Μαύρο στα Όσκαρ! Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Μαύρο στα Όσκαρ! Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Η Λουπίτα Νιόνγκο τιμήθηκε πρόπερσι στον δεύτερο γυναικείο ρόλο, και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, ίσως επειδή η ροή της τελευταίας δεκαετίας ήταν ομαλή, με αρκετά αφροαμερικανικά πλασαρίσματα, και νίκες από τους συνήθεις υπόπτους, όπως τον Ντενζέλ Γουόσινγκτον, αλλά και σχετικά αγνώστους στα 6000 μέλη, όπως ο Τζέϊμι Φοξ και η Οκτάβια Σπένσερ.
7

Μαύρο στα Όσκαρ! Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Πρόπερσι, το "12 Χρόνια Σκλάβος" απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, με τον Στιβ Μακουίν (φωτ.) να είναι ένας από τους παραγωγούς

 

Για δεύτερη συνεχή χρονιά, οι Αφροαμερικανοί ηθοποιοί έμειναν εκτός των πεντάδων στις 4 κατηγορίες βιτρίνας, δηλαδή τους πρώτους και δεύτερους ρόλους. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι μαύροι ηθοποιοί παραπονιούνται για την παρέλειψη, κατηγορώντας την Ακαδημία για μεροληψία, ουσιαστικά στοχοποιώντας την σύσταση των μελών- λευκών, και προχωρημένης ηλικίας. Κι ενώ οι βολές απευθύνονται σε όλους τους τομείς, οι ηθοποιοί, μαζί με τον επαγγελματία εισαγγελέα Σπάϊκ Λι, σηκώνουν το βάρος του άτυπου αγώνα να διορθώσουν την αδικία που πιστεύουν πως συντελείται εδώ και δεκαετίες στα Όσκαρ, με αποκορύφωμα την τελευταία διετία. Η ειρωνία είναι πως φέτος, η πρόεδρος της Ακαδημίας είναι η Σέριλ Άϊζακς Μπουν, ο παρουσιαστής είναι ο Κρις Ροκ και ένα από τα τιμητικά βραβεία κατέληξε στον ίδιο τον Σπάϊκ Λι. Όλοι έγχρωμοι- συγγνώμη για την έκφραση, αλλά χρησιμοποιείται ευρέως από τους Αφροαμερικανούς της τελευταίες εμπόλεμες ημέρες στο Χόλιγουντ, στη προσπάθεια τους να γενικεύσουν τις διακρίσεις προς οποιονδήποτε δεν είναι λευκός όσο ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο και η Τζένιφερ Λόρενς.

 

Τα Όσκαρ δεν είναι αντικειμενικά μετρήσιμα, όπως συνήθως συμβαίνει με βραβεία εκτίμησης στην Τέχνη, αλλά και στις επιστήμες. Ακόμη και στα Νόμπελ Ιατρικής και  Φυσικής, είμαι σίγουρος πως ομάδες ερευνητών αισθάνονται ριγμένες έναντι άλλων, και μπορεί να μιλούν και για σκοπιμότητες, πολιτικές ή άλλες. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για μακιγιάζ και μουσική για ταινίες, που, ούτως ή άλλως, περιορίζονται σε έναν σχετικά στενό ορίζοντα, αμερικανικό με εσωχολιγουντιανές τάσεις, και κάποιες εκπλήξεις από παραπέρα χώρους να παρεισφρύουν από καιρού εις καιρόν.

 

Σε μια χώρα που συνεχώς ακούγονται φωνές από φορείς που διαχειρίζoνται τα δικαιώματα των μειονοτήτων, η Ακαδημία δεν θα μπορούσε να αποτελεί ηχηρή εξαίρεση, όσο κι αν το Χόλιγουντ καυχιέται για την καινοτομία και την ανοιχτομυαλιά του, σε σχέση με τις κοινωνικές δομές που αλλάζουν αργά και δύσκολα.

 

Συνεπώς, ο αποκλεισμός των καλλιτεχνών με χρώμα (artists of color), όπως εκφέρεται στο κατηγορώ, συνιστά έλλειψη αχρωματοψίας, σα να λέμε, πως η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, ως οφείλει. Όπως εγώ το καταλαβαίνω, περισσότεροι μαύροι, ή νεότερα σε ηλικία μέλη, θα καταστήσουν δυνατή την ψήφιση λιγότερων λευκών, αφήνοντας χώρο στους μαύρους να κατακτήσουν τη θέση που τους αναλογεί, ποσοτικά και ποιοτικά, σε υποψηφιότητες και βραβεία. Αυτό προϋποθέτει επαγγελματίες που ήδη υπάρχουν, σε όλους τους επιμέρους τομείς της βιομηχανίας, που να μην είναι λευκοί, έτσι ώστε να προτείνουν άλλους, που για κάποιον λόγο, δεν είχαν μπει στο σώμα της Ακαδημίας μέχρι τώρα. Σε μια χώρα που συνεχώς ακούγονται φωνές από φορείς που διαχειρίζoνται τα δικαιώματα των μειονοτήτων, η Ακαδημία δεν θα μπορούσε να αποτελεί ηχηρή εξαίρεση, όσο κι αν το Χόλιγουντ καυχιέται για την καινοτομία και την ανοιχτομυαλιά του, σε σχέση με τις κοινωνικές δομές που αλλάζουν αργά και δύσκολα. Το παράδοξο ωστόσο, που φτάνει στα όρια της αντινομίας, στην περίπτωση αυτή, είναι πως, οι άνθρωποι που αναρωτιούνται για ποιό λόγο αδικούνται, και γιατί τόσα χρόνια η Ακαδημία δεν έχει εξασφαλίσει ίση θέση για όλες τις φυλές, καλούνται να ανατρέψουν μιά βασική ηθική, που υπαγορεύει την ψήφο, όχι ανάλογα με το χρώμα του καθενός, αλλά με την αξία του σε μια ταινία. Δηλαδή, αν τα μέλη της Ακαδημίας χωριστούν με κάποιο μαγικό τρόπο στη μέση, οι μαύροι θα ψηφίσουν μαύρους γιατί είναι μαύροι, ή γιατί είναι καλοί στη δουλειά τους; Πρόπερσι, το 12 Χρόνια Σκλάβος απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας (με τον Στιβ Μακουίν να είναι ένας από τους παραγωγούς) και η Λουπίτα Νιόνγκο τιμήθηκε στον δεύτερο γυναικείο ρόλο, και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, ίσως επειδή η ροή της τελευταίας δεκαετίας ήταν ομαλή, με αρκετά αφροαμερικανικά πλασαρίσματα, και νίκες από τους συνήθεις υπόπτους, όπως τον Ντενζέλ Γουόσινγκτον, αλλά και σχετικά αγνώστους στα 6000 μέλη, όπως ο Τζέϊμι Φοξ και η Οκτάβια Σπένσερ. Έχει περάσει πολύς καιρός από τις σημαδιακές πρωτιές της Χάτι Μακντάνιελ και του Σίντνεϊ Πουατιέ, που συγκρίνονταν με το κατόρθωμα της Ρόζα Παρκς, αλλά φέτος, ένα αίτημα για αλλαγή βρήκε αφορμή από την επίθεση του Γουίλ Σμιθ, διά στόματος της συζύγου του Τζέϊντα Πίνκετ (Ο Σμιθ έχει προταθεί δυο φορές για Όσκαρ και έχει και τις δύο από μαύρους συναδέλφους του, οπότε κράτησε χαμηλό προφίλ ο ίδιος, και ως εμπλεκόμενος αδικημένος), αλλά και από την άρνηση του Σπάϊκ Λι να παραστεί στην απονομή της 28ης Φεβρουαρίου, έστω κι αν έχει παραλάβει εδώ και αρκετές εβδομάδες το τιμητικό του Όσκαρ, σε μια ειδική τελετή που πλέον γίνεται νωρίτερα. Και, μιας και το έφερε η κουβέντα, οι Μεξικανοί, που εδώ και κάποια χρόνια θριαμβεύουν, έστω με αγγλόφωνες ταινίες, δεν πιάνονται; Ο Ανγκ Λι, που έχει πάρει όχι ένα, αλλά δύο Όσκαρ σκηνοθεσίας, δεν θεωρείται έγχρωμος; Ακόμη και για τον Μάνο Χατζιδάκι είχαν διαμαρτυρηθεί οι ηττημένοι γηγενείς του Χόλιγουντ. Ο Έλληνας, όπως και τόσοι Άγγλοι όλα αυτά τα χρόνια, που δεν έχουν καν υπηκοότητα ή πράσινη κάρτα, μπαίνουν στο καλάθι των αλλοδαπών; Να διαμαρτυρηθούμε και για τις υποψηφιότητες του Χάνεκε, του Μπέργκμαν, ή ακόμη του Ζαν Πολ Σαρτρ; Μην εκπλήσσεστε, και ο Γάλλος υπαρξιστής ήταν κάποτε υποψήφιος!

 

Aν τα μέλη της Ακαδημίας χωριστούν με κάποιο μαγικό τρόπο στη μέση, οι μαύροι θα ψηφίσουν μαύρους γιατί είναι μαύροι, ή γιατί είναι καλοί στη δουλειά τους;

 

Μαύρο στα Όσκαρ! Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Ο Σπάϊκ Λι αρνήθηκε να παραστεί στην απονομή της 28ης Φεβρουαρίου, έστω κι αν έχει παραλάβει εδώ και αρκετές εβδομάδες το τιμητικό του Όσκαρ, σε μια ειδική τελετή που πλέον γίνεται νωρίτερα.

 

Σε ένα δελτίο τύπου που δόθηκε στους δημοσιογράφους το βράδυ της Παρασκευής, η πρόεδρος Μπουν, ξεπερνώντας τον πρώτο πανικό και την γεμάτη ενοχές απογοήτευση της από τα αποτελέσματα των υποψηφιοτήτων και τις αντιδράσεις που προκάλεσαν, ανακοίνωσε πως δραστικές αλλαγές δρομολογήθηκαν, και μάλιστα κα΄ποιες από αυτές με αναδρομική ισχύ. Από εδώ και στο εξής, όλα τα μέλη που έχουν δικαίωμα ψήφου (γιατί υπάρχουν και άλλα που δεν έχουν) θα πρέπει να ανανεώνουν, σαν δίπλωμα οδήγησης μετά τα 65, μετά τα 10 χρόνια. Μετά από τις τρεις διαδοχικές δεκαετίες, ψηφίζουν ισοβίως. Εξαιρούνται όσοι έχουν προταθεί για Όσκαρ, ή το έχουν πάρει- αυτοί ψηφίζουν, αν θέλουν βέβαια, διά βίου. Δηλαδή, θα τιμωρούνται όσοι τα είχαν φορτώσει στον κόκκορα και δεν ασχολούνταν με τίποτε πέρα από τη συνδρομή και τον υψηλού επιπέδου παραγοντισμό. Η διαδικασία αυτή ισχύει αναδρομικά για όλα τα μέλη, αλλά δεν επηρεάζεται η ψηφοφορία για τα φετινά Όσκαρ, που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Εκτός του οτι προστίθενται τρία μέλη-κλειδιά στο διοικητικό συμβούλιο, η Ακαδημία θα έχει λόγο στην παραδοσιακή σύσταση νέων μελών από παλαιότερα, έτσι να διασφαλιστεί η ποικιλία και η πολυμορφία- το diversity, που σημαίνει την ποικιλία των φυλών, των φύλων, των ηλικιών και ενδεχομένως των εθνικοτήτων, και της καλλιτεχνικής προέλευσης των μελών, έτσι ώστε να καλύπτονται πολλά είδη κινηματογράφου. Προερχόμενη από τον χώρο των δημοσίων σχέσεων (η δική μας Ακαδημία, για παράδειγμα, δέχεται κριτικούς, ενώ η αμερικανική προβλέπει ανθρώπους από το publicity των στούντιο ή των εταιριών παραγωγής στο καταστατικό της), η Μπουν ανήγγειλε τα μέτρα ως ιστορικές κινήσεις, θέλοντας να δώσει τέλος στην θρυλούμενη αρτηριοσκλήρωση της Ακαδημίας, όχι στις μικρές αλλαγές, αλλά στις διαρθρωτικές μετακινήσεις του πυρήνα της. Κανείς δεν είναι σίγουρος αν η Μπουν έσπευσε να διορθώσει ανισσοροπία ή να πειράξει τη σύσταση της Ακαδημίας προσθέτοντας παραπάνω αφροαμερικανούς από το ποσοστό που καταλαμβάνουν στον ευρύτερο χώρο του σινεμά. Βέβαια, η Ακαδημία δεν είναι δημόσιο, και μπορεί αν κάνει ότι νομίζει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η πρόεδρος βρήκε ανταπόκριση από όλα τα μέλη του συμβουλίου, κάτι που σημαίνει πως οι μαύρες διαμαρτυρίες, με συμπαραστάτη των ακτιβιστή Τζορτζ Κλούνι, έπιασαν τόπο, προς το παρόν, και αποσυμπιέστηκε η κρίση.

 

 

Την προηγούμενη φορά που εγινε κάτι παρόμοιο ήταν το 1970, με πρόεδρο τον Γκρέγκορι Πεκ. Αν και ανήκε στην παλιά φρουρά της χρυσής εποχής του 40 και του 50, ο Πεκ κατάλαβε, ή του "σφύριξαν" από μέσα, πως η γενιά της αντικουλτούρας δεν έβρισκε πλέον καθόλου κουλ τα Όσκαρ, ταυτίζοντάς τα με τους δεινόσαυρους και τα καταρρέοντα στούντιο. Ήταν ο πρώτος που έσπευσε να εντάξει τους ανερχόμενου αντιστάρ στο Σώμα, με απανωτές προσκλήσεις και επίμονο φλερτ, προντάροντας στο φιλελεύθερο προφίλ του και φοβούμενος τον αναχρονισμό και τον επικείμενο ξεπεσμό του θεσμού επί προεδρίας του. Και το κατάφερε, παρά τις αρνήσεις των Όσκαρ από τον Μάρλον Μπράντο και τον Τζορτζ Σκοτ (για διαφορετικούς, αλλά πάντως αντικομφορμιστικούς λόγους) και τις οντολογικές αντιδράσεις περί αχρείαστου ανταγωνισμού των καλλιτεχνών από τον Ντάστιν Χόφμαν, παραμερίζοντας σταδιακά και την εικόνα των ρουτινιάρικων, εκτός χρόνου και τόπου hosts, όπως ο Μπομπ Χόουπ, για χάρη του δημοφιλούς τηλεπαρουσιαστή Τζόνι Κάρσον, γνωρίζοντας πως η χιπ γιορτή ξεκινάει από το καλησπέρα. Μέσα σε μια δεκαετία, η απονομή έγινε λιγότερο ξενέρωτη και άρχισε να μοιάζει με αυτό που βλέπουμε σήμερα

 

Όπως διευκρίνησε εμφατικά η Μπουν, η Ακαδημία θα ηγηθεί στις αλλαγές, και δεν θα περιμένει τη βιομηχανία του σινεμά να πάρει τα δικά της μέτρα, περιμένοντας να συντονιστεί. Για φέτος, δεν θα διαπιστώσουμε κάτι χειροπιαστό. Ο μόνος πραγματικά ωφελημένος θα είναι ο Κρις Ροκ, που σίγουρα θα βασίζει μεγάλο μέρος του εναρκτηριου μονόλογου του στην επικαιρότητα της ασπρόμαυρης αντέγκλησης. Κρίμα που η Γούπι Γκόλντμπεργκ είχε σπάσει το ρόδι, έχοντας εμφανιστεί ως λευκή βασίλισσα (the African Queen), αξέχαστη και ιλαρή, τη χρονιά των δύο Ελισάβετ. 

7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η Λάιζα Μινέλι σήμερα δηλώνει ευτυχισμένη. ή Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης.

Οθόνες / Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης

Gay icon, μια χαρισματικά αφοσιωμένη performer, αλλά και αντικείμενο χλεύης. Το ντοκιμαντέρ του Μπρους Ντέιβιντ Κλάιν «Liza: A Truly Terrific, Absolutely True Story» σίγουρα δεν αφηγείται την ιστορία ενός τυπικού nepo baby.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

7 σχόλια
ειναι αρκετα περιπλοκο το θεμα με τους μαυρους και τα οσκαρς και εχουνε αρκετα δικιο σε αυτα που λενε. φετος υπηρχαν εκπληκτικες δουλειες μαυρων παντως, απο τον coogler στην σκηνοθεσια, idris elba (ο οποιος θα παρει υποψηφιοτητα σιγουρα στο μελλον), το γαλλικο girlhood, ο Michael B Jordan του Creed. Ο Idris Elba εβγαλε εναν πολυ καλο λογο στην αγγλικη βουλη πριν λιγες μερες αλλα δε μιλουσε μονο για βραβεια και μονο για μαυρους αλλα την ελλειψη καλων ρολων για μαυρους,γυναικες,γκει και την ελλειψη ανθρωπων με ειδικες αναγκες στις οθονες,.
Ετσι και υποχωρήσει η Ακαδημία για τις εμμονές του Σπαικ Λη, θα πρόκειται για τεράστια ξεφτίλα. Να μη μετράμε καλλιτεχνική αξία, να μετράμε χρώμα και να βάλουμε ποσόστωση. Ρατσισμός απ' την ανάποδη.
Το να απαιτείς διακρίσεις λόγω του χρώματός σου, δεν είναι ρατσιστικό;;; Αφού δεν υπήρξαν μαύροι που να συμμετείχαν σε μια αξιόλογη παραγωγή, με το ζόρι να τους βάλουμε υποψήφιους; Έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα πια. Από το απαρτχαιντ έχουμε πάει στο άλλο άκρο πλέον. Όλα αυτά, θα έχουν άσχημο τέλος.
Να υπάρχει ένας Αφρομερικανός, ενα ομοφυλόφιλος, ένας μουσουλμάνος, ένας ισπανοφωνος, ένας Εβραίος, ένας καθολικός, ένας χορτοφάγος και ο,τι άλλο θέλουν. Οπότε το τσίρκο θα γίνει ανέκδοτο. Σε αυτά τα βραβεία αυτή η ακαδημία έχει αυτά τα κριτήρια. Δεν είναι υποχρεωτικό να συμμετέχεις ή να τα παίρνεις σοβαρα. Είναι ελεύθερη αγορά και δεν είναι μόνο ρατσιστικό ή σεξιστικό ότι οι λευκοί άντρες παίρνουν περισσότερα. Είναι και θέμα εισιτηρίων μάλλον. Οπότε αυτά μου φέρονται χαζά.
Οπότε στο εξής, όταν θα κάνουμε προγνωστικά για τις υποψηφιότητες στις 4 κατηγορίες ηθοποιών (Α και Β αντρικός και γυναικείος) θα έχουμε ένα στανταράκι -τουλάχιστον!- ενός έγχρωμου ηθοποιού;;