Ο Πάπας καλεί τον φωτογράφο να τον απαθανατίσει. Η φωτογραφία λειτουργεί ως σφραγίδα του «ιερού», ως πειστήριο «αγιοσύνης». Χωρίς την εικόνα, χωρίς το τεκμήριο κανείς δεν έχει όνομα, κανείς δεν υπάρχει. Η ιερότητα υφίσταται μαζί με την απόσταση, όσο δεν αγγίζεται. Όταν απογυμνωθεί, όλα ανατρέπονται. Τα πεζά γλιστρούν σε κεφαλαία και τα κεφαλαία πέφτουν στην πεζότητα. Γράμματα, που περιμένουν να μπουν στη σειρά.
«Εκείνη», ακροβατεί ανάμεσα στο φως και τη σκιά, το αληθινό και το κατασκευασμένο, το σώμα και το ρούχο. Ένα έργο σκληρό και λυρικό, σοβαρό και γελοίο, πάνω στο μηχανισμό της εξουσίας και στα γοητευτικά της δόκανα. Μια τρυφερή ματιά πάνω στον εαυτό, την εικόνα και το θλιβερό τους ενδιάμεσο.
σχόλια