Τα άλογα της Βρετάνης (1998)
[..] Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Kulik είναι ο καθρέφτης της εποχής του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο αιώνια απαθής και νυσταγμένος "homo sovieticus" ξύπνησε ξαφνικά και τρέχοντας προς την ελευθερία του πέταξε τα πάντα από πάνω του - ακόμη και πολλές ανθρωπιστικές αξίες και ταμπού. Χαιρόταν να φοράει το "χαμόγελο της ζούγκλας" του καπιταλισμού και προσπάθησε να αναδιοργανώσει τη ζωή του σύμφωνα με τους νόμους της ζούγκλας. Ο Kulik είναι ηγέτης και βασανιστής. Ανάγκασε μια διμοιρία στρατιωτών να κρατήσει για ώρες πίνακες στα τεντωμένα τους χέρια αντί να τους κρεμάσει στους τοίχους. Ο Kulik είναι μαζοχιστής. Υπέφερε από πείνα και κρύο σαν τον φτωχότερο ζητιάνο για μέρες και εβδομάδες στις μετα-περφόρμανς του. Ο Kulik είναι ηδονιστής. Δεν κουράζεται να εφεύρει νέους παρτενέρ και στάσεις στα ζωοφιλικά του παιχνίδια με τα ζώα. Ο Kulik είναι ο ηγέτης του "Κόμματος των Ζώων" που ίδρυσε ο ίδιος. Όλα αυτά τα διάφορα πρόσωπα του καλλιτέχνη αντανακλούσαν τον εκκεντρικό χαρακτήρα μιας επαναστατικής εποχής, και όταν η παλίρροια της κοινωνικής τρέλας άρχισε να υποχωρεί και το κράτος σταδιακά επανέφερε όλους στο πλαίσιο του νόμου, τότε κι ο Kulik από περφόρμερ έγινε καλλιτέχνης και, ασφαλής πλέον στην αγκαλιά των καλών τεχνών, άρχισε να παράγει φωτογραφίες και γλυπτά που είχαν ελάχιστα κοινά με το ηρωϊκό του παρελθόν. [...]
Andrei Erofeyev
Oleg Kulik's Living and Dead Nature - White Space Gallery (UK)
