα, από την πλευρά του κόσμου, του ελέγχου των μέσων παραγωγής.
"Μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης, πραγματοποιήσαμε διάφορες ενέργειες".
Ένας συνδικαλιστής της CGT εξηγεί την απεργία στο BFM [φιλοκυβερνητικό τηλεοπτικό κανάλι -σ.σ.]. Γυαλιά, μέθοδος, λίστα "τι έκαναν οι Ρομπέν των δασών της ενέργειας, υπηρετώντας το γενικό συμφέρον όλη εκείνη την ημέρα [της 27ης Ιανουαρίου]".
Στο καφενείο όπου κυριαρχεί η οθόνη, κάποιος φωνάζει "σσσς!"
"Αρκετά νοσοκομεία ή κλινικές, παγοδρόμια, δημοτικά κολυμβητήρια [...] κολέγια, γυμνάσια, βρεφονηπιακοί σταθμοί, συστήματα κοινόχρηστης θέρμανσης στα πανεπιστήμια, στα HLM [κατοικίες με μειωμένο ενοίκιο -σ.σ.], δημόσιος φωτισμός [...] τροφοδοτήθηκαν με δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια ή φυσικό αέριο".
Ο θόρυβος κόπασε.
"Μικρά εμπορικά καταστήματα, αρτοποιεία, κλπ, μικρές επιχειρήσεις, θα λάβουν μειωμένα τιμολόγια".
Γέλια ξεσπούν, ασυγκράτητα.
"Επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος ή του φυσικού αερίου για τους χρήστες που το είχαν στερηθεί από ασυνείδητους προμηθευτές παρά τη χειμωνιάτικη απαγόρευση."
Αυτή είναι τώρα η καλή μεριά.
4
Ψάχνεις για ιδέες, Μακρόν; Ρώτα την εργατική τάξη.
5
Απεργία: συλλογική απόφαση για να μπλοκαριστεί η γενική αντιστροφή.
Ξεκινώντας με την ορθή διανομή - την ενέργεια, ήδη.
Στον ανάποδο κόσμο, για τον φούρναρη, το στεγνοκαθαριστήριο, το απλό νοικοκυριό ή τις δημόσιες υπηρεσίες, η ενέργεια διανέμεται μόνο για να εξασφαλιστεί ο διπλασιασμός, ο τριπλασιασμός του λογαριασμού. Στον ανάποδο κόσμο, αποδιανέμουμε - σεβόμενοι τις προτεραιότητες: πρωτίστως την ευρωπαϊκή απορρύθμιση και τους ιδιωτικούς προμηθευτές.
Η ορθή διανομή: μία κυρίαρχη πράξη· απαιτεί μια κονσόλα ελέγχου, εργαζόμενους αποφασισμένους να τη χρησιμοποιήσουν· αποφασισμένους να αναδιανείμουν. Το ρεύμα επιστρέφει στους πιο επισφαλείς και στους θεσμούς συλλογικού ενδιαφέροντος.
Αυτή είναι τώρα η καλή μεριά.
6
Από τη μια διανομή στην άλλη. Η διανομή της ενέργειας απαιτεί την προέκτασή της: τη διανομή του πλούτου. Γυαλιά, μέθοδος, λίστα - λειτουργεί εξίσου καλά και για τις δύο. Οι απεργοί ξαναβάζουν όρθια την κοινωνία, και ξαφνικά βλέπουμε: την απορροή. Ένα εκπληκτικό φαινόμενο, μια αλλόκοτη λογική του κόσμου ανάποδα: στην πραγματικότητα, απορρέει προς τα πάνω. Από τους φτωχούς στους πλούσιους.
Αποστραγγίζοντας τις δημόσιες υπηρεσίες, λεηλατώντας τις συντάξεις, ληστεύοντας τους ανέργους: που αλλού να βρεθούν τα 200 δισεκατομμύρια δημόσιου χρήματος που καταπίνει το κεφάλαιο κάθε χρόνο;
Ο πλούτος ως ενέργεια, αντι-αναδιανεμητική διανομή. ΤοΔημόσιοΧρέοςΕίναιΚακό, η "ελκυστικότητα των περιοχών", η "δημοσιονομική πειθαρχία" κάνουν τον δίσκο να γυρίζει ανάποδα. Στην ισχύουσα κατάσταση: παίρνωντας από τους φτωχούς για να δίνεις στους πλούσιους.
Τώρα οι όροι έχουν αντιστραφεί, είναι η καλή μεριά. - είναι ο Ρομπέν των Δασών.
7
Από τις δύο προηγούμενες, μια τρίτη: αναδιανομή του νοήματος.
Η αντιστροφή βασίζεται στις δομές αλλά επικυρώνεται με την επανάληψη. Ανεξάντλητη περιστροφή ανεστραμμένων δηλώσεων, που πυκνώνουν με την επανάληψή τους και μόνο, οι οποίες εκφράζουν και επικυρώνουν την καταδυνάστευση εκατομμυρίων ανθρώπων από τους λίγους. Ωστόσο, όταν η πραγματικότητα θα προσκρούσει σε αυτό το φανταστικό οικοδόμημα, και μπει η ιδέα στα εκατομμύρια να ανακτήσουν την κυριαρχία τους: αυτό πέφτει.
"Χωρίς εμάς, δεν είναι τίποτα, δεν αξίζουν τίποτα. Σύντροφοι, θα τους τα πάρουμε όλα πίσω!"
Όταν η επανανοηματοδότηση αρχίσει, μπορεί να νικήσει πολύ γρήγορα. Δείτε πως σπρώχνεται στην αλήθεια η τάδε συντάκτρια της Le Monde, η οποία, παρά το γεγονός ότι έχει ειδικευτεί στην αστική εξυπηρέτηση, δηλώνει ξαφνικά σε ένα πλατό: "Στην πραγματικότητα, πολλοί πλούσιοι βλέπουν εχθρικά μια πιο αναδιανεμητική πολιτική, επειδή πλήττει τα συμφέροντά τους."
Καθυστερημένη ανακάλυψη ότι τα σώματα πέφτουν από πάνω προς τα κάτω - ανακάλυψη ωστόσο.
Αυτή είναι τώρα η καλή μεριά.
8
Στον ανάποδο κόσμο, η συνεχής προσπάθεια να πειστούν οι άνθρωποι ότι ο ανάποδος κόσμος είναι στην πραγματικότητα ο σωστός, ονομάζεται παιδαγωγική.
Στον ίσιο κόσμο, "κάθε φορά που η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πράττει με παιδαγωγικό τρόπο, το ποσοστό του πληθυσμού που αντιτίθεται στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση αυξάνεται". Και πράγματι: όσο περισσότερες δημοσκοπήσεις γίνονται, τόσο περισσότεροι άνθρωποι είναι εναντίον.
Ηλεκτρισμένη, μια αλήθεια εξαπλώνεται.
Η αλήθεια του Moussah, 67 ετών, ο οποίος συνεχίζει να σπρώχνει παλέτες στη Géodis. Χειρουργήθηκε επανειλημμένα: ώμος, δεξί χέρι - αρθρώσεις. Παίρνει οπιοειδή τη μέρα: για να δουλέψει. Με οπιοειδή τη νύχτα: για να κοιμηθεί. Όλοι οι συνάδελφοί του στην ίδια κατάσταση - η σκελετική καταπόνηση ξεκινά στα 34. Και δεν μπορεί να πάρει άδεια, αλλιώς χάνει τη δουλειά του.
Η αλήθεια της Βερονίκ. Είναι ταμίας και βρίσκεται στο σημείο όπου συσσωρεύεται όλη η ανυπομονησία των πελατών - και χαμογελάει. Πάντα: βιντεοσκοπείται. Εκατοντάδες κιλά προϊόντων περνούν από τα χέρια της - "κομμάτια σώματος που σπάνε". Η πλάτη, ο αυχένας, οι καρποί που καίνε, τη μεταθέτουν στα ράφια: ασβεστοποιός τενοντίτιδα στον ώμο. Πίσω στο ταμείο.
Darmanin [υπουργός Εσωτερικών -σ.σ.]: "Η εργασία δεν είναι ασθένεια".
Πράγματι: την έχουν μετατρέψει σε κατεδάφιση.
9
Μετά τους εξωσκελετούς, τις επιγονατίδες, τις Τετάρτες και τις διακοπές: ο Darmanin συμπληρώνει - υπερβαίνει - τους Patriat, Ferracci, Guichard. Η κίνηση των απεργών τους κάνει όλους να φαίνονται αυτό που είναι. Ήταν σημαντικοί, είναι: σκουπίδια.
Και αυτό, τώρα, έρχεται και κουμπώνει στη σωστή μεριά.
10
Ωστόσο, στον τόπο της απεργίας, σε αυτόν τον τόπο μόνο, μπορεί το ίσιωμα να διαρκέσει· να επεκταθεί· να επικρατήσει.
Εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται στους δρόμους: η χαρά όλο και μεγαλύτερη. Η διαδήλωση κάνει αυτό το καλό. Αλλά έχει αποτέλεσμα; - Απέναντι σ' αυτόν που πρέπει να το νιώσει;
Χωρίς αμφιβολία, νιώθουμε πιο δυνατοί εκεί. Αλλά: για να κάνουμε τι;
Υπολογισμός: από το 2006, αριθμός ημερών "διαδηλώσεων", συνολικός αριθμός διαδηλωτών; Αριθμός νικών;
Από το 2006, ποιο είναι το ίσιο που έφεραν οι "διαδηλώσεις";
Ψευδής χαρά;
11
Les femmes de ménage de Onet font grève 45 jours. À la fin la direction plie.
Les femmes de chambre de l’hôtel Ibis des Batignolles font grève 22 mois. À la fin la direction plie.
On fait grève, la direction plie — gouvernement comme patronat. Joie pure.
On manifeste par millions : 49–3, 47–1 — pintade.
Marcher-manif n’a jamais dérangé personne. Le gouvernement nous en informe assez souvent comme ça.
Οι εργαζόμενοι της Géodis απεργούν για 30 ημέρες. Στο τέλος η διοίκηση υποκύπτει.
Οι καθαρίστριες της Onet απεργούν για 45 ημέρες. Στο τέλος η διοίκηση υποκύπτει.
Οι καμαριέρες του ξενοδοχείου Ibis στο Batignolles απεργούν για 22 μήνες. Στο τέλος η διοίκηση υποκύπτει.
Απεργούμε, η διοίκηση υποκύπτει - τόσο η κυβέρνηση όσο και οι εργοδότες. Καθαρή χαρά.
Διαδηλώνουμε κατά εκατομμύρια: 49-3, 47-1 [άρθρα του γαλλικού Συντάγματος που επιτρέπουν στην κυβέρνηση να παρακάμψει τη Βουλή -σ.σ.] - φραγκόκοτες.
Η περπατητή διαδήλωση δεν έχει ενοχλήσει ποτέ κανέναν. Η κυβέρνηση μας το θυμίζει αρκετά συχνά.
12
Για να ισιώσει το πράγμα, πρέπει να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα.
Γυαλιά, μέθοδος, λίστα: μπλοκάρισμα της οικονομίας. Γυαλιά, μέθοδος, λίστα: μαζευόμαστε σε συνελεύσεις. Γυαλιά, μέθοδος, λίστα: άνοιγμα σε μια άλλη κοινωνική τάξη.
Είναι η απεργία που δίνει ένα χτύπημα. Η απεργία που δαγκώνει, η απεργία που αναποδογυρίζει. Η απεργία που κρατάει.
Αλλά για να κρατήσει υπάρχει ένα κόστος.
13
Σοφία: "Η δική μου απεργία είναι άχρηστη, είμαι δασκάλα γιόγκα!"
Το ίδιο ισχύει και για μένα, χωρίς τη γιόγκα.
Διανέμουμε σωστά: κατανέμουμε τις προσπάθειες για το μπλοκάρισμα. Απεργιακό ταμείο.
14
Το χέρι στο ταμείο αξίζει όσο και το χέρι στην απεργία.
Το ένα συν το άλλο: θα τον νιώσει, τον κόσμο.
Και τέλος, μια επιβεβλημένη ιδέα : ας προετοιμάσει την πρόωρη συνταξιοδότησή του. Του έχουν δοθεί αρκετά χρόνια υπηρεσίας.
Δείτε επίσης στο Αλμανάκ: Τα δύο επιπλέον χρόνια για σύνταξη που ξεσήκωσαν τους Γάλλους.
Les femmes de ménage de Onet font grève 45 jours. À la fin la direction plie.
Les femmes de chambre de l’hôtel Ibis des Batignolles font grève 22 mois. À la fin la direction plie.
On fait grève, la direction plie — gouvernement comme patronat. Joie pure.
On manifeste par millions : 49–3, 47–1 — pintade.
Marcher-manif n’a jamais dérangé personne. Le gouvernement nous en informe assez souvent comme ça.
« De l’audace ! » Voilà ce qu’il exige. Quatre-vingts conseillers, un « déjeuner de travail », une table en fer à cheval, une pintade. Il vibrionne, poudré, jacte : « Mettez-vous du côté des gens ! » Les gens sont mécontents ; Le Pen en embuscade, elle va tout emporter. Je veux, entonne-t-il (il est poète et philosophe), je veux « sentir le pays ».
Les commensaux paniquent dans l’inventaire de leur inconsistance : quoi lui fourbir, encore, pour l’apaisement des crottés ? Sentir le pays ; ils savent ce que réclame l’agité : sentir les gens pâmés, les Français extasiés. Comment, quoiqu’équarris, rendre les gens béants devant l’équarisseur ?
« Créer une carte vitale écologique ? Légaliser le cannabis ? »
« De l’audace ! » Voilà ce qu’il exige. Quatre-vingts conseillers, un « déjeuner de travail », une table en fer à cheval, une pintade. Il vibrionne, poudré, jacte : « Mettez-vous du côté des gens ! » Les gens sont mécontents ; Le Pen en embuscade, elle va tout emporter. Je veux, entonne-t-il (il est poète et philosophe), je veux « sentir le pays ».
Les commensaux paniquent dans l’inventaire de leur inconsistance : quoi lui fourbir, encore, pour l’apaisement des crottés ? Sentir le pays ; ils savent ce que réclame l’agité : sentir les gens pâmés, les Français extasiés. Comment, quoiqu’équarris, rendre les gens béants devant l’équarisseur ?
« Créer une carte vitale écologique ? Légaliser le cannabis ? »
