Από 14 Οκτωβρίου στο Σύγχρονο Θέατρο, ανεβαίνει το εμβληματικό αριστούργημα θεατρικού ρεαλισμού του 20ου αιώνα, «Λεωφορείο ο Πόθος», που καθιέρωσε τον Τένεσι Ουίλιαμς ως έναν από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της Αμερικής.
Το έργο γραμμένο το 1947 ανέβηκε για πρώτη φορά στη Ν. Υόρκη εκείνη την χρονιά σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν ενώ το 1949, έχοντας ήδη αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές και το βραβείο Πούλιτζερ, ανέβηκε στο Λονδίνο σε σκηνοθεσία Λώρενς Ολίβιε. Το 1951 έγινε παγκόσμια διάσημο με την πολυβραβευμένη μεταφορά του στον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν και με πρωταγωνιστές την Βίβιαν Λη που είχε υποδυθεί την βασική ηρωίδα Μπλανς Ντυμπουά στο Λονδίνο και τον Μάρλον Μπράντο που είχε υποδυθεί το κεντρικό ρόλο του πολωνού μετανάστη Στάνλεϋ Κοβάλσκι στη Νέα Υόρκη.
Η ιστορία: 1948. Νέα Ορλεάνη. Σε ένα σπίτι όπου κατοικούν η Στέλλα, απόγονος αριστοκρατικής οικογένειας του Αμερικανικού Νότου και ο σύζυγός της Στάνλεϋ, σκληρός και ανερχόμενος μικροαστός, καταφεύγει η Μπλανς Ντυμπουά, αδελφή της Στέλλας. Ανύπαντρη, παρά την προχωρημένη ηλικία της και έχοντας επωμισθεί τα οικογενειακά βάρη της αριστοκρατικής της οικογένειας, χωρίς ένα δολάριο και χωρίς σύντροφο, κουβαλάει μόνον τις αποσκευές της από ύλη και τραυματικές μνήμες. Το αμφιλεγόμενο ερωτικό της παρελθόν μαζί με τον πολυσχιδή της χαρακτήρα ανατρέπουν την κανονικότητα της ζωής του ζευγαριού και του κοινωνικού τους περίγυρου. Μέσα από την αντιπαράθεση καθενός από τους χαρακτήρες έργου με την «αλλόκοτη» όπως τους φαίνεται Μπλανς -και γι’ αυτό επικίνδυνα ανατρεπτική- οι ήρωες του «Λεωφορείου ο Πόθος» καταλαβαίνουν πως πρέπει να συσπειρωθούν σε ό,τι μέχρι πριν την άφιξή της ήταν και σε ό,τι είχαν και θέλουν στο μέλλον να αποκτήσουν. Την συρρικνώνουν έτσι σε μία από τις πολλές της ιδιότητες, την αποκηρύσσουν και την διώχνουν υπό τον μανδύα της τρελής που πρέπει «για το καλό όλων» να απομονωθεί. Η Μπλανς γίνεται ο ξένος που στο διηνεκές υπάρχει, ακόμη και μέσα μας, και που θα θέλαμε να αγνοούμε. Ο Τένεσι Ουίλιαμς κατορθώνει να συνδιαλαγεί και να συμμαχήσει με το συναισθηματικό κόσμο μας για να τεστάρει τις αντοχές των αντιλήψεων και των ηθικών κανόνων της κάθε κοινωνίας αλλά και του καθενός μας χωριστά.
σχόλια