«Όταν ανοίξουμε, θα χορεύουμε σαν να μην υπάρχει αύριο». Η σκέψη αυτή τριβελίζει διαρκώς το μυαλό όσων αγαπάνε την ηλεκτρονική μουσική, τα μεγάλα φεστιβάλ και τις συναυλίες, τον πολύωρο, λυτρωτικό χορό. Ενάμιση χρόνο μετά, ο πολιτισμός έχει ανοίξει – ευτυχώς. Με προϋποθέσεις και αστερίσκους όμως.
Όταν, πριν από τρεις εβδομάδες, έφτασε στο inbox μου η πληροφορία για ένα θεματικό event που διοργάνωνε μια νεοσύστατη ομάδα σε άγνωστο σημείο, τα αρχικά συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Η τεράστια λαχτάρα να βρεθώ ξανά σε ένα dancefloor και να ακούσω δυνατά το αγαπημένο μου είδος μουσικής, τριγυρισμένος από ανθρώπους με τις ίδιες διαθέσεις, μπήκε αυτόματα στο ζύγι με τον δισταγμό που κατακλύζει πλέον κάθε κοινωνική δραστηριότητα. Πόσοι; Πού; Πώς; Θα το αντέξεις;
Πήρα το «ρίσκο» και μετά το αναμενόμενο μάγκωμα των πρώτων λεπτών, που έσκασε σαν μίνι αγοραφοβικό σοκ, το άντεξα, πέρασα υπέροχα και όλα ήταν σαν χθες. Το θέμα του event της ομάδας Suburbia ήταν εμπνευσμένο από τις ταινίες Mad Max. Το location, που αποκαλύφθηκε την παραμονή, κάπου κοντά στην Ελευσίνα. Το dress code αυστηρό. Το σκηνικό πολύ προσεγμένο, εντελώς κινηματογραφικό – άλλωστε το στοιχείο που επέτρεπε τη διοργάνωση του event ήταν η κινηματογράφησή του και η αυστηρά περιορισμένη προσέλευση. Η είσοδος εξασφαλιζόταν μόνο με επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού, νόσησης ή 48ωρου αρνητικού Covid test – τα έλεγχαν σε όλους ανεξαιρέτως. Και κάπως έτσι βρεθήκαμε σε έναν τεράστιο ψηλοτάβανο βιομηχανικό χώρο, να χορεύουμε με tech house και techno μουσική «σαν να μην υπάρχει αύριο» – ξανά.
Για κάποιους ανθρώπους αυτές οι δραστηριότητες είναι ανάγκη, κάποιοι δεν μπορούν να χαρούν καθιστοί και η χαρά τους στοχοποιείται. Λύσεις ώστε να αποφευχθεί ταυτόχρονα η διασπορά του ιού υπάρχουν.
Η ματαίωση της δεύτερης μέρας του Plisskën
Την ίδια ώρα όμως, μερικά χιλιόμετρα παραδίπλα, κάποιοι «ομοϊδεάτες» που είχαν συγκεντρωθεί σε έναν πιο κεντρικό και «θεσμικό» χώρο, αυτόν της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων, για την πρώτη μέρα της επιστροφής ενός από τα πιο αγαπημένα μουσικά φεστιβάλ της πόλης, του Plisskën, έγιναν μάρτυρες μιας δυσάρεστης εξέλιξης. Ενώ τα μέτρα τηρήθηκαν ευλαβικά, η διοργάνωση απευθυνόταν αποκλειστικά σε καθήμενους, όπως ορίζει το ισχύον ΦΕΚ, οι καρέκλες ήταν τοποθετημένες στις σωστές αποστάσεις και όλοι βίωναν την «ξένη», αλλά επιβεβλημένη συνθήκη «παρακολουθώ(;) ηλεκτρονική μουσική καθιστός», μερικά άτομα, πάνω στην ευφορία της στιγμής, φέρονται απλώς να σηκώθηκαν από τις θέσεις τους.
Αυτό ήταν αρκετό για να διακοπεί το live των εκρηκτικών La Femme, με κυριολεκτικό unplugging του γαλλικού γκρουπ από την πλευρά της ασφάλειας, πρακτική που θυμίζει άλλες, σκοτεινές εποχές, και να επιβληθεί το βαρύτατο και πανάκριβο πέναλτι ματαίωσης της δεύτερης μέρας του φεστιβάλ – αντίδραση εντελώς σπασμωδική και ξεκάθαρα «συμβολική», για λόγους επικοινωνιακής συμμόρφωσης μέσα σε έναν χώρο που είναι συνδεδεμένος με τον δήμο Αθηναίων.
«Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ ήταν sold out και πήγαινε περίφημα. Παρόλο που το κοινό ήταν καθήμενο, είχε έρθει για να διασκεδάσει και να απολαύσει μουσική. Ακόμα και το αρχικό DJ set του Born in Flamez έτυχε θερμής υποδοχής. Ήταν εμφανές ότι είχαν λείψει σε πολύ κόσμο το fun και η ατμόσφαιρα ενός φεστιβάλ, ακόμα και σε ένα περιορισμένης μορφής set-up» περιγράφει σήμερα η ομάδα του Plisskën.
«Όταν οι La Femme ανέβηκαν στη σκηνή, ο κόσμος είχε πια ζεσταθεί. Κάποια στιγμή ο τραγουδιστής του συγκροτήματος βρέθηκε στον χώρο του κοινού. Αυτό υπήρξε η αφορμή για να σηκωθούν κάποιοι από τις καρέκλες τους. Πραγματοποιήθηκαν οι απαραίτητες συστάσεις τόσο από το συγκρότημα όσο και από το προσωπικό της Τεχνόπολης προκειμένου να συνεχιστεί ομαλά η συναυλία, κάτι που έγινε αμέσως μετά. Στο προτελευταίο κομμάτι του προγραμματισμένου σετ των La Femme μερίδα του κοινού ξανασηκώθηκε από τις καρέκλες του.
Εκείνη τη στιγμή, οι υπεύθυνοι της Τεχνόπολης ένιωσαν –δικαίως ενδεχομένως– ότι η κατάσταση δεν ήταν διαχειρίσιμη και προχώρησαν στο κλείσιμο της συναυλίας, ενώ ακολούθως μας ενημέρωσαν πως θα κάνουν συνέλευση για το αν θα ματαιωθεί η δεύτερη μέρα, κάτι που επιβεβαιώθηκε την επομένη, λίγο μετά το soundcheck των GOAT.
Η προληπτική ματαίωση της Κυριακής θεωρούμε ότι ήταν μια αυστηρή απόφαση, καθότι, έχοντας την εμπειρία της πρώτης μέρας, θα μπορούσαμε όλοι να δράσουμε πιο αποτελεσματικά. Πιστεύουμε πως ούτε οι ίδιοι πήραν αυτή την απόφαση εύκολα. Ζούμε ακόμα σε δύσκολους καιρούς και είναι άχαρο το καθήκον της Τεχνόπολης να επιβάλλει την τήρηση των κανονισμών.
Παρ’ όλα αυτά, η συγκεκριμένη απόφαση μάς κόστισε ηθικά και οικονομικά, όπως και στο κοινό, που είχε προμηθευτεί ήδη εισιτήρια, καθώς και σε όλους τους καλλιτέχνες που είχαν ταξιδέψει από διαφορετικά σημεία του κόσμου, μια και ήταν όλοι ήδη στην Αθήνα. Το φεστιβάλ επρόκειτο να πραγματοποιηθεί αρχές Ιουνίου του 2020, μεταφέρθηκε για Ιούνιο του 2021, για να καταλήξει στην υλοποίηση υπό καθεστώς μέτρων τον Σεπτέμβριο του ’21. Καλλιτέχνες όπως οι La Femme, Goat, LSDXOXO και Bbymutha ήταν μέρος ενός αρχικού line up από 40+ acts για το αρχικό διήμερο. Ήδη ήμασταν υπό καθεστώς είτε μόνο κάλυψης των εξόδων μας είτε ζημίας, ακόμα και στις συνθήκες του sold out περιορισμένης χωρητικότητας.
Προχωρήσαμε στην υλοποίηση του line up του Σεπτεμβρίου, καθώς η άλλη λύση ήταν να παραμείνουμε απλώς αδρανείς και να μην έχουμε μετάκληση ξένων ονομάτων. Θέλαμε να το κάνουμε προκειμένου να περάσουμε ένα αισιόδοξο μήνυμα πρωτοβουλίας.
Ταυτόχρονα, μέχρι τώρα είχαμε προβεί σε επιστροφή του αντιτίμου του εισιτηρίου για όποιον το επιθυμούσε, λόγω αναβολής, και όχι στη λύση του voucher. Αυτό θα κάνουμε και τώρα, σε περίπτωση που δεν καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ σε μελλοντική ημερομηνία. Οι καλλιτέχνες έχουν αποζημιωθεί πλήρως, μια και η συγκεκριμένη ματαίωση δεν καλύπτει την πλευρά του διοργανωτή».
Χωρίς ADD ούτε φέτος
Παράλληλα, το άλλο, νεοσύστατο και υπερεπιτυχημένο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής της πόλης, το ADD, που συνδιοργανώνουν το six d.o.g.s και το Onassis Culture, με μια ολόσωστη ανάρτηση στα social ανακοίνωνε την τρίτη κατά σειρά αναβολή του, με νέες πιθανές ημερομηνίες διεξαγωγής τον Μάιο ή τον Ιούνιο ή το φθινόπωρο του ’22 ή…
Γιατί το τρέχον ΦΕΚ απαγορεύει οτιδήποτε απευθύνεται σε όρθιους. Γιατί δεν υπάρχει καμία σχετική πρόβλεψη για τους επόμενους μήνες – ενώ υποτίθεται πως θα γινόταν συνεχής επανεξέταση των επιδημιολογικών δεδομένων για να ορίζονται τα εκάστοτε μέτρα. Γιατί δεν γίνεται σε αυτά τα φεστιβάλ αυτού του μεγέθους να τη βγάζουμε καθιστοί. Γιατί αυτό το είδος διασκέδασης δεν λογίζεται για «πολιτισμός» στην Ελλάδα, άρα δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Γιατί, ενδεχομένως, οι εμπλεκόμενοι και το κοινό δεν έχουν πιέσει αρκετά. Γιατί, προφανώς, οι επιτροπές υγειονομικών και η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνονται τη σημασία αυτού του είδους διασκέδασης για τόσο πολύ κόσμο. Γιατί έτσι.
Τι γίνεται στο εξωτερικό;
Στο μεταξύ, όπως επισήμαναν και οι διοργανωτές του ADD, συνοδεύοντας την ανακοίνωσή τους με ένα μονταρισμένο βίντεο από μεγάλα φετινά καλοκαιρινά φεστιβάλ, η Ευρώπη το ζει ξανά, εδώ και μήνες. Οι open air διοργανώσεις πραγματοποιήθηκαν κανονικά σε πολλές περιπτώσεις, με τα μέτρα που σχετίζονται με τη χρήση μάσκας, τη χωρητικότητα και τα αποδεικτικά εισόδου να κυμαίνονται κατά περίπτωση.
Καθώς οδεύουμε όμως προς τον χειμώνα, στην Ευρώπη ανοίγουν και οι κλειστοί χώροι. Το Λονδίνο και το Παρίσι επανέρχονται, ενώ η είδηση που «γαργάλησε» τους clubbers όλης της υφηλίου δεν είναι άλλη από την πλήρη επανέναρξη του Berghain, του βερολινέζικου ναού της techno, στις 2/10, μόνο για εμβολιασμένους και νοσήσαντες, και μάλιστα χωρίς τη χρήση μάσκας – τους προηγούμενους δύο μήνες λειτουργούσε μόνο ο κήπος του, όποτε το επέτρεπε ο καιρός.
Ο χορός είναι ένα αρχέγονο, σχεδόν θεραπευτικό ένστικτο για πάρα πολύ κόσμο. Η επιστροφή του clubbing στην Ευρώπη είναι πραγματικά πολύ δυναμική, είναι άλλος ο ήχος, σχεδόν εκρηκτικός. Μετά από δύο χρόνια που περάσαμε με Balearic και ambient μουσική, αυτό που ζούμε τώρα είναι πραγματικό rave!
Ο Stathis V. Tsitinis, δημιουργός των πρότζεκτ Discosodoma και Power Dance Club, που είχαν αποκτήσει πιστό κοινό σε Αθήνα και εξωτερικό μέχρι και πριν από την πανδημία, έχει επιστρέψει στο Βερολίνο, όπου είναι η βάση του, έπειτα από ένα καλοκαιρινό δίμηνο στην Ελλάδα.
«Εδώ και δύο εβδομάδες ανοίγουν όλα, μέσα-έξω, φυσικά με περιορισμένη χωρητικότητα. Για παράδειγμα, το Berghain θα μπορεί να έχει 2.000 άτομα, που δεν είναι λίγα, αλλά δεν είναι και όπως παλιά. Παντού, όμως, θα επιτρέπονται μόνο εμβολιασμένοι και νοσήσαντες. Σε κάποια πάρτι, μάλιστα, ζητάνε και έξτρα rapid test, για να είναι τελείως σίγουροι ότι όλα θα πάνε καλά. Πλέον το απλό Covid test από μόνο του δεν μετράει καθόλου στο Βερολίνο, ούτε και σε εστιατόρια. Αυτό ωθεί περισσότερους να εμβολιαστούν, γιατί σιγά σιγά δεν θα μπορούν να συμμετέχουν στις δραστηριότητες» περιγράφει ο Stathis, σημειώνοντας ότι μέχρι και τον Αύγουστο δεν είχαν προβλέψει τι θα γίνει με τα κλαμπ.
«Κάποια στιγμή, όμως, ένα από αυτά έκανε μήνυση στην κυβέρνηση του Βερολίνου με το σκεπτικό ότι δεν γίνεται να κρατάς μια επιχείρηση κλειστή, εφόσον μπορεί να ανοίξει μόνο με εμβολιασμένους και με πολύ μειωμένο ρίσκο, από τη στιγμή που τα πάντα παρέμεναν κλειστά ακριβώς για να εμβολιαστεί ο κόσμος. Κέρδισε το δικαστήριο, οπότε το θέμα τέθηκε κατευθείαν σε ψηφοφορία και άνοιξαν όλα τα κλαμπ.
Τα δικά μου πάρτι δεν τα έχω ξεκινήσει ακόμα, το φοβόμουν λίγο και ήθελα να δω πρώτα πώς θα πάει η κατάσταση, αλλά τώρα εννοείται πως κανονίζω σιγά σιγά το Discosodoma για Λονδίνο, το Power Dance Club για Βερολίνο, κλείνω κανονικά gigs γιατί δεν υπάρχει ο φόβος της ακύρωσης ή η ασάφεια των κανονισμών. Οι κανονισμοί είναι παντού οι ίδιοι, ζητάνε πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης και η νυχτερινή ζωή επανέρχεται στην Ευρώπη. Γίνεται το αδιαχώρητο παντού, όλος ο κόσμος είναι χαρούμενος, υπάρχει φανταστικό vibe ευφορίας σε όλη την πόλη. Ξαναβρίσκουμε τους φίλους μας, χορεύουμε, ξαλαφρώνουμε, χαμογελάμε.
Ο χορός είναι ένα αρχέγονο, σχεδόν θεραπευτικό ένστικτο για πάρα πολύ κόσμο. Μέσα στην καραντίνα ένιωθα το σώμα μου να πονάει γιατί ήθελα να χορέψω, να εκφραστώ. Η επιστροφή του clubbing είναι πραγματικά πολύ δυναμική, είναι άλλος ο ήχος, σχεδόν εκρηκτικός. Μετά από δύο χρόνια που περάσαμε με Balearic και ambient μουσική, αυτό που ζούμε τώρα είναι πραγματικό rave!»
Η Ελλάδα πίσω, στο μηδέν του φεστιβαλικού χάρτη
Οι Κωνσταντίνος Δαγριτζίκος και Παναγιώτης Πιλαφάς, συνιδρυτές του six d.o.g.s και του ADD Festival, επισημαίνουν το πολύ σοβαρό ζήτημα της διαθεσιμότητας των ξένων καλλιτεχνών, που ήταν ανέκαθεν δύσκολη για την Ελλάδα.
«Στον φεστιβαλικό χάρτη ήμασταν ανύπαρκτοι. Εμείς και κάποιοι άλλοι επιχειρηματίες, που ξεκινήσαμε να κάνουμε πιο μεγάλα πράγματα, σιγά σιγά φτάσαμε στο σημείο να μας παίρνουν πιο σοβαρά, οπότε ένας μεγάλος καλλιτέχνης θα άκουγε το offer σου για να έρθει να παίξει στην Ελλάδα. Μέχρι πριν από κάποια χρόνια δεν θα σε άκουγαν καν. Πριν από την πανδημία αυτό που κάναμε μέτραγε. Μπορούσαμε να πηγαίνουμε στα πρακτορεία και να λέμε “θέλουμε την Peggy Gou να παίξει στο ADD”.
Πλέον, επειδή παντού γίνονται ξανά και φεστιβάλ και προγραμματισμός, όχι μόνο γι’ αυτή αλλά και για την επόμενη περίοδο, το ζήτημα είναι ότι βρεθήκαμε στο μηδέν και σε ακόμα πιο δεινή θέση από πριν. Τώρα δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορέσουμε να βρούμε καλλιτέχνη, ούτε για τον Μάιο. Δεν γίνεται να στέλνουμε requests που θα ακυρώνουμε στη συνέχεια, γιατί χάνουμε την αξιοπιστία μας, ενώ όλες οι υπόλοιπες χώρες, ακόμα και αυτές που δεν έχουν ανοίξει ακόμα, μπορούν να κάνουν προγραμματισμό.
Για εμάς είναι δύσκολο και ψυχολογικά. Είμαστε δύο άνθρωποι που δεν καθόμαστε στ’ αυγά μας. Δεν μας έφτανε το 24ωρο μόνο για το πολιτιστικό κομμάτι, τις δράσεις του dogs, αυτά που κάναμε με τη Στέγη, τα υπόλοιπα που κάναμε εκτός, ανεξάρτητα από το F&B κομμάτι. Δεν μπορούμε να κάνουμε όνειρα πλέον».
Clubbing δύο ταχυτήτων
Την ίδια ημέρα με το Plisskën και το θεματικό Mad Max event (11/9) πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον άλλα δύο μεγάλα πάρτι σε προάστια της Αθήνας, με διάφορα ακόμα μικρο-events να συμπληρώνουν τον χάρτη της διασκέδασης εκείνου του σαββατόβραδου.
Ένα σκρολάρισμα στα stories του Instagram κάθε Παρασκευοσάββατο αρκεί για να αντιληφθεί εύκολα κανείς ότι διοργανώνονται διαρκώς παράνομα ή ημιπαράνομα events, ακόμα και σε γνωστά και κεντρικά μαγαζιά της πόλης, όπου δεν τηρείται φυσικά κανένα απολύτως μέτρο, σε πανεπιστήμια όπου συγκεντρώνονται εκατοντάδες φοιτητές, ενώ έχει αρχίσει να trend-άρει ξανά τόσο η φάση της ενοικίασης χώρων για τη διεξαγωγή ιδιωτικών guerilla πάρτι όσο και η πρακτική της από στόμα σε στόμα (και από inbox σε inbox) ενημέρωσης για το «what’s on» κάθε εβδομάδας – είναι χαρακτηριστικό ότι τα περισσότερα από αυτά τα πάρτι δεν έχουν Facebook event.
Τούτων δοθέντων, έχουν αρχίσει να μπαίνουν στην εξίσωση στοιχεία όπως το πού βρίσκεται κάθε χώρος, αν είναι εύκολα προσβάσιμος από την αστυνομία ή ποια είναι η σχέση του επιχειρηματία με το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Το nightlife αναπτύσσει ξεκάθαρα δύο ταχύτητες κι αυτό είναι κάτι που προβληματίζει τον Παναγιώτη Πιλαφά.
«Το τοπίο μετατρέπεται σε Άγρια Δύση. Βρήκαν ξαφνικά ευκαιρία να είναι ανταγωνιστικοί αυτοί που έχουν διάθεση να παρανομήσουν, και αυτοί που δεν έχουν διάθεση μένουν πίσω. Έλεγχοι δεν γίνονται ή γίνονται πολύ επιλεκτικά. Είναι αυστηροί με όσα γίνονται στο προσκήνιο και παρασκηνιακά λειτουργούν τελείως χύμα. Δεν έχω κάτι με τους ανθρώπους που το κάνουν, γιατί στη φάση που είμαστε τώρα ο καθένας προσπαθεί να διαφυλάξει τη βιωσιμότητά του. Όμως δημιουργείται μια κατάσταση αθέμιτου ανταγωνισμού.
Εμείς αυτό που θέλουμε είναι events μόνο για εμβολιασμένους και νοσήσαντες, αυτό που γίνεται σε όλη την Ευρώπη. Στο εξωτερικό, Covid free σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι μόνο οι χώροι για εμβολιασμένους ή νοσήσαντες αλλά χρειάζεται ως έξτρα προαπαιτούμενο και κάποιο τεστ, PCR ή rapid. Σκοπεύουμε να προσβάλουμε νομικά την τελευταία υπουργική απόφαση στο κομμάτι που έχει να κάνει με τους καθήμενους. Για έναν χώρο, υπαίθριο ή ανοιχτό, ζητάμε οι επισκέπτες με πιστοποιητικό να μπορούν να είναι όρθιοι.
Θεωρώ ότι η λογική πίσω από πολλές πολιτικές διαχείρισης της πανδημίας είναι σχιζοφρενική. Υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο, αν θες να εμβολιάσεις τους νέους, από το να τους επιτρέψεις να πάνε σε μια συναυλία ή σε ένα φεστιβάλ ή σε ένα κλαμπ; Οι άνθρωποι που κάθισαν και σκέφτηκαν τα κίνητρα μάλλον δεν έχουν βγει ποτέ τους ή δεν έχουν υπάρξει ποτέ νέοι».
«Το υγειονομικό όφελος που θα έχεις με έναν κοινωνικά υγιή ιστό, που θα είναι όρθιος και θα εκφράζεται με σχετικά μεγαλύτερη ελευθερία, νομίζω ότι θα είναι πολύ μεγαλύτερο» καταλήγει ο Κωνσταντίνος Δαγριτζίκος.
Το πείραμα του Suburbia
Όπως περιγράφει ο Nicolas Dales, συνιδρυτής του Suburbia, το πρότζεκτ δημιουργήθηκε πριν από την έναρξη της πανδημίας, με σκοπό την κινηματογράφηση εκδηλώσεων σε διαφορετικούς από τους συνηθισμένους χώρους και την προβολή αξιόλογων τοποθεσιών της Ελλάδας, με ταυτόχρονη προώθηση της ηλεκτρονικής μουσικής στη χώρα μας.
Στη συνέχεια, ξεκίνησαν να συλλέγουν οπτικοακουστικό υλικό το οποίο θα προβληθεί τον Μάιο του 2022 και θα δημιουργηθούν διαφημιστικά σποτ με στόχο τη διαφημιστική προβολή της χώρας σε ελληνικά και ξένα ΜΜΕ, σε τουρίστες που επιθυμούν να γνωρίσουν μια διαφορετική όψη της Ελλάδας, αυτήν της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής.
«Ο λόγος που κάνουμε τις περισσότερες κινηματογραφήσεις μας εκτός Αθήνας είναι γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν οι χώροι με το σωστό μέγεθος ή με τις προδιαγραφές που χρειαζόμαστε αυτήν τη στιγμή για να εκπληρώσουμε το έργο μας με ασφάλεια. Είναι πολύ σαφείς οι οδηγίες κινηματογράφησης από την Πολιτική Προστασία κι εμείς τις ακολουθούμε κατά γράμμα.
Σίγουρα ένα μεγάλο πάρτι με χιλιάδες άτομα είναι πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμο από μια κινηματογράφηση με περιορισμένο αριθμό ατόμων. Στον χώρο δεν εισέρχεται κανένας απολύτως χωρίς να διαθέτει τις απαραίτητες πιστοποιήσεις. Στα events μας οι καλεσμένοι είναι πολύ συγκεκριμένοι. Είναι άτομα που τους αρέσει η μουσική, τους αρέσει να μεταμφιέζονται ανάλογα με τα concepts που έχουμε σχεδιάσει, αισθάνονται ασφάλεια στον χώρο όπου βρίσκονται και σίγουρα δεν διστάζουν να κάνουν κάποια χιλιόμετρα για να είναι μαζί μας».
Η επιστημονική άποψη
Για το ζήτημα της επανεκκίνησης του κλάδου ως κινήτρου για την αύξηση των εμβολιασμών των νέων, ζήτησα το σχόλιο του κ. Ευάγγελου Μανωλόπουλου, καθηγητή Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Ιατρικό Τμήμα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και πρόεδρου της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας.
Ο καθηγητής επιβεβαιώνει: «Η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από την Επιτροπή Λοιμωξιολόγων, προσπαθεί με κάθε τρόπο να μειώσει και να ελέγξει τις πιθανές εστίες μετάδοσης του κορωνοϊού. Κάποιες φορές στο παρελθόν έχει πάρει και άστοχα ή υπερβολικά μέτρα. Η συνεχιζόμενη απόλυτη απαγόρευση αυτών των συναυλιών θεωρώ ότι είναι ένα τέτοιο υπερβολικό μέτρο.
H κυβέρνηση δεν έχει δώσει στους εμβολιασμένους ούτε τα κίνητρα που τους αξίζουν αλλά ούτε και τα δικαιώματα που τους αναλογούν. Είναι και αυτό ένας από τους βασικούς λόγους που το πρόγραμμα εμβολιασμών στη χώρα μας δεν εξελίσσεται όσο καλά θα θέλαμε και θα μπορούσε.
Ιδιαίτερα οι νέοι που εμβολιάζονται –παρότι, συγκριτικά με τους μεγαλύτερους, διατρέχουν πολύ μικρότερο κίνδυνο να νοσήσουν σοβαρά, αν μολυνθούν– συμβάλλουν έμπρακτα στην προστασία του κοινωνικού συνόλου και δείχνουν το υψηλό αίσθημα ευθύνης που τους διακατέχει, προς την κοινωνία και προς τον εαυτό τους. Θα έπρεπε να μπορούν να εισέρχονται σε όλους τους χώρους χωρίς περιορισμούς.
Η πρόβλεψη για είσοδο σε χώρους διασκέδασης είτε με πιστοποιητικό εμβολιασμού, είτε με αρνητικό PCR, είτε με rapid τεστ ουσιαστικά εξισώνει εμβολιασμένους και μη εμβολιασμένους. Θεωρώ ότι οι συναυλίες θα πρέπει να επιτραπούν μόνο για τους εμβολιασμένους. Κάτι τέτοιο θα ήταν δίκαιο, θα αποτελούσε κίνητρο για τους νέους να εμβολιαστούν και θα επέτρεπε στον σημαντικό αυτό κλάδο της νεανικής κουλτούρας να σταθεί και πάλι στα πόδια του».
Στο σημείο αυτό εξέφρασα στον κ. Μανωλόπουλο την εξής προσωπική μου απορία, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Ηρωδείου: ακόμα και όταν μία εκδήλωση με μειωμένη χωρητικότητα είναι sold out, μιλάμε για 2.500-3.000 καθήμενους θεατές, σε αποστάσεις πολύ μικρές, όπου μάλιστα, με την πρόσφατη ΚΥΑ, δεν απαιτείται καν η επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού, νόσησης ή αρνητικού Covid test κατά την είσοδο. Είναι αυτή η συνθήκη πράγματι πιο ασφαλής για τη μη διασπορά του ιού σε σχέση με μια εκδήλωση σε ανοιχτό χώρο, που περιλαμβάνει όρθιους;
«Από επιδημιολογική σκοπιά, η ουσιώδης διαφορά ανάμεσα σε μια εκδήλωση με καθήμενους, όπως αυτή που περιγράφετε στο Ηρώδειο, και σε μια εκδήλωση σε ανοιχτό χώρο που περιλαμβάνει και όρθιους είναι κατά κύριο λόγο ο χορός και η μεγάλη κινητικότητα των ατόμων στη δεύτερη περίπτωση.
Βέβαια, αν όλοι οι παρόντες είναι πλήρως εμβολιασμένοι και τηρούνται τα ενδεδειγμένα μέτρα (χρήση μάσκας), τότε και οι δύο καταστάσεις μπορούν να θεωρηθούν σε μεγάλο βαθμό ασφαλείς και είναι απίθανο να προκύψουν από αυτές συρροές μολύνσεων με κορωνοϊό. Το κλειδί όμως είναι να μην υπάρχουν ανεμβολίαστοι στο κοινό, ούτε καν με αρνητικό PCR ή rapid test, και οι έλεγχοι των πιστοποιητικών εμβολιασμού στην είσοδο να είναι πραγματικοί και όχι προσχηματικοί».
Ρωτώντας την αναπληρώτρια υπουργό Υγείας κ. Μίνα Γκάγκα όλα τα παράπάνω, καθώς και εάν υπάρχει πρόβλεψη για αναθεώρηση με βάση τα προσεχή επιδημιολογικά δεδομένα της «οριζόντιας» απαγόρευσης των εκδηλώσεων για όρθιους, δεν έλαβα απάντηση.
Πότε θα λήξει το «καθιστό» nightlife;
To Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου, εκτός από τα δικά μας events που αναφέρθηκαν πιο πάνω, 150.000 άνθρωποι στην Ολλανδία βγήκαν στους δρόμους, σε 10 διαφορετικές πόλεις (οι 35.000 στο Άμστερνταμ), για να διαμαρτυρηθούν ζητώντας την επαναφορά των μεγάλων events και το άνοιγμα των νυχτερινών κλαμπ, στο δεύτερο κάλεσμα που ονομάστηκε «Unmute Us!».
Στο εξωτερικό η νυχτερινή διασκέδαση και οι μαζικές διοργανώσεις αυτού του τύπου είναι ζωτικό στοιχείο της κουλτούρας. Στα καθ’ ημάς, δυστυχώς, αντιμετωπίζονται ως ψιλά γράμματα που αφορούν μερικούς «λοξούς» και η αδιαφορία της κυβέρνησης γι’ αυτό τον κλάδο, του οποίου η βιωσιμότητα πλήττεται θανάσιμα, το αποδεικνύει. Τη στιγμή που διοργανώσεις όπως το πρόσφατο Ράλι Ακρόπολης και τόσες άλλες γεμίζουν ασφυκτικά ολόκληρη την πλατεία Συντάγματος και τους γύρω δρόμους, το πρόσχημα της εξάπλωσης του ιού φαντάζει πλέον εντελώς σαθρό.
Για κάποιους ανθρώπους, όμως, αυτές οι δραστηριότητες είναι ανάγκη, κάποιοι δεν μπορούν να χαρούν καθιστοί και η χαρά τους στοχοποιείται. Λύσεις ώστε να αποφευχθεί ταυτόχρονα η διασπορά του ιού υπάρχουν. Η Ευρώπη δίνει το παράδειγμα και η κυβέρνηση –όπως εξάλλου συνηθίζει– οφείλει να ακολουθήσει. Παράλληλα, κινήσεις επιχειρηματιών που θυμίζουν «ποτοαπαγόρευση» επιχειρούν να προσφέρουν προσωρινή εκτόνωση. Ας μη χρειαστεί μόνο να επιστρέψουμε στα Οινόφυτα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
