Down by Law: Η cult «παγίδα» του Τζιμ Τζάρμους ξανά στα θερινά σινεμά

«Down by Law»: Ξαναπέφτουμε στην «Παγίδα» του Τζιμ Τζάρμους στα θερινά σινεμά Facebook Twitter
Πάνω από όλα, το «Down by Law» είναι μια ταινία ανδρικής συντροφικότητας, όπου οι χαρακτήρες τα βρίσκουν μεταξύ τους όχι μέσω ενός κοινού στόχου, που πάντα προκύπτει δραματουργικά, αλλά μέσω κάποιου τελετουργικού.
0

Ένας ραδιοφωνικός παραγωγός, ένας μαστροπός και ένας Ιταλός τουρίστας συναντιούνται σε ένα κελί φυλακής στη Νέα Ορλεάνη. Η σύνοψη του «Down by Law» του Τζιμ Τζάρμους θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί την αρχή ενός ανεκδότου. Μα και τα ανέκδοτα ανήκουν σε εκείνα τα μικρά που μόνα τους υπάγονται στην κατηγορία «φτερού», αλλά όλα τους μαζί συνθέτουν κάτι μεγαλύτερο. Κι ο Τζάρμους ως ένας κινηματογραφικός ποιητής ή, πιο σωστά, τραγουδοποιός, σκαρώνει φιλμικές μπαλάντες που αναβαθμίζουν σε σημαίνοντα αυτά τα μικρά, άρα και τα ανέκδοτα – θυμάστε τη σκηνή με το δαμάσκηνο στο «Mystery Train»

Ανάμεσα στα «μικρά» του Τζάρμους βρίσκονται και τα αντικείμενα. Ο φετιχισμός με αυτά διέπει τους ήρωές του, αλλά και το σινεμά του, όχι όμως για να υπηρετήσει την καλλιγραφία. Συνήθως σχετίζεται με μια μυθολογία που αυτά (τα αντικείμενα) εξυπηρετούν, είτε εκείνη του καλλιτέχνη που αφορούν είτε του ίδιου του χαρακτήρα και του τρόπου ζωής του. Να, στο «Down by Law», σε έναν καβγά του Τομ Γουέιτς με τη σύντροφό του στην ταινία, την Έλεν Μπάρκιν, την εκλιπαρεί να μην πειράξει ένα καλολουστραρισμένο ζευγάρι παπουτσιών, κι ας είναι ραδιοφωνικός παραγωγός, κι ας έχουν, θεωρητικά, οι δίσκοι του μεγαλύτερη σημασία για τη δουλειά του.

Οι crime μυθοπλασίες, τα δράματα φυλακής, οι ταινίες απόδρασης και τα road movies αποτελούν σημεία αναφοράς της «Παγίδας του Νόμου», χωρίς η τελευταία να εντάσσεται σε κανένα από αυτά τα είδη. 

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, τού είναι πιο εύκολο να εκφράσει την αγωνία του για την τύχη των παπουτσιών, παρά για εκείνη των δίσκων και άρα να επικοινωνήσει το δέσιμο που έχει η ύπαρξή του μ’ αυτούς, αλλά ας μη βαρύνουμε το κείμενο περισσότερο από όσο μας επιτρέπει η ταινία και το ύφος της. Κατά κάποιον τρόπο και ο ίδιος ο Τζάρμους, ως δημιουργός, παραθέτει επί της οθόνης κινηματογραφικά αντικείμενα που συνέλεξε ως σινεφίλ, διαθλώντας τα μέσα από το προσωπικό του ιδίωμα. Οι crime μυθοπλασίες, τα δράματα φυλακής, οι ταινίες απόδρασης και τα road movies αποτελούν σημεία αναφοράς της «Παγίδας του Νόμου», χωρίς η τελευταία να εντάσσεται σε κανένα από αυτά τα είδη. 

Tom Waits - Jockey Full Of Bourbon (Down By Law Soundtrack)

Στην εισαγωγή, καθώς ο Τομ Γουέιτς βρυχάται μελωδικά το «Jokey full of Bourbon», ο φακός του θρυλικού Ρόμπι Μιούλερ περιπλανιέται στους δρόμους της Νέας Ορλεάνης, καταγράφοντας σπίτια, με τον ουρανό πάντα να προβάλλει στο πάνω μέρος του κάδρου, υποσχόμενος κάτι πέρα και έξω από αυτά – κρατήστε το αυτό. Νιώθεις ότι θα μπορούσε να σταματήσει την περιπλάνησή του και να εστιάσει σε οποιαδήποτε από αυτές τις κατοικίες και να εντοπίσει μέσα τους ανθρώπους σαν αυτούς τους δύο που θα συναντήσουμε, με τις (παρεμφερείς) ιστορίες τους. Ο Τζακ κι ο Ζακ είναι δυο χαμένα κορμιά, με τον τρόπο που θα το έλεγαν άνθρωποι που έχουν προλάβει live ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου, αλλά και όπως θα το εννοούσαν οι ποιητές. Θα γνωριστούν μεταξύ τους όταν συλληφθούν, καθένας τους για διαφορετικό λόγο, και θα οδηγηθούν στη φυλακή, στο ίδιο κελί. Σύντομα θα αποκτήσουν άλλον έναν συγκάτοικο, τον Ρομπέρτο, εν συντομία Μπομπ, έναν Ιταλό που μιλά σπαστά αγγλικά, χρησιμοποιεί μπλοκάκι για να θυμάται λέξεις και φράσεις, μοιάζει φύσει αισιόδοξος και αγαπά Αμερικανούς ποιητές όπως ο Γουίτμαν και ο Ρόμπερτ Φροστ – συνήθως οι χαρακτήρες του Τζάρμους είναι και φιλότεχνοι, με προτίμηση στους καταραμένους καλλιτέχνες. Αν και η ενεργητικότητα και η φλυαρία του θα φανεί ενοχλητική αρχικά, ο Μπομπ −ένας τρισχαριτωμένος Μπενίνι, όταν ακόμα έχτιζε την κωμική περσόνα του− σύντομα θα κερδίσει τη συμπάθειά τους.

«Down by Law»: Ξαναπέφτουμε στην «Παγίδα» του Τζιμ Τζάρμους στα θερινά σινεμά Facebook Twitter
Mετά από αυτή την «ιερή» στιγμή, η συντροφιά θα δραπετεύσει και θα περιπλανηθεί στους βαλτότοπους της Λουζιάνα.

Πάνω από όλα, το «Down by Law» είναι μια ταινία ανδρικής συντροφικότητας, όπου οι χαρακτήρες τα βρίσκουν μεταξύ τους όχι μέσω ενός κοινού στόχου, που πάντα προκύπτει δραματουργικά, αλλά μέσω κάποιου τελετουργικού. Στο «Rio Bravo» του Χάουαρντ Χοκς, για παράδειγμα, το δέσιμο έρχεται με ένα τραγούδι, εδώ με μια παρτίδα πόκερ κι ένα αλησμόνητο «I scream, you scream, we all scream for ice cream».

Mετά από αυτή την «ιερή» στιγμή, η συντροφιά θα δραπετεύσει και θα περιπλανηθεί στους βαλτότοπους της Λουζιάνα. Ο Μπομπ θα βρει τον τελικό προορισμό του, έχοντας διανύσει περισσότερο δρόμο από τους άλλους δυο −μετακινήθηκε από την Ιταλία στην αμερικανική ενδοχώρα άλλωστε−, ενώ ο Ζακ κι ο Τζακ χάρη σ’ αυτήν τη συνάντηση θα βηματίσουν σε έναν νέο δρόμο, κι ας μη γνωρίζουν ακόμα πού θα τους βγάλει. 

Κι εμείς, με τη σειρά μας, θα βγούμε κερδισμένοι, παίρνοντας μαζί μας μια υπέροχη μικρή ταινία. Για τον δρόμο. 

Down by Law, Official Trailer [1986]

Η ταινία «Στην Παγίδα του Νόμου» («Down by Law», 1986) κυκλοφορεί σε επανέκδοση από το Cinobo στις 16/05.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Το Netflix έχει γίνει ο παράδεισος της εύκολης ψυχαγωγίας, αλλά για τους πραγματικούς σινεφίλ κρύβει και έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι μια λίστα με ταινίες που απαιτούν προσοχή και αφοσίωση, που αξίζουν τον κόπο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movies

Οθόνες / Η Χιονάτη και 8 καλύτεροι λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένα υποψήφιο για Όσκαρ animation για ενήλικες, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αριάν Λαμπέντ και μια τολμηρή ταινία για την προσφυγική εμπειρία, γυρισμένη στην Αθήνα, είναι μερικές από τις προτάσεις της εβδομάδας που θα σας αποζημιώσουν.
THE LIFO TEAM
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Σε μια άγνωστη χώρα»: Μια τολμηρή ταινία, γυρισμένη στην Αθήνα

Οθόνες / «Πιστεύει κανείς ότι οι Παλαιστίνιοι θα ξεχάσουν και θα συμβιβαστούν με την απώλεια;»

Ωμή, διεισδυτική, αφτιασίδωτη, η ταινία «To a land unknown» εστιάζει στο προσφυγικό και ιδιαίτερα στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης Μαντί Φλάιφελ μίλησε στη LifO για όλα τα ζητήματα που θίγει η εξαιρετική και με έντονο ελληνικό «χρώμα» ταινία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ