Yam Shalev: Life Lately (Painter's Life)
«Μέσα από το έργο μου ρίχνω μια εσωστρεφή ματιά στις εορταστικές, οικείες, ρομαντικές και ευάλωτες στιγμές μας και μοιράζομαι αυτές τις προσωπικές εμπειρίες με οπτικό τρόπο. Εντοπίζοντας επαναλαμβανόμενα αντικείμενα και τοποθεσίες σε αυτές τις συνθέσεις, ο θεατής αρχίζει να ερμηνεύει μια εμπειρία, μια κουλτούρα και μια ομάδα ανθρώπων χωρίς να περιλαμβάνονται οι συμμετέχοντες.
Επιπλέον, μέσω της δουλειάς μου νοηματοδοτώ τα στάδια μεταμόρφωσης και κάθαρσης που περνάω καθώς γίνομαι πιο στοχαστικός. Διηγούμαι τις προσωπικές μου ιστορίες ευτυχίας, θλίψης, αγάπης, απώλειας και ανάπτυξης, απαθανατίζοντας τις φευγαλέες στιγμές, τις αντηχήσεις των ανθρώπων, τα μέρη και τις καταστάσεις. Αυτές οι ιστορίες είναι εντελώς προσωπικές, αλλά ταυτόχρονα συμπεριληπτικές και οικείες». Yam Shalev
Allouche Benias Gallery
Κανάρη 1, Κολωνάκι
7 Σεπτεμβρίου - 8 Οκτωβρίου 2023
«Στη σκιά»: Έργα γυναικών από τη Συλλογή της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων
Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) παρουσιάζει μια μεγάλη σπονδυλωτή έκθεση αφιερωμένη στις Ελληνίδες καλλιτέχνιδες στην οποία εξετάζεται η γυναικεία συμβολή στην ελληνική τέχνη του 20ού αιώνα. Έργα από συνολικά 120 ζωγράφους και γλύπτριες της συλλογής της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων, από τη Θάλεια Φλωρά-Καραβία έως την Όπυ Ζούνη, που γεννήθηκαν μεταξύ 1871 και 1941 και δεν βρίσκονται πια εν ζωή.
Πρόκειται για πρωτοπόρους που έδρασαν στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα και είχαν σημαντική παρουσία στον Μεσοπόλεμο, όπως η Σοφία Λασκαρίδου, η Μαρία Λύτρα, η Κούλα Στεφάνου, η Αθηνά Ταρσούλη, η Φιφή Τσίλλερ, η Αγγελική Χατζημιχάλη, αλλά και για δημιουργούς που άφησαν ισχυρό αποτύπωμα τις δεκαετίες 1950 και 1960, όπως η Λιλή Αρλιώτη, η Αγλαΐα Παπά και η Σελέστ Πολυχρονιάδη. Ξεχωρίζουν επίσης τρεις ιδιαίτερες περιπτώσεις αυτοδίδακτων ζωγράφων (Έφη Μιχελή, Ιουλία Παπανούτσου, Ελένη Πρεβεζάνου-Λελέκου), μια ψηφιδωτή σύνθεση της Έλλης Βοΐλα, οι ρακογραφίες της ηθοποιού Σωτηρίας Ιατρίδου και οι ανθογραφίες της Μαρίνας Χαϊκάλη-Σκαρλάτου.
Η έκθεση με τίτλο «Στη σκιά» συμβάλλει στην ορατότητα και αναγνώριση αυτών των καλλιτέχνιδων, πολλές από τις οποίες είναι σήμερα άγνωστες ή λησμονημένες, δίνοντας την ευκαιρία στο ευρύ κοινό και στους μελετητές να έρθουν σε επαφή με «το άλλο μισό του ουρανού» ή «το άλλο του πράγματος», για να θυμηθούμε την τεχνοκριτικό και ποιήτρια Ελένη Βακαλό, η οποία, μέσα από τη στήλη της στα «Νέα», έγραφε για τις περισσότερες από αυτές, τις υποστήριζε και τις ενθάρρυνε με τον λόγο της, και από μια άποψη αποτελεί τον συνδετικό κρίκο, τη φωνή, που ενώνει όλες αυτές τις ματιές.
Επιμέλεια: Χριστόφορος Μαρίνος & Κάλλη Πετροχείλου
26 Σεπτεμβρίου - 26 Νοεμβρίου 2023
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων
Κλεοπάτρα Χατζηγιώση: Synthespian. Μία εικαστική αφήγηση του Δίσκου της Φαιστού
Πώς μια δισδιάστατη αναπαράσταση γίνεται τρισδιάστατη εμπειρία; Πώς ένα αρχαιολογικό εύρημα δύναται να παράγει ένα έργο σύγχρονης τέχνης; Πώς ένα ακατάληπτο κείμενο πάνω σε ένα κομμάτι πηλού ηλικίας 3.700 ετών μεταφράζεται σε γλυπτικές μορφές, σε εικαστική γλώσσα; Με το πρότζεκτ «Synthespian» η Κλεοπάτρα Χατζηγιώση προσεγγίζει ένα από τα άλυτα μυστήρια της αρχαιολογίας, τον περίφημο Δίσκο της Φαιστού, ο οποίος ανακαλύφθηκε στην Κρήτη το 1908 από τον Luigi Pernier και σήμερα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Η εργασία της Χατζηγιώση συνίσταται στη δραματοποίηση των 45 εικονογραμμάτων του Δίσκου, μετατρέποντας το αρχαιότερο τυπογραφικό μνημείο σε μια πρωτότυπη γλυπτική εγκατάσταση. Φτιαγμένα από πηλό σε διαστάσεις 30x40 εκ., τα επιζωγραφισμένα γλυπτά της ζωντανεύουν με πιστότητα τις αντίστοιχες δισδιάστατες μορφές χωρίς καμία διάθεση αποκρυπτογράφησης του μηνύματος του αινιγματικού δίσκου και του νοήματος της οπτικής γραφής του. Η Χατζηγιώση δεν επιχειρεί να λύσει τον γρίφο αλλά να μας εξοικειώσει με την αρχαία τέχνη, αναδεικνύοντας τις εικονοποιητικές δυνατότητες ενός αρχαιολογικού ευρήματος που εξάπτει τη φαντασία.
Xρησιμοποιώντας τη μέθοδο της φωτογραμμετρίας και του animation, σε συνδυασμό με τη χρήση της τεχνολογίας της επαυξημένης πραγματικότητας, δημιουργεί μια ψηφιακή αναπαράσταση του προπλάσματος του σημείου Ν (2), με την προτεινόμενη ονομασία «κοννοφόρος» (Plumed head), το οποίο εμφανίζεται συχνότερα στις δύο όψεις του Δίσκου. Η ψηφιοποιημένη φιγούρα παραπέμπει σε avatar βγαλμένο σαν από κάποιο video game με φουτουριστικό/εσχατολογικό περιεχόμενο. Επίσης, η καλλιτέχνις παρουσιάζει τη δυναμικότητα (potentiality) του Δίσκου της Φαιστού, τη δημιουργική ερμηνεία του. Άλλωστε, η ανάγνωση του Δίσκου δεν είναι μονοσήμαντη αλλά εμπεριέχει την πολλαπλότητα: τα εικονογράμματα μπορούν να διαβαστούν, μεταξύ άλλων, ως ημερολόγιο, λατρευτικό κείμενο, ερωτικά τραγούδια, προσευχή, ύμνος, κατάρα, κείμενο διδασκαλίας ανάγνωσης, ακόμα και ως επιτραπέζιο παιχνίδι. Το πρότζεκτ της Χατζηγιώση ολοκληρώνεται με τον σχεδιασμό ενός ανατροφοδοτούμενου QR του εικονιστικού σημείου Ν (2) του Δίσκου της Φαιστού με πληροφορίες για αρχαίες ερμηνευτικές αποδόσεις της δομής του και για τον προτεινόμενο τίτλο αυτού: «Synthespian». Mέσω της διάδρασης του QR με τον θεατή επιτυγχάνεται η σύζευξη της σύγχρονης τέχνης με την αρχαιολογία στο φανταστικό πεδίο ART-CHAEOLOGY ή VIRTUAL-HERITAGE.
Επιμέλεια έκθεσης: Χριστόφορος Μαρίνος
Συντονισμός: Αιμιλία Κουγιά
Καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
6 Σεπτεμβρίου - 5 Οκτωβρίου 2023
Ωράριο έκθεσης: 8:00-19:00 (εκτός Τρίτης: 13:00-19:00)
Γιώργος Χατζημιχάλης: Έργα από το 1966 έως το 2022
Ο Γιώργος Χατζημιχάλης είναι ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της γενιάς του. Το έργο του είναι πολύπλευρο και συχνά αποτελείται από μεγάλες ενότητες. Ερευνά τη μνήμη, τη σημασία του αρχείου και τη σχέση μεταξύ του παρελθόντος και της σύγχρονης εικαστικής πραγματικότητας. Για να φτιάξει ένα έργο συχνά χρησιμοποιεί πολλά και διαφορετικά μέσα, παράλληλα με τη ζωγραφική, όπως video, φωτογραφίες, κείμενα, εκτυπώσεις κ.ά. Ο δισδιάστατος χώρος της ζωγραφικής διευρύνεται στην τρίτη διάσταση και οι χώροι που προκύπτουν επιτρέπουν στον θεατή να βιώσει την εικόνα όπως αυτή διαμορφώνεται από την εμπειρία της ζωής στη μεταμοντέρνα συνθήκη.
Τα έργα που θα εκτεθούν καταγράφουν τη διαδρομή του καλλιτέχνη μέσα στην περιπέτεια της ζωγραφικής αυτά τα πενήντα έξι χρόνια. Στην έκθεση θα παρουσιαστούν και έργα για πρώτη φορά στο κοινό.
Το Μέρος Πρώτο θα διαρκέσει από τις 21 Σεπτεμβρίου έως τις 5 Νοεμβρίου 2023 και το Μέρος Δεύτερο από τις 23 Νοεμβρίου 2023 έως τις 14 Ιανουαρίου 2024. Η έκθεση θα εκτείνεται σε όλους τους εκθεσιακούς χώρους του κτιρίου του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς 138.
Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς 138
Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου
Πέμπτη - Κυριακή: 10:00-18:00
Παρασκευή - Σάββατο: 10:00-22:00
Κλειστά Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη
Οι Απαρχές της Γλυπτικής: Αρχαιολογικά ευρήματα από τον Παλαιό Κόσμο και τη Λέσβο - 2,5 εκατ. έως 50.000 χρόνια πριν
Η αισθητική αφύπνιση ξεκινά πριν από την εμφάνιση των Homo sapiens και συνδέεται με προγονικά είδη του ανθρώπου που δημιουργούσαν εργαλεία, ακολουθώντας την αχελαία τεχνική παράδοση. Σε αυτή την παράδοση ανιχνεύεται αρχαιολογικά η συμβολική έκφραση μέσω της σκόπιμης κατάτμησης του λίθου για τη δημιουργία δακρυόσχημης και σφαιρικής φόρμας. Η συμμετρία, η επιλογή εντυπωσιακών πετρωμάτων και ενίοτε η διαμόρφωση κοφτερών ακμών γύρω από ένα κεντρικό σημείο αναφοράς εγγενές στην πρώτη ύλη –ένα απολίθωμα ή μια κρυσταλλική ατέλεια– εντοπίζονται για πρώτη φορά στο εμβληματικό εργαλείο της Αχελαίας, τον χειροπέλεκυ.
Η έκθεση αντλεί έμπνευση από το υλικό που παρουσιάστηκε το 2018 στο Κέντρο Γλυπτικής Νάσερ (Nasher Sculpture Centre) στο Ντάλας, το οποίο εμπλουτίστηκε με λίθινα εργαλεία από τη Λέσβο, που φέρνει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη του Πανεπιστημίου Κρήτης, καθώς και με άλλα εργαλεία από σημαντικές παλαιολιθικές θέσεις στην Ευρασία και στην Αφρική. Σε αυτήν επισημαίνεται η τάση των προϊστορικών ανθρώπων να αναγνωρίζουν μοτίβα και μορφές σε πετρώματα, τα οποία μεταφέρουν στα ενδιαιτήματά τους. Με τους τρεις αυτούς πυλώνες η έκθεση συστήνει στο κοινό την παλαιολιθική κληρονομιά, διαμορφώνοντας το κατάλληλο πλαίσιο ώστε τα αρχαιολογικά ευρήματα από το Αιγαίο να συνομιλήσουν με ευρήματα της πρώιμης Εποχής του Λίθου από την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία, δηλαδή από τον Παλαιό Κόσμο.
Τα εκθέματα είναι σπάνια παλαιολιθικά εργαλεία από το Μουσείο Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Προϊστορικής Έρευνας στο Τοταβέλ, το Ινστιτούτο Ανθρώπινης Παλαιοντολογίας στο Παρίσι, το Μουσείο Προϊστορίας Άνω Γαλιλαίας και το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, το Μουσείο του Πανεπιστημίου του Βιτβάτερσταντ στη Νότια Αφρική, τη συλλογή του Τόνι Μπερλάντ και από το Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης. Eκτίθενται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Μουσείο Μπενάκη
Κουμπάρη 1
27 Σεπτεμβρίου 2023 - 7 Ιανουαρίου 2024
Δημοσθένης Σκουλάκης - Θανάσης Μακρής: Αντιθέσεις και διάλογοι φίλων
Η έκθεση αφορά την εικαστική διαδρομή δυο φίλων και καλλιτεχνών με πολλές αντιθέσεις αλλά και κοινή ματιά στην ουσία των εικαστικών τους αναζητήσεων. Το κομμάτι που είναι αφιερωμένο στον Δημοσθένη Σκουλάκη περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά δείγματα της καλλιτεχνικής του πορείας και έναν αρκετά μεγάλο αριθμό σημαντικών έργων του δημιουργού, πολλά εκ των οποίων δεν είχαν εκτεθεί στη μεγάλη αναδρομική έκθεση που είχε παρουσιαστεί στο Μουσείο Μπενάκη το 2019. Ενδεικτικά αναφέρονται η περίοδος της πολιτικής του ζωγραφικής (1960-1967), η σουρεαλιστική περίοδος (1980-1984), τα πορτρέτα (1985-1996), οι υπόγειες διαδρομές (1993-1998) και οι επανεγγραφές (1997-2009). Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της γενιάς του ’70, ενώ επίκεντρο της έρευνάς του υπήρξε ο άνθρωπος, ιδωμένος μέσα από μια κριτική ρεαλιστική κοινωνικοπολιτική προσέγγιση.
Στη θεματολογία του βρίσκουμε από πρόσωπα της δημοσιότητας, πρόσωπα φίλων καλλιτεχνών μέχρι πρόσωπα του οικείου περιβάλλοντός του, αυτοπροσωπογραφίες, διαδρομές στον υπόγειο, επανεγγραφές σημαντικών έργων της Ιστορίας της Τέχνης κ.ά., αποτυπωμένα με μια κριτική κοινωνικοπολιτική ματιά, ενίοτε μεταφυσική και σαρκαστική. Η τέχνη του χαρακτηρίζεται από την έλλειψη καλλωπισμού, τη μεταφυσική ατμόσφαιρα, τη σάτιρα των ηθών και το ανεπιτήδευτο ύφος. Η ζωγραφική του αναμετριέται με διαχρονικά ερωτήματα όπως η υπαρξιακή συνείδηση της ζωγραφικής, η ρευστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, ο ρόλος της μνήμης, η επικοινωνιακή νοητική συγκίνηση του έργου τέχνης, η αυτογνωσία του δημιουργού, η αναζήτηση ταυτότητας αλλά και η σχέση του ίδιου του εικαστικού έργου με την παράδοση και την πρωτοπορία.
Η θεματολογία του Θανάση Μακρή πραγματεύεται τα ιστορικά πλοία Liberty (πλοία της ελευθερίας), τα οποία διαδραμάτισαν τον σημαντικότερο ρόλο στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, διότι σήκωσαν όλο το βάρος των μεταφορών. Ο καλλιτέχνης, μέσα από τα θαλασσινά του τοπία, κυριολεκτικά και μεταφορικά, προτείνει τη δική του εκδοχή που δεν αποσκοπεί στην αναπαράσταση της οπτικής πραγματικότητας αλλά στην προσέγγιση της τραγικής μοίρας του ανθρώπου η οποία είναι συνυφασμένη με τον θάνατο. Με εμμονή όχι μόνο στη θεματολογία αλλά και στη χρήση του χρώματος, προσπαθεί να εκφράσει μέσα από τα πλοία Liberty πνευματικές αλήθειες. Χρησιμοποιεί μια βαριά και ψυχρή χρωματική παλέτα από μικρές, κοφτερές πινελιές μέσα στο πλαίσιο του παραστατικού εξπρεσιονισμού για να εντείνει τη συναισθηματική φόρτιση και να αποδώσει ψυχογραφικές ερμηνείες. Με αφαιρετικές προθέσεις, έντονη χειρονομιακή γραφή, ενιαίες χρωματικές ατμόσφαιρες και παχύρρευστο χρώμα, που γίνεται τελείως ανάγλυφο στο εικαστικό πεδίο, σκάβει και δημιουργεί εικόνες σκληρές με πλούσιες εκφραστικές δυνατότητες.
Επιμέλεια έκθεσης: Ελένη Αθανασίου
Μητροπολιτικό Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης»
Σπύρου Μουστακλή 23, Ίλιον
(Έξοδος 7 από Αττική Οδό, Άγιοι Ανάργυροι-Αχαρναί – κατεύθυνση προς Ελευσίνα)
Τετάρτη - Κυριακή: 11:00-19:00 (Δευτέρα-Τρίτη κλειστά)
Είσοδος ελεύθερη
Art Athina 2023
Η αθηναϊκή φουάρ, μία από τις παλαιότερες στην Ευρώπη, γιορτάζει φέτος τα 30ά της γενέθλια. Στην επετειακή αυτή έκδοσή της θα φιλοξενήσει συνολικά 67 χώρους τέχνης από την Ελλάδα και εννέα χώρες του εξωτερικού. Στο επίκεντρο της φετινής ξεχωριστής διοργάνωσης βρίσκεται η ευρύτερη συνεργασία ενός συνόλου νέων δυναμικών επιμελητών και συγχρόνως ο διάλογος των αιθουσών τέχνης από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Στόχος είναι το Ζάππειο Μέγαρο να λειτουργήσει ως σημείο συνάντησης και ώσμωσης για τις προτάσεις που θα καταθέσουν οι εικαστικοί δημιουργοί, είτε εκπροσωπούνται από τις εγχώριες γκαλερί είτε από εκείνες που θα ταξιδέψουν στην Αθήνα από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία, την Κύπρο, τη Βρετανία, την Ελβετία, την Πολωνία και τη Ρουμανία.
Το κεντρικό εκθεσιακό πρόγραμμα πλαισιώνεται σταθερά από ένα ευρύ σύνολο δράσεων, μεταξύ των οποίων είναι τα Projects, όπου παρουσιάζονται οι ανεξάρτητοι χώροι τέχνης σε επιμέλεια της Ολυμπίας Τζώρτζη, τα Talks, συζητήσεις με καταξιωμένους καλεσμένους γύρω από τέσσερις διαφορετικούς θεματικούς άξονες σε επιμέλεια της Δανάης Γιαννόγλου, η ενότητα που είναι αφιερωμένη στο Video σε επιμέλεια του Άκη Κόκκινου, που έχει στόχο να φέρει σε επαφή το κοινό με πρωτοποριακό οπτικό υλικό, όπως κι εκείνη που εστιάζει στην επιτελεστική τέχνη, την Performance, σε επιμέλεια Πάνου Γιαννικόπουλου με έργα και προτάσεις που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά το κοινό της αθηναϊκής φουάρ. Σταθερά παρόν και φέτος το Kids' Educational Program σχεδιασμένο από τον μη κερδοσκοπικό διεθνή κοινωνικό φορέα σύγχρονης τέχνης και πολιτισμού ΚROMA για παιδιά ηλικίας άνω των έξι ετών, εφήβους και τους συνοδούς τους, που εξοικειώνει τους νέους με την τέχνη και συμβάλλει ώστε να δημιουργηθεί η νέα γενιά φιλότεχνων.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν δυο ξεχωριστές συμμετοχές στη φετινή Art Athina 2023. Η πρώτη είναι η έκθεση «In conversation with a chair» του Mare Studio, στο πλαίσιο της οποίας η καρέκλα, ένα συνηθισμένο χρηστικό αντικείμενο, μετουσιώνεται σε έκθεμα και μας ταξιδεύει στην ελληνική παράδοση, το design και το craftsmanship (μαστοριά), συνοψίζοντας πάνω από 100 χρόνια ιστορίας, με την υπογραφή Ελλήνων δημιουργών. Στον «μυστικό» κήπο του Ζαππείου Μεγάρου θα φιλοξενηθεί η δεύτερη έκθεση υπό τον τίτλο «Zappeion Garden x BlueCycle project». Η BlueCycle αποτελεί τη μοναδική ελληνική κοινωνική εταιρεία γαλάζιας και κυκλικής οικονομίας που αντιμετωπίζει ολιστικά τον στόχο της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο της Art Athina, η BlueCycle θα δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο garden project με έπιπλα και αντικείμενα που φέρουν το εικαστικό και περιβαλλοντικά θετικό της αποτύπωμα.
Αrt Athina 2023
14-17 Σεπτεμβρίου 2023
Ζάππειον Μέγαρο
Μνήμες λουσμένες στο όνειρο: Η τέχνη του πολλαπλού από τη Συλλογή του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή.
Μια έκθεση για τον πρωταρχικό ρόλο του πολλαπλού στη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη, για τις ανάγκες της οποίας συγκεντρώθηκαν περίπου ενενήντα λιθογραφίες, γκραβούρες και κεραμικά από τη συλλογή του ιδρύματος, που φέρουν την υπογραφή οκτώ κορυφαίων καλλιτεχνών του 19ου και του 20ού αιώνα: Aristide Maillol (1861-1944), Henri de Toulouse-Lautrec (1864-1901), Henri Matisse (1869-1954), Fernand Léger (1881-1955), Pablo Picasso (1881-1973), Georges Braque (1882-1954), Joan Miró (1893-1983) και Balthus (1908-2001).
Η συγκεντρωτική παρουσίαση αυτών των έργων προσφέρει την ευκαιρία να ξαναδιαβάσουμε την ιστορία τους μέσα από δύο προοπτικές. Πρώτον, εξετάζοντάς τα ως ένα σύνολο από «μνήμες λουσμένες στο όνειρο», κατά την τόσο λυρική περιγραφή του συγγραφέα από τη Γουατεμάλα Miguel Ángel Asturias. Με αυτόν τον τρόπο ο επισκέπτης μπορεί να αναλύσει λεπτομερώς τα πλεονεκτήματα που πρόσφεραν στους καλλιτέχνες οι διάφορες τεχνικές του πολλαπλού. Τους βοηθούσαν να προσεγγίζουν διαφορετικές μεθόδους δημιουργίας και να αναπτύσσουν έναν διαφορετικό τρόπο θεώρησης του έργου τέχνης· να αφήνουν τη μοναξιά του ατελιέ τους και να απολαμβάνουν, έστω πρόσκαιρα, τη χαρά της συνεργασίας· να διαδίδουν το έργο τους ευρύτερα και γρηγορότερα· να βάζουν τα έργα τους να συνυπάρχουν με γραπτά κείμενα πεζογράφων ή ποιητών.
Στη συνέχεια, σκύβοντας πάνω από κάθε έργο χωριστά, αποκαλύπτεται η διαδρομή της δημιουργίας, δίνοντας συγχρόνως έμφαση στην πρωτοτυπία του σε σχέση με την υπόλοιπη παραγωγή κάθε καλλιτέχνη. Το άθροισμα αυτών των μικρών ιστοριών συμβάλλει σε μια εντελώς νέα προσέγγιση της Ιστορίας της Τέχνης, με κεφαλαίο Ι. Οι επισκέπτες της έκθεσης θα μπορέσουν να ανακαλύψουν, μεταξύ άλλων, ολόκληρα τα λευκώματα «Οι μαιτρ του σχεδίου - Aristide Maillol», «Δώδεκα λιθογραφίες του Lautrec», «Τσίρκο του Léger», «Η Θεογονία του Ησίοδου, εικονογραφημένη (στα ελληνικά) από τον Braque», «Ανεμοδαρμένα Ύψη της Emily Brontë, έτσι όπως τα φαντάστηκε ο Balthus». Όσο για τους Matisse, Picasso και Miró, αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά τον αποφασιστικό ρόλο που έπαιξαν στην ανάπτυξη της χαρακτικής και της κεραμικής τον 20ό αιώνα.
Ίδρυμα Β&Ε Γουλανδρή, Αθήνα
Οδός Ερατοσθένους 13
5 Αυγούστου - 3 Δεκεμβρίου 2023
Το Φαινόμενο της Πεταλούδας
Η ιστορική κλωστοϋφαντουργία «Κλωσταί Πεταλούδας-Μουζάκης» ιδρύεται από τον Ελευθέριο Μουζάκη το 1944 και λειτουργεί αδιάκοπα μέχρι σήμερα. Η έκθεση που θα πραγματοποιηθεί σε διάφορα κτίρια του εργοστασίου στόχο έχει να αναδείξει την ιστορία της, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη βιομηχανική ιστορία της Ελλάδας.
Το βιομηχανικό περιβάλλον, με τον έντονο ρετρο-φουτουριστικό του χαρακτήρα, εμπνέει τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες και θα βάλει τους επισκέπτες σε μια συνθήκη όπου το πραγματικό και τo φαντασιακό συνδιαλέγονται και αλληλεπιδρούν.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεωγραφικό στίγμα της ευρύτερης περιοχής των εγκαταστάσεων του εργοστασίου, που ταυτίζεται με τον άξονα της αρχαίας πομπής των Ελευσίνιων Μυστηρίων επί της Ιεράς Οδού, η έκθεση θα φέρει το φιλότεχνο κοινό κοντά σε νοήματα εσωτερικής διερεύνησης, υπαρξιακών αναζητήσεων και συναισθηματικής ανάτασης.
Η φυσική υπόσταση του νήματος ως πρώτης ύλης αλλά και ως παραγώγου/προϊόντος σε αναρίθμητες μορφές αποτελεί αναφορά σε μια παράδοσης και μια εθνική ταυτότητα σε πολλαπλά επίπεδα. Σχηματίζει και νοηματοδοτεί γεωγραφικούς προσδιορισμούς σε φυσικό και μετα-φυσικό επίπεδο, ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως εφαλτήριο συναισθηματικών συνάψεων. Τα στοιχεία αυτά απασχολούν τους εικαστικούς και αποτελούν έναν από τους βασικούς παρονομαστές του ρεπερτορίου τους.
Ο εννοιολογικός άξονας εμπλέκει μια ποιητική και αλληγορική μεταφορά του φαινομένου της πεταλούδας (the butterfly effect) που δανείζει και το όνομά του στον τίτλο της έκθεσης. Συνομιλεί με το γεγονός ότι μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά την πάροδο του χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα συνέβαινε, αν δεν είχε γίνει η μεταβολή.
Ο θεατής θα ταξιδέψει σε έναν κόσμο όπου αρχιτεκτονική, μηχανές, κλωστές και πολυμεσικά έργα τέχνης συνυπάρχουν αρμονικά και αναπτύσσουν ενεργό διάλογο με τον χωροχρόνο, υφαίνοντας ταυτόχρονα έναν δεσμό μεταξύ της τέχνης και του επιχειρείν. Έχοντας τη δυνατότητα να βρεθεί σε αυτούς τους χώρους, το κοινό θα αναλογιστεί, μεταξύ άλλων, την προοπτική της επαναβιομηχανοποίησης και της ισχυροποίησης της εγχώριας παραγωγής και του συλλογικού οφέλους που θα μπορούσε να προκύψει από αυτή την εξέλιξη.
Ο επιμελητής Κώστας Πράπογλου προσκαλεί σαράντα έναν καλλιτέχνες σύγχρονης τέχνης να παρουσιάσουν έργα που ανταποκρίνονται στον χώρο (site-specific) και στο εννοιολογικό πλαίσιο (context-responsive), δημιουργώντας με το οπτικό, πολυμεσικό λεξιλόγιό τους εγκαταστάσεις χώρου, βίντεο, γλυπτά, ηχοτοπία και ζωγραφική.
Χώροι αποθήκευσης, αίθουσες με μηχανήματα, διάδρομοι και περάσματα θα συγκροτήσουν μια ροή συνειδησιακής και συναισθηματικής πορείας.
Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2023 | 19:00-23:00
21 Σεπτεμβρίου - 22 Οκτωβρίου 2023
Πέμπτη - Παρασκευή - Σάββατο - Κυριακή: 15:30 - 20:30
Κλωστοϋφαντουργία ΕΛ. Δ. Μουζάκης ΑΕΒΕΜΕ - «Πεταλούδα»
Λεωφόρος Κηφισού 41, Αθήνα
Aριστείδης Λάππας: Seven Days in New Crete & Πάνος Προφήτης: Κωμωδία/Comoedia
Δανειζόμενη τον τίτλο της από το ουτοπικό στοχαστικό μυθιστόρημα φαντασίας του ποιητή και κριτικού Robert Graves, η έκθεση του Αριστείδη Λάππα εξερευνά, όπως το ομώνυμο βιβλίο, τον τρόπο που μυθολογικά πλάσματα και προσωπικές μυθολογίες συμπλέκονται στην αφήγηση και επεκτείνονται από το παρελθόν στο παρόν και στο μέλλον. H έκθεση εμπνέεται από το συγκεκριμένο έργο του Graves αλλά και τα ευρύτερα συγγράμματά του σχετικά με την ελληνική μυθολογία. Μια σειρά από πίνακες μεγάλου μεγέθους στο ισόγειο, στους οποίους ο Λάππας ξανασυναντά μυθολογικές φιγούρες που έχουν εμφανιστεί στο έργο του και στο παρελθόν. Ο Μινώταυρος πρωταγωνιστεί στον Ιερό Κήπο που έχει δημιουργήσει ο καλλιτέχνης, όπου από τα έργα ξεχειλίζει πλούσια βλάστηση η οποία περιβάλλει τις μορφές.
Όπως ο Graves χρησιμοποιεί τη λογοτεχνία ως ένα μέσο για να εξερευνήσει τρόπους ώστε να τοποθετήσει τον εαυτό του βιωματικά στα πιο κριτικά του γραπτά, ο Λάππας διερωτάται ποια είναι η σχέση του με τον ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία και τις έννοιες του ανήκειν, ζωγραφίζοντας αυτούς τους προβληματισμούς. H έκθεση συνεχίζεται στον πιο ιδιωτικό χώρο του The Breeder, στον Feeder, όπου η αφήγηση μετακινείται ανατολικότερα, πιο πίσω στον χρόνο, πιο βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή και στα ερωτήματα του πολιτισμού. Στο έπος του Γκιλγκαμές, που αποτελεί μία από τις αρχαιότερες και πλουσιότερες ποιητικές παραδόσεις της Μεσοποταμίας, συναντάμε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωες –που έχει δώσει το όνομά του στο ποίημα– αλλά και έναν πολύ σημαντικό δευτερεύοντα χαρακτήρα, τον αγαπημένο του φίλο Enkidu. Μια σειρά ερωτικών σκηνών περιβάλλει τον θεατή, δημιουργώντας μια κυκλική αφήγηση που θυμίζει τον ίδιο τον κύκλο ζωής και θανάτου, για τον οποίο μιλά συχνά η επική μυθολογία. Ο κύκλος ολοκληρώνεται καθώς ο θεατής οδηγείται ξανά στον Ιερό Κήπο, στο ισόγειο.
Η πρώτη ατομική έκθεση του Πάνου Προφήτη με τίτλο «Κωμωδία/Comoedia» αποτελεί οργανική συνέχεια της in situ εγκατάστασης την οποία παρουσίασε ο καλλιτέχνης στο αίθριο της γκαλερί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Τόσο ο τίτλος όσο και η δομή της έκθεσης αντλούν έμπνευση από το σύμπαν του θεάτρου και της αφηγηματικής ποίησης, τη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, το αριστοφανικό έργο αλλά και τα χαρακτικά του Gustave Dore, τη θρησκευτική τέχνη, την ουτοπική φιλοσοφία (Thomas More, Lewis Mumford, Adorno) και τους κωμικούς υπαινιγμούς του Μπρεχτ. Με αφετηρία το υπόγειο της γκαλερί, η έκθεση αναπτύσσεται σε τρία νοητά και εννοιολογικά επίπεδα, αξιοποιώντας την αρχιτεκτονική του κτιρίου ως μια παραβολή για τη μεταφυσική θέαση με σκηνογραφικό τρόπο. Η εικαστική αφήγηση ξεκινά με μια εγκατάσταση που παραπέμπει στο χθόνιο στοιχείο, τον Κάτω Κόσμο, για να εξερευνήσει έπειτα τα επίγεια σε παρόντα χρόνο, επίπεδο που στην προσέγγιση του Δάντη αποτελεί επίσης το καθαρτήριο. Στο τρίτο επίπεδο της δράσης πρωταγωνιστούν έργα που γειτονεύουν με το υπερφυσικό στοιχείο. Αυτά τα πλάσματα ανήκουν σε μια ουτοπική σφαίρα η οποία εχει ραγίσει και τα θραύσματά της παρεισφρέουν στον αστικό ιστό που αγκαλιάζει την γκαλερί, ένα αντιφατικό περιβάλλον που έρχεται σε ρήξη και με τα ίδια τα έργα. Εν τέλει τα τρία επίπεδα συγχωνεύονται, επιτρέποντας σε κάθε μεμονωμένο έργο να μετέχει σε όλες τις καταστάσεις και σε κάθε θεατή να ακολουθήσει το προσωπικό του ταξίδι προς τη θέωση.
The Breeder
Ιάσονος 45, Μεταξουργείο
15 Σεπτεμβρίου - 14 Οκτωβρίου 2023
Νίκη Καναγκίνη: «Η υλικότητα της γραφής»
Μια σειρά έργων που ανήκουν στις ενότητες των Χειρογράφων και των Εικονογραφημένων Χειρόγραφων, και δημιουργήθηκαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και μετά. Εν μέρει διαφορετικού ύφους, διακρίνονται ωστόσο από δύο καθοριστικά κοινά χαρακτηριστικά: τις διαδικασίες σχηματισμού μιας μη αναγνώσιμης προσωπικής γραφής και την αίσθηση της ματιέρας της ζωγραφικής ύλης ή της επεξεργασμένης επιφάνειας. Έργα σε μικρές ή μεγάλες διαστάσεις, άλλοτε ζωγραφικά με λάδι επάνω σε καμβά ή προετοιμασμένη ξύλινη επιφάνεια και άλλοτε με μεικτές τεχνικές σε χαρτί, εμπριμέ πανί ή καμβά.
Ο τίτλος Χειρόγραφα, τα υλικά (χαρτί, μαρκαδόροι, παστέλ, χρωματιστά κραγιόνια, λαδομπογιές σμάλτου, εκτός από το λάδι), η διάταξη σε στήλες, η διαδικασία και οι τεχνικές (επικολλήσεις, χαράξεις, πάστα, χειρονομιακή πινελιά) πιστοποιούν το ενδιαφέρον της Καναγκίνη για μια εικαστική γραφή. Η ίδια τα αποκαλούσε «οπτικά κείμενα» και επιζητούσε μέσα από αυτά μια «μέγιστης έντασης επικοινωνία», όπως έλεγε. Έβλεπε τον θεατή ως έναν πιθανό αναγνώστη, ο οποίος, καθισμένος μπροστά στο έργο, στις καρέκλες που ανήκαν στην εγκατάσταση μαζί με τη ζωγραφική, σε μια διαδικασία ενατένισης, θα ανακάλυπτε τις νοητικές διεργασίες πίσω από την εικόνα, θα πρόβαλλε τις δικές του ή θα συμπλήρωνε τη δική του «γραφή».
Η έμφαση στα υλικά, το ανάγλυφο του χειροποίητου χαρτιού αλλά και οι διαδικασίες μέσα από τις οποίες προκύπτει το είδος αυτό γραφής θέτουν το ζήτημα της υλικότητας της γλώσσας ή, εν προκειμένω, της γραφής ως ενός διαφορετικού τρόπου να μεταδίδονται σημασίες πέρα από την αναφορική λειτουργία της γλώσσας ως μέσου επικοινωνίας. Η σχέση της γραφής της Καναγκίνη όμως με το γυναικείο σώμα, το συναίσθημα και τις αισθήσεις διέρχεται και μια άλλη οδό, την εγγραφή του γυναικείου οπτικού πολιτισμού που αναδύεται από τις οικογενειακές μνήμες, την ιστορική εμπειρία των οικογενειακών μετακινήσεων και τα σύγχρονα ερεθίσματα.
Επιμέλεια: Έλενα Χαμαλίδη
Roma Gallery
Ρώμα 5, Κολωνάκι
12 Σεπτεμβρίου - 7 Οκτωβρίου 2023
Νίκος Τοπαλίδης: A walk along the shore
Όπως γράφει στο κείμενο «Η νύχτα των εικόνων» ο συγγραφέας και επιμελητής της έκθεσης Αποστόλης Αρτινός: «Στην έκθεση "A walk along the shore" του Νίκου Τοπαλίδη, αλλεπάλληλες στρώσεις γραφίτη πάνω σε επιφάνειες χαρτιού εκθέτουν μια ατμόσφαιρα νυχτερινή. Σκοτεινοί ορίζοντες που αναλαμβάνουν το ανάγλυφο της πραγματικότητάς τους απ’ τις χαράξεις και τα σκαλίσματα που κάνει ο καλλιτέχνης πάνω σ’ αυτή την πυκνή, σκοτεινιασμένη επιφάνεια. Το ασημένιο αυτό σκοτάδι του γραφίτη φωτίζεται από ίχνη που αποκαλύπτουν σταδιακά στο διερευνητικό βλέμμα του θεατή, και ανάλογα με τη γωνία θέασης, και τη θέση του φωτός, την αντοχή ενός τοπίου. Βραχώδεις λόφοι να κατηφορίζουν στη θάλασσα. Πού αλλού; Θα ’λεγε ο Σεφέρης.
Το βλέμμα εδώ αναζητά επίμονα τα σημεία, και τα σημεία αναζητούν επίσης το βλέμμα που τα διακρίνει. Τα ζωγραφικά έργα του Τοπαλίδη είναι τοπία προς διερεύνηση, επιφάνειες που προσκαλούν τον θεατή, το ενεργό βλέμμα του. Τοπία που αλλάζουν τους τονισμούς της ορατότητάς τους ανάλογα με τη δική μας ετοιμότητα. Πολλά νυχτερινά τοπία του Τοπαλίδη είναι ακτογραμμές, αυτή η υποφωτισμένη γραμμή που αφήνει πάνω στην άμμο το κύμα μέσα στη νύχτα. Παρά θίν' αλός, μια μεθόριος πάντα, μια επικοινωνία με το πέραν, με τους νεκρούς. Δεν είναι ειδυλλιακά τοπία της ζωής, αλλά ανησυχαστικά περιβάλλοντα ενός διεγερμένου ψυχισμού. Σκηνές, που μέσα τους θροΐζουν σελίδες της Σέλεϊ και του Κλάιστ. Τις ακούω! Τοπία που διεγείρουν αυτό το αρνητικό πεπρωμένο του ρομαντικού ανθρώπου. Ο μυστηριώδης χαρακτήρας τους υποστασιώνει και τη μοιραία του σκιά. Γίνονται έτσι αυτές οι εικόνες, μια εικονοποιία του τραγικού, ακόμη μία, που αναμετράται με τις ιδεώδεις μορφές του…»
Θα παρουσιαστούν έργα γραφίτη σε χαρτί, ποικίλων διαστάσεων.
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, πλ. Κολωνακίου 20
14 Σεπτεμβρίου - 7 Οκτωβρίου 2023
Citronne Gallery - Αθήνα: Επαναλήψεις ΙΙ
Έντεκα εικαστικοί (Νίκος Αλεξίου, Beppe Caturegli, Αλέκος Κυραρίνης, Χριστίνα Μήτρεντσε, Μυρτώ Ξανθοπούλου, Μαρία Οικονομόπουλου, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Νίκος Ποδιάς, Έφη Σπύρου, Θάλεια Χιώτη, Πάνος Χαραλάμπους) συγκροτούν μια θεματική και συνδιαλέγονται γύρω από το κοινό στοιχείο της επανάληψης στο έργο τους.
Πρόκειται για τη νοητή και οργανική συνέχεια της έκθεσης «Επαναλήψεις», της οποίας το πρώτο τμήμα θα παρουσιάζεται μέχρι τις 17/9 στη CITROΝΝΕ Gallery στον Πόρο. Η επανάληψη της κίνησης, η εμμονική ιεροτελεστία ως πράξη, η τάξη-ταξινόμηση, η κοπιώδης εμβάθυνση είναι μερικά από τα διακριτά χαρακτηριστικά των έργων αυτών των δύο εκθέσεων που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Οι καλλιτέχνες, τόσο με νέες, ad hoc δημιουργίες ή με επαναπροσδιορισμό παλαιότερων ιστορικών έργων συγκροτούν τη θεματική της έκθεσης.
Επιμέλεια: Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη
Citronne Gallery,
Πατριάρχου Ιωακείμ 19, Κολωνάκι
Σεπτεμβρίου - 7 Οκτωβρίου 2023
Μυστήριο 73 Σινεμά Παράδεισος: Βιομηχανίες Συνύπαρξης
Μια σειρά προβολών έργων τέχνης νέων μέσων, μη αφηγηματικών φιλμ και ντοκιμαντέρ που έχουν δημιουργηθεί από 22 διεθνώς καταξιωμένους καλλιτέχνες. Ένα ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε μαζί με το Σωματείο Ναυπηγών στο Γκαντάνι του Πακιστάν, η χαμένη «Atlantis» του πολυβραβευμένου Ben Russell, η ταινία μικρού μήκους της Εύης Καλογηροπούλου με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Μαζωνάκη που διακρίθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών, το θρυλικό «What are the clouds?» του Πιερ-Πάολο Παζολίνι, το ταξίδι ενός κοντέινερ από το Ρότερνταμ μέχρι το Λος Άντζελες και το Χονγκ Κονγκ από τον γκουρού του θεωρητικού σινεμά Allan Sekula, εικόνες από μια έντονη τηλεοπτική συζήτηση για τον πόλεμο στη Συρία μέσα από τη ματιά του Johan Grimonprez, η φιγούρα ενός μελαγχολικού ήλιου-μάρτυρα της ηθικής και περιβαλλοντικής κατάρρευσης του πλανήτη από την εικαστική καλλιτέχνιδα Agnieszka Polska, η ιστορία τεσσάρων drag queens από τη Βραζιλία σε σκηνοθεσία Bárbara Wagner και Benjamin De Burca αλλά και συζητήσεις γυναικών στο Κουρδιστάν, στην Κολομβία και στον Λίβανο και άλλα πολλά θα παρουσιαστούν στο αφιέρωμα «Σινεμά Παράδεισος: Βιομηχανίες Συνύπαρξης», όπου καλλιτέχνες και δημιουργοί από κάθε γωνιά του πλανήτη θα ταξιδέψουν έως την Ελευσίνα για να παρουσιάσουν οι ίδιοι τις ταινίες τους και να συνομιλήσουν με το ελληνικό κοινό.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Αριστείδης Αντωνάς, Marwa Arsanios, Κωστής Βελώνης, Johan Grimonprez, Tamar Guimarães & Kasper Akhøj, Εύη Καλογηροπούλου, Μενέλαος Καραμαγγιώλης, Jumana Manna, Hira Nabi, Pier Paolo Pasolini, Θοδωρής Προδρομίδης, Ben Russell, Allan Sekula & Noël Burch, Bárbara Wagner & Benjamin De Burca, Πάνος Χαραλάμπους, Driant Zeneli, James Bridle, Πέτρου Μώρη, Εύα Παπαμαργαρίτη, Agnieszka Polska. Με την υποστήριξη της συλλογής Polygreen Culture & Art Initiative (PCAI).
Επιμέλεια: Μαρίνα Φωκίδη
Αρχιτεκτονική παρέμβαση: Αριστείδης Αντωνάς
Εκτέλεση παραγωγής: Scola Society ΑΜΚΕ
Συντονισμός έργου: Ζωή Μουτσώκου - Διεύθυνση Σύγχρονης Τέχνης 2023 Ελευσίς, Γιάννης Αρβανίτης - Γενικός Συντονιστής Παραγωγής Καλλιτεχνικών Έργων 2023 Ελευσίς
Μια παραγωγή της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.
13, 15, 16, 17, 18, 19 έως 24 Σεπτεμβρίου 2023, 20:30
Κινηματογραφική Λέσχη Ελευσίνας (παραλία Ελευσίνας, Κανελλοπούλου & Νικολαΐδου)
Είσοδος ελεύθερη
Helen Marden : Αgape / Αγάπη
Η επερχόμενη έκθεση της Helen Marden «Αgape / Αγάπη» στο Gagosian Athens περιλαμβάνει νέα και πρόσφατα έργα μαζί με παλαιότερους πίνακες που φιλοτέχνησε στο εργαστήριό της στην Ύδρα, στο οποίο εργάζεται εδώ και πολλές δεκαετίες. Η έκθεση θα απεικονίσει τη συνεχή σχέση της με την Ελλάδα και θα αφηγηθεί επίσης την ιστορία της εξέλιξης του έργου και της πρακτικής της με την πάροδο του χρόνου.
Η Marden γεννήθηκε στο Πίτσμπεργκ το 1941 και σήμερα ζει και εργάζεται τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στο Μαρακές. Οι πολύχρωμες συνθέσεις της συνδυάζουν ζωηρά χρώματα· η ίδια χρησιμοποιεί υλικά όπως η ρητίνη για να δεσμεύσει φωτεινά ακρυλικά νέον και ακατέργαστες χρωστικές σε σκόνη, συνδυάζοντάς τα με φυσικές ουσίες και αντικείμενα. Η Marden διοχετεύει στο έργο της την αισθητική και τις τεχνικές της εκφραστικής αφαίρεσης, εμπλουτίζοντάς την και δίνοντάς της σκοπό.
Helen Marden
21 Σεπτεμβρίου - 24 Οκτωβρίου
Gagosian, Αναπήρων Πολέμου 22
Καλοκαίρι 2023/Αίθουσα Τέχνης Αθηνών
Παραλίες που απεικονίζουν λουόμενους να απολαμβάνουν το ελληνικό καλοκαίρι φιλοτεχνημένες από τον ζωγράφο Στέφανο Ζαννή, ένα κορμός δέντρου, διάφανος και αέρινος, έργο της Μαρίας Ζιάκα, δύο σχέδια σε χαρτί της Ελένης Ζούνη, μια στίβα από βιβλία του Γιώργου Κρανίου σταοποία αχνοφαίνονται οι τίτλοι, ένα φλεγόμενο τοπίο του Νεκτάριου Μαμάηπου παραπέμπει σε δύση του ηλίου (ή ανατολή), μια ποιητική μαυρόασπρηφωτογραφία του Robert McCabe με καΐκια και ένα παιδί που μας κοιτάει κατάματα σαν να μας λέει ότι αυτή η φωτογραφία έχει σώσει ένα καλοκαίριπου δεν υπάρχει πια, η αυτοπροσωπογραφία στον καθρέφτη της Χριστίνα Μπρέμπου στο ατελιέ της τον Αύγουστο συντροφιά με την γάτα της, ένα σχέδιο του Δημήτρη Περδικίδη ανοιχτό σε αναγνώσεις, παιδιά ανέμελα σε μια αστική βεράντα του Στέλιου Πετρουλάκη, ένα χάλκινο υφαντό που παραπέμπει στα χάλκινα γλυπτά που έχουν οξειδωθεί από τον χρόνο, ένα υφαντό με φύκια από το Αιγαίο μαζί με πετονιές και ξύλο από σπασμένα καΐκια, της Δήμητρα Σκανδάλη, ένα γλυπτό ψάρι της Βαρβάρας Σπυρούλη και ένα έργο της Κάλλιας Τριαντάφυλλου που απεικονίζει αθηναϊκό τοπίο εν μέσω καλοκαιριού.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Robert McCabe, Στέφανος Ζαννής, Μαρία Ζιάκα, Ελένη Ζούνη, Γιώργος Κρανίου, Νεκτάριος Μαμάης, Χριστίνα Μπρέμπου, Δημήτρης Περδικίδης, Στέλιος Πετρουλάκης, Δήμητρα Σκανδάλη, Βαρβάρα Σπυρούλη, Κάλλια Τριανταφύλλου.
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών
Γλύκωνος 4, Κολωνάκι
6 - 30 Σεπτεμβρίου
ΑνναΜαρία Πινακά: «Stay with me, I’ll give you jewls»
Στην πρώτη ατομική έκθεση της ΑνναΜαρίας Πινακά στην Ελλάδα, μέσα από μία σειρά νέων ζωγραφικών έργων, γλυπτών και επιτελεστικών πράξεων, διερευνά ζητήματα σχετικά με την παιδικότητα και τη μητρότητα, το φύλο, τη θηλυκότητα και το τραύμα: Πώς μπορεί μια ταυτότητα να αλλάζει αδιαπραγμάτευτα, χωρίς δισταγμό, χωρίς μετάνοια, χωρίς να απολογείται; Πώς μπορεί να ενδυναμώνεται στην απραξία, αρνούμενη την επιτάχυνση της όποιας δράσης;
Όπως εξηγεί η επιμελήτρια της έκθεσης Ιωάννα Γερακίδη στο κείμενο που συνοδεύει την έκθεση: «Τα έργα της Πινακά φέρουν συμβολισμούς συνδεδεμένους με χαρακτήρες ή πλάσματα άγνωστα. Από γοργόνες, πριγκίπισσες και μπαλαρίνες –σύμβολα δυτικών προτύπων ομορφιάς που τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 εξιδανικεύτηκαν για αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά τους– έως γουρούνια και άλλα ζώα, που φέρουν το σημειολογικό φορτίο της βρομιάς και της ακαθαρσίας. Αυτό το παιχνίδι ανάμεσα σε φαινομενικά αντίθετες δυνάμεις αντανακλάται και στις επιτελεστικές διαδικασίες που ακολούθησε η Πινακά κατά τη διάρκεια της παραγωγής των έργων, δημιουργώντας ένα ανοίκειο, άχρονο, στατικό αρχείο. Γραπωμένη από αυτή την αβέβαιη, ανασταλτική κατάσταση, η επιτελεστικότητα του έργου της Πινακά επιδιώκει να νομιμοποιήσει την αμφισημία και μαζί την ευχαρίστηση που απελευθερώνει η αβεβαιότητα, όταν επιλέγεται, όταν δεν επιβάλλεται, όταν δεν καταλήγει σε νιχιλισμό».
opbo studio, Φίλωνος 86, Πειραιάς,
Εγκαίνια έκθεσης: Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου, 19:00
Διάρκεια έκθεσης: 15 Σεπτεμβρίου - 14 Οκτωβρίου
