Monster: Βαθιά υπόκλιση στη νέα ταινία του Χιροκάζου Κορεέντα

Monster Facebook Twitter
Το πρωταρχικό θέμα του bullying βοηθά να ξεφυτρώσουν η ομοφοβία και η δικτατορία της ομοιομορφίας, η ντροπή της διαφορετικής φιλίας και ο φόβος της αχαρτογράφητης επιθυμίας.
0

ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ασυγκίνητος στο μεγάλο ταλέντο; (όχι εγώ). Μια βαθιά υπόκλιση στον νικητή του Χρυσού Φοίνικα για τους Κλέφτες Καταστημάτων Χιροκάζου Κορεέντα, ο οποίος επέστρεψε εντός διαγωνιστικού στις Κάννες μετά από την πιο μέτρια ταινία του, το Broker, με ένα σπουδαίο έργο, ένα από τα μεστότερα που έχουν γίνει για το bullying, σε αριστουργηματική χρήση της μεθόδου Ρασομόν για την ανάπτυξη διαφορετικής οπτικής αφήγησης, αλλά και την αναζήτηση της δυσπρόσιτης αλήθειας. 

Το Monster, αφιερωμένο στον μεγάλο Ριγιούτσι Σακαμότο που υπέγραψε τη μουσική υπόκρουση και έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, ξεκινά με μια πολυκατοικία που φλέγεται και μια single μητέρα που ανησυχεί για τον προέφηβο γιό της. Όταν ο Μινάτο κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό του, εκείνη ζητά τα ρέστα από τους καθηγητές στο σχολείο, και ειδικά από έναν που φέρεται πως τον έχει χτυπήσει.

Η συγγνώμη του είναι ρομποτική, εντελώς προκάτ, και η διευθύντρια (η κορυφαία Γιούκο Τανάκα), που έχει μόλις χάσει τον εγγονό της σε ένα τραγικό δυστύχημα, με ευθύνη του φυλακισμένου πλέον συζύγου της, ψελλίζει τυπικά λόγια που ακούγονται σαν απαγγελία ενόχου.

Ο μικρός, που έχει χάσει τον πατέρα του, συνεχίζει να συμπεριφέρεται παράξενα, και σταδιακά περνάμε στην ίδια χρονική περίοδο, που δεν κρατά περισσότερο από μερικές ημέρες ή λίγες εβδομάδες, από τη ματιά του δασκάλου, του νεαρού κυρίου Χόρι, και του μικρού, ο οποίος γίνεται φίλος ενός συμμαθητή του, του Έρι, περίγελου λόγω της fluid ανεμελιάς του από τα επιθετικά αγόρια της τάξης, με την σιωπηλή στήριξη των κοριτσιών.

Το Τέρας που φωνάζει ο Μινάτο με απόγνωση και λαχτάρα για υπερβατική κατανόηση είναι ένα πολυπρισμικό πρόβλημα που ο Κορεέντα αποκαλύπτει με το αλά Ρασομόν ξεφλούδισμα των αφηγηματικών εκδοχών, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει σε οποιοδήποτε voice-over ή να δομήσει και να βαφτίσει κεφάλαια με τα ονόματα των ηρώων, αβίαστα, ρευστά, όπως στις καλύτερες στιγμές της υπέροχης φιλμογραφίας του.

Τράβηξε μέχρι τραυματισμού το αυτί του Μινάτο ο Χόρι και τον αποκάλεσε γουρουνόμυαλο, ή κάπως αλλιώς το εξέλαβε ο ταραγμένος μαθητής; Πώς βρέθηκε το ένα του σνίκερ στο σπίτι του συμμαθητή του; Ποιος φοβερίζει ποιον στην τάξη;

Ο δάσκαλος που κατηγορείται ευθέως και κινδυνεύει να χάσει τα πάντα, ακόμη και τη ζωή του, έχει διαφορετική άποψη, αλλά δεν είμαστε σίγουροι μέχρι το τέλος αν οι εσφαλμένες εντυπώσεις που δημιουργούνται από τις εμπάθειες, τις προκαταλήψεις, τις φήμες, ακόμη και την υπερβολική αγάπη της μάνας στο απροστάτευτο, «μαυρισμένο» παιδί της, αξίζουν περισσότερο από τη διαύγεια της ψυχικής παρατήρησης, που διαφεύγει από όλους. 

Monster Facebook Twitter
Ο Κορεέντα μεταχειρίζεται, και μάλιστα σε σενάριο που δεν έχει υπογράψει ο ίδιος για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια, το Monster ως μασκαρεμένη περιπέτεια.

Το Τέρας που φωνάζει ο Μινάτο με απόγνωση και λαχτάρα για υπερβατική κατανόηση είναι ένα πολυπρισμικό πρόβλημα που ο Κορεέντα αποκαλύπτει με το αλά Ρασομόν ξεφλούδισμα των αφηγηματικών εκδοχών, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει σε οποιοδήποτε voice-over ή να δομήσει και να βαφτίσει κεφάλαια με τα ονόματα των ηρώων, αβίαστα, ρευστά, όπως στις καλύτερες στιγμές της υπέροχης φιλμογραφίας του.

Το δράμα των επιμέρους πρωταγωνιστών, και κυρίως των δυο φίλων, «συνέρχεται» σε μια ενιαία έκκληση για προσοχή και ενδιαφέρον – με τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο υποψιασμένο πλέγμα των ενηλίκων και τον σταδιακό αντίκτυπο στους μικρούς αποδέκτες.

Ο εκφοβισμός, όπως τον αντιλαμβάνεται δημιουργικά ο Ιάπωνας σκηνοθέτης, δεν είναι μια μονοδιάστατη απειλή, αλλά ένα ήρεμο, πονηρό θρίλερ με ξεσπάσματα και βουβή αγωνία – όπως η σκηνή που η μητέρα επισκέπτεται για πολλοστή φορά το σχολείο για το παιδί της, που ως και από το αυτοκίνητό τους εν κινήσει έχει πηδήξει έξω, και χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της βλέποντας μια ορθάνοιχτη μπαλκονόπορτα, χωρίς περαιτέρω έμφαση και αχρείαστους σκηνοθετικούς σηματοδότες.

Και το πρωταρχικό θέμα του bullying βοηθά να ξεφυτρώσουν η ομοφοβία και η δικτατορία της ομοιομορφίας, η ντροπή της διαφορετικής φιλίας και ο φόβος της αχαρτογράφητης επιθυμίας.

Ο Κορεέντα μεταχειρίζεται, και μάλιστα σε σενάριο που δεν έχει υπογράψει ο ίδιος για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια, το Monster ως μασκαρεμένη περιπέτεια, ενδεχομένως γιατί θέλει να το φέρει στα μέτρα μιας μεγαλοποιημένης πραγματικότητας από την παιδική φαντασία – κάτι που δεν είναι ακριβώς στο στιλ του, αλλά το οικειοποιείται, με τον εγγενή ανθρωπισμό, τη δύναμη του στόρι του και την απαράμιλλη, σχεδόν αόρατη τεχνική του.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Το Netflix έχει γίνει ο παράδεισος της εύκολης ψυχαγωγίας, αλλά για τους πραγματικούς σινεφίλ κρύβει και έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι μια λίστα με ταινίες που απαιτούν προσοχή και αφοσίωση, που αξίζουν τον κόπο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movies

Οθόνες / Η Χιονάτη και 8 καλύτεροι λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένα υποψήφιο για Όσκαρ animation για ενήλικες, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αριάν Λαμπέντ και μια τολμηρή ταινία για την προσφυγική εμπειρία, γυρισμένη στην Αθήνα, είναι μερικές από τις προτάσεις της εβδομάδας που θα σας αποζημιώσουν.
THE LIFO TEAM
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Σε μια άγνωστη χώρα»: Μια τολμηρή ταινία, γυρισμένη στην Αθήνα

Οθόνες / «Πιστεύει κανείς ότι οι Παλαιστίνιοι θα ξεχάσουν και θα συμβιβαστούν με την απώλεια;»

Ωμή, διεισδυτική, αφτιασίδωτη, η ταινία «To a land unknown» εστιάζει στο προσφυγικό και ιδιαίτερα στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης Μαντί Φλάιφελ μίλησε στη LifO για όλα τα ζητήματα που θίγει η εξαιρετική και με έντονο ελληνικό «χρώμα» ταινία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ