Εδώ και μερικά χρόνια οι περιπέτειες των υπερηρώων κατακλύζουν τη μεγάλη οθόνη σε τέτοιο βαθμό, ώστε ακούμε για μεταφορά κόμικ και το μυαλό μας πηγαίνει κατευθείαν στο διευρυμένο σύμπαν της DC και της Marvel, οι οποίες μοιάζουν να συναγωνίζονται ποια θα κάνει τη μεγαλύτερη επιτυχία, μεταφέροντας στην οθόνη τον πλέον ανυπόληπτο ήρωα της πινακοθήκης των χαρακτήρων της. Ένατη τέχνη όμως δεν κάνουν μόνο η DC και η Marvel.
Στις 31 Αυγούστου θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε και στη χώρα μας την υπερπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας «Ο Βαλέριαν και η Πόλη με τους Χίλιους Πλανήτες», όπου ο Λικ Μπεσόν επιχειρεί (και, αν πιστέψουμε τις κριτικές από το εξωτερικό, το καταφέρνει) να ξεπεράσει την οπτική εξτραβαγκάντζα του δικού του «Πέμπτου Στοιχείου». Εκείνο που αγνοεί πολύς κόσμος είναι πως η ταινία του Μπεσόν βασίζεται σε μια άγνωστη σ' εμάς, αλλά δημοφιλέστατη στην πατρίδα του σειρά κόμικ, το «Βαλέριαν και Λορελίν». Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που ένα όχι ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα μας έργο της 9ης τέχνης στέκεται πηγή έμπνευσης για το σινεμά του φανταστικού. Παρακάτω παραθέτουμε δέκα από τις πιο χαρακτηριστικές ανάλογες μεταφορές.
Barbarella (1968)
Ο χαρακτήρας της Barbarella δημιουργήθηκε το 1962 για το γαλλικό «V Magazine» και 2 χρόνια αργότερα ο Ερίκ Λοσφέλντ κυκλοφόρησε τις περιπέτειές της σε βιβλίο. Αυτό θεωρήθηκε ως και πορνογραφικό υλικό, αν και ο δημιουργός της επέμενε πως οι ερωτικές περιπέτειες της ηρωίδας του μιλούν για τη νέα γυναίκα την εποχή της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Τη μεταφορά στον κινηματογράφο ανέλαβε ο ιδανικός άνθρωπος, ο προβοκάτορας Ροζέ Βαντίμ, κι έτσι η Τζέιν Φόντα και ο κακός Ντουράντ Ντουράντ παραμένουν μέχρι σήμερα ιερά τέρατα της ποπ κουλτούρας.
Weird Science (1985)
Το «Ηλεκτρονικό Μανούλι» του Τζον Χιουζ, όπως κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, περιέγραφε τις σπαρταριστές περιπέτειες δύο geeks που προσπαθούν να πλάσουν μέσω υπολογιστή την τέλεια γυναίκα (στο ρόλο η Κέλι ΛεΜπροκ). Η διάσημη αυτή κωμωδία, προσαρμοσμένη στα πρώιμα ψηφιακά '80s, πήρε τον τίτλο της από τη σειρά κόμικ «Weird Science» που κυκλοφόρησε αρχές της δεκαετίας του '50 και περιείχε ιστορίες φαντασίας με ηθικό δίδαγμα. Στο πέμπτο τεύχος, η ιστορία «Made of the future» ήταν αυτή που ενέπνευσε τον παραγωγό Τζόελ Σίλβερ, που πήρε εύκολα (λόγω παλαιότητας του τεύχους) τα δικαιώματα για την κινηματογραφική μεταφορά.
The Mask (1994)
Εάν αναρωτηθήκατε ποτέ πώς θα ήταν τα καρτούν του Τεξ Έιβερι αν έπαιρναν σάρκα και οστά, θα βρείτε την απάντηση στη «Μάσκα» του Τσακ Ράσελ, την κινηματογραφική μεταφορά μιας σειράς κόμικ της Dark Horse που έκανε τον Τζιμ Κάρεϊ διάσημο σε όλο τον κόσμο μέσα σε μια νύχτα. Πρόκειται για μία από τις ευτυχείς και ολοένα και πιο σπάνιες συγκυρίες, όπου ένας ταλαντούχος κωμικός βρίσκει καλό υλικό, αφήνεται ελεύθερος να αυτοσχεδιάσει και το αποτέλεσμα είναι οργιαστικό. Όχι τυχαία, ένα σίκουελ χωρίς τον Κάρεϊ, που γυρίστηκε έντεκα χρόνια μετά, καταποντίστηκε στα ταμεία.
Men in Black (1997)
Λίγα χρόνια πριν η μικρή Aircel μεταπωληθεί στη Marvel, οι σχεδιαστές της κυκλοφόρησαν δύο μικρές σειρές, τριών επεισοδίων η καθεμιά, με τις περιπέτειες των ανδρών μιας μυστικής υπηρεσίας που γνωρίζει την ύπαρξη εξωγήινης ζωής, αλλά φροντίζει να διατηρεί την ισορροπία και να κρατά τους περίεργους μακριά από τέτοιες πληροφορίες. Το 1997, ο Μπάρι Σόνενφελντ παρουσίασε την κινηματογραφική εκδοχή που επισημοποίησε τη μετατροπή σε σταρ πρώτης γραμμής του Γουίλ Σμιθ. Άλλες δύο συνέχειες ακολούθησαν πλάι σε νέες ιστορίες του κόμικ, που πλέον είχε περάσει στη Marvel.
Ιmmortal (2004)
Μία από τις εξέχουσες μορφές της 9ης τέχνης, ο κομίστας Ενκί Μπιλάλ, θα επιχειρήσει να μεταφέρει στον κινηματογράφο τη δική του τριλογία του Νικοπόλ. Χαρακτηριστικό δείγμα της ψηφιακής επανάστασης που έμελλε να κατακτήσει το σινεμά στη συνέχεια, το «Immortal» βασίζεται στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας, η εμπορική αποτυχία του όμως ματαίωσε τη μεταφορά των υπολοίπων. Μια αποτυχία διόλου ανεξήγητη, δεδομένου πως η στοχαστική γραφή του φιλμ είναι πιο κοντά σε ένα σινεμά σαν εκείνο του Βέντερς παρά στον τυπικό εκπρόσωπο μιας περιπέτειας επιστημονικής φαντασίας.
Hellboy (2004)
Από τα πρωτοπαλίκαρα της Dark Horse, ο «Hellboy» ευτύχησε να τελεί υπό την προστασία του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο που ανέλαβε την κινηματογραφική του τύχη. Τα δύο φιλμ (2004 και 2008) με το πρόσωπο ενός από τους πιο απροσδόκητους πρωταγωνιστές, του Ρον Πέρλμαν, συγκαταλέγονται συνήθως σε λίστες με τις καλύτερες διασκευές κόμικ και άφησαν ικανοποιημένο τον δημιουργό του ήρωα Μάικ Μινιόλι. Αναπόφευκτα, αυτή η εξωστρέφεια θα έχει και συνέχεια, καθώς πληθαίνουν οι συζητήσεις για νέα ταινία ή σειρά, αλλά χωρίς την εμπλοκή του Ντελ Τόρο.
Sin City (2005)
Ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ χρησιμοποίησε τα κόμικς του Φρανκ Μίλερ ως storyboards και μετέφερε αυθεντικά από το χαρτί στην οθόνη τα νοτισμένα με αίμα, σπέρμα, δάκρυα και ιδρώτα σοκάκια της «Αμαρτωλής Πόλης», όπου οι σκληροτράχηλοι ντετέκτιβ «φτύνουν» μεγαλόστομες ατάκες και οι γυναίκες είναι πιο επικίνδυνες από τα όπλα. Το «Sin City» είναι ένα βίαιο νουάρ που ξεχειλίζει σεξουαλικότητα και μοιάζει να φτιάχτηκε για να μας δείξει πώς θα μπορούσαν να είναι οι προκάτοχοί του, αν δεν έπρεπε να ακολουθήσουν τις περιοριστικές αρχές του Κώδικα Χέιζ. Μερικά χρόνια αργότερα ο Ροντρίγκεζ θα γυρίσει μια πολύ κατώτερη συνέχεια.
Scott Pilgrim vs The World (2010)
Τι συμβαίνει όταν δεν είσαι υπερήρωας και ξαφνικά πρέπει να αντιμετωπίσεις τις ορδές των πρώην της κοπέλας που ερωτεύτηκες όσο καμιά άλλη; Η μία από τις έξι ιστορίες του Σκοτ Πίλγκριμ, ενός αντιήρωα που δημιούργησε και σχεδίασε ο Μπράιαν Λι Ο'Μάλεϊ, πέρασε στα μαγικά χέρια του Έντγκαρ Ράιτ που δημιούργησε έναν οπτικό οργασμό βασισμένο στην κουλτούρα των arcade παιχνιδιών και στη γενιά των σύγχρονων hipsters. Σκανδαλώδης εμπορική αποτυχία, που σταδιακά κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς, περνώντας σταδιακά στη σφαίρα του cult.
Cowboys and Aliens (2011)
Βασισμένο σε μια ομώνυμη γραφική νουβέλα, το φιλμ του Τζον Φαβρό («Iron Man», «The Jungle Book») αδικείται από τον αφόρητα camp τίτλο της. Είναι ένα «υβριδικό» γουέστερν που πετυχαίνει εκεί όπου άλλα τέτοια απέτυχαν, επειδή ο σκηνοθέτης του το αντιμετωπίζει ως ένα αγνό, παραδοσιακό γουέστερν στο οποίο οι αντίπαλοι του ήρωα είναι μεν εξωγήινοι, πλην όμως με κίνητρα που ελάχιστα διαφέρουν από εκείνα των κοινών παρανόμων. Το μεγάλο ατού της ταινίας είναι ο Χάρισον Φορντ που εκτοξεύει καυστικές ατάκες προς πάσα κατεύθυνση με τον χαρακτηριστικό, στριφνό τρόπο του.
Snowpiercer (2013)
Μπορεί φέτος να μας εξέπληξε δυσάρεστα με την κακόγουστη χορτοφαγική προπαγάνδα του «Okja», όμως ο Κορεάτης Μπονγκ Τζουν-Χο («Memories of Murder», «Mother») τα είχε πάει πολύ καλύτερα στην πρώτη του αγγλόφωνη απόπειρα, το «Snowpiercer», που βασίζεται στη γαλλική γραφική νουβέλα «Le Transperceneige» και εκτυλίσσεται εξ ολοκλήρου στα βαγόνια ενός τρένου. Πρόκειται για ταξική επιστημονική φαντασία που κατά κύριο λόγο πραγματεύεται την επανάσταση, τη φύση της, τον ιστορικό της ρόλο στο πέρασμα των αιώνων και τη λειτουργία της (και) ως εργαλείου μαζικής εκτόνωσης προς όφελος του Συστήματος. Όλα αυτά σε ένα πακέτο ελκυστικής δράσης συνεχών ανατροπών και μετα-αποκαλυπτικής σκηνογραφίας.
σχόλια