Το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μας συμβεί, είναι αυτό που μας συμβαίνει κάθε στιγμή, γιατί οτιδήποτε άλλο δεν υπάρχει καν
Χρήστος Βακαλόπουλος
Ο γεννημένος το 1956 Χρήστος Βακαλόπουλος είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες της ελληνικής μεταπολιτευτικής πεζογραφίας.
Εφυγε πρόωρα από τη ζωή, νικημένος από τον καρκίνο το 1993. Θα σημειώσουμε ως πολύ ενδιαφέρον το ότι ο Βακαλόπουλος είναι ένα πρόσωπο που ανακαλύπτεται και από τις επόμενες γενιές, από παιδιά , που θα μπορούσαν να είναι παιδιά του.
Ετσι το βιβλίο του Οι Πτυχιούχοι , ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο 104 σε σκηνοθεσία Βάσιας Ατταριάν από τις 26 Σεπτεμβρίου 2013 και για ένα μήνα.
Η ιστορία;
Δύο φίλοι, ο Μάρκος Μπαρδάς κι ο Σήφης Σουρώδης ετοιμάζονται να δώσουν το τελευταίο μάθημα για το πτυχίο. Έρωτες, μουσικές, σκέψεις, απίθανες στιχομυθίες, προδοσίες και ελπίδες εναλλάσονται σε ένα απίθανο γαϊτανάκι που τα άγχη και οι ανησυχίες των πτυχιούχων αναμετρώνται με τη χαρά και την αισιοδοξία τους. Ο χρόνος μοιάζει άλλοτε με κινηματογραφικό φλας μπακ κι άλλοτε διαστέλλεται σαν στιγμή από ραδιοφωνική εκπομπή.
Συναντήσαμε τους συντελεστές της παράστασης: Τη Βάσια Ατταριάν η οποία σκηνοθετεί και τους τρεις ηθοποιούς, την Κατερίνα Μαυρογεώργη, τον Παναγιώτη Κατσώλη και τον Σεραφείμ Ράδη.
"Οταν διάβασα τοn Χρήστο Βακαλόπουλο ήμουν σtο γυμνάσιο και με είχε σοκάρει αυτός ο τρόπος γραφής, δεν είχα ξαναδιαβάσει τέτοιο ιβλίο, δεν υπήρχε τέτοιο ανάλογο βιβλίο στη βιβλιοθήκη μας", λέει η 24χρονη Βάσια Ατταριάν
"Η δεκαετία αυτή μου δημιουργεί μια εμμονή, η οποία μάλλον προκύπτει από το σπίτι μου, από τον τρόπο που μεγάλωσα. Εχω την αίσθηση ότι για να καταλάβουμε πρέπει να γυρίσουμε πίσω. Ο Χρήστος Βακαλόπουλος το εξηγεί αυτό."
"Ο τρόπος γραφής του σου υπαγορεύει να αφεθείς στο κείμενο, επειδή όλα σημαίνουν κάτι. Τι μας αφορά; Η μελαγχολία του, το ότι ήταν ένας άνθρωπος χωρίς ψευδαισθήσεις σαν προφήτης. Και πολιτικά μας αφορά, επειδή ήταν ένας προσγειωμένος, αλλά με ιδανικά άνθρωπος. Η διορατικότητά του με σοκάρει. Αλλά δεν είναι μια ωμή γραφή είναι σχεδόν ποιητική. Κάνει φιλοσοφικές συνδέσεις και στα πιο απλά που περιγράφει," λέει η Κατερίνα Μαυρογεώργη .
"Στους πτυχιούχους δείχνει να έχει αντίληψη της ζωής. Για εμάς αυτά συνδέονται με τη γειτονιά, τα καλοκαίρια στο χωριό, τα φοιτητικά χρόνια. Ζούμε με ταχύτητες που δε μας επιτρέπουν να σταματήσουμε και να κοιτάξουμε τι έχει αξία και τι όχι. Εχει καταλήξει σε αξίες, έχει βρει τις συνδέσεις με τη γειτονιά με τον κόσμο", λέει ο Σεραφείμ Ράδης
Ο Χρήστος Βακαλόπουλος μέσα από τα κείμενά του και όποιες εκπομπές του άκους μου έδωσε το έναυσμα να αναθεωρήσω τι είναι σημαντικό για μένα και τι όχι. Να ξανασκεφτώ και να αναπολήσω την παιδική μου ηλικία και τα φοιτητικά μου χρόνια. Και τώρα «το μελλον απλώνεται μπροστά μας σαν χαράδρα.», λέει ο Παναγιώτης Κατσώλης.
Πριν ξεκινήσουν για την πρόβα τους, μας άφησε ο καθένας ένα σημείωμα με σκόρπιες λέξεις, για το πως φαντάζονται και τι σημαίνει γι αυτούς, ο κόσμος του Χρήστου Βακαλόπουλου. Αντιγράφουμε τα πολύ ενδιαφέροντα σημειώματά τους:
"Σινεμά, πραγματικότητα, δεκαετία του 80, η δικιά μου δεκαετία, Εξάρχεια, Φλοράλ, ο Οβελίξ κέρδισε τον Αστερίξ, Πάτμος, υπάρχει μόνο ένα νησί, σινεμά, η Ελλάδα όπως ήταν και όπως παραμένει, πολλά πτυχία και μετά τι;
Η παιδική ηλικία είναι το τέρμα. Η Ελλάδα στην οποία θάθελα να ζήσω, η Ευρώπη που δε θέλω να ζω. «Το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μας συμβεί, συμβαίνει ακριβώς αυτή τη στιγμή, γιατί οτιδήποτε άλλο δεν υπάρχει καν. Το καλοκαίρι θα τελειώσει σε απόλυτη σύγχυση με τη γραμμή του ορίζοντος».
Βάσια Ατταριάν 24
"Βακαλόπουλος μέσω Ατταριάν. Μου δίνει το μυθιστόρημα για να το διαβάσω. Οι πτυχιούχοι. Το διαβάζω. Ναι. Τον γνωρίζω. Σιγά-σιγά. Μαζί. Ολοι μαζί. Στην αρχή με το Στέργιο. Μετά με τον Θύμιο. Τέλος, Σεραφείμ, Βάσια, Κατερίνα. Σταθερές. Μπεστ σέλερ. Η γραμμή του ορίζοντος. Νέες Αθηναϊκές ιστορίες, Σαββόπουλος, Παπάζογλου, Πορτοκάλογλου, Βουλιαγμένη, Αγγελόπουλος, Κασσαβέτης, Δαμιανός, Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε, On – air, Πάτμος, οι γυναίκες υπάρχουν για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, η μαμά του".
Παναγιώτης Κατσώλης 31.
"Σινεμά, ραδιόφωνο, βιβλία, πολλά τσιγάρα, ποτά, διάβασμα, γυναίκες, φίλοι, Αθήνα, Αθήνα, Αθήνα. Και η μαγική αίσθηση ότι μόλις γνώρισες κάποιον που τον ήξερες χρόνια και τώρα θα καθήσει για έναν καφέ που θα κρατήσει πέντε λεπτά ή πέντε χρόνια".
Κατερίνα Μαυρογεώργη 31
*****