Ο τέταρτος κύκλος του American Horror Story υπόσχεται να είναι ό, τι πιο φιλόδοξο μας έχει παρουσιάσει ως τώρα το δημιουργικό μυαλό του Ράιαν Μέρφι. Τίζερ, πόστερ και άφθονο προωθητικό υλικό έχει κατακλύσει τα social media και μας έχει ανοίξει την όρεξη ήδη από το καλοκαίρι. Το Freak Show διαθέτει ένα all-star cast σε weird ρόλους κι εκτυλίσσεται σε ένα ρετρό τσίρκο εκμετάλλευσης της ανθρώπινης ασχήμιας, άμεση αναφορά στη θρυλική ταινία Freaks του Τοντ Μπράουνινγκ που εν έτει 1932 είχε παρουσιάσει για πρώτη φορά πραγματικές δυσλειτουργίες στην οθόνη.
Προτού η Τζέσικα Λανγκ μας υποδεχθεί στα νέα επεισόδια της σειράς του FX που εκατομμύρια φανς περιμένουν ευλαβικά, ας κάνουμε μια αναδρομή σε μερικά από τα πιο αγαπημένα φρικιά που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ιστορία της μεγάλης οθόνης.
Ρέγκαν (The Exorcist - 1973)
Δαιμονικό πνεύμα καταλαμβάνει το σώμα έφηβης της αμερικανικής suburbia, μεταμορφώνοντάς τη σταδιακά σε τέρας που ξερνάει πράσινους εμετούς, αυνανίζεται με τον εσταυρωμένο και ξεστομίζει ακατάληπτες βρισιές προς τα θεία. Αξέχαστη παραβολή του Γουίλιαμ Φρίντκιν για τη θρησκοληψία και το ξύπνημα της εφηβείας, επηρέασε όσο λίγες ταινίες το genre του τρόμου και παραμένει ακόμα και σήμερα μοναδικά ατμοσφαιρική.
Ε.Τ. (E.T. the Extra-Terrestrial - 1982)
Δεν υπάρχει παιδί που να ανήκει σε μια συγκεκριμένη γενιά και να μην έχει ονειρευτεί να βρίσκεται στη θέση του πρωταγωνιστή. Ο Σπίλμπεργκ έπλασε το απόλυτο χολιγουντιανό παραμύθι από απλά υλικά: μια αρχετυπική ιστορία φιλίας, η αποδοχή του διαφορετικού και η παιδική αθωότητα, όλα βρήκαν ιδανική ενσάρκωση στα γουρλωμένα μάτια και τη βραχνή φωνή του εξωγήινου που απλά ήθελε να τηλεφωνήσει στο σπίτι.
Donnie Darko (2001)
Εδώ ο χαρακτηρισμός "φρικιό" δεν αναφέρεται σε κάποια παραμόρφωση (κούκλος ήταν από μικρός ο Τζέικ Γκίλενχαλ) αλλά σε συμπεριφορές που ανέδειξαν τον ήρωα και την ταινία του Ρίτσαρντ Κέλι στο πιο cult δημιούργημα των τελευταίων 15 ετών. Ο Ντόνι αρέσκεται στο να κοιμάται (ή μάλλον να ξυπνάει) στην αυλή, να τα λέει με τον φιλαράκο κούνελο Φρανκ καθώς ψάχνει για χωροχρονικές μαύρες τρύπες, και σε διάφορα άλλα "ακατάληπτα" τερτίπια τα οποία έχουν ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως, ως εφηβικές λόξες μέχρι ενδείξεις σχιζοφρένειας στις άπειρες αναλύσεις που έχουν γραφτεί για την ταινία.
Xenomorphs (Alien - 1979, Aliens - 1986, Alien3 - 1992, Alien: Resurrection - 1997, Prometheus - 2012)
Ποτέ άλλοτε δεν έχει αποδοθεί με τόσο πειστικό τρόπο ο τρόμος που ελλοχεύει για το ανθρώπινο είδος η απεραντοσύνη του διαστήματος. Από την αξέχαστη "γέννηση" που συντελέστηκε μέσα στους ελλειπτικούς χώρους του Νοστρόμο στην πρώτη ταινία, μέχρι την πρόσφατη επανεκκίνηση του μύθου, τέσσερις οραματιστές σκηνοθέτες (Ρίντλεϊ Σκοτ, Τζέιμς Κάμερον, Ντέιβιντ Φίντσερ και Ζαν-Πιερ Ζενέ) βασίστηκαν στα σκίτσα του πρόσφατα εκλιπόντα Χανς Γκίγκερ και βάζοντας ο καθένας το προσωπικό του βλέμμα, δημιούργησαν ένα βασίλειο γεμάτο σαρκοβόρες εξωγήινες μορφές με φαλλικά χαρακτηριστικά και οξέα αντί για σάλιο.
Σαμάρα (Ringu - 1998, The Ring - 2002)
Είτε την πεις Σαμάρα Μόργκαν είτε Σαντάκο Γιαμαμούρα, αναφέρεσαι στο ίδιο αντιπαθές κοριτσάκι με τα πυκνά μαύρα μαλλιά που καλύπτουν τα μάτια της. Αυτή που εμφανίζεται σε μια βιντεοκασέτα να βγαίνει από ένα πηγάδι, να πλησιάζει την οθόνη σε γκρο πλαν κι έπειτα να εξέρχεται ανενόχλητη από το γυαλί για να σε τιμωρήσει. Ο ιαπωνικός θρύλος στιγμάτισε το πρώτο μισό των 00s σηματοδοτώντας την -ευτυχώς παροδική- μόδα διασκευών από το Χόλιγουντ σε ταινίες τρόμου από την Άπω Ανατολή (The Ring, The Grudge, The Eye, Dark Water κ.ά.).
Ψαλιδοχέρης (Edward Scissorhands - 1990)
Πολύ κλάμα έχουν ρίξει οι σημερινοί 35άρηδες με αυτή εδώ την πρώτη συνεργασία του Τιμ Μπέρτον με τον Τζόνι Ντεπ - θα ακολουθούσαν πολλές ακόμα, όχι όλες τόσο επιτυχημένες. Το ευαίσθητο ρομπότ με το θλιμμένο πάλλευκο πρόσωπο αποτέλεσε μια εύστοχη ανάγνωση του μύθου του Φρανκενστάιν και έβαλε τα θεμέλια (μαζί με τους πρώτους Batmen) για το σύμπαν του Αμερικανού δημιουργού, που ή το λατρεύεις ή απλά δεν το αντέχεις.
Οι Άγγελοι (Wings of Desire - 1987)
Τα Φτερά του Έρωτα του Βιμ Βέντερς είναι ένα από τα πιο όμορφα ποιήματα της ιστορίας του παγκόσμιου σινεμά. Οι Μπρούνο Γκανζ και Ότο Σάντερ είναι οι άγγελοι που περιφέρονται στο πρώην Δυτικό Βερολίνο ακούγοντας τις σκέψεις των ανθρώπων και παρεμβαίνοντας διακριτικά όποτε πρέπει. Όταν η ασπρόμαυρη φωτογραφία χρωματίζεται και το άυλο αγγελικό φρικιό αποκτά υπόσταση, η ζεστασιά που πλημμυρίζει την οθόνη σου μένει αξέχαστη.
Ο φαύνος και το χλωμό τέρας (Pan's Labyrinth - 2006)
H καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας που τοποθέτησε τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο στην κορυφή των αξιοσέβαστων δημιουργών του φανταστικού, έχει επιρροές από τη σχιζοφρένεια της Αλίκης του Λιούις Κάρολ μέχρι τους πίνακες του Γκόγια. Η σκηνή όπου η μικρή Οφηλία πλησιάζει εκείνο το ζαρωμένο πλάσμα που κάθεται στην άκρη του τραπεζιού με τις κόρες των ματιών του στις παλάμες του και ό,τι ακολουθεί τα επόμενα λεπτά, είναι ένα χάρμα οφθαλμών και ανατριχίλας.
Ο Άνθρωπος-Ελέφαντας (The Elephant Man - 1980)
Η πιο «βατή» κι ευαίσθητη ταινία στη φιλμογραφία του Ντέιβιντ Λιντς είναι μια συγκινητική μελέτη στην ανθρώπινη ηθική, βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Τζόζεφ Μέρικ, ενός δύσμορφου άντρα και διάσημου "εκθέματος" στα τσίρκα του Βικτωριανού Λονδίνου. Το βλέμμα του Τζον Χερτ κάτω από τόνους μακιγιάζ κι προσθετικών εξογκωμάτων τσακίζει και ενεργοποιεί αυτόματα δακρυγόνους αδένες.
Info
Το American Horror Story: Freak Show κάνει πρεμιέρα στο αμερικανικό δίκτυο FX στις 8 Οκτωβρίου. Στην Ελλάδα θα το δούμε από τις 16 Νοεμβρίου από τα κανάλια της Fox.
σχόλια